Ja hoor, ik keer me tegen oneerlijkheid. Ik keer me tegen de evolutiemaffia.Mart schreef:Keer je je nu werkelijk zelfs tegen de NAS ...?
Micro-evolutie heb ik al behandeld, het gaat daarbij om ingebouwde mechanismen zoals directed mutations en epigenetische mechanismen. De veranderingen van de Darwinvinken waren van tijdelijke aard afhankelijk van het voedselaanbod, ze kunnen ook weer terug veranderen. Al deze zaken zien hier al aan bod geweest.Mart schreef:En laten we wel zijn: tegenwoordig erkennen zelfs de meeste creationisten dat micro-evolutie is bevestigd door tests in het laboratorium (zoals in studies van cellen, planten en fruitvliegjes) en in het veld (zoals in de onderzoeken naar evoluerende snavels tussen Galpagosvinken). Natuurlijke selectie en andere mechanismen, zoals chromosomale veranderingen, symbiose en hybridisatie, kunnen in de loop van de tijd diepgaande veranderingen in populaties veroorzaken.
Fantastisch wat je allemaal kunt doen met toevallige mutaties. Je kunt er zelfs een aapachtig wezen mee transformeren naar een mensachtige. De toegevoegde intelligentie komt zomaar aangewaaid. En het uitschuifbare penisbot van de aap transformeert zomaar in één generatie naar het menselijke hydraulische systeem. In plaats van al dat propaganda-vuilnis tot je te nemen, zou je eens moeten luisteren naar wat de kritische onderzoekers er zelf over vertellen.Mart schreef:Evolutie impliceert bijvoorbeeld dat tussen de vroegst bekende voorouders van mensen (ruwweg vijf miljoen jaar oud) en de anatomie van moderne mensen (ongeveer 200.000 jaar geleden), een opeenvolging van menselijke wezens moet worden gevonden met kenmerken die steeds minder aapachtig en moderner zijn, wat inderdaad het fossielenverslag is.
Wenselijke kenmerken behouden? Gewenst door wie?Mart schreef:Evolutie is niet afhankelijk van de kans om organismen, eiwitten of andere entiteiten te creëren. Integendeel: natuurlijke selectie, het belangrijkste bekende mechanisme van evolutie, maakt gebruik van niet-willekeurige verandering door "wenselijke" (adaptieve) kenmerken te behouden en "ongewenste" (niet-adaptieve) eigenschappen te elimineren. Zolang de krachten van selectie constant blijven, kan natuurlijke selectie de evolutie in één richting duwen en in verrassend korte tijden geavanceerde structuren produceren.
Dit is weer een een poging om intelligentie naar binnen te smokkelen.
Ach, die kennen we al van Richard Dawkins “methinks it is like a weasel” afkomstig uit Shakespeares Hamlet. De denkfout zit 'm in: “met behoud van de posities van individuele letters die toevallig correct geplaatst waren”. Een beter voorbeeld van doelgerichtheid is nauwelijks denkbaar. En dat is precies wat er mis is. Er wordt doelgericht naar de juiste lettercombinatie toegewerkt, terwijl evolutie helemaal geen doel heeft. Als je bepaalde letters vastzet dan weet je de uitkomst toch al ! Maar natuurlijke selectie is geen intelligent proces, het heeft geen weet van de uitkomst en kan helemaal niet bepalen welke letters de juiste zijn.Mart schreef:Overweeg als een analogie de 14-letterige reeks "HALLOIKBENMART." Een miljoen hypothetische apen, die elk één zin per seconde op een toetsenbord typen, zou er 78.800 jaar over doen om het te vinden tussen de 2613 reeksen van die lengte. Maar in de jaren tachtig schreef Richard Hardison een computerprogramma dat willekeurig zinnen produceerde met behoud van de posities van individuele letters die toevallig correct geplaatst waren. Gemiddeld heeft het programma de zin (het betrof hier specifiek Hamlet van Shakespeare) opnieuw gemaakt in slechts 336 iteraties, minder dan 90 seconden. Nog verbazingwekkender is dat het het volledige spel van Shakespeare kon reconstrueren in slechts vier en een halve dag.
Ik denk dat ik dit al zo'n keer of tien gezien heb. Ik had al een keer gezegd dat je moet bewijzen dat blinde natuurkrachten ook coderingssystemen en complexe moleculaire machientjes kunnen maken. Maar dat kun je niet bewijzen, dus je hele redenering kan de pedaalemmer in.Mart schreef:Viermaal is reeds aangehaald dat de stelling dat doelgerichte complexiteit een ontwerper vereist, reeds op logische gronden faalt, omdat het uitgaat van de valse analogie van een gelijkenis tussen de complexiteit van een door mensen gemaakt horloge & de complexiteit van het universum, welke beiden zouden moeten betekenen dat er een ontwerper aan ten grondslag ligt. Deze gedachtengang functioneert niet, aangezien de conclusie niet kan worden getrokken dat indien twee factoren een kwaliteit delen (complexiteit), ze eveneens de andere kwaliteiten delen (ontwerpers). Logica laat deze conclusie niet toe en legio absurde zaken zouden onder dezelfde valse analogie aan het licht komen, zoals ''het horloge is complex'' + ''het horloge is uitgevonden in de zestiende eeuw'' <=> ''het universum is complex'' + ''het universum is uitgevonden in de zestiende eeuw'', etc.
Ook viermaal is aangehaald dat de stelling daarnaast correlatie verwart met causaliteit (cum hoc) door ervan uit te gaan dat complexiteit slechts kan worden veroorzaakt door een ontwerper; het herkent een relatie tussen complexiteit en een ontwerper, waarna het de onlogische conclusie trekt dat het ene het andere noodzakelijkerwijs impliceert.