Raymond B schreef: ↑22 okt 2018, 09:03
Mart,
Jij komt met grammaticale p8unten ik met
de principes
van een zondoffer en waarom dt niet op Israel of wie dan ook kan slaan behalve op een perfect offer,
de Masiach,JHWH zelf in een lichaam.
Heb reeds tweemaal uitgelegd dat je claim betreffende het zogenaamde 'zonde-offer' incorrect is (zie
klik en
klik). Niet dat je er geen zonde-offer
van mag maken, maar
de term אָשָׁם (asjam) betekent ''schuld'' (zie bijv. Gen 26:10, Num 5:7, Spr 14:9, Jer 51:5, etc) en betekent eveneens ''compensatie'', vandaar dat deze term eveneens gebruikt wordt voor het bekende offer dat
de dader verlost
van deze schuld.
De term תשים (tasiem) komt
van de stam שׂוּם (soem) wat ''stellen'', ''plaatsen'', ''bepalen'', ''zetten'', ''beschouwen'' betekent.
De Christelijke versie is verder prima, maar
de Joodse vertaling ''als zijn ziel schuld bekent''/''als zij ziel zich schuldig beschouwd'' (bijv.
klik) lijkt me correcter dan
de Christelijke versie omdat
de woorden ''asjam nafsjo'' - schuld
van zijn ziel - in s'michoet (status constructus) kan worden gesteld: een ziele-schuld. Ook is het niet irrelevant dat
de term אם ('iem) conditioneel is: 'indien'/'als'.
Daarmee is je tegenargument uit
de lucht geschoten. Vervolgens kom ik met
de vraag waar
de NT-claim aangaande Jesaja 53 wordt bevestigd door
de T'NaCH (dat is immers waar het topic over gaat, niet?) en in plaats
van een onderbouwd antwoord te geven, kom je weer met dezelfde retoriek over het zonde-offer
. Moet ik het voor
de derde maal uitleggen (lees
klik en
klik)?
Nu, waar staat in
de T'NaCH dat
de messias als een vervangend zonde-offer zou worden geslacht?
Je hebt het hieronder zelf dat een offer niet uitgevoerd kon worden door tenzij dan door correcte personen en dat klopt helemaal.
Jouw onderstaand stukje is helemaal terecht maar Israel of de stam Judah voldeedt zeker niet om de diensten correct uit te voeren
Als reeds diverse malen getoond, waren er verscheidene manieren om
van schuld af te komen (zie
klik en
klik en
klik en
klik en
klik en
klik en
klik). T'shoevah (oprecht berouw) was
de meest voorname (lees bijv. gewoon deze posting:
klik).
Nu, voor letterlijk
de achtste maal: waar staat dan in
de T'NaCH dat het bloed feitelijk naar een
messias zou verwijzen die als gevolg
van een kruisiging uitgevoerd door
de Romeinen sterven zou en in
de hemel zijn bloed aanbracht?
De Bijbel spreekt duidelijk voor Zijn volk wie en wat de Messias kwam doen en wie Hij was. zie je het niet?
Joden beschuldigen dat ze je punt niet zien, terwijl je zelf faalt aan te tonen dat
de T'NaCH zou spreken over een
messias die als gevolg
van een kruisiging uitgevoerd door
de Romeinen zou sterven en in
de hemel zijn bloed aanbracht.
Tevens negeer je telkens
de grammaticale issues die aan je uitleg kleven alsof ze niet bestaan:
Ten eerste kom je grammaticaal nogal in een benarde positie indien je wilt stellen dat een enkeling
de schuld droeg, aangezien למו ("lamo") letterlijk betekent "aan/op hun" (meervoud), zoals
de Joodse vertalingen hebben:
klik. Telkens als Jesaja
de term למו ("lamo") gebruikt, wordt het door Christelijke Bijbels correct
meervoudig vertaald als ''op/voor/aan
hen'': zie Jesaja 16:4 (voor
hen), Jesaja 23:1 (aan
hen), Jesaja 26:14 (op
hen), Jesaja 26:16 (voor
hen), Jesaja 35:8 (voor
hen), Jesaja 43:8 (voor wie aan
hen), Jesaja 44:7 (voor
hen), Jesaja 48:21 (voor
hen). Maar in Jesaja 53 vertaalt men het plots enkelvoudig vertaald: op
hem.
Ten tweede: De combinatie זרע verwijst naar biologisch nakomelingschap. Het kan welliswaar metaforisch worden opgevat (zoals bijv. God eveneens zera had), maar voor spirituele volgelingen of "figuurlijke" kinderen bestaat
de term בן. Een stukje verderop in hetzelfde Boek
van Jesaja wordt deze figuurlijke term gehanteerd ( "Zing vrolijk, jij onvruchtbare, [die] niet gebaard hebt! maak geschal met vrolijk gezang, en juich, [die] geen barensnood gehad hebt! want
de kinderen (בני)
van de eenzame zijn meer, dan
de kinderen (מבני)
van de getrouwde, zegt J-H-W-H").
Als je kijkt hoevaak זרע verwijst naar naar biologische nakomelingen (al dan niet metaforisch), of echt zaad (al dan niet metaforisch, zoals in het geval
van Jeremiah) en dit afweegt tegenover het aantal keren dat het gebruikt wordt om discipelen mee aan te duiden, dan kom je op ongeveer 200 tegen 0 in het voordeel
van biologisch nakomelingschap, of echt zaad. Dat is een uitslag waar ieder voetbalteam jaloers op zou zijn. Als je het specifieker gaat bekijken en je alleen concentreert op het Boek Jesaja, dan is
de uitslag ongeveer 20-0; ook daar hoeft een voetbalploeg zich niet voor te schamen. En als je het nog specifieker gaat bekijken, en je je alleen concentreert op die instanties waar זרע naar fysiek nakomelingschap verwijst versus het aantal maal dat het refereert aan discipelen, dan is het 15-0 (zie Jes 65:9, Jes 41:8, Jes 66:22, Jes 43:5, Jes 44:3, Jes 45:19, Jes 45:25, Jes 48:19, Jes 54:3, Jes 57:3, Jes 57:4, Jes 65:23, Jes 1:4, Jes 59:21, Jes 61:9).
Vooral imposant is, dat
de tegenstander geen enkel punt heeft kunnen maken in deze wedstrijd: nergens wordt זרע gebruikt als referentie naar discipelen. Ook dit pleit weer in voordeel voor
de interpretatie waarin
de knecht naar Israel, of een representatief deel
van Israel verwijst.
Ten derde: Een ander punt betreft
de term במותיו (b'motav) welke eveneens meervoudig is – dat betekent: "in zijn doden"/"in zijn soorten dood'', en niet: "in zijn dood". "In zijn dood" is in het Hebreeuws במותו (b'moto). Weer een sterk punt dat pleit voor
de interpretatie
van de knecht als een pluriforme eenheid, in tegenstelling tot een individu.
De enige manier waarop dit woord
de enkelvoudige vorm aan kan nemen, is vanwege het feit dat een meervoudig zelfstandig naamwoord in het Hebreeuws soms enkelvoudig kan worden begrepen. Je bent gedwongen
van deze zeldzaamheid uit te gaan, aangezien Jezus 1 maal stierf, terwijl daarentegen
de knecht Israel een pluriforme eenheid is en dus meerdere doden kent:
de doden
van Israel.
Ten vierde: Het is Israel dat lijdt vanwege z'n schulden: er staat niet dat
de knecht
omwille van Israel's schuld heeft geleden, maar
vanwege Israel's schuld: " …
Maar hij is מפשענו =
vanwege/vanuit onze overtredingen (niet: "om" onze overtredingen)
verwond, ומפשענו =
vanwege/vanuit onze ongerechtigheden (niet: "om" onze ongerechtigheden)
is hij verbrijzeld…" en " …
Hij is uit de angst en uit het gericht weggenomen; en wie zal Zijn leeftijd uitspreken? Want hij is afgesneden uit het land van de levenden; om (vanwege!)
de overtreding van Mijn volk is de plaag op hun (!)
geweest." (
klik). Dat Israel lijdt voor z'n eigen schulden is een Bijbels concept, in scherpe tegenstelling tot een Romeinse kruisiging die als zonde-offer moet doorgaan.
En als nu reeds achtmaal gezegd, staan er nog een flink aantal onbeantwoorde kwesties open wat betreft het veronderstelde offer
van een gekruisigde Jood aan
de hand
van de Romeinen dat voor een schuldoffer voor
de mensheid zou moeten doorgaan. Het heeft geen zin dit 'symbolisch' op proberen te lossen, aangezien dat symbolische quasi-perfecte offer nergens door
de T'NaCH wordt ondersteund:
Mart schreef:Zo'n offer werd niet eens uitgevoerd door de correcte personen (Lev 4:27-29), maar door Romeinen; de procedure van het offer week daarnaast enorm af van hetgeen de Torah voorschreef (Lev 4:30-31, Ex 12:6-10); het offer diende bovendien zonder fysiek defect te zijn (Deut 17:1), dus daar zal eveneens een metaforisch sausje overheen moeten worden gegooid (waar je reeds mee bezig was); onbesneden mannen mochten evenmin aan het korban pesach deelnemen en het betrof slechts vergeving voor ongewilde fouten (Num 15:27-31) en dan slechts de vergissingen begaan voorafgaand aan het offer, wat geldt voor alle offers zoals eveneens het zonde-offer (chattat) als het schuld-offer (asjam); het offeren van een mens was niet geldig, en sterker: het was niet eens toegestaan en bovendien staat expliciet gesteld dat ieder persoon bij een doodvonnis zal sterven voor zijn/haar eigen schulden (Deut 24:16), etc, ...
Hopelijk kom je eens met een inhoudelijke reactie. Ben er volgend weekend weer.
Zionisme: de succesvolle herovering van wat van ons is – rechtvaardig, onvermijdelijk, onmiskenbaar.
