De oorsprong van de verering van Maria

[BdO]

Je hebt weinig gevoel voor zowel rouwverwerking als omgaan met het onbekende, en nog minder op hoe dit op elkaar ingrijpt.

gelukkig, en ook veel belangrijker mijns inziens, is dat Eric jan dan wel weer een veel fijnere neus heeft voor bijbelgetrouwheid en Waarheid.
Dat mag ook wel eens gezegd worden.Want de funkties die de RKK toe dicht aan allerlei vermeende, gestorven heiligen zijn natuurijk pure verzinsels.

In de eerste zin treffen we de woorden "mijns inziens" aan. Dat is fijn.

In de derde zin ontbreekt dit, maar goed. Kijk even naar de post van Rechtuit die na jouw post komt. Voor zover jouw derde zin ontopic is (we hebben het niet over alle Heiligen maar slechts over Maria) is de Katholiek Rechtuit het voor 100% eens met EricJan. Alleen zegt (notabene) Rechtuit het niet zo nodeloos gevoelloos als EricJan. .

[BdO]

gelukkig, en ook veel belangrijker mijns inziens, is dat Eric jan dan wel weer een veel fijnere neus heeft voor bijbelgetrouwheid en Waarheid.
Dat mag ook wel eens gezegd worden.Want de funkties die de RKK toe dicht aan allerlei vermeende, gestorven heiligen zijn natuurijk pure verzinsels.

Niet altijd stemmen Bijbelgetrouwheid en gevoelens met elkaar overeen.
Zeker niet, als Bijbelgetrouwheid daden van mensen die rouwen en dan andere dingen doen dan zij gewend zijn, afwijst.
In alle ellende bij het Kruis zei Jezus: "zoon zie uw moeder, vrouw zie uw zoon". Zorgzaamheid voor elkaar, liefde voor elkaar.
Dat mensen een vorm van troost vinden bij Maria is niet vreemd.

In welk evangelie staat dat?

[Martine]

Johannes 19

[Jaron]

Dat mensen een vorm van troost vinden bij Maria is niet vreemd.

Het is zeker niet vreemd dat mensen een troost vinden IN de persoon van Maria, het voorbeeld dat zij voor ons is geweest. Maar een troost vinden BIJ de persoon van Maria gaat niet want zij leeft niet meer. Ik persoonlijk geloof niet dat wij contact kunnen/mogen hebben met de doden. Het enige bovennatuurlijk contact dat wij kunnen/mogen hebben, is met God.

Ik moet daarbij wel zeggen dat er niet veel directe troost of iets dergelijks te vinden is bij Maria in Johannes 19: het was in feite Jezus, hangende aan het kruis, die daar troost bood, en daarop nam Johannes Maria in huis: hij nam de zorg voor haar op zich en niet andersom. Maria is hier niet echt een voorbeeld van iets. Waar Maria wel een voorbeeld voor ons is, is (uiteraard) te vinden aan het begin van de evangeliën.

[BdO]

Johannes 19

O.k. dank. Ik vraag me nu af of je dat ook in de andere evangeliën kunt vinden, maar dat kan ik zelf ook wel even opzoeken natuurlijk.

[Martine]

Er zijn soms van die dingen waar je overheen leest en ineens treft het je.
Dat is voor mij de tekst over Maria:
Gij zijt gezegend onder de vrouwen
en gezegend is de vrucht van uw schoot (Lucas 1: 42

Ik denk dat het protestantisme daar wel eens teveel overheen is gegaan.

[Jerommel]

Maria een voorbeeld voor ons? Hoezo?

[Martine]

Het is zeker niet vreemd dat mensen een troost vinden IN de persoon van Maria, het voorbeeld dat zij voor ons is geweest. Maar een troost vinden BIJ de persoon van Maria gaat niet want zij leeft niet meer. Ik persoonlijk geloof niet dat wij contact kunnen/mogen hebben met de doden. Het enige bovennatuurlijk contact dat wij kunnen/mogen hebben, is met God.

Daar heb je gelijk in - ik bedoelde het ook zo en die kennis van me ook.

[Jerommel]

Er zijn soms van die dingen waar je overheen leest en ineens treft het je.
Dat is voor mij de tekst over Maria:
Gij zijt gezegend onder de vrouwen
en gezegend is de vrucht van uw schoot (Lucas 1: 42

Ik denk dat het protestantisme daar wel eens teveel overheen is gegaan.

Ik denk dat je dat beeld hebt vanwege de discussies omtrent Maria en de RKK enzo.
Eva namelijk, is de moeder van alle levenden.
Hebben we daar dan niet teveel overheen gekeken?

Het is niet Maria die ter discussie staat, maar de Maria-verering / -aanbidding.

[Jaron]

Maria een voorbeeld voor ons? Hoezo?

Meen je dat serieus...? Is Maria in niets een voorbeeld voor jou of voor christenen in het algemeen? Of bedoel je het anders? (Met voorbeeld bedoel ik ook echt voorbeeld: ik ben niet van de Maria-verering maar dat was al wel duidelijk, lijkt me.) Het feit dat de RK in de optiek van sommigen van ons is doorgeschoten in hoe ze omgaat met Maria, hoeft/moet/mag niet betekenen dat we Maria maar helemaal terzijde moeten schuiven, lijkt mij.

[BdO]

Er zijn soms van die dingen waar je overheen leest en ineens treft het je.
Dat is voor mij de tekst over Maria:
Gij zijt gezegend onder de vrouwen
en gezegend is de vrucht van uw schoot (Lucas 1: 42

Ik denk dat het protestantisme daar wel eens teveel overheen is gegaan.

Nou ja, het is als volgt op te vatten: zij mocht Jezus als kind krijgen, en was in die zin dus gezegend. Je kan er ook nog heel veel meer aan willen ophangen, maar als je het houdt bij wat er staat dan is het protestantisme m.i. nergens over heen gegaan.

De lofzang van Maria kennen de protestanten als een berijmd gezang, en die werd toen ik nog naar een kerk ging ook echt wel gezongen. Dus ook daarin gaan protestanten nergens overheen.

[BdO]

Dat mensen een vorm van troost vinden bij Maria is niet vreemd.

Het is zeker niet vreemd dat mensen een troost vinden IN de persoon van Maria, het voorbeeld dat zij voor ons is geweest. Maar een troost vinden BIJ de persoon van Maria gaat niet want zij leeft niet meer. Ik persoonlijk geloof niet dat wij contact kunnen/mogen hebben met de doden. Het enige bovennatuurlijk contact dat wij kunnen/mogen hebben, is met God.

Als er een naaste uit de tijd gaat, dan laat die in de belevingen van anderen een lege plek achter. Dat ontregelt ons, en daarmee kan die naaste zelfs ervaren worden terwijl die er niet meer is, het is een soort fantoomnaaste; mensen met een geamputeerd lichaamsdeel ervaren dit lichaamsdeel ook nog ook al is het er niet meer, fantoomgevoel of fantoompijn.

Dat heeft met contact of contact zoeken met de doden niet zoveel te maken.

Er zijn meer dingen die je vanuit het omgaan met die lege plek doet, die zakelijk bezien totaal onzinnig zijn, maar die psychisch wel heel goed zijn om het verlies emotioneel te verwerken. De een "zegt iets" tegen Maria, de ander praat opeens heel veel tegen z'n huisdier, de volgende gaat kilometers eenzaam wandelen, sommige mensen gaan heel hard werken, anderen stoppen juist met werken, je kunt schrijven, schilderen, op reis gaan, er zijn er ook die graag brieven schrijven naar de overledene, enz enz. Ook dat laatste is gewoon een van de vele manieren van omgaan met die lege plek, en niet het zoeken van reëel contact met de doden.

[Jerommel]

Maria een voorbeeld voor ons? Hoezo?

Meen je dat serieus...? Is Maria in niets een voorbeeld voor jou of voor christenen in het algemeen? Of bedoel je het anders? (Met voorbeeld bedoel ik ook echt voorbeeld: ik ben niet van de Maria-verering maar dat was al wel duidelijk, lijkt me.) Het feit dat de RK in de optiek van sommigen van ons is doorgeschoten in hoe ze omgaat met Maria, hoeft/moet/mag niet betekenen dat we Maria maar helemaal terzijde moeten schuiven, lijkt mij.

Ja, natuurlijk meen dat ik serieus.
Je zei het toch niet zonder reden?
In welke zin is Maria een voorbeeld voor ons?
Dat wij ook Christus zullen baren?

Maargoed, we bereiken het bekende punt weer:
Nee, ik heb niets tegen Maria, ja, zij baarde onze HEER in het vlees, ja natuurlijk is zij gezegend onder de vrouwen.
Maar het was een apostel die zich over haar ontfermde, niet zij die de kerk als kind kreeg toegewezen.

[callista]

Dat mensen een vorm van troost vinden bij Maria is niet vreemd.

Het is zeker niet vreemd dat mensen een troost vinden IN de persoon van Maria, het voorbeeld dat zij voor ons is geweest. Maar een troost vinden BIJ de persoon van Maria gaat niet want zij leeft niet meer. Ik persoonlijk geloof niet dat wij contact kunnen/mogen hebben met de doden. Het enige bovennatuurlijk contact dat wij kunnen/mogen hebben, is met God.

Als er een naaste uit de tijd gaat, dan laat die in de belevingen van anderen een lege plek achter. Dat ontregelt ons, en daarmee kan die naaste zelfs ervaren worden terwijl die er niet meer is, het is een soort fantoomnaaste; mensen met een geamputeerd lichaamsdeel ervaren dit lichaamsdeel ook nog ook al is het er niet meer, fantoomgevoel of fantoompijn.

Dat heeft met contact of contact zoeken met de doden niet zoveel te maken.

Er zijn meer dingen die je vanuit het omgaan met die lege plek doet, die zakelijk bezien totaal onzinnig zijn, maar die psychisch wel heel goed zijn om het verlies emotioneel te verwerken. De een "zegt iets" tegen Maria, de ander praat opeens heel veel tegen z'n huisdier, de volgende gaat kilometers eenzaam wandelen, sommige mensen gaan heel hard werken, anderen stoppen juist met werken, je kunt schrijven, schilderen, op reis gaan, er zijn er ook die graag brieven schrijven naar de overledene, enz enz. Ook dat laatste is gewoon een van de vele manieren van omgaan met die lege plek, en niet het zoeken van reëel contact met de doden.

Heel mooi omschreven en weergegeven.....de lijst kan inderdaad nog veel langer zijn zoals je zegt....
En : Honni soit qui mal y pense

[Jaron]

Als er een naaste uit de tijd gaat, dan laat die in de belevingen van anderen een lege plek achter. Dat ontregelt ons, en daarmee kan die naaste zelfs ervaren worden terwijl die er niet meer is, het is een soort fantoomnaaste; mensen met een geamputeerd lichaamsdeel ervaren dit lichaamsdeel ook nog ook al is het er niet meer, fantoomgevoel of fantoompijn.

Dat heeft met contact of contact zoeken met de doden niet zoveel te maken.

Er zijn meer dingen die je vanuit het omgaan met die lege plek doet, die zakelijk bezien totaal onzinnig zijn, maar die psychisch wel heel goed zijn om het verlies emotioneel te verwerken. De een "zegt iets" tegen Maria, de ander praat opeens heel veel tegen z'n huisdier, de volgende gaat kilometers eenzaam wandelen, sommige mensen gaan heel hard werken, anderen stoppen juist met werken, je kunt schrijven, schilderen, op reis gaan, er zijn er ook die graag brieven schrijven naar de overledene, enz enz. Ook dat laatste is gewoon een van de vele manieren van omgaan met die lege plek, en niet het zoeken van reëel contact met de doden.

Ja, daarin heb je zeker gelijk en dat snap ik ook helemaal. Ik ging in mijn post echter uit van het idee dat men daadwerkelijk contact met Maria kan hebben. Daar geloof ik niet in. Maar wat jij zegt, klopt helemaal: het was in ieder geval niet mijn bedoeling daar hard overheen te gaan of zo!

[Rechtuit]

https://youtu.be/FHFZ0J-QX7E

Hier maar is een prachtige eeuwen oude Hymne ter ere van de Moeder Gods Maria.

[Jaron]

Ja, natuurlijk meen dat ik serieus.
Je zei het toch niet zonder reden?
In welke zin is Maria een voorbeeld voor ons?
Dat wij ook Christus zullen baren?
Is het niet Jozef dan, die Christus aan nam als zoon?

Maargoed, we bereiken het bekende punt weer:
Nee, ik heb niets tegen Maria, ja, zij baarde onze HEER in het vlees, ja natuurlijk is zij gezegend onder de vrouwen.
Maar het was een apostel die zich over haar ontfermde, niet zij die de kerk als kind kreeg toegewezen.

Haha, ja, misschien zei je het om een bepaalde reactie uit te lokken of zo. Maar goed, je meent het serieus. Nou, Maria als voorbeeld: ik haal wat punten aan die ik onlangs gelezen heb in een boek van Tim Keller. Neem hoe zij reageert op de boodschap van de engel. Je zou kunnen zeggen dat zij net als ongelovigen, een blijde boodschap kreeg te horen. Hoe zij reageert, kan een voorbeeld zijn voor ons. Rechtuit noemt haar de eerste christen en daar zit wat in. Ze denkt na over wat ze hoort (sommige ongelovigen denken dat christenen niet nadenken maar rationaliteit komt er zeker bij kijken) en besluit de boodschap te accepteren. Ze uit haar moeites en twijfels over wat haar verteld moet: dat mag dus! Ze 'komt tot geloof' door te accepteren wat haar verteld wordt en 'de taak' op zich te nemen: dat was niet zomaar iets want ze zou daar zomaar zwaar gestraft voor kunnen worden. Ze was dus ontzettend moedig! En ze gaat er vol voor! En na haar ontmoeting bij Elisabeth (waarbij ze een voorbeeld is in het zoeken van gemeenschap) uit ze het beroemde lofgezang waarin ze alles in lijn brengt met de Bijbel. (Dat was nogal 'sola scriptura', bedenk ik me nu! Grapje! ) Wederom een voorbeeld.

Nou, wat vind je, is Maria een voorbeeld voor ons of niet?

[BdO]

Als er een naaste uit de tijd gaat, dan laat die in de belevingen van anderen een lege plek achter. Dat ontregelt ons, en daarmee kan die naaste zelfs ervaren worden terwijl die er niet meer is, het is een soort fantoomnaaste; mensen met een geamputeerd lichaamsdeel ervaren dit lichaamsdeel ook nog ook al is het er niet meer, fantoomgevoel of fantoompijn.

Dat heeft met contact of contact zoeken met de doden niet zoveel te maken.

Er zijn meer dingen die je vanuit het omgaan met die lege plek doet, die zakelijk bezien totaal onzinnig zijn, maar die psychisch wel heel goed zijn om het verlies emotioneel te verwerken. De een "zegt iets" tegen Maria, de ander praat opeens heel veel tegen z'n huisdier, de volgende gaat kilometers eenzaam wandelen, sommige mensen gaan heel hard werken, anderen stoppen juist met werken, je kunt schrijven, schilderen, op reis gaan, er zijn er ook die graag brieven schrijven naar de overledene, enz enz. Ook dat laatste is gewoon een van de vele manieren van omgaan met die lege plek, en niet het zoeken van reëel contact met de doden.

Ja, daarin heb je zeker gelijk en dat snap ik ook helemaal. Ik ging in mijn post echter uit van het idee dat men daadwerkelijk contact met Maria kan hebben. Daar geloof ik niet in. Maar wat jij zegt, klopt helemaal: het was in ieder geval niet mijn bedoeling daar hard overheen te gaan of zo!

Je gaat ook nergens hard over heen hoor . Je reageert inderdaad op een dat idee, en ik geef aan dat dit in de casus die Martine weergeeft niet aan de hand hoeft te zijn.

[Alpha]

En dat gebeurd niet, want niet alle protestanten zullen op gezag bidden tot Maria in de kerk.

Natuurlijk, want niet Maria is onze Middelaar, maar Christus.
Wie heeft die dwaling eigenijk ooit bedacht?

Volgens mij stamt dat nog uit de tijd van Jezus zelf.
Mensen waren gewoon om eer aan mensen te geven. Voorouder vereringen waren gewoon.
Ik leg die link voor mijzelf met al de heiligenbeelden in de kerk.
Ik weet van het bidden tot heiligen dat het hoe dan ook uit de eerste eeuw stamde.
Tijdens de christenvervolgingen sneuvelden vele christenen en de gewoonte ontstond toen om te bidden tot de overleden heiligen of ze in de hemel bij God willen pleiten om hulp in hun vervolging en nood. Het wordt niet als voorspraak vragen van de doden gezien, aangezien zij als heiligen het eeuwige leven hebben.
Ik geloof dat in bepaalde gevallen zo'n soort contact als met een engel kan ontstaan, maar het bewust bidden tot heiligen met een hele gebedenseremonie erbij vind ik voor een protestant te ver gaan. Als een engel tot ons spreekt, geeft die ook aan dat hem geen eer toekomt. Ze hebben liever niet dat we voor hen knielen. Ze zijn immers maar gewoon engelen. Daarom vind ik ook de Rooms Katholieke manier niet juist.
Zelf heb ik wel momenten gehad dat ik zo in het bewustzijn dat er engelen om me heen zijn hen mijn excuses heb aangeboden bijvoorbeeld, omdat ik gefaald had die dag en zij daar dan bij zouden hebben moeten staan. Maar ik vind het niet passen om erbij te gaan knielen enzo..

Nu zal de katholiek dat ook meer uitleggen als een cultuur van respect tonen enzo, maar dat past ons dan dus niet. Het leidt naar mijn idee allemaal af van het gebed richten tot God zelf.
Hoe meer je met anderen dan God zelf in gesprek bent, hoe minder je dan met God zelf in contact bent.
Daarom vind ik de protestantse manier gewoon goed, om in plaats van al die heiligen maar gewoon het gebed tot God zelf te richten. Via derden is het maar omslachtig en dat vraagt God toch niet van ons.
Het is anders als je een broeder of zuster hier op aarde vraagt om voor je te bidden.
Dat wordt ook zo in het katholieke gebruik evenzo gevraagd aan mensen in de hemel.
Toch lijkt me dat overbodig. Maar boven al dus dat buigen en seremonieel gebeuren rondom het bidden erbij.. Dat zie ik zelf niet als iets goeds. Eigenlijk denk ik dat we dat niet eens hoeven te doen als we tot God bidden. Het uiterlijke vertoon wat wij als protestanten en evengoed de evangelischen ook hoog in het vaandel hebben, dat stamt daar nog van. God vraagt echter geen bidritueel (waar moslims trouwens nog beter in zijn), maar om een nederig mens dat in zijn hart vol demoed tot God bidt. Handen vouwen met de ogen gesloten, knielen op bankjes of juist springend in de lucht met de handen in de lucht en je blik naar boven gericht onder een enorm geschreeuw en geroep (met zelfs tranen met tuiten) zegt God geen ene moer..
Hij kijkt naar het hart.. Want uitingen kunnen smeken om beloningen zijn.. Uitingen kunnen gewoonten zijn.. Maar een oprecht mens overpijnst zijn hart en dat treft God in Zijn kloppende Vaderhart, die bewogen is met de bewogenen.

Voorouderverering is m.i. een heidense traditie die voornamelijk door confucianisten, boeddhisten en sjintoïsten werd beoefend, maar ook in Afrika was dat vaak gebruikelijk.

Bijbels gezien is beeldenaanbidding niet toegestaan, ook aan “heiligen” niet.

Jezus zei hierover: „Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door bemiddeling van mij” (Johannes 14:6).

De volgende tekst is vaak volkomen onbekend bij kerkgangers.

Psalm 37:29 De rechtvaardigen, díé zullen de aarde bezitten, En zij zullen er eeuwig op verblijven.

De verering van Maria is niets meer dan een overgenomen heidense rite. Deze rite is al millennia oud, het enige wat veranderd is de naam.

Zo was in Babylon Semiramis de moedergodin, die werd in Egypte Isis, in Griekenland Aphrodite, in het Romeinse rijk werd Isis overgenomen en in de 4e eeuw werd die tot Maria omgevormd wat o.a. wordt getoond in de Santa Maria alla Navicella basiliek.

Een interessant overzicht kan je hier vinden: https://nl.wikipedia.org/wiki/Moeder_van_alle_goden

JHWH God is zonder begin en zonder einde, dus heeft geen moeder.

Wiki: Koningin der Hemelen > Doorverwijzen naar: Moeder van alle goden

Moeder van alle goden, Goddelijke Moeder of Moeder Gods is een gepersonifieerd concept waarmee in archaïsche mythologieën het principe van het allerhoogst genererend vermogen dat zich in de natuur en in de kosmos laat gelden werd aangegeven.

Maria was de menselijke moeder van Jezus. Jezus uitspraak in Joh 14:6 laat niets aan duidelijkheid over.

[BdO]

En dat gebeurd niet, want niet alle protestanten zullen op gezag bidden tot Maria in de kerk.

Natuurlijk, want niet Maria is onze Middelaar, maar Christus.
Wie heeft die dwaling eigenijk ooit bedacht?

Volgens mij stamt dat nog uit de tijd van Jezus zelf.
Mensen waren gewoon om eer aan mensen te geven. Voorouder vereringen waren gewoon.
Ik leg die link voor mijzelf met al de heiligenbeelden in de kerk.
Ik weet van het bidden tot heiligen dat het hoe dan ook uit de eerste eeuw stamde.
Tijdens de christenvervolgingen sneuvelden vele christenen en de gewoonte ontstond toen om te bidden tot de overleden heiligen of ze in de hemel bij God willen pleiten om hulp in hun vervolging en nood. Het wordt niet als voorspraak vragen van de doden gezien, aangezien zij als heiligen het eeuwige leven hebben.
Ik geloof dat in bepaalde gevallen zo'n soort contact als met een engel kan ontstaan, maar het bewust bidden tot heiligen met een hele gebedenseremonie erbij vind ik voor een protestant te ver gaan. Als een engel tot ons spreekt, geeft die ook aan dat hem geen eer toekomt. Ze hebben liever niet dat we voor hen knielen. Ze zijn immers maar gewoon engelen. Daarom vind ik ook de Rooms Katholieke manier niet juist.
Zelf heb ik wel momenten gehad dat ik zo in het bewustzijn dat er engelen om me heen zijn hen mijn excuses heb aangeboden bijvoorbeeld, omdat ik gefaald had die dag en zij daar dan bij zouden hebben moeten staan. Maar ik vind het niet passen om erbij te gaan knielen enzo..

Nu zal de katholiek dat ook meer uitleggen als een cultuur van respect tonen enzo, maar dat past ons dan dus niet. Het leidt naar mijn idee allemaal af van het gebed richten tot God zelf.
Hoe meer je met anderen dan God zelf in gesprek bent, hoe minder je dan met God zelf in contact bent.
Daarom vind ik de protestantse manier gewoon goed, om in plaats van al die heiligen maar gewoon het gebed tot God zelf te richten. Via derden is het maar omslachtig en dat vraagt God toch niet van ons.
Het is anders als je een broeder of zuster hier op aarde vraagt om voor je te bidden.
Dat wordt ook zo in het katholieke gebruik evenzo gevraagd aan mensen in de hemel.
Toch lijkt me dat overbodig. Maar boven al dus dat buigen en seremonieel gebeuren rondom het bidden erbij.. Dat zie ik zelf niet als iets goeds. Eigenlijk denk ik dat we dat niet eens hoeven te doen als we tot God bidden. Het uiterlijke vertoon wat wij als protestanten en evengoed de evangelischen ook hoog in het vaandel hebben, dat stamt daar nog van. God vraagt echter geen bidritueel (waar moslims trouwens nog beter in zijn), maar om een nederig mens dat in zijn hart vol demoed tot God bidt. Handen vouwen met de ogen gesloten, knielen op bankjes of juist springend in de lucht met de handen in de lucht en je blik naar boven gericht onder een enorm geschreeuw en geroep (met zelfs tranen met tuiten) zegt God geen ene moer..
Hij kijkt naar het hart.. Want uitingen kunnen smeken om beloningen zijn.. Uitingen kunnen gewoonten zijn.. Maar een oprecht mens overpijnst zijn hart en dat treft God in Zijn kloppende Vaderhart, die bewogen is met de bewogenen.

Voorouderverering is m.i. een heidense traditie die voornamelijk door confucianisten, boeddhisten en sjintoïsten werd beoefend, maar ook in Afrika was dat vaak gebruikelijk.

Bijbels gezien is beeldenaanbidding niet toegestaan, ook aan “heiligen” niet.

Jezus zei hierover: „Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door bemiddeling van mij” (Johannes 14:6).

De volgende tekst is vaak volkomen onbekend bij kerkgangers.

Psalm 37:29 De rechtvaardigen, díé zullen de aarde bezitten, En zij zullen er eeuwig op verblijven.

De verering van Maria is niets meer dan een overgenomen heidense rite. Deze rite is al millennia oud, het enige wat veranderd is de naam.

Zo was in Babylon Semiramis de moedergodin, die werd in Egypte Isis, in Griekenland Aphrodite, in het Romeinse rijk werd Isis overgenomen en in de 4e eeuw werd die tot Maria omgevormd wat o.a. wordt getoond in de Santa Maria alla Navicella basiliek.

Een interessant overzicht kan je hier vinden: https://nl.wikipedia.org/wiki/Moeder_van_alle_goden

In het Romeinse Rijk en met name het deel dat later Byzantium zou gaan vormen was verering van overleden dierbaren ook gemeen goed. Maar in een wereld waar er meer mythisch werd gedacht dan in onze tijd wordt gedaan is de grens tussen verering en rouwverwerking maar moeilijk te trekken.

[Rechtuit]

En dat gebeurd niet, want niet alle protestanten zullen op gezag bidden tot Maria in de kerk.

Natuurlijk, want niet Maria is onze Middelaar, maar Christus.
Wie heeft die dwaling eigenijk ooit bedacht?

Volgens mij stamt dat nog uit de tijd van Jezus zelf.
Mensen waren gewoon om eer aan mensen te geven. Voorouder vereringen waren gewoon.
Ik leg die link voor mijzelf met al de heiligenbeelden in de kerk.
Ik weet van het bidden tot heiligen dat het hoe dan ook uit de eerste eeuw stamde.
Tijdens de christenvervolgingen sneuvelden vele christenen en de gewoonte ontstond toen om te bidden tot de overleden heiligen of ze in de hemel bij God willen pleiten om hulp in hun vervolging en nood. Het wordt niet als voorspraak vragen van de doden gezien, aangezien zij als heiligen het eeuwige leven hebben.
Ik geloof dat in bepaalde gevallen zo'n soort contact als met een engel kan ontstaan, maar het bewust bidden tot heiligen met een hele gebedenseremonie erbij vind ik voor een protestant te ver gaan. Als een engel tot ons spreekt, geeft die ook aan dat hem geen eer toekomt. Ze hebben liever niet dat we voor hen knielen. Ze zijn immers maar gewoon engelen. Daarom vind ik ook de Rooms Katholieke manier niet juist.
Zelf heb ik wel momenten gehad dat ik zo in het bewustzijn dat er engelen om me heen zijn hen mijn excuses heb aangeboden bijvoorbeeld, omdat ik gefaald had die dag en zij daar dan bij zouden hebben moeten staan. Maar ik vind het niet passen om erbij te gaan knielen enzo..

Nu zal de katholiek dat ook meer uitleggen als een cultuur van respect tonen enzo, maar dat past ons dan dus niet. Het leidt naar mijn idee allemaal af van het gebed richten tot God zelf.
Hoe meer je met anderen dan God zelf in gesprek bent, hoe minder je dan met God zelf in contact bent.
Daarom vind ik de protestantse manier gewoon goed, om in plaats van al die heiligen maar gewoon het gebed tot God zelf te richten. Via derden is het maar omslachtig en dat vraagt God toch niet van ons.
Het is anders als je een broeder of zuster hier op aarde vraagt om voor je te bidden.
Dat wordt ook zo in het katholieke gebruik evenzo gevraagd aan mensen in de hemel.
Toch lijkt me dat overbodig. Maar boven al dus dat buigen en seremonieel gebeuren rondom het bidden erbij.. Dat zie ik zelf niet als iets goeds. Eigenlijk denk ik dat we dat niet eens hoeven te doen als we tot God bidden. Het uiterlijke vertoon wat wij als protestanten en evengoed de evangelischen ook hoog in het vaandel hebben, dat stamt daar nog van. God vraagt echter geen bidritueel (waar moslims trouwens nog beter in zijn), maar om een nederig mens dat in zijn hart vol demoed tot God bidt. Handen vouwen met de ogen gesloten, knielen op bankjes of juist springend in de lucht met de handen in de lucht en je blik naar boven gericht onder een enorm geschreeuw en geroep (met zelfs tranen met tuiten) zegt God geen ene moer..
Hij kijkt naar het hart.. Want uitingen kunnen smeken om beloningen zijn.. Uitingen kunnen gewoonten zijn.. Maar een oprecht mens overpijnst zijn hart en dat treft God in Zijn kloppende Vaderhart, die bewogen is met de bewogenen.

Voorouderverering is m.i. een heidense traditie die voornamelijk door confucianisten, boeddhisten en sjintoïsten werd beoefend, maar ook in Afrika was dat vaak gebruikelijk.

Bijbels gezien is beeldenaanbidding niet toegestaan, ook aan “heiligen” niet.

Jezus zei hierover: „Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door bemiddeling van mij” (Johannes 14:6).

De volgende tekst is vaak volkomen onbekend bij kerkgangers.

Psalm 37:29 De rechtvaardigen, díé zullen de aarde bezitten, En zij zullen er eeuwig op verblijven.

De verering van Maria is niets meer dan een overgenomen heidense rite. Deze rite is al millennia oud, het enige wat veranderd is de naam.

Zo was in Babylon Semiramis de moedergodin, die werd in Egypte Isis, in Griekenland Aphrodite, in het Romeinse rijk werd Isis overgenomen en in de 4e eeuw werd die tot Maria omgevormd wat o.a. wordt getoond in de Santa Maria alla Navicella basiliek.

Een interessant overzicht kan je hier vinden: https://nl.wikipedia.org/wiki/Moeder_van_alle_goden

JHWH God is zonder begin en zonder einde, dus heeft geen moeder.

Wiki: Koningin der Hemelen > Doorverwijzen naar: Moeder van alle goden

Moeder van alle goden, Goddelijke Moeder of Moeder Gods is een gepersonifieerd concept waarmee in archaïsche mythologieën het principe van het allerhoogst genererend vermogen dat zich in de natuur en in de kosmos laat gelden werd aangegeven.

Maria was de menselijke moeder van Jezus. Jezus uitspraak in Joh 14:6 laat niets aan duidelijkheid over.

Er is geen enkel Katholiek-Christen die beelden aanbidt;een protestant fabeltje.

[Alpha]

In het Romeinse Rijk en met name het deel dat later Byzantium zou gaan vormen was verering van overleden dierbaren ook gemeen goed. Maar in een wereld waar er meer mythisch werd gedacht dan in onze tijd wordt gedaan is de grens tussen verering en rouwverwerking maar moeilijk te trekken.

Het is bekend dat heidense rites overal zijn terecht gekomen, als nasleep van de Babylonische spraakverwarring.

In de bijbel worden geen mythische verhalen gebruikt, maar worden er verslagen geschreven.

[modbreak Trajecto] Nu suggereer je dat de Bijbel uitsluitend uit verslagen bestaat. Dat is een onhoudbare stelling

[Rechtuit]

In het Romeinse Rijk en met name het deel dat later Byzantium zou gaan vormen was verering van overleden dierbaren ook gemeen goed. Maar in een wereld waar er meer mythisch werd gedacht dan in onze tijd wordt gedaan is de grens tussen verering en rouwverwerking maar moeilijk te trekken.

Het is bekend dat heidense rites overal zijn terecht gekomen, als nasleep van de Babylonische spraakverwarring.

In de bijbel worden geen mythische verhalen gebruikt, maar worden er verslagen geschreven.

Dat heeft allemaal niets te maken met het onderwerp;wij zijn benieuwd wat on forumlid @Riemer daar van zegt.want zijn bijdragen snijden over het algemeen hout.

[Alpha]

Er is geen enkel Katholiek-Christen die beelden aanbidt;een protestant fabeltje.

Helaas niet. Ik ken uitspraken van diverse katholieken, waaronder geestelijken, die dat bevestigen.

Mijn vrouw was oorspronkelijk katholiek en ook zij beaamt dat fenomeen.

Ik heb ooit wat onderzoek verricht en zag een duidelijke overeenkomst tussen gebruiken uit het oude Babylon.
De Baäl aanbidding komt overeen met de Maria aanbidding.

Elke plaats had zijn eigen Baäl, en dikwijls werd deze Baäl naar de desbetreffende plaats genoemd. De Baäl van Peor bijvoorbeeld, die door de Moabieten en Midianieten werd aanbeden, ontleende zijn naam aan de berg Peor

Zo heeft iedere katholieke plaats wel een kapel waar Maria aanbeden wordt.
Googel maar eens op Maria kapel of kapel van onze lieve vrouw.

[Martine]

een protestant fabeltje.

Alpha behoort niet tot de protestanten.