Mooie bijdrage !!
Nic schreef: 25 nov 2019, 21:34
Ik denk dat je de evangelie verhalen niet te veel chronologisch moet lezen, wellicht eerder van achter naar voren,
en dan weer van voren naar achter.
Het paasverhaal is m.i. het centrale thema.
In het christendom is dat inderdaad het centrale thema geworden. Wat mij betreft ervaar ik de inspiratie van Jezus in zijn leven, niet in zijn dood.
Het vertrouwen dat hij uitspreekt in ons vind ik mooi (als gij gelooft de werken die ik doe, het geloof van een mosterdzaadje zijn voor mij veel inspirerender dan de kruisdood).
Blijkbaar zit er veel meer in ons dan wijzelf denken, daar refereert hij aan.
Jezus brengt redding, door zonden te vergeven en mensen op te richten (op te wekken).
Dat is helaas het kernthema geworden van het christendom: gered moeten worden.
Voor mij is dat een non-issue.
Voor mij draait het om: wie ben ik ook ook alweer werkelijk. Onwetendheid, vergeetachtigheid. Mijn ware aard niet meer herinneren. Als de verloren zoon.
Het grote moment is pas achteraf ingekleurd. Op het moment van de kruisiging was het natuurlijk, toch de gedachte dat het afgelopen was, met deze Jezus.
Ik zie dat anders. Het moment is later groot gemaakt. Zoals je dat ook heden ten dage ziet: hij/zij zal toch niet voor niets gestorven zijn. Men wil graag zingeving geven aan zinloos overlijden.
Ik denk dat dat hier ook is gebeurd.
Het was een terechte gedachte dat men dacht dat het afgelopen was. Als je je verdiept in de joodse messiasverwachtingen, dan is dat een zeer logische en terechte conclusie. Jezus voldeed eenvoudigweg niet aan de verwachtingen. Vandaar ook dat meer dan 90% van de joden hem niet als messias erkenden. Hij was het eenvoudigweg niet.
En dan zie je dat teksten achteraf ingekleurd worden. Niet-profetische teksten worden ineens profetisch.
Dat de leerlingen hem verlaten hadden en zelfs ontkenden hem te kennen, is overigens bijzonder (eerlijk) opgeschreven.
Dat is een groot voordeel van de bijbel, het is een eerlijk boek. De joden schonen zichzelf niet bepaald.
De verhalen zijn bedoeld om je eigen naam in te vullen en je eigen positie te bepalen.
Waar had jij gestaan?
Was je een Petrus of een Maria die van afstand blijft waken. Of toch Juda-s, maar die gaat eraan. Historisch persoon of eigen kritiek ... op Juda en de macht in Jeruzalem.
Ik heb geen idee. Ik kan alleen bepalen waar ik NU sta of wil staan. En dan is voor mij Liefde het centrale thema.
Nu is de vraag wie gaat er naar de hemel of naar de hel volledig onzinnig.
Helemaal mee eens.
Bijbels denken is leven bij de dag, met de ogen gericht op diegenen die ons pad kruisen.
En de ogen gericht op onszelf. Je naaste liefhebben
als jezelf.
Het is dus ook de bedoeling dat je van jezelf houdt, dat mis ik vaak in het christendom. Daar kom ik veel tegen dat men slecht over zichzelf denkt.
Elke dag opnieuw, de weg volgen, waar Jezus ons voorgaat. Blijven hopen, blijven geloven, blijven liefhebben.
(En dat valt niet mee).
Elke dag proberen een stapje terug naar huis te zetten.
Ik zie Jezus als kiezelsteen op weg naar huis, een richting gever. Maar op een gegeven moment moet je verder.
Er is meer dan hij heeft laten zien.
Ik ervaar dat hij op een gegeven moment niet meer voorgaat, maar dat het tijd is om verder te gaan op weg naar huis.
