Waarom ben jij op de wereld?

[Messenger]

Leven met een beetje alwetendheid, een beetje almacht, een beetje meer liefde is zoveel aangenamer. Maar onze zielen kiezen ook voor het Aards lijden en het is aan ons dat lijden zoveel mogelijk in te ruilen voor genot. Maar velen geloven dat genieten zondig is. Jammer hoor.

Genieten is niet zondig, maar (buitensporig) genieten om het genieten wél.

Zonde is een menselijk begrip, dat komt niet van een God die échte onvoorwaardelijke liefde is en bij een onvoorwaardelijk vrije wil.

Een oord waar men letterlijk alles kan doen wat men maar wil, zal uiteindelijk in een hel veranderen, omdat dan langzaam maar zeker alle betekenis, schoonheid, liefde en echte rijkdom verloren gaat.

Dat zie ik niet zo zwaar in, liefde en schoonheid gaat nooit verloren en echte rijkdom is tevredenheid. En ik zie niet in waarom zo'n oord alle betekenis verliezen zou.

Alles kunnen leidt uiteindelijk tot verveling, tot een vreugdeloos najagen van de ene prikkel na de andere en tot steeds hogere, steeds onmogelijkere verwachtingen.

Denk je dat aan evolutionaire ontwikkeling in kennis een einde kan/moet komen?

Als we alles zouden kunnen, zouden we geen enkele beperking meer accepteren en zelfs ronduit eisen dat we precies dezelfde almacht en alwetendheid zouden krijgen als God. En dan bepaald niet om uit liefde voor elkaar het leven te geven...

Ik denk juist dat als we de almacht en alwetendheid zouden hebben we juist zeer uit liefde voor elkaar het leven geven.

Ook hier in het westen zie je dat ooit hele bijzondere ontwikkelingen of verworvenheden zodanig gebagatelliseerd, geïndividualiseerd en vooral gecommercialiseerd worden, dat ze hun betekenis steeds meer verliezen en enkel nog 'om van te genieten' zijn. Zo betalen we een steeds hogere prijs voor steeds minder echt geluk, echte vreugde.

Dat komt juist door ons gebrek aan almacht en alwetendheid. Mensen gunnen dieren en zichzelf vaak het licht in de ogen niet en vernielen de planeet door kortzichtigheid en korte termijnwinsten. Ook ziet de mensheid zich niet als één. Niet met elkaar en niet met het dieren- en plantenrijk. De blijdschap van een nieuwe auto is van korte duur voor velen, maar als ik lekkere wandelschoenen heb gekocht ben ik daar elke dag zeker twee jaar blij mee, Dan zijn ze na een paar duizend kilometer ook wel versleten. Black Friday is voor mij geen trigger. Nieuwe smart things ook niet.

Het gelukkigst is hij/zij die het minst nodig heeft. Die kan genieten van de kleine dingen in het leven: een mooie zonsopgang, een lied dat je raakt, een klein gebakje op zijn tijd, een helpende hand bij het oversteken, een bij die even op je hand strijkt, de stilte tijdens het aandachtig bidden van de rozenkrans, een goed boek op een regenachtige zondagmiddag, dat soort dingen.
Maar ook het rustig, geduldig en dankbaar kunnen accepteren van lijden dat je niet (meer) kan wegnemen, is een hogere en oneindig duurzamere vorm van geluk en vrede dan alle rijkdom van de wereld. Want wie alles kan verdragen, kan niets meer afgenomen worden.

Dat is zeker waar wat je hier zegt, zo ervaar ik het leven zelf ook. Ik ben emotioneel incontinent wat mooie dingen betreft die me raken. "Waarom huil je?" vraagt men wel, maar dat is niet van verdriet maar van geluk doordat ik word geraakt.

Het liefdevol (samen) genieten van de goede zaken des levens is daarom iets mooi's en edels, maar is dus wel van een heel andere, hogere orde dan het ongebreidelijke, hedonistische genieten dat vooral wordt gepropageerd. En om die echte vreugde te bereiken, is soms hetgeen nodig wat ogenschijnlijk het tegenovergestelde van genieten lijkt te zijn, namelijk enige en soms een grotere mate van ascese en zelfrestrictie.

Als het om genieten gaat ten koste van anderen, ander leven of de planeet ben ik het met je eens.

[thom]

Ik zou de vraag willen stellen: waarom ben jij op de wereld? Ik heb er met opzet niet “zijn wij” van gemaakt, omdat ik dogma’s en collectieve antwoorden wil voorkomen, want dan krijg je weer van die welles nietes antwoorden, christelijke preken enzovoort. En daar heb ik geen zin in en vind ik onzinnig.

Dus svp gewoon, als je wilt en leuk vindt, waarom ben jij op de wereld? Wat zijn je gedachten daarover?

Wat mij rust geeft, en tegelijkertijd beweging, is de aanname dat dit proces van geboren worden en weer doodgaan een cyclus is. Een steeds terugkerend fenomeen. De vraag is eigenlijk een vraag tot de persoonlijkheid gericht, maar kan dieper doordringen naar de ziel.

De ziel zal hetzelfde karmisch niveau zoeken bij de verwekkers om bij de conceptie dit begin van leven te bezielen, en zijn start in het lichaam op dat niveau beginnen waar dit het vorige leven verliet. Bestaat de dood wel?

Daarbij krijgt het ontwikkelende lichaam een persoonlijkheid mee, en eigenschappen via bloed, sterrenstand etc.

De ziel zoekt steeds een lichaam omdat wanneer de mens, de ziel, zich zal omwenden tot het Licht (toch een preek) het hele lichaam compleet moet zijn om dit tot stand te kunnen laten brengen. Een 'losse' ziel in de zielenwereld is niet in staat zich tot het Licht om te wenden.

De mens zoals wij rondlopen of zitten kan zich alleen compleet overgeven aan de ware bestemming, of daarmee ook zijn ware afkomst, wanneer zowel de eigen wil, het verstand en het hart zich overgeven aan datgene wat zich vanuit deze Oorspronkelijkheid aandient; het Zijne. Dat is het doel van de tot geloof gekomen mens. De Zijnen worden geraakt in het Zijne; God zoekt Zichzelf in de mens en wil Zichzelf vervullen daarin.

Zonde betekent; het doel missen.

Dus om kort te gaan; de mogelijkheid is er nog steeds, vanaf het bewaken van het Paradijs tot nu, om tot inzicht te komen, en de heimwee van de ziel te bevredigen.

De wedergeboren Ziel, zal deze terugreis aangaan, en de natuurgebonden ziel zal zich daaraan moeten overgeven.

Daarom; Heb Mij lief, met heel het hart, heel je verstand, en heel je ziel.

De Bijbel geeft in het NT vele teksten hierover en worden regelmatig door mij geplaatst. Maar nu geen gepreek mensen..