Henoch wandelde met God

[Martine]

Wat Martine beschrijft heeft niets te maken met "houding", maar met pijn, emoties en eerlijkheid daarover. Ik herken heel goed wat Martine zegt. En juist die emoties in mezelf wél toe te hebben gelaten, en "boos" te zijn geweest op God, heeft bij mij dat alles opgelost. Bepaald niet van de ene op de andere dag, dat heeft veel tijd, pijn en zeeën van tranen gekost. Juist het toelaten van dergelijke emoties en gedachten vergt namelijk moed en vertrouwen. Moed, omdat je dan ook het antwoord van God moet willen horen - en dat dus ten diepste een confrontatie kan opleveren met jezelf en de wereld. Ga er dán maar eventjes voor zitten! En het vergt vertrouwen op God, want Hij kan dat echt wel hebben, Hij heeft er namelijk zelfs Zijn Zoon voor gegeven.

Je hebt het voluit begrepen.

[Wilsophie]

Waarom het onzin is: lees de Psalmen eens door. Staat barstensvol geschilde appeltjes. Het prachtige van ons geloof en onze God is juist dat we ALLES tegen Hem mogen zeggen!!!!! Dat jij het lef niet hebt hiervoor, doet me afvragen hoe jouw beeld van God is en hoe open je relatie met Hem is... Maar goed, misschien interpreteer ik je post(s) compleet verkeerd, hoor. Zou goed kunnen. En ik wil natuurlijk ook geen oordeel vellen over jouw relatie met God (wie ben ik om dat te doen). Ik zeg het alleen maar even om je aan het denken te zetten.

In ieder geval: mijn antwoord op de vraag van Martine lijkt me duidelijk. In mijn optiek is het hele leven een grote wandeling met God. Hij is er altijd dus wandel ik ook altijd met Hem. En ik mag alles maar dan ook ALLES bij Hem kwijt. Het idee dat er ook maar IETS zou zijn dat ik NIET bij Hem kwijt kan, gaat er bij mij niet in. Dat zou betekenen dat er grenzen zijn. Of voorwaarden. (Heb het nu even over wat ik kan zeggen, niet wat ik kan doen.) Dat vind ik een beangstigend idee...

Ik heb in mijn leven geleerd dat je niet boos mocht zijn. Niet op je ouders, al helemaal niet op God, immers: wat God doet dat is welgedaan.
Het was bevrijdend, heel bevrijdend, toen iemand mij wees op zogenaamde 'woedepsalmen', op de Klaagliederen. Dat ik wel boos mocht zijn.

Als ik een appeltje te schillen heb is het misschien wel dat er nog altijd pastors zijn (dus herders) die leren dat het niet mag, die een belemmering zijn om bij God te komen.

Ik denk dat het boos zijn, voor mij in ieder geval niet spreekt over waar Johannes het over heeft. Klaagliederen spreken over de boosheid van God op Israël en ik denk en geloof dat dat op een ander niveau is, en nu wordt het toch Bijbelstudie vrees ik.
De Klaagliederen leren nooit aan ons dat wij boos mogen zijn, dat zou helemaal in strijd zijn met wat ik schreef over de liefde die wij in eerste instantie voor God zouden hebben en vervolgens tot de broeders en zusters.
Boos zijn is nooit een vrucht van de Heilige Geest.

[Martine]

Zelfs David durft te vragen "God, waarom heb Jij mij verlaten?"
Dus dat appeltje schillen (is: het gesprek aangaan) is helemaal niet zo gek.
Kijk ook even naar het gedrag van Abraham bij de ondergang van Sodom en Gommora: Abraham is in onderhandeling met God over het aantal benodigde rechtvaardigen in die dorpen.

Hoe zou ik anders kunnen wandelen met wie dan ook, als ik wrok koester, als er mij iets dwars zit waar de Ander (in dit geval met een hoofdletter) iets aan kan doen? Je beschrijft hoe ik het bedoel.

[Martine]

Dingen die tegenzitten in het leven hebben vaak niets met kastijden te maken. Kastijden is een bepaald soort en niet alles wat ook maar even tegen zit. En zoals mensen die niet te eten hebben, dat is geen kastijden, dat is oneerlijk verdelen van de wereld zelf. Zo kan je alles op God schuiven natuurlijk..

Precies, wij moeten God niet dat in de schoenen schuiven waar wij zelf wat aan kunnen doen.

[Wilsophie]

Wat Martine beschrijft heeft niets te maken met "houding", maar met pijn, emoties en eerlijkheid daarover. Ik herken heel goed wat Martine zegt. En juist die emoties in mezelf wél toe te hebben gelaten, en" boos" te zijn geweest op God, heeft bij mij dat alles opgelost. Bepaald niet van de ene op de andere dag, dat heeft veel tijd, pijn en zeeën van tranen gekost. Juist het toelaten van dergelijke emoties en gedachten vergt namelijk moed en vertrouwen. Moed, omdat je dan ook het antwoord van God moet willen horen - en dat dus ten diepste een confrontatie kan opleveren met jezelf en de wereld. Ga er dán maar eventjes voor zitten! En het vergt vertrouwen op God, want Hij kan dat echt wel hebben, Hij heeft er namelijk zelfs Zijn Zoon voor gegeven.

Je hebt het voluit begrepen.

Dat is precies wat ik ook proef. De mens staat centraal en haalt de waarheden en ook het wandelen met God naar zijn niveau. En dat levert altijd begrip op. Maar ik doe niet mee. Daar gaat het in mijn leven en mijn wandel met God niet om.
En ik denk dat ik het juist ook heb begrepen, maar ik herken mijn wandel met God er niet in.

[Jerommel]

Wat Martine beschrijft heeft niets te maken met " houding" , maar met pijn, emoties en eerlijkheid daarover. Ik herken heel goed wat Martine zegt. En juist die emoties in mezelf wél toe te hebben gelaten, en " boos" te zijn geweest op God, heeft bij mij dat alles opgelost. Bepaald niet van de ene op de andere dag, dat heeft veel tijd, pijn en zeeën van tranen gekost. Juist het toelaten van dergelijke emoties en gedachten vergt namelijk moed en vertrouwen. Moed, omdat je dan ook het antwoord van God moet willen horen - en dat dus ten diepste een confrontatie kan opleveren met jezelf en de wereld. Ga er dán maar eventjes voor zitten! En het vergt vertrouwen op God, want Hij kan dat echt wel hebben, Hij heeft er namelijk zelfs Zijn Zoon voor gegeven.

Je hebt het voluit begrepen.

Ik onderschrijf dit ook.
Desalniettemin beschrijft Anja hier toch iets dat als kastijding, of een beter woord misschien: "richting" (al dan niet met ijzeren staf) kan worden opgevat.
Want het is lijden om boos te zijn op God. Niet voor Hem, maar voor de mens.
Hij kan het wel hebben inderdaad. God is geen mietje.

[Wilsophie]

Zelfs David durft te vragen "God, waarom heb Jij mij verlaten?"
Dus dat appeltje schillen (is: het gesprek aangaan) is helemaal niet zo gek.
Kijk ook even naar het gedrag van Abraham bij de ondergang van Sodom en Gommora: Abraham is in onderhandeling met God over het aantal benodigde rechtvaardigen in die dorpen.

Hoe zou ik anders kunnen wandelen met wei dan ook, als ik wrok koester,als er mij iets dwars zit waar de Ander (in dit geval met een hoofdletter) iets aan kan doen? Je beschrijft hoe ik het bedoel.

Je moet volgens de brief die ik citeerde niet wandelen met iemand, maar met God, het gaat toch over Henoch?
Maar die wandel eist consequenties en als jou iets dwars zit t.o.v. God dan moet je dat met Hem in orde maken.
Maar dat doet niets af aan wat ik schreef over het wandelen in wrok of haat, want dan wandel je niet in het Licht, dat kan volgens Johannes niet samengaan.
Wandelen met God heeft te maken met liefde voor broeders en zusters. David overigens, citeert en profeteert woorden van de Zoon van David, maar dat is weer Bijbelstudie, dus dat laat ik maar liggen.

[Jerommel]

Dingen die tegenzitten in het leven hebben vaak niets met kastijden te maken. Kastijden is een bepaald soort en niet alles wat ook maar even tegen zit. En zoals mensen die niet te eten hebben, dat is geen kastijden, dat is oneerlijk verdelen van de wereld zelf. Zo kan je alles op God schuiven natuurlijk..

Precies, wij moeten God niet dat in de schoenen schuiven waar wij zelf wat aan kunnen doen.

Natuurlijk.
Maar, wat kunnen wij er aan doen, als gevallen schepselen geboren te worden in een gevallen wereld?
Eva's schuld? Hmm.... Werd verleid door het listigste dier des velds...
Het listigste dier des velds de schuld geven? Hmmm... Maak je dan niet God tot slachtoffer van de serpent en / of gebrek aan vooruitziende blik?
Enfin, om maar aan te geven wat voor appelen mensen te schillen menen te hebben met God..

[Adinomis]

Ik denk dat we de wandel met God kunnen vergelijken met een Vader - Kind verhouding. Een kind kan het best wel eens niet eens zijn met de vader.
In een goede menselijke relatie zal de vader er verdriet van hebben als het kind dat niet zegt, zich terugtrekt en afsluit.
Als een kind zijn vader liefheeft en respect voor hem toont zal het best mogen zeggen wat hem dwars zit. Dat verbreekt de ouder-kind relatie niet. Het versterkt deze alleen maar.
Hoe meer men voor zichzelf houdt, des te meer berokkent het schade aan de relatie en aan zijn eigen ziel. In veel gevallen zal het kind later erkennen dat vader een goede reden had voor hetgeen bij hem voor ongenoegen zorgde.

Als wij Abba Vader mogen zeggen, omdat Yeshua dat mogelijk heeft gemaakt, zou dat dan anders liggen?

Enkele voorbeelden uit de bijbel:

Mozes was het niet eens met wat God zei, dat Hij het volk Israël wilde doden in de woestijn. Hij herinnert God aan de beloften aan Abraham, Izak en Jakob. Hij zegt tegen God dat Egypte zou zeggen dat God niet bij machte was geweest om het volk uit te leiden. (Deut. 9) Werd God boos op Mozes omdat hij Hem tegensprak? Nee, Mozes kon dat doet vanuit zijn relatie met God. Ze spraken immers met elkaar van aangezicht tot aangezicht. (Ex. 33:11) God nam hem serieus en veranderde zijn besluit!!

Job zegt tegen God dat Hij hem als een vijand beschouwt en dat God hem zonder reden wonden toebrengt. (Job 13:24)

Job 34:5 Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtvaardig, maar God heeft mijn recht weggenomen.
6 Ondanks mijn recht ga ik voor leugenaar door; mijn pijlwond is ongeneeslijk, zonder dat er een overtreding is.

Toch wordt er ook van Job gezegd "hij schreef God niets ongerijmds toe". (Job 1:22) Aan het eind van het geschrift zegt Job dat hij dingen had gezegd die hij niet begreep. Hij kende God alleen van luisteren met het oor, maar nu had hij God gezien en hij toonde berouw. Hij was eerlijk geweest, had zich kwetsbaar opgesteld en had ervan geleerd. God zegende hem daarna bovenmate.

Abraham ging met God onderhandelen over de verwoesting van Sodom en Gomorra. Hij zegt: ‘Zult u dan de rechtvaardige met de goddeloze vernietigen? Het is verre van U dit te doen. Zou de rechter van de hele aarde geen recht doen?’ Uiteindelijk bereikte hij ermee dat als er 10 rechtvaardigen zouden zijn in die stad, dat God zijn plan dan niet zou uitvoeren.

God zei tegen Petrus: Ga je gang Petrus, slacht en eet!', kreeg hij te horen. 'Nee, Heer,' antwoordde Petrus, 'in geen geval, want ik heb nog nooit iets gegeten dat verwerpelijk of onrein is.'

Iets anders is als we onze vuist tegen God opheffen en opstandig zijn. Uiteindelijk is het wel zo dat we God moeten gehoorzamen. Maar binnen een relatie is er zeker tegengas mogelijk en soms wenselijk, als we eerlijk willen blijven tegenover God.

Als we opstandig zijn tegen God kan God "kastijden" of straffen het gevolg zijn, maar binnen een liefdesrelatie is het woord "snoeien" beter op zijn plaats. Door gesnoeid te worden zullen we meer vrucht voor de Here gaan dragen.

Het is onze roeping om gemeenschap te hebben met Yeshua HaMashiach: God is getrouw, door wie u geroepen bent tot de gemeenschap met zijn Zoon Jezus Christus, onze Heere. (SV: de gemeenschap van zijn Zoon…) (1 Korinthe 1:9) en van daar uit ook met onze broeders en zusters in de Here.

[Martine]

Ik denk dat het boos zijn, voor mij in ieder geval niet spreekt over waar Johannes het over heeft. Klaagliederen spreken over de boosheid van God op Israël en ik denk en geloof dat dat op een ander niveau is, en nu wordt het toch Bijbelstudie vrees ik.
De Klaagliederen leren nooit aan ons dat wij boos mogen zijn, dat zou helemaal in strijd zijn met wat ik schreef over de liefde die wij in eerste instantie voor God zouden hebben en vervolgens tot de broeders en zusters.
Boos zijn is nooit een vrucht van de Heilige Geest.

Ik heb het dus ook niet over Johannes.
Ik heb het over een persoonlijk wandelen met God, zoals Henoch dat deed.
Ik bedoel het niet theologisch met alle verhandelingen van dien.
Ik bedoel wat je persoonlijk ervaart in je hart hoe het is om echt te wandelen met God, zoals ik het voorbeeld gaf van het programma "De Wandeling" van de KRO.
Ik moet nu ineens denken aan de Emmaüsgangers. Er liep iemand naast ze en die luisterde, antwoordde, legde uit. Die twee mensen konden hun verhaal kwijt, er werd naar hen geluisterd. Nou niet aankomen met allerlei dwarsverbanden. Gewoon je proberen in te denken, te voelen, wat er daar gebeurde.

[Jerommel]

Is ‘wandelen met God' een vertrouwensrelatie?

Ik denk van wel.
Het lukt denk ik van onze kant niet, zoals Henoch het wel kon, maar misschien bepaalt God het gewoon, met wie Hij wandelt.
Het is voor mij iets om naar uit te zien.
In dit vlees ben ik te rebels...

Of zou het gewoon tijd kosten?

[Wajehie]

Zeker een vertrouwens relatie maar geen hoogmoed. Mensen zijn soms beschadigd en moeten genezen. Daarom staat die boom er dan ook. Dat appeltje schillen kan mi dus niet.

Welke boom? Ik begrijp je niet helemaal?

Doelde op :

OPENBARING 22
2 In het midden van haar straat en aan de ene en de andere zijde van de rivier bevond zich de Boom des levens, die twaalf vruchten voortbrengt – van maand tot maand geeft Hij Zijn vrucht. En de bladeren van de boom zijn tot genezing van de heidenvolken.

Bij die appels denk ik aan ter verantwoording roepen en dat is wel heel hoog in de bol voor een stervelijk mensje. Als Hij wil kan hij onze naam uitwissen.
Bij vragen denk ik aan wat ik bij Job zag

JOB 38 De HEERE verschijnt aan Job

1 Daarna antwoordde de HEERE Job uit een storm en zei:
2 * Wie is hij die Mijn raad duister maakt
met woorden zonder kennis?
3 Omgord nu als een man uw heupen,
dan zal Ik u ondervragen. Maak Mij eens bekend:
4 Waar was u * toen Ik de aarde grondvestte?

[Martine]

Verder ken ik je uitspraak over je moeder en heb daar ook ooit netjes op gereageerd dus dat doe ik nu niet nog een keer.

heb ik je ook niet gevraagd.

[Wilsophie]

Prachtig, maar de bedoeling is dat we op elkaars beleving zouden ingaan om het gesprek gaande te houden. En je kunt wel bij Henoch blijven Martine, maar wij zijn heidenen, levend onder het nieuwe verbond. Waar liefde woont daar biedt de Heer Zijn zegen. Het gaat om het wandelen met God en gelukkig strekt zich dat zo ver uit dat Johannes, maar ook Paulus en Petrus en zelfs Jacobus hierover spreken. Ik prefereer om dat er ook bij te halen , want wij zijn geen OT gelovigen , wij zijn geen Joden, en daarom is het belangrijk om de wandeling van Henoch met God te zien in het licht van het verbond waaronder wij nu leven.

Het OT spreekt van vele praktijken ook t.a.v het wandelen met God die onder het nieuwe verbond slechts in eerste instantie theoretisch zijn.
Wij zijn geen Joden en wij zijn heidenen levend onder het nieuwe verbond. De voorbeelden zijn illustratief, maar ik wil heel graag blijven zien dat nadat God Zijn Zoon heeft gegeven en wij leven mogen vanuit de opstanding dat in ieder geval ( laat ik voor mijzelf spreken) een levende relatie heb met Jezus Christus, ik ben geen Jood, ik ben Henoch niet, ik ben een heiden en wat hierover gezegd wordt leert de apostel Paulus en ik nam even als voorbeeld de brieven van de apostel Johannes.
Wij zijn nu eenmaal geen "Henochs" e.d. wij zijn heidenen die tot geloof zijn gekomen nadat Israël haar taak als koninklijk priestervolk heeft verzaakt.
Israël was daartoe uitverkoren.
Ik geloof oprecht dat het dagelijks "wandelen met God" onder het nieuwe verbond een andere wandel is met Jezus Christus onder het Nieuwe Verbond, met een andere positie en een ander beleving en een andere toekomst.
Ik vind ook dat ik dat mag geloven. Hiermee stel ik mijn wandel in het geloof met Jezus Christus niet hoger dan de wandel die de OT gelovigen hadden, zeker niet, maar hun wandel is een afschaduwing van mijn wandel op een hoger niveau, n.l. niet in aanschouwen, maar in geloof.
Dat is een groot verschil met het wandelen onder het oude verbond zoals Adam, Abraham, Mozes en Henoch enz.... en het wandelen in geloof waarmee ook duidelijk is dat dat gepaard gaat met liefde voor elkander. En liefde voor de broeders en zusters. En is die wandel niet dusdanig gericht, dan wandel men volgens Johannes in duisternis.

[Wilsophie]

Is ‘wandelen met God' een vertrouwensrelatie?

Ik denk van wel.
Het lukt denk ik van onze kant niet, zoals Henoch het wel kon, maar misschien bepaalt God het gewoon, met wie Hij wandelt.
Het is voor mij iets om naar uit te zien.
In dit vlees ben ik te rebels...

Of zou het gewoon tijd kosten?

Nee, het is een ander niveau en een andere bedeling ( o vies woord) .

[Jerommel]

als we eerlijk willen blijven tegenover God.

Wie denkt eigenlijk werkelijk iets te kunnen veinzen tegenover God?

[Wilsophie]

k moet nu ineens denken aan de Emmaüsgangers. Er liep iemand naast ze en die luisterde, antwoordde, legde uit. Die twee mensen konden hun verhaal kwijt, er werd naar hen geluisterd. Nou niet aankomen met allerlei dwarsverbanden. Gewoon je proberen in te denken, te voelen, wat er daar gebeurde.

Prachtig voorbeeld, maar je damt gelijk allerlei voor jou genoemde dwarsverbanden in, maar voor mij een geweldig voorbeeld wat dat "wandelen" inhoudt.
En ik kan me ook heel goed indenken wat daar gebeurde.
Weet je wie die "gangers " waren? Buitengewoon belangrijk. Maar vooruit dat zijn jij en ik....en waar gingen ze heen?
Ja dat is een dwarsverband, dus scheur maar uit de BIjbel. En wie het waren is ook een dwarsverband. Weet je wat de Heer hun verweet?
Hij had dus een appeltje met hen te schillen. Nou dat staat er gewoon bij hoor. Nou dan weet ik wel wat ik moet voelen. Jij ook?

[Wilsophie]

als we eerlijk willen blijven tegenover God.

Wie denkt eigenlijk werkelijk iets te kunnen veinzen tegenover God?

Precies, of we eerlijk zijn of niet. Hij kijkt er dwars door heen, bovendien als wij liegen dan....lees de tekst die ik geciteerd heb.... dus laten we dat maar niet proberen om eerlijk te blijven en ons boven Hem te verheffen. Hij is in ieder geval altijd eerlijk t.o. "ons" ( gelovigen.

[Jaron]

Ik denk dat het boos zijn, voor mij in ieder geval niet spreekt over waar Johannes het over heeft. Klaagliederen spreken over de boosheid van God op Israël en ik denk en geloof dat dat op een ander niveau is, en nu wordt het toch Bijbelstudie vrees ik.
De Klaagliederen leren nooit aan ons dat wij boos mogen zijn, dat zou helemaal in strijd zijn met wat ik schreef over de liefde die wij in eerste instantie voor God zouden hebben en vervolgens tot de broeders en zusters.
Boos zijn is nooit een vrucht van de Heilige Geest.

Ik heb het dus ook niet over Johannes.
Ik heb het over een persoonlijk wandelen met God, zoals Henoch dat deed.
Ik bedoel het niet theologisch met alle verhandelingen van dien.
Ik bedoel wat je persoonlijk ervaart in je hart hoe het is om echt te wandelen met God, zoals ik het voorbeeld gaf van het programma "De Wandeling" van de KRO.
Ik moet nu ineens denken aan de Emmaüsgangers. Er liep iemand naast ze en die luisterde, antwoordde, legde uit. Die twee mensen konden hun verhaal kwijt, er werd naar hen geluisterd. Nou niet aankomen met allerlei dwarsverbanden. Gewoon je proberen in te denken, te voelen, wat er daar gebeurde.

Verspilde moeite, Martine, zoals haar een na laatste totaal onnodig aanvallende en uitlokkende post laat zien (waarvoor ik dan ook een TR heb ingediend). Je kan het beter negeren want ze zit op een totaal andere golflengte. Er valt met haar gewoon niet te praten, het is niet anders. Gelukkig zijn er genoeg mensen die je vraag wél begrijpen.

[Anja (oud account)]

Zelfs David durft te vragen "God, waarom heb Jij mij verlaten?"
Dus dat appeltje schillen (is: het gesprek aangaan) is helemaal niet zo gek.
Kijk ook even naar het gedrag van Abraham bij de ondergang van Sodom en Gommora: Abraham is in onderhandeling met God over het aantal benodigde rechtvaardigen in die dorpen.

Hoe zou ik anders kunnen wandelen met wie dan ook, als ik wrok koester, als er mij iets dwars zit waar de Ander (in dit geval met een hoofdletter) iets aan kan doen? Je beschrijft hoe ik het bedoel.

Precies. Om dit te kunnen aanvoelen en inzien is iets meer nodig dan louter Bijbelkennis. Daar is zielereiniging voor nodig en dat gebeurt niet als men veilig in de rede en louter tekst blijft hangen. Het luidt ook niet voor niets in Mat.22:37

En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met ge- heel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand.

Dit doet me denken aan een stukje uit het eerste inzicht uit de Celestijnse Belofte van Redfield:

Kijk niet vanuit de rede,
maar vanuit de ziel.
Want het leven dat komt,
ligt al voor ons om de wereld te openen.
Kijk wat beter. Vind de ogen om te zien.

Mat.6:22 zegt het zo:

De lamp van het lichaam is het oog,
Indien dan uw oog eenvoudig is,
zo zal uw gehele lichaam verlicht wezen;
Maar indien uw oog boos is, zo zal geheel uw lichaam duister zijn."

Het Thomasevangelie verwoordt hetzelfde aldus, logos 3:

Het Koninkrijk van God
is binnenin jullie en het is buiten jullie.
Iedereen, die zichzelf kent, zal het vinden.
En wanneer jullie jezelf zult kennen,
zullen jullie beseffen dat jullie zonen zijn van de Levende Vader.
Maar als jullie jezelf niet zult kennen,
dan verkeren jullie in armoede
en zijn jullie die armoede.

Soms wordt dit door sommige gelovigen bestempeld als zijnde in tegenstelling met de Bijbelse boodschap. Dit is het echter niet. De gnostici leggen slechts de nadruk op de immanente God, terwijl in de canon naast het immanente aspect met name het transcendente aspect van God wordt benadrukt. In Thomas heeft Jezus het over de immanente God, en in de Bijbel lig meer de nadruk op aspecten van de transcendente God, en de openbaring daarvan in de wereld aan het einde van de tijdperken. OokThomas benoemt dit laatste overigens. Zij sluiten elkaar geenszins uit, maar volgen elkaar op. Bijvoorbeeld in Lucas 17:

20 En gevraagd zijnde van de Farizeën, wanneer het Koninkrijk Gods komen zou, heeft Hij hun geantwoord en gezegd: Het Koninkrijk Gods komt niet met uiterlijk gelaat.
21 En men zal niet zeggen: Ziet hier, of ziet daar, want, ziet, het Koninkrijk Gods is binnen ulieden.
22 En Hij zeide tot de discipelen: Er zullen dagen komen, wanneer gij zult begeren een der dagen van den Zoon des mensen te zien, en gij zult dien niet zien.
23 En zij zullen tot u zeggen: Ziet hier, of ziet daar is Hij; gaat niet heen, en volgt niet.
24 Want gelijk de bliksem, die van het ene einde onder den hemel bliksemt, tot het andere onder den hemel schijnt, alzo zal ook de Zoon des mensen wezen in Zijn dag.

Het vetgedrukte is geen tegenstelling, maar complementair aan elkaar.

Logos 113 van Thomas benoemt dat echter óók:

Zijn leerlingen vroegen hem:
Wanneer komt het Koninkrijk?
Jezus zeide:
De komst van het Koninkrijk is niet in de toekomst te verwachten:
Zij zullen niet zeggen: " Kijk, hier is het"
of " kijk, daar is het."
Neen, het Koninkrijk is al uitgebreid op de aarde
en de mensen zien het niet.( zie ook eerdergenoemde logos 3)

In Logos 111-a van Thomas zegt Jezus:

Jezus zegt:
Als de hemelen en de aarde worden opgerold
en jullie zijn erbij,
dan zal hij, die leeft van de Levende
de dood niet zien en niet vrezen.

En in logos 11:

Jezus zegt:
Als deze hemel zal voorbijgaan
en de hemel die daarboven is, zal vergaan,
dan zullen zij die ( innerlijk) dood zijn,
niet tot leven komen.
En zij die nu levend zijn, zullen dan ook niet sterven,
Eens, toen jullie hebt gegeten, wat doodde,
hebben jullie de dood levend gemaakt;
als jullie in het licht komen, wat zullen jullie doen?
Eens, toen jullie ( in het paradijs) een waren,
zijn jullie twee geworden,
als jullie nu nog twee bent, wat zullen jullie doen."

Zielereiniging, het één worden, gaat mijns inziens niet zonder dat men de confrontatie met de twee in zichzelf aangaat, onder ogen ziet wat er in zichzelf leeft en dat op een juiste manier uitspreekt met de Vader. Beter heftig boos te zijn en dat tegen de Vader uit te spreken, en luisteren naar Zijn antwoorden, die pijnlijk kunnen zijn maar die ook alfijd weer Troost en Liefde biedt, dan van het hart een moordkuil maken en je medemensen daarmee belasten, met wrok, en lange nadragingen, en allerlei onzuivere beweegredenen die een mens dan kunnen blijven bewegen.

[Jerommel]

Thomas "Evangelie" is een later gnostisch werkje, zou het niet te serieus nemen.

[Anja (oud account)]

Thomas "Evangelie" is een later gnostisch werkje, zou het niet te serieus nemen.

Ik zou als ik jou was niet zo snel re-ageren op inhoud die je kennis/ onderscheidingsvermogen te boven gaat.

Mocht je ooit Thomas willen bestuderen, neem dan de vertaling van Quispel en lees en bestudeer zeer goed alle noten die daarbij staan. Dat is een studie op zich.

[callista]

Thomas "Evangelie" is een later gnostisch werkje, zou het niet te serieus nemen.

Dat is nog maar de vraag...de gnostiek was er eerder dan de geïnstitutioneerde religies.
Maar dit terzijde,...

[Jerommel]

Thomas "Evangelie" is een later gnostisch werkje, zou het niet te serieus nemen.

Ik zou als ik jou was niet zo snel re-ageren op inhoud die je kennis/ onderscheidingsvermogen te boven gaat.

Ik zeg dat niet zomaar, Antanneke.
Ja, ik heb mijn research dus wel gedaan.
De gnostische gospels zijn niet zomaar geen deel van de canon.
En het is hier tenslotte toch 'Bijbelgesprek'.

[Anja (oud account)]

Thomas "Evangelie" is een later gnostisch werkje, zou het niet te serieus nemen.

Ik zou als ik jou was niet zo snel re-ageren op inhoud die je kennis/ onderscheidingsvermogen te boven gaat.

Ik zeg dat niet zomaar, Antanneke.

Gelieve de basale omgangsvormen te handhaven, ook als je je opgelaten voelt. Mijn naam is Anja. Ik heb niet bij je in de klas gezeten en ik ben ook je vriendinnetje niet.

Ja, ik heb mijn research dus wel gedaan.

Je hebt wat klokken horen luiden ja.

]De gnostische gospels zijn niet zomaar geen deel van de canon.

Dat is juist, doch dat is hier niet het onderwerp.

En het is hier tenslotte toch 'Bijbelgesprek'.

Precies. Dus lees eerst maar eens goed wat er staat in relatie tot " wandelen met God".