Dank voor je bijdragen.Robert Frans schreef: 12 aug 2020, 16:12Sommige gelovigen verwijzen vooral naar de eerste hoofdstukken van Handelingen, waarin de gelovigen alles met elkaar delen en dagelijks bij elkaar aan huis komen. Daardoor zijn in de geschiedenis leefgemeenschappen opgericht die deze idealen proberen na te volgen. Deze leefgemeenschappen worden meestal kloosters genoemd.Maria K schreef: 12 aug 2020, 11:15 Overigens is het eigenlijke oorspronkelijk communistische/socialistische deel binnen het marxisme heel herkenbaar is de eerste christengemeenten als navolging van de leer van Jezus.
Dat geeft al meteen aan dat een dergelijke leefwijze een roeping is, die niet iedereen in het leven van alledag zonder meer kan navolgen en ook binnen de kloosters een strijd blijft. Ook de meest strenge hervormers, zoals bijvoorbeeld Franciscus van Assisi, ontkwamen niet aan de nuance, aan grote groepen mensen die net zo van goede wil waren als zijzelf, maar zo'n oncompromisloze leefwijze van gehoorzaamheid, armoede en kuisheid niet konden volhouden. Alleen al omdat zij niet zonder meer celibatair konden en wilden leven.
De meest populaire kloosterregel in het westen is dan ook niet voor niets de Regel van Benedictus, die op hele nuchtere en (relatief) milde wijze het kloosterleven vormgeeft en zelfs met goede commentaren ook bruikbaar is buiten het klooster.
Handelingen schrijft deze leefwijze dan ook niet zonder meer voor als blauwdruk voor de kerk. Die situatie was namelijk vrij uitzonderlijk: ineens bekeerden vele gelovigen zich tot het nog nieuwe christendom, ook gelovigen die van ver kwamen, en al die gelovigen moesten gedoopt, onderricht en gevoed worden. Zodat ook die reizigers goed voorbereid op het nieuwe christelijke leven weer naar huis konden en het evangelie konden doorgeven aan de mensen om hen heen.
Het is dan niet vreemd dat er al snel een grote gemeenschap ontstond die dagelijks hiermee bezig was en waar men ook dagelijks in huizen en in de tempel samenkwam om al biddend en lofprijzend dit alles goed te organiseren en uit te voeren.
Uiteindelijk viel deze gemeenschap door vervolgingen uiteen en ontstonden er al snel hier en daar kleinere gemeenschappen, die qua organisatie al veel meer op de huidige kerken en kerkgemeenschappen leken.
Ik denk ook dat het kloosterleven en het idee daarvoor de eerste wortels heeft in die tijd.
Toch denk ik dat Jezus het bedoeld heeft voor iedereen, dat de zwaksten niet weggezet worden uit de maatschappij en ook de sociaal wat zwakkeren opgevangen worden, als menswaardige mensen.
Natuurlijk is het ook bekend dat dat een utopie is, maar een streven ernaar beschouw ik als één van de hoogste deugden.
Veel kloosters en kloosterlingen stonden en staan dan ook midden in de gemeenschappen om daar te hulpe te kunnen zijn waar ze dat konden.
Maar te vaak gebeurt het in de praktijk, dat er groepen zijn met privileges en andere groepen, die als paria's moeten leven.
Zelfs ook binnen de kloosters is dat bekend.
Dat is van alle tijden en ik denk dat Jezus ook veel heeft meegekregen van de "wijzen uit het Oosten" hun leefwijze en hun filosofieën.
Israël lag tenslotte op een kruispunt van culturen.