peda schreef: 28 dec 2020, 11:14
Zelf ben ik eerder onverschillig als haatdragend. Ik ben ook geen actieve wereldverbeteraar of iemand die op de barricade gaat om een bepaald -isme nadrukkelijk tot gezag te brengen. Liefdevol handelen beperk ik bewust tot de ( kleine ) kring van mensen waar ik warme gevoelens voor koester. Ik omarm dus lang niet iedereen in de wereld. Naastenliefde is voor mij ook meer elkaar over en weer redelijk met rust laten, dan actief te handelen in welke subjectief beoordeelde goede richting ook.
De rol van martelaar op mij nemen, behoort niet tot mijn ambitie. Een beetje kleurloos derhalve, vreemd voor iemand die juist "' kleur "' zo vaak schrijft.
Het zal het "" agnosticisme "" wel zijn.
Ik denk eerder dat het jouw karakter is en jouw beleving.
Met agnosticisme heeft het volgens mij niets te maken.
peda schreef: 28 dec 2020, 11:14
Zelf ben ik eerder onverschillig als haatdragend. Ik ben ook geen actieve wereldverbeteraar of iemand die op de barricade gaat om een bepaald -isme nadrukkelijk tot gezag te brengen. Liefdevol handelen beperk ik bewust tot de ( kleine ) kring van mensen waar ik warme gevoelens voor koester. Ik omarm dus lang niet iedereen in de wereld. Naastenliefde is voor mij ook meer elkaar over en weer redelijk met rust laten, dan actief te handelen in welke subjectief beoordeelde goede richting ook.
De rol van martelaar op mij nemen, behoort niet tot mijn ambitie. Een beetje kleurloos derhalve, vreemd voor iemand die juist "' kleur "' zo vaak schrijft.
Het zal het "" agnosticisme "" wel zijn.
Ik denk eerder dat het jouw karakter is en jouw beleving.
Met agnosticisme heeft het volgens mij niets te maken.
Misschien ben ik in de Hopperse overtuiging reeds goed op weg om de ego-ik ( wordende wereld ) te verlaten en over te gaan naar de passieve christus-ik wereld ( het zijn) .
Je hoeft niet onverschillig te zijn, maar kunt wel onbewogen zijn. Dan komen de gevoelens op zoals ze zijn.
En dat is een daadwerkelijk mededogen met 'de ander'. Waarmee ik vreemden bedoel die zich in nare omstandigheden zich bevinden.
Het handelen kan dan anders zijn dan dat het denken bedenkt.
peda schreef: 28 dec 2020, 11:27
Misschien ben ik in de Hopperse overtuiging reeds goed op weg om de ego-ik ( wordende wereld ) te verlaten en over te gaan naar de passieve christus-ik wereld ( het zijn) .
Je komt redelijk onbewogen over. Maar een mens wordt pas echt getest als er een fikse tegenwind opsteekt. Heeft men huisje, boompje beestje, dan is het niet moeilijk om onbewogen te zijn. Zonder tegenwind kan iedereen wel liefdevol en onbewogen zijn.
De Christus in je zelf is passief: hij oordeelt niet. Omdat je dat zelf bent gaat het "Niet mijn wil geschiedde" op voor de innerlijke Christus.
Zodoende is de innerlijke Christus de weg (of de brug) naar de Ene/Liefde toe.
Zonder de innerlijke Christus immers, zou men in de passieve afgrond vallen.
peda schreef: 28 dec 2020, 11:27
Misschien ben ik in de Hopperse overtuiging reeds goed op weg om de ego-ik ( wordende wereld ) te verlaten en over te gaan naar de passieve christus-ik wereld ( het zijn) .
Je komt redelijk onbewogen over. Maar een mens wordt pas echt getest als er een fikse tegenwind opsteekt.
Werd ik geroepen?
Zeg 't maar.. storm, orkaan, plensbui, 'n gezellig windje ...
hopper schreef: 28 dec 2020, 12:23
De Christus in je zelf is passief: hij oordeelt niet. Omdat je dat zelf bent gaat het "Niet mijn wil geschiedde" op voor de innerlijke Christus.
Zodoende is de innerlijke Christus de weg (of de brug) naar de Ene/Liefde toe.
Zonder de innerlijke Christus immers, zou men in de passieve afgrond vallen.
Begrijp ik nou goed dat peda in een Passieve afgrond is gevallen?
Hallooooooooo daar Peda.... ik duik er zo achteraan om je te redden hoor.. eerst je innerlijke christus Liefde ontwikkelen hè. Maar rustig aan daarmee want dan komen er ook bij jou geen meer los.
Nooit te oud om te leren met gedachten te jongleren
@Possibilianism: comfortable with multiple ideas
Christosoof schreef: 27 dec 2020, 15:27
Het medegevoel voor een (enkele) wat grove uitspraak van iemand die zich getraumatiseerd voelt door een opvoeding die met religieuze indoctrinatie gepaard ging en iemand naar zijn gevoel heeft benauwd, kwam bij mij vanzelf op, zonder dat het een gewilde acte was.
Betekent medegevoel dan ook een.. doe allemaal maar waar je trek in hebt ongeacht wat een ander daarvan vindt?
Heb jij een grenzeloos medegevoel voor elke uitlating of vooral als het trauma's betreft die jij zelf begrijpt en als de uitlating binnen jouw begrips/acceptatiekader valt?
Hoe zit het dan met het medegevoel voor degene die er aanstoot aan neemt ?
Wat als je mee voelt met beide / alle partijen ?
Ik heb inmiddels wel begrepen dat er een hoop trauma's/drempels/allergieën/hobbels/muren/gevoeligheden etc. kunnen zitten bij gelovigen en ex-gelovigen die tot hevige emoties kunnen leiden.
Ik heb die achtergrond en al die trauma's niet en kan 't denk ik daarom misschien minder goed meevoelen als al die mensen die dat wel kennen. Ik houd niet van moraalridders en zedenprekers maar ik houd ook niet van schuttingtaal, vloeken en schelden, maar dat is meer een kwestie van persoonlijke smaak.
In mijn optiek komt het er in al het intermenselijk verkeerd op aan altijd ruimte te laten voor het “andere” van de ander.
* Ik heb dit bericht ingekort omdat ik in een modbreak elders las dat er niet op doorgegaan mocht worden. En in mijn optiek deed ik dat niet, maar het zou zo gezien kunnen worden en dat is niet mijn bedoeling.
Christosoof schreef: 27 dec 2020, 23:41
De tegenhanger van liefde is niet haat maar verdriet.
Eli Wiesel zei: ''De tegenhanger van liefde is niet haat, maar onverschilligheid''.
Iemand die zich overgeeft aan verbittering en haat is onverschillig voor degene die hij haat en voor degenen die lijden onder zijn verbittering, alle levens die hij aanraakt met zijn verbittering. Volledig wederzijds begrip is i.m.o. het eerste beginsel van liefde, ook als dat nog niet wederzijds is maar begint bij de hater die een andere keuze maakt. I.m.o. draait het Leven hoe dan ook op die andere keuze uit. Sommige strijden ertegen en anderen geven mee maar het draait er uiteindelijk toch op uit. Omdat in verbittering en haat geen leven is.
In het natuurlijk domein draait de survival of the fittest om fysieke kenmerken. In het geestelijk domein gaat de survival of the fittest over liefde. Door simpelweg alles in het leven te beschouwen als mogelijkheden om te groeien in liefde. Dat er in verbittering geen leven is weet ieder mens die simpelweg met iemand te maken heeft die verbittering koestert. Verbittering en haat is gewoon niet de intelligentste keuze omdat de Bron liefde is. Maar het kan wel een keuze zijn die nodig is om erachter te komen dat er geen leven in is. Want anders is het maar een geloof in plaats van de werkelijkheid. En aan geloof heb je niks. Wat dat betreft kan verbittering en haat dus toch de intelligentste keuze zijn die iemand kan maken op een bepaald moment in zijn ontdekkingsreis die leven heet. Eentje van Walsch. https://youtu.be/DwwlFOh3V14
Ik zie haat als een begeerte dat het 'een ander' slecht vergaat. Daar kom je soms op merkwaardige constructies uit. Ik heb overtuigde atheïsten wel eens horen zeggen dat hij of zij hoopte dat voor X (= slecht mens) de hel dan toch maar weer wel zou bestaan, want X verdient niet anders dan eeuwig te rotten in de hel. Dan wordt de hel in het leven geroepen om slechte mensen naar te deporteren.
Mijn inziens houdt dit het 'wensen' in stand. Ik begrijp best dat dit 'wensen' uit een rechtvaardigheidsgevoel voortkomt, maar je kunt je afvragen of je jezelf er een plezier mee doet. Binnen het wereldse hebben we krakkemikkige mogelijkheden om X aan te pakken middels het recht of middels een ingreep als we getuige zijn van een misdaad. Maar zoiets als "totale rechtvaardigheid" bestaat m.i. niet.
Wat wel bestaat is inzicht krijgen in de universele wetmatigheden. Ook slechte mensen zijn (mede)scheppers. Zij scheppen zichzelf een geestestoestand. De geestestoestand van -laten we zeggen- Donald Trump komt mij voor als uiterst onaangenaam. In feite vergaat het hem al slecht zonder dat ik iets wens of doe.
Christosoof schreef: 27 dec 2020, 23:41
De tegenhanger van liefde is niet haat maar verdriet.
Eli Wiesel zei: ''De tegenhanger van liefde is niet haat, maar onverschilligheid''.
Iemand die zich overgeeft aan verbittering en haat is onverschillig voor degene die hij haat...
Nee, onverschilligheid voor degene die je haat, is onmogelijk. Voor haat heb je een hart nodig. Het is zowel aangenaam als functioneel bij de dader de pijn van het slachtoffer in de ogen te laten verschijnen. Verzet is de correcte respons op onderdrukking; heb de vijand niet lief en vergeef niet voorafgaand aan spijt, maar sla terug indien iemand je op de wang slaat. Niets is afzichtelijker in mijn ogen dan slaafse onderworpenheid en onverschilligheid.
Zionisme: de succesvolle herovering van wat van ons is – rechtvaardig, onvermijdelijk, onmiskenbaar.
Mart schreef: 29 dec 2020, 13:49
Nee, onverschilligheid voor degene die je haat, is onmogelijk. Voor haat heb je een hart nodig. Het is zowel aangenaam als functioneel bij de dader de pijn van het slachtoffer in de ogen te laten verschijnen. Verzet is de correcte respons op onderdrukking; heb de vijand niet lief en vergeef niet voorafgaand aan spijt, maar sla terug indien iemand je op de wang slaat. Niets is afzichtelijker in mijn ogen dan slaafse onderworpenheid en onverschilligheid.
Mart schreef: 29 dec 2020, 13:49
Nee, onverschilligheid voor degene die je haat, is onmogelijk. Voor haat heb je een hart nodig. Het is zowel aangenaam als functioneel bij de dader de pijn van het slachtoffer in de ogen te laten verschijnen. Verzet is de correcte respons op onderdrukking; heb de vijand niet lief en vergeef niet voorafgaand aan spijt, maar sla terug indien iemand je op de wang slaat. Niets is afzichtelijker in mijn ogen dan slaafse onderworpenheid en onverschilligheid.
Dit lijkt wel een scène uit Macbeth.
Het zijn de woorden van het christelijke Testament op hun kop: vergeef niet voorafgaand aan spijt (in plaats 777 maal vergeven), heb de vijand niet lief (in plaats van ''heb de vijand lief''), sla terug indien iemand je op de wang slaat (in plaats van de andere wang toekeren), geen slaafse onderworpenheid (in plaats van het Romeinse bewind als goddelijke instelling beschouwen).
Zionisme: de succesvolle herovering van wat van ons is – rechtvaardig, onvermijdelijk, onmiskenbaar.
hopper schreef: 29 dec 2020, 13:03
Ik zie haat als een begeerte dat het 'een ander' slecht vergaat. Daar kom je soms op merkwaardige constructies uit. Ik heb overtuigde atheïsten wel eens horen zeggen dat hij of zij hoopte dat voor X (= slecht mens) de hel dan toch maar weer wel zou bestaan, want X verdient niet anders dan eeuwig te rotten in de hel. Dan wordt de hel in het leven geroepen om slechte mensen naar te deporteren.
Mijn inziens houdt dit het 'wensen' in stand. Ik begrijp best dat dit 'wensen' uit een rechtvaardigheidsgevoel voortkomt, maar je kunt je afvragen of je jezelf er een plezier mee doet. Binnen het wereldse hebben we krakkemikkige mogelijkheden om X aan te pakken middels het recht of middels een ingreep als we getuige zijn van een misdaad. Maar zoiets als "totale rechtvaardigheid" bestaat m.i. niet.
Wat wel bestaat is inzicht krijgen in de universele wetmatigheden. Ook slechte mensen zijn (mede)scheppers. Zij scheppen zichzelf een geestestoestand. De geestestoestand van -laten we zeggen- Donald Trump komt mij voor als uiterst onaangenaam. In feite vergaat het hem al slecht zonder dat ik iets wens of doe.
Mee eens. Lijkt me een hel om hem te zijn. Zodra er ook maar iets gebeurt staat zijn zelfbewustzijn te wankelen. Zijn we weer getuige van zijn tweets en zelfverheerlijkende speeches.
hopper schreef: 29 dec 2020, 13:03
Ik zie haat als een begeerte dat het 'een ander' slecht vergaat. Daar kom je soms op merkwaardige constructies uit. Ik heb overtuigde atheïsten wel eens horen zeggen dat hij of zij hoopte dat voor X (= slecht mens) de hel dan toch maar weer wel zou bestaan, want X verdient niet anders dan eeuwig te rotten in de hel. Dan wordt de hel in het leven geroepen om slechte mensen naar te deporteren.
Mijn inziens houdt dit het 'wensen' in stand. Ik begrijp best dat dit 'wensen' uit een rechtvaardigheidsgevoel voortkomt, maar je kunt je afvragen of je jezelf er een plezier mee doet. Binnen het wereldse hebben we krakkemikkige mogelijkheden om X aan te pakken middels het recht of middels een ingreep als we getuige zijn van een misdaad. Maar zoiets als "totale rechtvaardigheid" bestaat m.i. niet.
Wat wel bestaat is inzicht krijgen in de universele wetmatigheden. Ook slechte mensen zijn (mede)scheppers. Zij scheppen zichzelf een geestestoestand. De geestestoestand van -laten we zeggen- Donald Trump komt mij voor als uiterst onaangenaam. In feite vergaat het hem al slecht zonder dat ik iets wens of doe.
Mee eens. Lijkt me een hel om hem te zijn. Zodra er ook maar iets gebeurt staat zijn zelfbewustzijn te wankelen. Zijn we weer getuige van zijn tweets en zelfverheerlijkende speeches.
Yep. Het draait telkens weer om zelfkennis. Wie zichzelf 'zelf' schept, schept ook de hel mee.
Mart schreef: 29 dec 2020, 13:49
Nee, onverschilligheid voor degene die je haat, is onmogelijk. Voor haat heb je een hart nodig. Het is zowel aangenaam als functioneel bij de dader de pijn van het slachtoffer in de ogen te laten verschijnen. Verzet is de correcte respons op onderdrukking; heb de vijand niet lief en vergeef niet voorafgaand aan spijt, maar sla terug indien iemand je op de wang slaat. Niets is afzichtelijker in mijn ogen dan slaafse onderworpenheid en onverschilligheid.
Dit lijkt wel een scène uit Macbeth.
Het zijn de woorden van het christelijke Testament op hun kop: vergeef niet voorafgaand aan spijt (in plaats 777 maal vergeven), heb de vijand niet lief (in plaats van ''heb de vijand lief''), sla terug indien iemand je op de wang slaat (in plaats van de andere wang toekeren), geen slaafse onderworpenheid (in plaats van het Romeinse bewind als goddelijke instelling beschouwen).
Het is maar goed dat niet iedereen er zo over denkt anders had niemand nog tijd voor de liefde.
