De levens van de heiligen voor elke dag - oktober

[Uranopolitis]

26 oktober
Heilige Alfred de Grote, koning van Wessex en heel orthodox Engeland die de Deense indringers versloeg en zorgde voor de groei van de kerk in Engeland (899)

De heilige paus Evaristus was bisschop van Rome van 100 tot 108. Hij heeft Rome in parochies verdeeld, elk met een eigen titelkerk. Bij zijn preken werd hij bijgestaan door 7 diakens als getuigen dat hij de ware leer van de kerk tot uitdrukking bracht. Over zijn dood is verder niets bekend, maar hij staat ingeschreven als martelaar. Hij werd roemvol genoemd door de heilige Ignatios van Antiochie.

De heilige Rusticus, bisschop van Narbonne. Hij was de zoon van bisschop Bonosus, maar deze was reeds voor zijn geboorte gestorven. Toen hij een jongeman was geworden, raadde de heilige Hiëronymos hem aan naar een klooster te gaan.
Hij werd priester gewijd door de bisschop van Marseille, die hem ook aan zijn kerk verbond. In 427 werd hij bisschop van Narbonne. Hij organiseerde de opvang van de voor de Vandalen gevluchte christenen uit Afrika, maar stond voor de moeilijkheid dat velen van hen niet wisten of ze nu door een orthodoxe of een ariaanse priester waren gedoopt. Er waren ook andere moeilijkheden in zijn diocees, waar hij zich slecht tegen opgewassen voelde, maar paus Leo wilde hem geen toestemming verlenen weer naar zijn rustige klooster terug te keren.
Rusticus nam deel aan verschillende plaatselijke concilies, en is gestorven in 461, nadat hij dus 34 jaar als bisschop de kerk had gediend.

De heilige Eata, abt-bisschop van Hexham, was een van de 12 jongemannen die de heilige Aidan van Iona terzijde stonden bij zijn missiewerk in Northumbrië. Eata was een zachtmoedig en eenvoudig man en werd de eerste bisschop van Melrose, waar hij de leiding had over de jeugdige Cuthbert. In 678, toen bisschop Wilfred verdreven was en zijn diocees verdeeld, werden Hexham en Lindisfarne toevertrouwd aan Eata. Hij maakte daar Cuthbert tot overste van het klooster van Lindisfarne. Later werd Cuthbert bisschop van Hexham, maar Eata ruilde met hem en kwam van Lindisfarne terug naar Hexham. Korte tijd daarna is hij daar gestorven in 685.

De heilige Lukianos en Markianos waren twee heidenen in Nikomedië‚ die beiden verliefd waren op een christen-meisje. Zij maakten gebruik van de sterkste toverkunsten om haar voor zich te winnen, en toen dit mislukte, erkenden zij de overmacht van Christus. Zij verbrandden in het openbaar hun kostbare toverboeken en lieten zich dopen. Zij verkondigden vol enthousiasme de waarheid die zij hadden gevonden en werden daarom tot de vuurdood veroordeeld in 251.

De heilige priester Rogatianus en de getrouwe Felicissimus die een goede getuigenis hebben afgelegd voor Christus, tegen het einde van de 3e eeuw. Zij hebben wel de martelingen ondergaan maar niet de doodstraf. Daarom worden zij Belijders genoemd.

De heilige Gwynoc, zoon van de beroemde dichter Aneurin. Zij waren door de invasie van de Picten en Schotten verdreven uit Strath-Clyde, en vonden een toevlucht in Anglesea. Na verschillende slagveld-avonturen werden zij monnik in Llancarvan (Wales), waar vooral Gwynoc bekend werd als toonbeeld van monastieke deugd. Zij leefden in de 6e eeuw.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Artemidoros, Basilios en Glykon (Stilikon), gedood op de brandstapel; Leptina, doodgesleept; en Amandus, bisschop van Straatsburg, gedood in 4e eeuw.

Eveneens op deze dag de heilige Quodvultdeus, bisschop van Carthago in de 5e eeuw (zie 19 februari); Demetrios van Basarabov, leefde in ascese in de Bulgaarse woestijn; hij is gestorven in 1779; Theofilos‚ monnik van het Holenklooster In Kiev, en bisschop van Novgorod; gestorven in 1482; Antonios, bisschop van Wologda, 16e eeuw; Alor‚ bisschop van Quimper, eind 5e begin 6e eeuw; Aptonus‚ bisschop van Angoulème, gestorven rond 567; Fulcus, bisschop van Pavia; Gaudiosus, bisschop van Salemo; Sigebaud, bisschop van Metz‚ gestorven in 740; de subdiaken Quadragesimus aan wie God de gave van wonderen geschonken heeft, zodat hij zelfs een dode heeft opgewekt; en Gibitruda‚ moniale in de 7e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-661/

Verbond tussen Abraham en Abimelech in Berseba

Bereidwilligheid van Abraham om zijn zoon Izaäk voor God op te offeren.

[Uranopolitis]

27 oktober


De heilige martelaar Nestor van Thessalonika wordt herdacht in nauw verband met het feest van de heilige Demetrios die hem bezield had voor zijn strijd tegen de geweldenaar Lyeos, waarvoor hij de dood had ondergaan in 308.

De heilige martelaressen Capitolina en Eroteis. Capitolina was als christin in Cappadocië gevangen genomen tijdens de vervolging van Diokletiaan, en toen zij in het geloof volhardde werd zij op de pijnbank gefolterd. Eroteis‚ haar dienstmeisje, smeet woedend een steen naar de beul en moest toen hetzelfde lot ondergaan. Beiden werden vervolgens onthoofd in 304


De heilige Nestor de kroniekschrijver. Vanaf zijn 17e jaar was hij monnik van het Holenklooster in Kiev en hij werd een voorbeeldig kloosterling onder hegoumen Stefanos die hem ook diaken liet wijden. Deze had oog voor Nestors bijzondere talenten en droeg hem op een nauwkeurige kroniek van het klooster op te stellen. Daarmee kwam de eerste Russische geschiedschrijving tot stand, welke een onvervangbare waarde bezit voor het kennen van de oorsprong van het Russische Rijk. Nestor is gestorven in 1114. (Recent is dit werk ook in een Nederlandse vertaling beschikbaar.)

De heilige Andreas van Smolensk, een vorst uit de 14e eeuw. Hij werd van zijn troon verdreven en kwam in armoedige kleding naar Perejaslavl. Daar werd hij koster in de kerk van de heilige Nikolaas en hij stierf na 30 jaar in grote armoede in 1390. Anderhalve eeuw later werd zijn gebeente gevonden en bijgezet in de aan hem gewijde kerk.

De heilige Kyriakos, patriarch van Constantinopel van 595 tot 606. Hij was de opvolger van de heilige patriarch Johannes de Vaster, onder wie hij de econoom van de Grote Kerk was geweest.

De heilige Colman, abt van Seuboth-folu in Ierland, moet bijzonder vriendelijk voor dieren geweest zijn. Er is daar nog een vogel-variëteit die naar hem genoemd wordt. Hij is gestorven rond 632.

De heilige maagden Ia en Breaca. Zij waren afkomstig uit Ierland maar zijn overgestoken naar Cornwall en hebben daar verschillende kloosters gesticht in de 6e eeuw.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Markus van het eiland Thasos; Vincentius, met zijn zusters Sabina en Chrysteta in Spanje. Zij werden in Avila ter dood gebracht in 304; Geniturus en zijn mede-martelaren; en Florentius te Trichâteau in Frankrijk.

Eveneens op deze dag de heilige Namatius, bisschop van Clermont tegen 460; Didier, bisschop van Auxerre, gestorven in 623; Abban, abt van Kill-Abban. Er moeten twee heiligen van deze naam zijn geweest, met een eeuw tussenruimte, die leefden in de 4e en in de 5e eeuw. De levensbeschrijving haalt ze blijkbaar door elkaar, want de beschreven feiten leveren voor een persoon een onmogelijke chronologie; en de abt Ohdran van Iona en Tyfarnham. Hij is gestorven in 563, nadat de heilige Columba op Iona gekomen was.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-662/

Dood van Sara

Grot Machpela in Hebron, waar Sara begraven werd

[Uranopolitis]

28 oktober

De heilige Demetrios (Dimitri), metropoliet van Rostov. Hij werd in 1651 geboren in de buurt van Kiev als zoon van een militair en kreeg de naam Daniël. Toen hij elf jaar oud was kwam hij op het kerkelijk college van Kiev. Met 17 jaar trad Daniël in het klooster van de heilige Kyrillos en ontving bij de monnikswijding de naam Dimitri. Hij voltooide zijn studies en begon reeds zijn literaire loopbaan. ln 1675 werd hij priester gewijd en als prediker aangesteld bij de bisschop. Tegen zijn zin werd hij achtereenvolgens met de leiding belast van verschillende kloosters terwijl hij steeds vroeg in de eenzaamheid te mogen leven. Maar de bisschop wilde zich de hulp van zulke kostbare talenten niet ontzeggen.
Ten gevolge van de vijandelijke invallen van Tartaren, Letten en Polen waren veel manuscripten van geestelijke schrijvers en levens van heiligen verloren gegaan. De archimandriet van de beroemde laura, het Holen- klooster van Kiev, wendde zich daarom tot de om zijn geleerdheid en toewijding reeds beroemde Dimitri om het geweldige werk op zich te nemen van een uitgave van de heiligenlevens. Deze schrok terug voor deze opgave maar uit liefde voor de kerk gaf hij gehoor aan de dringende verzoeken van zijn overste, en hij installeerde zich in het Kievse klooster.
Gedurende 25 jaar wijdde Demetrios zich met heel zijn werkkracht aan deze heilige bezigheid en besteedde daaraan alle tijd die hij niet doorbracht in de kerk of met het gebed van het hart. Hij leefde mee met zijn heiligen, doorvoelde hun ervaringen, leed met hun smarten en bestudeerde de betreffende documenten tot in de kleinste bijzonderheden. Als loon voor deze echte liefde voor de heiligen verleende God hem vaak visioenen. Heiligen met wier leven hij bezig was, verschenen hem in de slaap en lieten hem feiten zien die hij nog niet in zijn beschrijving had opgenomen.
ln 1701 werd Dimitri bisschop gewijd voor Tobolsk en Siberië. Maar omwille van zijn zwakke gezondheid en omdat hij een meer gecultiveerde omgeving nodig had voor zijn werk, vroeg hij om een andere post. Het volgend jaar werd hij overgeplaatst naar Rostov aan de Don. Hij kreeg de openbaring dat hij daar in het klooster van de heilige Jakobos tot de eeuwige rust zou komen.
In 1705 had hij zijn levenswerk, ‘de levens van de heiligen’, voltooid. Nu wijdde hij zich geheel aan de geestelijke leiding van de aan hem toevertrouwde gelovigen. Telkens wanneer hij de heilige Liturgie vierde, hield hij een preek over het Evangelie. Zijn warme persoonlijkheid won grote genegenheid bij het volk. In weerwil van zijn veelvuldige ziekten volhardde hij in zijn strenge levenswijze en hij legde zich met even grote intensiteit toe op het voortdurende gebed. Hij schreef talrijke geestelijke werken en stichtte een seminarie in de buurt van zijn verblijf omdat hij een groot deel van het onderricht op zich nam. Hij spande zich ook in om de oud-gelovigen te bereiken en schreef verschillende boeken om aan te tonen dat de oude tradities in de kerk beter tot hun recht kwamen dan in het schisma, waar aan details te grote waarde werd gehecht. Maar het was vooral door het voorbeeld van zijn leven dat hij onderricht gaf in liefde voor het gebed en het vasten, van medelijden en barmhartigheid tegenover iedereen met wie hij in aanraking kwam, zowel goeden als slechten.
Tenslotte deelde hij mede dat hij over drie dagen zou sterven. Bisschop Dimitri vroeg met een knielbuiging vergeving aan allen die hem dienden en die bij hem zongen. Daarna sloot hij zich biddend op in zijn kamer. De volgende morgen vond men hem geknield gestorven, 28 oktober 1709. In 1752 werd zijn onbedorven lichaam opgegraven en opnieuw gebeurden er talrijke wonderbare genezingen. In 1757 werd hij heilig verklaard. (Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 21 september.)
[...]

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Afrikanos, Terentios, Pompeios, Maximos, Zenon, Alexandros, Theodoros, Makarios en nog 35 anderen die onder Decius door gruwelijke folteringen om het leven zijn gebracht, omstreeks het jaar 250; Thaddeos uit de zeventig, gedood in het jaar 49; Cyrilla heeft te Rome geleden onder Claudius, in 268; en Genès, te Thiers.

Eveneens op deze dag de heilige Johannes de Chosebiet‚ bisschop van Caesarea, 6e eeuw; Nestor de ongeletterde‚ monnik van het Holenklooster te Kiev, 14e eeuw; Paraskeva van Pirimin‚ kluizenares aan de Pinega-rivier bij Archangelsk, 1204; Honoratus, bisschop van VercelIi‚ 4e eeuw; de monnik Salvius; en Dhorbene, abt van Iona. Hij heeft het leven beschreven van de heilige stichter Columba. Hij is gestorven in 713.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-dag/




De dienaar van Abraham zoekt de vrouw voor Izaäk en vraagt Rebekka om mee te gaan als bruid van Izaäk.

[Uranopolitis]

29 oktober

De heilige nieuwe martelaar Timotheos, monnik van het klooster Esfigmenou op de Athos. Hij was afkomstig uit een dorp in Thracië waar hij getrouwd was en twee kinderen had. Zijn vrouw werd verliefd op een Turk en verliet haar gezin; later kreeg zij spijt, kwam naar Timotheos terug en vroeg hem haar te verlossen uit de dwingelandij van deze samenleving. Timotheos slaagde daar in, door te zeggen dat hij tot de islam over wilde gaan, maar aan zijn vrouw stelde hij als voorwaarde dat zij dan beiden in een klooster zouden gaan terwijl de kinderen aan goede vrienden zouden worden toevertrouwd. Zij brachten dit plan ten uitvoer en Timotheos werd monnik in de Grote Laura op de Athos, waar hij werd aangesteld als tuinman. In hem groeide toen het verlangen naar het martelaarschap en hij ging naar Esfigmenou, waar de hegoumen al vaker zijn toestemming had verleend aan monniken om deze uiterste ascese op zich te nemen.
Met diens zegen trok hij naar de Hellespont, waar hij de diaken Germanos en de priester Euthymios aantrof, die door eenzelfde ideaal waren bezield. Zij begaven zich naar het dorp van Timotheos, waar deze bekend maakte dat hij zich slechts in schijn tot de islam bekeerd had, maar dat hij in zichzelf altijd trouw aan Christus was gebleven. Hij werd daarop ter dood veroordeeld en met Euthymios naar Adrianopolis overgebracht Germanos slaagde er later in zich bij hen te voegen door te zeggen dat hij weigerde de aan de christenen opgelegde belasting te betalen. Zij kwamen in de gevangenis bij nog twee andere monniken: Nikolaas en Barnabas.
Dagelijks werden zij nu gemarteld om hen tot afval te dwingen, maar zij bleven standvastig. Timotheos werd ter dood gebracht in 1820. De zichtbare vreugde waarmee hij de dood tegemoet trad, maakte indruk op de rechter en deze besloot de andere vier in leven te laten, tot hun teleurstelling.

De heilige martelares Meliteria van Markianopolis werd naakt aan bespotting blootgesteld, maar zij bleef de machteloze afgoden bespotten, Na langdurige folteringen is zij ter dood gebracht.

De heilige Narkissos (Narcissus), de 3e bisschop van Jeruzalem. Hij was toen bijna 80 jaar en in 195 was hij voorzitter van een concilie waarop werd vastgesteld dat Pasen altijd op zondag gevierd moest worden, onafhankelijk van het joodse gebruik.
Drie gelovigen, die zich tekort voelden gedaan door zijn strikte handhaving van de kerkelijke discipline, zwoeren samen om hem bij de bisschopssynode aan te klagen met valse beschuldigingen over zijn levenswijze, terwijl zij de aanklacht met een eed bekrachtigden. Narkissos, die altijd naar het eenzame leven had verlangd, verweerde zich niet maar trok eenvoudig de woestijn in. ln zijn plaats werden achtereenvolgens twee anderen aangewezen.
Het was intussen opgevallen dat het de aanklagers slecht was vergaan. Een van hen kwam om door brand in zijn huis; de tweede werd door melaatsheid getroffen; de derde werd blind en bekende toen hoe zij Narkissos belasterd hadden. Toen deze bij gelegenheid uit de woestijn in Jeruzalem terugkwam, werd hij bejubeld of hij uit de doden was opgestaan, en om de dringende smeekbeden van het volk nam hij het ambt weer op zich, tot aan zijn dood in 222. Wel had hij om zijn slechte gezondheid een hulpbisschop aangesteld.

De heilige martelaar Sigebert, koning van East-Anglia. Hij was gedoopt toen hij in ballingschap in Frankrijk verbleef, op de vlucht voor zijn vijand Redwald. Hij was onder de indruk van de samenwerking tussen kerk en staat in Frankrijk, en toen hij weer aan de macht gekomen was stichtte hij een school voor hoger onderwijs. Hieraan werd meegewerkt door bisschop Felix, die meegekomen was uit Kent, en die hem van daaruit van leraren voorzag.
Sigebert werd steeds meer gegrepen door het geestelijk leven. Hij droeg de kroon over aan zijn neef Egeric, en trad in het klooster dat hij reeds eerder had gebouwd. Enige tijd later vielen de Merciërs, onder de gevreesde koning Penda, het land binnen. Sigebert werd uit het klooster gehaald en gedwongen het bevel op zich te nemen over de vreesachtige Angliërs. Als monnik weigerde hij echter zich te bewapenen en hij droeg alleen de scepter om de soldaten te bemoedigen, want hij was vroeger een succesvol aanvoerder geweest. Nu viel hij echter in de slag, samen met koning Egeric, en het hele leger werd verslagen in 637.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-663/

Geboorte van Esau en Jacob

Esau verkoopt het eerstgeboorterecht aan Jacob voor linzenstoofpot

[Uranopolitis]

30 oktober

De heilige Milutin (Stefanos), koning van Servië, zoon van de heilige Helena‚ voerde oorlog tegen keizer Michaël VIII toen deze de uniëring met Rome aan de orthodoxe volkeren wilde opdringen. Hij was overwinnaar terwijl hij zich wijdde aan het voortdurend gebed waarbij hij al zijn zorgen in Gods handen stelde.
Na zijn troonsbestijging deed hij de gelofte jaarlijks een kerk te bouwen, en inderdaad heeft hij gedurende zijn bestuur (1278-1320) 42 kerken gebouwd, in Servië, Thessalonika, Sofia, Constantinopel en Jeruzalem. Bij verschillende van die kerken stichtte hij ook een hospitium voor de armen.
Ondanks zijn rijkdom had hij een eenvoudige hofhouding. Vaak trok hij versleten kleren aan en mengde zich onder het volk om hun noden te Ieren kennen en op rechtvaardige wijze hulp te kunnen bieden. Hij is ontslapen op 29 oktober 1320. Zijn ongeschonden lichaam werkte vele wonderen en bevindt zich in de kathedraal van Sofia.

De heilige prins Dragutin van Servië, eveneens een zoon van de heilige Helena. Hij had reeds snel afstand gedaan van de troon en zich teruggetrokken in een zelf gegraven hol. Als monnik zette hij zich in voor de bekering der ketterse Bogomilen; hij is gestorven in 1316.

De heilige martelaar Markianos bisschop van Syracuse. Hij was een leerling van de heilige apostel Petros; een reus met geweldige kracht maar met een zachtmoedige inborst‚ de heilige Petros was bijzonder op hem gesteld. Dezelfde eigenschappen maakten hem ook populair bij het volk en hij had groot succes met zijn bekeringswerk. Daarom werd hij ook ter dood gebracht.

De heilige Josef I, patriarch van Constantinopel. Hij was eerst een gehuwde priester, maar na de dood van zijn vrouw werd hij monnik op de Galesa-berg in Klein-Azië. Later werd hij tot hegoumen gekozen. Hij genoot bijzondere bekendheid om zijn toegewijde zorg voor de armen en om zijn zachtmoedigheid. Daarom werd hij door keizer Michaël VIII (1259-1282) gekozen als geestelijke vader. Voor zichzelf was hij een strenge asceet, een eenvoudig man zonder wetenschappelijke opleiding, maar om zijn heilig leven werd hij tot patriarch verheven op de 1e januari 1268.
Zijn eerste daad was, de keizer op te leggen een openbare belijdenis te doen van zijn twee grootste zonden: meineed en het doen blind maken van de wettelijke troonopvolger. Bovendien verzette hij zich, ondanks hun vriendschap, hardnekkig tegen de politiek van de keizer om concessies te doen aan de paus omwille van politieke hulp. Daarom werd Josef in het vijfde jaar van zijn bestuur weer afgezet en verbannen naar het klooster van Peribleptos.
Toen Josef 10 jaar later, in 1283, weer teruggeroepen werd naar de patriarchale troon, was hij oud en zwak en niet meer opgewassen tegen de twisten die de kerk verdeelden. Hij werd ziek en stierf binnen drie maanden.

De heilige Asterios, metropoliet van Amasa in Pontus, beschrijft zelf hoe hij als jongeman, na zijn studie van recht en welsprekendheid, advocaat was aan de balie. Maar steeds weer was er een inwendige stem die hem aanmaande zijn talenten te wijden aan de geestelijke dienst van de naaste. Hij gaf tenslotte aan die roepstem gehoor, deed afstand van alles wat hij had bereikt, en schaarde zich onder de geestelijkheid.
Na de dood van de aartsbisschop werd Asterios op de cathedra geplaatst Met vuur nam hij het onderricht ter hand om de zuiverheid te bewaren van het geloof en dit in de praktijk van het leven ten uitvoer te brengen. Daarbij legde hij de meeste nadruk op de zorg voor de armen. Ook het afschuwwekkende van de ondeugden wist hij in helle kleuren te schilderen en hij verzette zich tegen nog resterende heidense gebruiken die begunstigd werden door Juliaan de Afvallige. Asterios bereikte een hoge leeftijd en is gestorven in het begin van de 5e eeuw.

De heilige Germanus, bisschop van Capua. Hij was in 519 door paus Hormisdas als gezant gezonden naar keizer Justinos van het Oost- Romeinse Rijk, en hij slaagde erin een eind te maken aan het sinds 40 jaar bestaande schisma. Paus Gregorius beschrijft hoe de heilige Benedictus in een visioen gezien had dat de ziel van de bisschop van Capua bij zijn dood door de engelen omhoog gevoerd werd in de eeuwige zaligheid.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-664/



Jacob ontvangt Esau's zegen van Isaak door sluwheid

[Uranopolitis]

31 oktober
De heilige onbekende jongen uit Antiochië was de zoon van een heidense priester maar had Christus leren kennen uit de verhalen van een diakones van de Kerk. Eens was hij erbij toen zijn vader dienst had bij Juliaan de Afvallige, en alles moest besprenkelen met offerbloed. De jongen was hiervan zo ontdaan dat hij van huis wegliep naar de diacones‚ zijn geestelijke moeder. Deze bracht hem naar het huis van de heilige bisschop Meletios.
Na afloop van de plechtigheid werd de jongen vermist en de vader doorkruiste de stad om hem te zoeken. Toen zag hij hem plotseling nieuwsgierig uit een venster van het bisschopshuis naar buiten kijken. Dol van woede brak de vader het huis binnen, sleurde hem mee en sloeg hem op een ontzettende manier. Daarna sloot hij hem op in zijn eigen huis en keerde naar zijn dienst bij de keizer terug.
De jongen die nauwelijks meer op zijn benen kon staan, gaf zich over aan een wraakactie en sloeg alle afgodsbeelden in het huis kort en klein. Toen werd hij bang voor wat hem nu te wachten stond, en na gebeden te hebben vond hij een middel om te ontsnappen in de nacht. Bisschop Meletios zond iemand met hem mee naar Palestina, waar hij onderdak kreeg bij de heilige Kyrillos‚ de bisschop van Jeruzalem. Na de dood van Juliaan keerde de jongeman naar Antiochië terug, waar hij bewonderd werd, zodat vele heidenen, en zelfs zijn vader, tot het geloof werden gebracht.

De heilige martelaar Quinctinus (Quentin, Kwinten), zoon van de Romeinse senator Zeno‚ was naar noordelijk Gallië gezonden, de Romeinse provincie Belgica Secunda, samen met de heilige Lukianos‚ en nog andere mede-missionarissen. Zij kregen ieder een deel van het land toegewezen, en Quinctinus had Amiens als werkterrein. Hij volbracht zijn taak met volle toewijding, en door zijn grote welsprekendheid had hij reeds spoedig veel heidenen tot Christus gebracht. Daarom werd hij een der eerste slachtoffers tijdens de nieuwe vervolging van Diokletiaan. Quinctinus werd zwaar gefolterd en tenslotte onthoofd in 287 (volgens andere geschiedschrijvers in 303 of 304).
Zijn lichaam werd in het bodemloos moeras van de Somme geworpen, om het spoorloos te doen verdwijnen, maar het werd drie en een halve eeuw later gevonden door de heilige bisschop Eligius‚ in 651. Deze beroemde goudsmid maakte ook de reliekschrijn voor het gebeente, die nog steeds aanwezig is in de basiliek van Saint Quentin.


Ook nog op deze dag de heilige martelaren Epimachus de Romein, en Gordianus, gedood met het zwaard; Selektos (Seleucius) met zijn vrouw Stratonika, gedood met het zwaard; de diaken Nemesius met zijn dochter LuciIla‚ die te Rome zijn onthoofd in 254; drie martelaren van Melitene, wier benen men had gebroken, om hen vervolgens te laten omkomen in de gevangenis; en Païs‚ wiens hoofd verpletterd werd tegen een rots.


Eveneens op deze dag de heilige Maura; zij stichtte in de 5e eeuw een klooster in Constantinopel en verbleef daar tot aan haar dood; de monnik Anatolios, recluus van het Holenklooster in Kiev, 12e eeuw; Antoninus, bisschop van Milaan en belijder; en de moniale Bega (Bee)‚ 7e eeuw, waarschijnlijk een vluchteling uit Ierland. Haar naam wordt bewaard in de kuststreek van Cumberland.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-665/



De ladder tot aan de Hemel uit de droom van Jacob toen hij vluchtte van Esau en op weg was naar Mesopotamië, naar zijn oom Laban.