peda schreef: ↑31 jul 2023, 15:09
Inktvlam schreef: ↑31 jul 2023, 14:58
Maar wat lost dat op? Waar komt kernfusie vandaan?
Waar komen alle natuurwetten vandaan? Uit de lucht gevallen? Het lijkt me, waar wetten zijn, daar moet ook een wijze wetgever zijn.
Deze vraag is voor mij interessanter als het zich bezig houden met invuloefeningen rond eventuele eeuwig durende onherleidbare complexiteit.
Gingen natuurwetten vooraf aan de kosmos, of bepaalde de kosmos de eigenschappen van de natuurwetten. In Jip en Janneke taal.
Je mag zelf oordelen. Ik laat wat wijze mannen aan het woord.
C.S.Lewis: Mensen werden wetenschappelijk omdat zij wetmatigheid verwachtten in de natuur, en zij verwachtten wetmatigheid in de natuur omdat zij geloofden in een wetgever.
Edward Witten, Amerikaans natuurkundige en wiskundige:
Zodra het concrete antwoord gevonden is, kunnen we verklaren waarom de dingen zo mooi in balans zijn, waarom de verhouding tussen waterstof en helium drie minuten na de oerknal meteen precies goed was (!). We vinden wel een verklaring, maar die doet volgens mij niet af aan ons gevoel van verwondering. Het is inderdaad verrassend dat we als we de berekening uitvoeren, ontdekken dat de verhouding tussen waterstof en helium precies goed uitviel. Zoals al die andere dingen die precies goed uitkwamen (!). De vraag of ons gevoel van verwondering ons ertoe zou kunnen hebben gebracht te geloven dat er een God bestaat die dit allemaal in gang heeft gezet, is een vraag die ik liever aan de lezer wil overlaten.
Paul Davies, de bekende natuurkundige:
Wetenschappers gaan uit van de veronderstelling dat de natuur geordend is op een rationele en begrijpelijke manier. Je zou geen wetenschapper kunnen zijn als je denkt dat het heelal een betekenisloze wirwar van rommel is, wat lukraak naast elkaar ligt. Wanneer natuurkundigen zoeken naar een dieper niveau van de subatomaire structuur, of astronomen het uiterste vergen van hun instrumenten, dan verwachten ze aanvullende elegante wiskundige orde. Tot nu toe is dit geloof gerechtvaardigd.
Door de jaren heen heb ik mijn collega's vaak gevraagd waarom zijn de natuurwetten zoals ze zijn. De antwoorden variëren van “dat is geen wetenschappelijke vraag” tot “niemand weet het”. Het favoriete antwoord is: “Er is geen reden waarom ze zijn zoals ze zijn – zo zijn ze nu eenmaal”. Het idee dat de wetten bestaan zonder reden is zwaar anti-rationeel. Immers, de essentie van een wetenschappelijke verklaring van een bepaald fenomeen is dat de wereld logisch geordend is en dat er redenen zijn waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Als men zoekt naar deze redenen om door te dringen tot de kern van de werkelijkheid – de wetten van de natuurkunde – en dan te moeten constateren dat er geen redenen zijn, betekent een aanfluiting voor de wetenschap.
peda schreef: ↑31 jul 2023, 15:31
Dat onherleidbare complexiteit geen wetenschappelijke term is, is mij bekend.
Hoezo? Onherleidbare complexiteit is een ingeburgerd begrip in de wetenschap.
Evolutionist: iemand die gelooft dat de natuur zichzelf gemaakt heeft.
Een transgender. 
