Zolderworm schreef:Ik kan er toch niets aan doen als anderen die sleutel niet accepteren?
Nee, op zich niet. Maar het is een soort onoverbrugbare kloof tussen ons.
Dat kan inderdaad zo zijn. Ik heb daar geen moeite mee, want het zit niet in mijn aard om wie dan ook, mijn meningen door de strot te duwen. Ik hoop, dat dit andersom ook het geval is.
Ik verklaar enkel maar, waarom ik er zo over denk. Mijn inzichten zijn niet meer of minder dan interpretaties. Laat dat helder zijn.
Als het je het zo ziet, dan is het natuurlijk oké. Maar als je Bijbelteksten op zich hier als eindstrofe presenteert (wat je toch feitelijk gewoon doet), dan spreekt dat het weer tegen. Ik hoop dan op z'n minst dat je er wat meer over vertelt dan alleen die teksten.
Ik zie dat niet in. Ik gebruik de bijbeltekst, als dat al aan de orde is, altijd als argument om mijn eigen visie te onderbouwen. Dat neemt niet weg, dat het ALTIJD gaat om mijn interpretatie. Je zult mij ook nooit horen zeggen, dat de Bijbel per definitie het woord van God is. Het is echter mijn mening die ik ventileer.
Het KAN natuurlijk zijn, dat iemand bij het lezen of horen van een bijbeltekst ineens een andere Autoriteit ACHTER de tekst ontwaart. Maar dat gaat - als het al gebeurt - volledig buiten mij en zelfs buiten mijn interpretatie om.
Je trekt opnieuw een onterechte conclusie. Ik suggereer niet "dat de ander per definitie altijd ongelijk heeft, omdat zijn (of in dit geval haar) denken verduisterd zou zijn". Wat een onzin. Het zijn juist dit soort opmerkingen, die elk gesprek onmogelijk maken.
Tja, maar zo komt het wel over. Je schreef: Het punt is, dat je zodanig bent 'verduisterd' in je denken, dat je de waarheid in de teksten niet zult zien. Je suggereert dan toch echt dat Callista verduisterd is en de waarheid niet ziet en jij niet verduisterd bent en de waarheid wel ziet. En dat is juist wat elke gesprek verder onmogelijk maakt. Als je het anders bedoelt, dan zou je het anders onder woorden moeten brengen. Nu komt het verkeerd over.
Hoe het over komt, heb ik niet in de hand. Ik probeer zo correct mogelijk mijn mening te ventileren, zonder te willen bewijzen, dat mijn mening de enige juiste is. Daarbij lees je niet goed als je - blijkbaar - concludeert, dat: "dat de ander per definitie altijd ongelijk heeft, omdat zijn (of in dit geval haar) denken verduisterd zou zijn", hetzelfde is als "Het punt is, dat je zodanig bent 'verduisterd' in je denken, dat je de waarheid in de teksten niet zult zien". Dat is namelijk niet zo.
Het is mijn mening, dat inderdaad veel (de meeste?) mensen, het evangelie van Christus of het bestaan van God, niet kunnen begrijpen (laat staan het erkennen), omdat hun denken verduisterd is. Je zou ook kunnen zeggen, dat er een sluier over ligt. Nu kun je dat natuurlijk concreet ontkennen. Geen probleem. Ik zal eens een gedeelte uit de Schrift aanhalen, wat duidelijk kan maken waar het hier in feite over gaat. Als Jezus in discussie is met de Farizeeën en de Schriftgeleerden, zegt Hij hen dat zij Hem trachten om te brengen. Uiteraard wordt dit ontkend. Jezus vervolgt dan: "Wat Ik gezien heb bij de Vader, spreek Ik; zo doet ook gij, wat gij van uw vader gehoord hebt. Zij antwoordden en zeiden tot Hem: Onze vader is Abraham. Jezus zeide tot hen: Indien gij kinderen van Abraham zijt, doet dan de werken van Abraham; maar nu tracht gij Mij te doden, een mens, die u de waarheid gezegd heeft, welke Ik van God gehoord heb; dit deed Abraham niet. Gij doet de werken van uw vader. Zij zeiden tot Hem: Wij zijn niet uit hoererij geboren, wij hebben een Vader, God.
Jezus zeide tot hen: Indien God uw Vader was, zoudt gij Mij liefhebben, want Ik ben van God uitgegaan en gekomen; want Ik ben niet van Mijzelf gekomen, maar Hij heeft Mij gezonden.
Waarom begrijpt gij niet wat Ik zeg? Omdat gij mijn woord niet kunt horen. Gij hebt de duivel tot vader en wilt de begeerten van uw vader doen. Die was een mensenmoorder van den beginne en staat niet in de waarheid, want er is in hem geen waarheid. Wanneer hij de leugen spreekt, spreekt hij naar zijn aard, want
hij is een leugenaar en de vader der leugen. Maar omdat Ik u de waarheid zeg, Mij gelooft gij niet. Wie van u overtuigt Mij van zonde? Als Ik waarheid spreek, waarom gelooft gij Mij niet?
Wie uit God is, hoort de woorden Gods; daarom hoort gij niet, omdat gij uit God niet zijt".
Als je het vetgemaakte leest - ik ben natuurlijk Christus niet - zie je een principe ontstaan: je wordt óf geïnspireerd door de duivel óf door de Geest uit God. Een tussenweg is er niet. Het punt waar de wegen scheiden is het aannemen van de Christus, als de Zoon van God, die ons naar zijn Vader voert.
NB: het is een discussie tussen mensen, die religieus zijn. Ze 'staan' echter aan verschillende kanten van de kloof (dezelfde als waar jij het over had!).
Maar wat jij of een ander met deze teksten doet, is me om het even. Ik ben alleen maar voor mezelf verantwoord. Maar als jij of 'die ander' (kan zij niet meer voor zichzelf spreken, nu jij de kooltjes voor haar uit het vuur haalt?) mij vraagt, of ik mijn standpunt ook kan beargumenteren, dan doe ik dat. Je loopt wel het risico, dat je het niet met me eens bent, maar dat is toch niet waar het om gaat?