Het Mattheüs-Evangelie

[Jaron]

Als je iemand aanspoort tot beterschap ga je er al van uit dat zo iemand ziek is...
Op wat voor manier dan ook.

Maar ja, wat als iemand inderdaad 'ziek' is...? Mag je dat dan niet zeggen? Vind je dan dat je niemand mag aanspreken of corrigeren of opvoeden of wat dan ook? Mag niemand iets tegen iemand anders zeggen op dit vlak? Maar ik denk dat jij misschien bepaalde gebeurtenissen voor je ziet als je dit zegt: ik heb het meer over vermanen op zich. Natuurlijk kan iemand ook helemaal fout 'vermanen' en kan er misbruik van gemaakt worden. Maar dat betekent niet dat 'goed' vermanen onmogelijk is.

[HarryK]

Als oordelen niet plaatsvindt vanuit de liefde, wordt het veroordelen.

Volgens mij roept de Bijbel nergens op dat wij moeten oordelen!?
Ook niet als het uit liefde is.
Het oordeel is aan God.
Bij oordelen komt altijd goedkeuring of afkeuring kijken: dat kan niet anders.

En daarom begon ik over vermanen: wij worden in de Bijbel namelijk wel opgeroepen elkaar te vermanen en vermanen kan (moet!) zonder te oordelen. (Dan heb ik het over christenen onderling, trouwens!) Het is in feite simpelweg tegen iemand zeggen dat iets niet gaat zoals afgesproken. (Dat doet iedereen overal maar bij christenen onderling is het opeens ongepast of zo...? Ik denk het niet.)

Los daarvan: ALLES wat wij doen (als christen) moet uit liefde gebeuren. 'That goes without saying', lijkt me. Zonder liefde is het niets.

@Jaron

je haalt weer het woord "vermanen" aan
kijk even naar de betekenis van het woord "vermanen"
...dat maakt het wat duidelijker.....dan weten we waar gaat over gaat.
...

Dat in de Nederlandse taal het woord "vermanen" een negatieve lading heeft, mag dan wel zo zijn,
maar het woord dat in de bijbel (in de grondtekst) wordt gebruikt, heeft veel meer te maken met de woorden onderwijzen en discipline.
Vandaar dat het ook wel wordt vertaald met "tucht", omdat "tucht" en "discpline" ook synoniemen zijn.

Het is een woord dat altijd tot doel heeft om de ander verder te helpen.
En zoals Jaron al terecht concludeerde: daar hoort "oordelen" niet bij, en "veroordelen" al helemaal niet.

[Trajecto]

νουθεσία > instructie, waarschuwing

Misschien helpt dat wat. Het werkwoord zal dus iets als instrueren/waarschuwen zijn.
Klink op zich wel anders.
"Vermanen" roept bij mij wel een sfeer van hooghartigheid op, iets als een terechtwijzen vanuit een ietwat aanmatigende houding. Dat is wel waar.

[Martine]

Vandaar dat het ook wel wordt vertaald met "tucht", omdat "tucht" en "discipline" ook synoniemen zijn.

Om over een negatieve lading te spreken...

[Dessa]

(...)
http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=vermanen

zie je dat als positief?
of liefdevol?

of is het soms nuttig ?
en in welk opzicht dan?
over welke zaken gaat het dan?

en wat versta jij eronder?

Op dezelfde pagina zie je ook dat het aansporen tot beterschap is, boven de synoniemen die dan ongeveer zoiets betekenen.

Het is ook een beetje een oude term.

Als je iemand aanspoort tot beterschap ga je er al van uit dat zo iemand ziek is...
Op wat voor manier dan ook.

De ander kan altijd "bedanken" voor een "beterschap/tip/instructie oid" hè diegene kan er mee doen wat die wil.

Vandaar dat het ook wel wordt vertaald met "tucht", omdat "tucht" en "discipline" ook synoniemen zijn.

Om over een negatieve lading te spreken...

Dan gaat het om zware dingen imo. Bijv als iemand hardnekkig zendingsgeld blijft stelen dan helpt een schouderklopje niet, die mag dan wel even wat anders aangesproken worden.

[Adinomis]

http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=vermanen

zie je dat als positief?
of liefdevol?

of is het soms nuttig ?
en in welk opzicht dan?
over welke zaken gaat het dan?

en wat versta jij eronder?

Als je synoniemennet gebruikt is dat een handig hulpmiddel bij het puzzelen, maar het is geen authentieke woordverklaring.
Dan moet je het Van Dale woordenboek raadplegen en daar staat: "aansporen om zich beter te gedragen".
Daarbij ga je er al van uit dat de ander zich niet goed gedraagt. Het is iets wat jij hier op het forum ook vaak toepast.
Ik begrijp uit je verhaal dat je verschrikkelijke herinneringen hebt aan dat "vermanen". Het woord heeft ook geen aangename klank.
Het is een begrip wat inderdaad vaak misbruikt is en bij mensen heel veel pijn heeft veroorzaakt.
Wij christenen zijn niet vrij van hoogmoed en plaatsen ons dan eigenlijk op Gods rechterstoel. Je helpt de ander er niet mee.

Om elk risico op misbruik te vermijden kun je het beoordelen (vermanen) achterwege laten. Dat lijkt veilig en socialer, maar dat kan niet.
Dat is zeker ook een gebrek aan liefde. Als je iemands behoud en welzijn op het oog hebt dan moet je wel eens ergens wat van zeggen. Als je niets zegt gaat het mis met die persoon en als het goed is gaat je dat aan het hart. Daar heb je verdriet om. Maar de bijbel gebruikt wel de uitdrukking " ziende op uzelf" (Gal.6:1). M.a.w. wees je ervan bewust dat jij zelf ook verlost moest worden van zonden. Wees je ervan bewust dat je nog iedere dag verder moet groeien naar het beeld van Jezus. Dus, wees je ervan bewust dat "vermaning/aansporing" alleen effect heeft als het uit een liefdevol hart komt. En dat zal degene op wie het betrekking heeft dan ook merken.

Als iemand vanuit die hartsgesteldheid mij aanspoort tot een ander gedrag dan zal dat alleen maar een diepere band tussen ons beiden geven. Ik begrijp hieruit dat diegene me liefheeft en mijn behoud en welzijn op het oog heeft. Soms is het dan wel even slikken om de waarheid van mijn eigen gedrag onder ogen te moeten zien. Als iemand op deze wijze bij me komt zie ik daarin de liefde van God.

[callista]

http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=vermanen

zie je dat als positief?
of liefdevol?

of is het soms nuttig ?
en in welk opzicht dan?
over welke zaken gaat het dan?

en wat versta jij eronder?

Als je synoniemennet gebruikt is dat een handig hulpmiddel bij het puzzelen, maar het is geen authentieke woordverklaring.
Dan moet je het Van Dale woordenboek raadplegen en daar staat: "aansporen om zich beter te gedragen".

Daarbij ga je er al van uit dat de ander zich niet goed gedraagt.

juist....dat is ook vaak subjectief...
en dat kan veel behelsen.
van een andere bijbelinterpretatie, een andere leefwijze, een andere visie, tot het vermanen van b.v. mensen die incest plegen, stelen...[binnen een denominatie] etc.
soms [helaas vaak] vallen ook het samenwonen, homoseksualiteit en echtscheidingen hieronder...en zelfs het grasmaaien op zondag, zoals ik eerder aangaf.
dus het spectrum is nogal breed.

christenen onderling kunnen elkaar behoorlijk de oren wassen......
bewijzen genoeg al op dit forum...
maar ja...daarom zijn er ook zoveel stromingen....en nog gaat dat vaak fout...ook daar vaak weer allerlei vermaningen en onenigheden..
dus hoezo een christen oordeelt en veroordeelt niet?
i.m.o. juist meer dan anderen... .

voordat ik hier verder op reageer wil ik duidelijkheid of dit wel in dit topic besproken kan worden of dat er een ander topic voor geopend dient te worden....., gezien mijn "vermaning" door de moderator op 31 augustus 17:16

[modbreak Trajecto] Dit is Bijbelstudie en daarin Het Mattheüs-Evangelie. Als je verder wilt uitzoeken wat er wel of niet vermaand of berispt zou kunnen dan wel mogen worden dan moet je inderdaad een topic op een andere plek openen. In het kader van het topic hier is het nu wel uitgebreid genoeg besproken.

[Sanne]

Matteüs 7:6

6 Geef wat heilig is niet aan de honden en gooi je parels niet voor de zwijnen; die zouden ze maar met hun poten vertrappen, zich omkeren en jullie verscheuren.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Jezus heeft net gezegd hoe dwaas het is om overkritisch te zijn. Uit hierboven genoemde woorden, die hij daarna uit, blijkt wel dat we onderscheidingsvermogen mogen hebben in onze omgang met anderen. Vooral als het gaat om het delen van "wat heilig is" of "parels". Als je de waarheid over het Koninkrijk van God leert, is dat een grote vreugde; een parel als het ware. - Zie Mattheus 13:45,46.
En Jezus gaf de opdracht dit te delen met anderen. Hoewel het goede nieuws tot iedereen gebracht moest worden, zei Jezus er wel bij dat niet iedereen gunstig zou reageren. Dan moesten ze het stof van hun voeten schudden, zodat hun vrede bij hen zou blijven. -Zie Matth.10:11-14.

[Gaitema]

Zoals ik al zei is vermanen en terechtwijzen meer op zijn plaats: dat is namelijk mogelijk ook al doe je zelf ook niet alles goed. Bij veroordelen ligt dat toch anders. Waartoe zouden wij iemand sowieso kunnen veroordelen...?

Ik denk dat je het woord 'vermanen' moet laten vallen. Dat is het niet.
Het is iets van: een hand op de schouder leggen en vragen of het goed gaat met iemand..
Uiting geven aan je bezorgdheid over bepaalde zaken. Zonder veroordeling.

Hangt er van af waarover we het hebben.
Een moeder die haar zoon vermaand vanwege teveel alcoholgebruik, geldverkwisting, grof taalgebruik of die verslaaft raakt aan de drugs bijvoorbeeld, lijkt me verder gaan in veel gevallen dan je bezorgdheid uitspreken.
In de kerk bijvoorbeeld: wat te denken van penningmeesters die geld uit de kas van de kerk halen om er de eigen privé-rekeningen mee te betalen.
In ons YFC-werk: een penningmeester die vanwege persoonlijke bezwaren een paar jaar lang meer dan 2000 euro weet vast te houden en niet wil overmaken naar de nieuwe gezamenlijke rekening van de zelfde club (voorheen twee bankrekeningen, die nu één zijn).
Het eindigde ermee dat hij uit zijn functie ontheven is en de Rabobank op gezag van de mede bemachtigde YFC-Nederland het geld buiten hem om heeft kunnen overmaken op de nieuwe rekening.
Dat is met het uitspreken van bezorgdheid en wel meer gesprekken begonnen.

Er is nog iets: we denken altijd aan iets negatiefs als het over oordelen gaat, maar er kan ook positief geoordeeld worden.
"wie van de één hoog opgeeft, doet de ander tekort" is ook een Bijbelse uitdrukking.

Al met al denk ik dat de context heel belangrijk is waarbinnen iets gezegd wordt. Jezus doelde in mijn ogen dan ook op een negatieve manier van oordelen over anderen, op een afbrekende manier. Geroddel, linkt er ook aan. Met oordelen kan je iemand doodverven.

[Gaitema]

@Jaron

je haalt weer het woord "vermanen" aan
(...)

zie je dat als positief?
of liefdevol?

of is het soms nuttig ?
en in welk opzicht dan?
over welke zaken gaat het dan?

en wat versta jij eronder?

Het tegenovergestelde van vermanen is een doofpottencultuur van de mantel der liefde.

Als je iemand aanspoort tot beterschap ga je er al van uit dat zo iemand ziek is...
Op wat voor manier dan ook.

Volgens mijn christelijke vriendin (geboren in Rwanda) is iedereen ziek.

[Gaitema]

En in vers 5 staat dat je op een gegeven moment WEL in staat zult zijn de splinter bij de ander weg te doen.

Ik snap je punt en het is een goed punt maar ik vraag me wel af in hoeverre iemand ooit ver genoeg zal vorderen in het zien van de eigen balk om op een goede manier de splinter bij de ander weg te doen... De tekst begint denk ik ook niet voor niets met het nogal duidelijke 'Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt' en niet met 'Het is beter niet te oordelen, want...' Ik denk dat we met oordelen echt heel erg voorzichtig moeten zijn. Ik zie wat dat betreft meer mogelijkheden in 'vermanen', wat er erg mee te maken heeft, maar toch iets anders is.

EDIT
Bij nader inzien: ik vraag me eigenlijk toch af of je in die tekst kan/moet lezen dat je uiteindelijk wel in staat zal zijn de splinter bij de ander weg te doen... daarvoor is de tekst niet bedoelt, lijkt me toch. En daarvoor is de opmerking aan het begin van de tekst te duidelijk een gebod. De rest van het NT leert mij ook dat het oordeel aan God is. Zoals ik al zei is vermanen en terechtwijzen meer op zijn plaats: dat is namelijk mogelijk ook al doe je zelf ook niet alles goed. Bij veroordelen ligt dat toch anders. Waartoe zouden wij iemand sowieso kunnen veroordelen...?

Naar mijn oordeel is dit een interessante onderlinge gedachtegang

Als oordelen niet plaatsvindt vanuit de liefde, wordt het veroordelen.

Volgens mij roept de Bijbel nergens op dat wij moeten oordelen!? Ook niet als het uit liefde is. Het oordeel is aan God. Bij oordelen komt altijd goedkeuring of afkeuring kijken: dat kan niet anders. En daarom begon ik over vermanen: wij worden in de Bijbel namelijk wel opgeroepen elkaar te vermanen en vermanen kan (moet!) zonder te oordelen.

Voor vermanen gaat wel beoordelingen vooraf. Naar het oordeel van de gene die vermaant is er iets niet in de tang.
Jezus richt in zijn woorden dan ook vooral op het oordelen vanuit een negatieve houding dat niet tot opbouw is.
Bij een vermaning denk ik als eerste aan hoe ouders dat ten opzichte van hun kinderen doen, dat ook tot opbouw is.

[Gaitema]

Matteüs 7:6

6 Geef wat heilig is niet aan de honden en gooi je parels niet voor de zwijnen; die zouden ze maar met hun poten vertrappen, zich omkeren en jullie verscheuren.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Jezus heeft net gezegd hoe dwaas het is om overkritisch te zijn. Uit hierboven genoemde woorden, die hij daarna uit, blijkt wel dat we onderscheidingsvermogen mogen hebben in onze omgang met anderen. Vooral als het gaat om het delen van "wat heilig is" of "parels". Als je de waarheid over het Koninkrijk van God leert, is dat een grote vreugde; een parel als het ware. - Zie Mattheus 13:45,46.
En Jezus gaf de opdracht dit te delen met anderen. Hoewel het goede nieuws tot iedereen gebracht moest worden, zei Jezus er wel bij dat niet iedereen gunstig zou reageren. Dan moesten ze het stof van hun voeten schudden, zodat hun vrede bij hen zou blijven. -Zie Matth.10:11-14.

Dat lijkt me wel juist ja.

Ik moet nu denken aan een situatie waarmee ik het met een vriend van me met haar vriendin over sprak gisteren.
De aanwezigheid van demonische machten in situaties. De ervaring leert bij hen dat als er iets goeds gedaan wordt en het christelijke geloof er bij komt, dat er een aantal radicaal tegen Christus gekeerde familieleden van hem het geheel weten af te breken.
Onder andere een zus van hem die aan een vorm van satanisme doet. (zwarte hekserij)
Van aangevallen worden, noemden ze ook voorbeelden.

[Wilsophie]

Vermanen is niets meer dan de vertaling van" pedagogiek" .

[pyro]

Het tegenovergestelde van vermanen is een doofpottencultuur van de mantel der liefde.

Tja, daar zeg je zoiets...
De mantel der liefde komt niet letterlijk in de bijbel voor, maar het in positieve zin bedekken van onvolmaaktheden wel.
Zie bijv. http://www.bijbelencultuur.nl/bijbelboe ... /SPR-10.12

[Gaitema]

Dat is in het kader van de vergeving goed.
Echter zie je ook in het nieuwe testament dat niet alles maar moet toegelaten worden in de christelijke gemeente.
Echter zie je daarin ook dat de ruimte voor bekering en vergeving er wel is.

Dat in de RK zoveel priesters hun gang konden gaan in de jaren 60 in het misbruik van kinderen, heeft volgens een kennis van me te maken met het ambtsgeheim van de RK geestelijken. In de PKN is dat ambtsgeheim niet zo strikt en vindt wel tucht plaatst, zoals in onze gemeente met een dominee waar een aanklacht wegen grens overschrijdend gedrag in een pastorale relatie is in gediend door de kerkenraad aan de landelijke dienstencentrum.
Aan de reacties in de gemeente valt op te maken dat zowel de doofpottencultuur als de openbaarheid met tucht beiden gevoelige keuzes zijn,
dat emoties doet oproepen.

[ineke-kitty]

Vermanen is niets meer dan de vertaling van Peudagogiek"" en ik zeg dit niet voor de eerste keer en ik doseer niet , maar geef feiten weer.Gewoon een letterlijke vertaling.

Volgens mij heeft vermanen een positieve betekenis in de Bijbel, zoals "bemoedigen" of "opbouwen".
Ik neem dan even 1 Thess. 5:9-11 als voorbeeld, waarin de apostel zegt dat wij elkander zouden vermanen en elkander zouden stichten. En waarin zouden wij elkaar dan in vermanen? Vers 9 en 10 geeft de reden daarvoor. [vers 9} Want... God heeft ons niet gesteld tot toorn, maar tot verkrijging der zaligheid door onzen Heere Jezus Christus.
[vers 10] Die voor ons gestorven is, opdat wij, hetzij dat wij waken, hetzij dat wij slapen, te zamen met Hem leven zouden.
DAAR zouden wij elkaar in vermanen, of opbouwen, of bemoedigen.

[Adinomis]

Ik geloof ook dat het woord "vermaning" zoals het in de bijbel vermeld is een positieve betekenis heeft.
Wilsophie noemt het woord "pedagogiek" en dat is dus "opvoedkunde". Het was dus meer een leergang.

Spr. 19:20
Luister naar raad en neem vermaning aan, opdat u uiteindelijk wijs wordt.

Vermaning ontvangen om wijs te worden en daarbij zal ook wel ter sprake komen wat je niet moet doen.
Op Ameland liggen twee voormalige(?) doopsgezinde kerken aan het Vermaningspad.
De mensen gingen naar de "vermaning" om wijs te worden, om te leren.
Het woord heeft in de loop van de tijd een negatieve klank gekregen, Vooral in onze tijd neemt men niet zo gauw iets meer van een prediker aan.
We zijn "mondig" geworden en ze moeten zich niet bemoeien met onze zaken.
Daar is ook wat voor te zeggen. Als we elkaar zouden bemoedigen en stichten is een vertrouwelijke en liefdevolle relatie, verankerd in een relatie met Christus, een vereiste.

[Trajecto]

Ik geloof ook dat het woord "vermaning" zoals het in de bijbel vermeld is een positieve betekenis heeft.
Wilsophie noemt het woord "pedagogiek" en dat is dus "opvoedkunde". Het was dus meer een leergang.

Pedagogiek heeft van doen met παιδαγωγία,
maar het gaat om νουθεσία > instructie, waarschuwing
zoals ik hier al zei.

Spr. 19:20
Luister naar raad en neem vermaning aan, opdat u uiteindelijk wijs wordt.

Vermaning ontvangen om wijs te worden en daarbij zal ook wel ter sprake komen wat je niet moet doen.
Op Ameland liggen twee voormalige(?) doopsgezinde kerken aan het Vermaningspad.
De mensen gingen naar de "vermaning" om wijs te worden, om te leren.
Het woord heeft in de loop van de tijd een negatieve klank gekregen, Vooral in onze tijd neemt men niet zo gauw iets meer van een prediker aan.
We zijn "mondig" geworden en ze moeten zich niet bemoeien met onze zaken.
Daar is ook wat voor te zeggen. Als we elkaar zouden bemoedigen en stichten is een vertrouwelijke en liefdevolle relatie, verankerd in een relatie met Christus, een vereiste.

In Spr. 20:19 komt het van מוּסר
properly chastisement; figuratively reproof, warning or instruction; also restraint
Dat is wel ook in dezelfde richting (restraint is dan wel weer wat afwijkend).

[pyro]

Dat is in het kader van de vergeving goed.
Echter zie je ook in het nieuwe testament dat niet alles maar moet toegelaten worden in de christelijke gemeente.
Echter zie je daarin ook dat de ruimte voor bekering en vergeving er wel is.

Dat in de RK zoveel priesters hun gang konden gaan in de jaren 60 in het misbruik van kinderen, heeft volgens een kennis van me te maken met het ambtsgeheim van de RK geestelijken. In de PKN is dat ambtsgeheim niet zo strikt en vindt wel tucht plaatst, zoals in onze gemeente met een dominee waar een aanklacht wegen grens overschrijdend gedrag in een pastorale relatie is in gediend door de kerkenraad aan de landelijke dienstencentrum.
Aan de reacties in de gemeente valt op te maken dat zowel de doofpottencultuur als de openbaarheid met tucht beiden gevoelige keuzes zijn,
dat emoties doet oproepen.

Je maakt een terecht en cruciaal onderscheid. Ik moet in dit verband denken aan het verhaal dat ik wel eens heb gehoord over een vrouw die in haar jeugd was misbruikt, een incestgeval waarbij de pleger haar voorhield dat ze er niets over mocht zeggen, immers in 1 Cor 13 staat over de liefde: 'zij bedekt alle dingen, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdaagt zij'
En toen zij trouwde kreeg ze uitgerekend dit schriftgedeelte als huwelijkstekst voorgeschoteld, en toen werd ze even niet goed ...

[Martine]

En toen zij trouwde kreeg ze uitgerekend dit schriftgedeelte als huwelijkstekst voorgeschoteld, en toen werd ze even niet goed ...

Je zoekt toch samen met de predikant de trouwtekst uit?

Historisch is het verhaal waarin een jonge vrouw eindelijk vertelde over misbruik door haar vader. Die vader overleed heel kort daarna totaal onverwachts.
Laat de dominee, op verzoek van de weduwe in de begrafenisdienst zingen: "Zoals een Vader liefdevol zijn armen, slaat om zijn kind..." (Ps. 103:5)

Dat is in het kader van de vergeving goed.
Echter zie je ook in het nieuwe testament dat niet alles maar moet toegelaten worden in de christelijke gemeente.
Echter zie je daarin ook dat de ruimte voor bekering en vergeving er wel is.

Ja, vergeving mag klinken, op voorwaarde dat degene die beschadigd is/wordt, niet gedwongen wordt tot vergeving. Dat zo iemand de tijd en ruimte krijgt om te verwerken.

[Adinomis]

En toen zij trouwde kreeg ze uitgerekend dit schriftgedeelte als huwelijkstekst voorgeschoteld, en toen werd ze even niet goed ...

Je zoekt toch samen met de predikant de trouwtekst uit?

Dat gebeurde vroeger niet. Later kreeg men veel meer inspraak.

Historisch is het verhaal waarin een jonge vrouw eindelijk vertelde over misbruik door haar vader. Die vader overleed heel kort daarna totaal onverwachts.
Laat de dominee, op verzoek van de weduwe in de begrafenisdienst zingen: "Zoals een Vader liefdevol zijn armen, slaat om zijn kind..." (Ps. 103:5)

Zowel het voorbeeld van Pyro als dat van jou is heel schrijnend. Dat is zeker niet de fijngevoeligheid van de Heilige Geest. Hier zit een andere geest achter.

[callista]

En toen zij trouwde kreeg ze uitgerekend dit schriftgedeelte als huwelijkstekst voorgeschoteld, en toen werd ze even niet goed ...

Je zoekt toch samen met de predikant de trouwtekst uit?

Dat gebeurde vroeger niet. Later kreeg men veel meer inspraak.

Historisch is het verhaal waarin een jonge vrouw eindelijk vertelde over misbruik door haar vader. Die vader overleed heel kort daarna totaal onverwachts.
Laat de dominee, op verzoek van de weduwe in de begrafenisdienst zingen: "Zoals een Vader liefdevol zijn armen, slaat om zijn kind..." (Ps. 103:5)

Zowel het voorbeeld van Pyro als dat van jou is heel schrijnend. Dat is zeker niet de fijngevoeligheid van de Heilige Geest. Hier zit een andere geest achter.

Waarom zou daar een andere geest achter zitten?..
Is dat niet een excuus voor menselijk falen

Ik zie het meer als een bord [een ijzeren plaat] voor de kop hebben van die mensen zelf...
Of als struisvogelpolitiek....of misschien wel schijnheiligheid...alles onder het vloerkleed vegen en net doen alsof het niet gebeurd is en/of het niet geloven.....ontkennen dus[want zoiets doet een christen natuurlijk niet.... ]
En dan met de zg, "mantel der liefde" bedekken...ja.ammehoela...

Waardoor zulke personen nog meer in de vernieling komen en eenzaam verder moeten...en het hun verdere leven achtervolgt

[Piebe]

Zo is het maar net Callista, christenen lopen over van naastenliefde en overal is een mouw aan te passen maar godbetert als het een christen betreft van een niet gangbare denominatie, dan is naastenliefde even acuut op vakantie. Zo'n 'dwalende christen' kan je rustig laten vallen als een baksteen, want iemand die de drie formulieren van echtheid niet onderschrijft, of niet in wonderen gelooft is geen mens maar satan. Hoe vaak ik deze eretitel al naar mijn kop gemeten heb gekregen wil je niet weten (en ketter uiteraard als goede tweede).

[callista]

Zo is het maar net Callista, christenen lopen over van naastenliefde en overal is een mouw aan te passen maar godbetert als het een christen betreft van een niet gangbare denominatie, dan is naastenliefde even acuut op vakantie.
Zo'n 'dwalende christen' kan je rustig laten vallen als een baksteen, want iemand die de drie formulieren van echtheid niet onderschrijft, of niet in wonderen gelooft is geen mens maar satan.

Hoe vaak ik deze eretitel al naar mijn kop gemeten heb gekregen wil je niet weten (en ketter uiteraard als goede tweede).

Tja....helaas.......
Het woord "ketter" zie ik trouwens als positief...eigenlijk als een geuzennaam

In oude tijden betekende het zuiveraar, iemand die een andere mening heeft.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ketter

[Gaitema]

Volgens mij staat de discussie of iemand nu wel of niet een binnen kerkelijke christen is los van wat er speelt in de situaties die hierboven geschetst zijn. Daarbij denk ik dat we voorzichtig moeten zijn met de term "scheinheilig" (over oordelen gesproken!)
Ik geloof niet dat alle daders van dergelijke seksuele uitspattingen "scheinheilig" zijn.
Ik zie namelijk achter dergelijke gruwelheden demonische machten die christenen slachten en verdelgen.
De dader is dikwijls de grootste slachtoffer en het slachtoffer is dikwijls eerder door God geestelijk hersteld dan de dader, die er in relatie tot God er ernstig door satan geslacht er aan toe is. Satan zal dikwijls deze daders in het hart kunnen grieven: "ben jij nu een christen? Wat is er nu over van je goede voornemens? Kijk nu naar wat je gedaan hebt! Ja, jij behoort mij toe!"

Vermanen moet denk ik op een zeer wijze wijze plaats vinden.
Een Geestelijke uit België werd aangeklaagd wegens een seksuele vergrijp uit zijn jonge jaren als geestelijke.
Hij was geloof ik een bisschop. Bij het openbaar worden ervan tot in Nederland toe, pleegde hij zelfmoord.
Ik had niet zo iets van "en terecht!" , maar zo iets van: "arme man.. je had wellicht zo veel beter willen leven en hebt wellicht zo veel bekeermomenten gehad, maar het verleden heeft je ingehaald en je onderuit gehaald."