Hiernamaals

[Yours]

In de metafysica wordt gewerkt met axioma's en een axioma is inderdaad een niet hard te bewijzen stelling.
Dat elke beschouwer het eigen axioma de hemel in prijst en het axioma van de ander een nul, komma fles waardering geeft, is ook de dagelijkse praktijk.
in mijn optiek is het de hemel in prijzen van het eigen axioma gebaseerd op een geloofsovertuiging ( bias ) en de juistheid van een geloofsovertuiging is ook niet hard te bewijzen.
Jouw onderschrift bevestigt mijn reactie. Jij vertelt in jouw bijdragen over jouw geloofsovertuiging en Tufkah en anderen doen precies hetzelfde.
Daarom ook vele verhalen keurig naast elkaar.

Het mooie is dat het niet uitmaakt of en wat men gelooft of niet.

Een goede disclaimer van Messenger. Want God/Godsbeelden hangen altijd samen met de perceptie van het moment in het hier en nu. En zoals dat nu nog mede beperkt wordt door de huidige religies/bepaalde leren kan men dus nooit de volledige Waarheid doorgronden. Deel van die Waarheid is tevens: Ken-U-Zelve tot op het bot. En realiseer u wat voor gevolgen het voelen, daaruit voortkomende denken en handelen hebben: dat alles heeft eventueel gevolgen tot in het Hiernamaals.

[Tufkah]

Het mooie is dat het wel degelijk wat uitmaakt of en wat men gelooft of niet. In het hier en nu kan namelijk geen enkel Godsbeeld existeren. (Vandaar Exodus 20:3-4). Godsbeelden kunnen alleen in de tijd existeren en zijn daarom nooit God zelve. Het Eeuwige "Ik Ben die Ik ben " (Exodus 3:14) heeft niet de mogelijkheid om in welke toekomst of verleden dan ook te existeren. Het (persoonlijk) 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Dat bevat geen enkel denkbeeld, want denkbeelden gaan over toekomst of verleden. In tegenwoordigheid van geest kan ook geen hiernamaals (al dan niet met een Hoofdletter) bestaan. Het persoonlijk 'ik ben' staat ook buiten bewustzijn, waarmee geweten wordt dat zelfs bewustzijn niet 'van mij' is. Alleen het 'ik ben' kan waarlijk de ziel worden genoemd. De ziel welke haar (af)grond heeft in de Eeuwige zelve.

[Yours]

Het mooie is dat het wel degelijk wat uitmaakt of en wat men gelooft of niet. In het hier en nu kan namelijk geen enkel Godsbeeld existeren. (Vandaar Exodus 20:3-4). Godsbeelden kunnen alleen in de tijd existeren en zijn daarom nooit God zelve. Het Eeuwige "Ik Ben die Ik ben " (Exodus 3:14) heeft niet de mogelijkheid om in welke toekomst of verleden dan ook te existeren. Het (persoonlijk) 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Dat bevat geen enkel denkbeeld, want denkbeelden gaan over toekomst of verleden. In tegenwoordigheid van geest kan ook geen hiernamaals (al dan niet met een Hoofdletter) bestaan. Het persoonlijk 'ik ben' staat ook buiten bewustzijn, waarmee geweten wordt dat zelfs bewustzijn niet 'van mij' is. Alleen het 'ik ben' kan waarlijk de ziel worden genoemd. De ziel welke haar (af)grond heeft in de Eeuwige zelve.

Prima als je gelooft dat jij na jouw dood in de eeuwige (af)grond van het Niets belandt. Er is dan dus nooit meer iets waardoor jij op wat voor wijze dan ook bestaat. Laat staan dat jij zelve je ooit nog bewust bent van Iets.

[Tufkah]

Het mooie is dat het wel degelijk wat uitmaakt of en wat men gelooft of niet. In het hier en nu kan namelijk geen enkel Godsbeeld existeren. (Vandaar Exodus 20:3-4). Godsbeelden kunnen alleen in de tijd existeren en zijn daarom nooit God zelve. Het Eeuwige "Ik Ben die Ik ben " (Exodus 3:14) heeft niet de mogelijkheid om in welke toekomst of verleden dan ook te existeren. Het (persoonlijk) 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Dat bevat geen enkel denkbeeld, want denkbeelden gaan over toekomst of verleden. In tegenwoordigheid van geest kan ook geen hiernamaals (al dan niet met een Hoofdletter) bestaan. Het persoonlijk 'ik ben' staat ook buiten bewustzijn, waarmee geweten wordt dat zelfs bewustzijn niet 'van mij' is. Alleen het 'ik ben' kan waarlijk de ziel worden genoemd. De ziel welke haar (af)grond heeft in de Eeuwige zelve.

Prima als je gelooft dat jij na jouw dood in de eeuwige (af)grond van het Niets belandt. Er is dan dus nooit meer iets waardoor jij op wat voor wijze dan ook bestaat. Laat staan dat jij zelve je ooit nog bewust bent van Iets.

Je leest niet wat ik schrijf, het 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Het is een niet-geloof. Het einde van de zelf-illusie. En als het zelf een illusie is, waar zou het dan heen gaan na de dood? Waar het zelf altijd al was: nergens.

[Yours]

Prima als je gelooft dat jij na jouw dood in de eeuwige (af)grond van het Niets belandt. Er is dan dus nooit meer iets waardoor jij op wat voor wijze dan ook bestaat. Laat staan dat jij zelve je ooit nog bewust bent van Iets.

Je leest niet wat ik schrijf, het 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Het is een niet-geloof. Het einde van de zelf-illusie. En als het zelf een illusie is, waar zou het dan heen gaan na de dood? Waar het zelf altijd al was: nergens.

Maar ‘Zijn’, daar kun je je alleen bewust van zijn als je op de een of andere manier een stoffelijk omhulsel hebt.

[Messenger]

Prima als je gelooft dat jij na jouw dood in de eeuwige (af)grond van het Niets belandt. Er is dan dus nooit meer iets waardoor jij op wat voor wijze dan ook bestaat. Laat staan dat jij zelve je ooit nog bewust bent van Iets.

Je leest niet wat ik schrijf, het 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Het is een niet-geloof. Het einde van de zelf-illusie. En als het zelf een illusie is, waar zou het dan heen gaan na de dood? Waar het zelf altijd al was: nergens.

Als je gelooft dat alles voorbij is na het sterven, wat voor zin heeft het dan om zo zwaar na te denken over dat niets?
Wat doet het er dan nog toe dat je gelooft, kun je niet beter uit je dak gaan dan tijdens je leven en plezier hebben alsof het altijd je laatste dag is?

[Yours]

Je leest niet wat ik schrijf, het 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Het is een niet-geloof. Het einde van de zelf-illusie. En als het zelf een illusie is, waar zou het dan heen gaan na de dood? Waar het zelf altijd al was: nergens.

Maar ‘Zijn’, daar kun je je alleen bewust van zijn als je op de een of andere manier een stoffelijk omhulsel hebt.

Houd me overigens ten goede, Tufkah: ook ik weet dat dit stoffelijke leven een illusie is. En dat het doel van de ziel is terug te keren naar God. Maar over de manier waarop verschillen we van mening.

[Yours]

Ik zit net Wikipedia te lezen over Kurt Gödel. Ook deze belangrijkste logicus aller tijden geloofde in een hiernamaals.

Gödel was een overtuigde platonist en theïst en zijn hele leven christen maar had niet veel op met het instituut kerk. Hij verwierp het idee van een onpersoonlijke God, het geloof dat Einstein aanhing. Hij geloofde vast in een leven na de dood en stelde: “ik ben overtuigd van een hiernamaals onafhankelijk van de theologie. Als de wereld rationeel in elkaar zit, moet er een leven na de dood zijn.”
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kurt_G%C3 ... t_Einstein

[Noel2]

Ik zit net Wikipedia te lezen over Kurt Gödel. Ook deze belangrijkste logicus aller tijden, geloofde in een hiernamaals.

Gödel was een overtuigde platonist en theïst en zijn hele leven christen maar had niet veel op met het instituut kerk. Hij verwierp het idee van een onpersoonlijke God, het geloof dat Einstein aanhing. Hij geloofde vast in een leven na de dood en stelde: “ik ben overtuigd van een hiernamaals onafhankelijk van de theologie. Als de wereld rationeel in elkaar zit, moet er een leven na de dood zijn.”
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kurt_G%C3 ... t_Einstein

Mijn “ervaring” met dromen is, dat je helemaal “vast” kan lopen in een droom, ingesloten, overmacht, immobiel, leeg. Vervolgens start de droom in een andere setting opnieuw op, bevrijd ben je, mogelijk een ander personage, een nieuw verhaal gaat door. Zo stel ik me bij dit leven een hiernamaals voor: “ een nieuw verhaal gaat door”. De binding aan 1 verhaal lijkt me illusie. Wie bepaalt met welk verhaal je daarna verder gaat, ja daar heb ik wel wat vrees voor. Het kan hemels zijn of hels, maar goed het blijft natuurlijk ook weer een verhaal dat niet eeuwig is.

Deze “droombenadering” van het leven kan zelf natuurlijk ook onjuist zijn, maar als het slapen een kleine dood is, moet er wel enige waarheid in zitten.

[peda]

Ik zit net Wikipedia te lezen over Kurt Gödel. Ook deze belangrijkste logicus aller tijden geloofde in een hiernamaals.

Gödel was een overtuigde platonist en theïst en zijn hele leven christen maar had niet veel op met het instituut kerk. Hij verwierp het idee van een onpersoonlijke God, het geloof dat Einstein aanhing. Hij geloofde vast in een leven na de dood en stelde: “ik ben overtuigd van een hiernamaals onafhankelijk van de theologie. Als de wereld rationeel in elkaar zit, moet er een leven na de dood zijn.”
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kurt_G%C3 ... t_Einstein

Vele "' groten "' in de exacte wetenschappen, zoals Gödel, Einstein, Bohr en vele anderen, wezen bepaalde metafysische gedachten niet onder het uitspreken van grote zekerheden meteen van de hand.

[Tufkah]

Je leest niet wat ik schrijf, het 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Het is een niet-geloof. Het einde van de zelf-illusie. En als het zelf een illusie is, waar zou het dan heen gaan na de dood? Waar het zelf altijd al was: nergens.

Maar ‘Zijn’, daar kun je je alleen bewust van zijn als je op de een of andere manier een stoffelijk omhulsel hebt.

Je schrijft 'bewust van zijn' , maar bewustzijn is altijd het 'bewustzijn van iets anders'. Zoals jij het hier schrijft is het Zijn nog 'iets anders'. Je zit dan in de fase dat het Zijn ontwaakt is, maar nog niet geheel gemanifesteerd. Wat wil zeggen dat je het stoffelijk omhulsel nog als een realiteit ziet. Binnen jouw gedachtenwereld is dat dan waar. De werkelijkheid is echter dat je je bewust bent van het stoffelijk omhulsel. Maar je bent dat stoffelijk omhulsel niet.

Iedereen zegt/denkt: ik ben dit lichaam, ik ben degene die denkt. Met het geloof in een hiernamaals hou je diegene juist in stand. Maar het lichaam c.q. de denker is onderworpen aan verval en vergaat weer tot stof. Waarmee het geloof in een hiernamaals ook tot stof vergaat. Geheel zoals de Bijbel het ons leert:

Genesis 3:19

in het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aardbodem wederkeert, omdat gij daaruit genomen zijt; want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.

[Tufkah]

Je leest niet wat ik schrijf, het 'ik ben' kan alleen gekend worden door het te zijn. Het is een niet-geloof. Het einde van de zelf-illusie. En als het zelf een illusie is, waar zou het dan heen gaan na de dood? Waar het zelf altijd al was: nergens.

Als je gelooft dat alles voorbij is na het sterven, wat voor zin heeft het dan om zo zwaar na te denken over dat niets?
Wat doet het er dan nog toe dat je gelooft, kun je niet beter uit je dak gaan dan tijdens je leven en plezier hebben alsof het altijd je laatste dag is?

Dat zou zelfzuchtig zijn en ik volg Jezus in het licht. In de liefde des Vaders kan geen zelfzucht bestaan. De liefde des Vaders is mij voldoende, ik betrouw op God. In Zijn handen beveel ik mijn geest. De persoonlijke wens-natuur is uitgedoofd. Een hiernamaals wensen is strijdig met de liefde des Vaders. Tegenwoordigheid van geest verdraagt zich niet met de persoonlijke wens-natuur.

[Tufkah]

Ik zit net Wikipedia te lezen over Kurt Gödel. Ook deze belangrijkste logicus aller tijden geloofde in een hiernamaals.

Gödel was een overtuigde platonist en theïst en zijn hele leven christen maar had niet veel op met het instituut kerk. Hij verwierp het idee van een onpersoonlijke God, het geloof dat Einstein aanhing. Hij geloofde vast in een leven na de dood en stelde: “ik ben overtuigd van een hiernamaals onafhankelijk van de theologie. Als de wereld rationeel in elkaar zit, moet er een leven na de dood zijn.”
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kurt_G%C3 ... t_Einstein

Hij verwierp het idee van een onpersoonlijke God, het geloof dat Einstein aanhing. Dan heb ik Einstein toch wat hoger zitten, die bewees op wetenschappelijke wijze dat tijd een illusie is. Of anders gezegd: dat tijd samenhangt met de materie.

Einstein over de dood: Nu is hij vertrokken van deze vreemde wereld, enige tijd voor mij. Dat betekent niks. Mensen zoals wij, die geloven in natuurkunde, weten dat het onderscheiden van verleden, heden en toekomst een illusie is.

De leer van Jezus en de wetenschap zijn niet in strijd met elkaar. Maar vullen elkaar juist heel goed aan. Jezus sprak over moraliteit, eeuwigheid, verhoudingen, kortom het geestelijk leven. De wetenschap spreekt over dat wat zich in tijd en ruimte voordoet. In feite komen Jezus en de wetenschap elkaar nooit tegen, ze hebben ieder hun eigen domein.

[Messenger]

Maar ‘Zijn’, daar kun je je alleen bewust van zijn als je op de een of andere manier een stoffelijk omhulsel hebt.

Je schrijft 'bewust van zijn' , maar bewustzijn is altijd het 'bewustzijn van iets anders'. Zoals jij het hier schrijft is het Zijn nog 'iets anders'. Je zit dan in de fase dat het Zijn ontwaakt is, maar nog niet geheel gemanifesteerd. Wat wil zeggen dat je het stoffelijk omhulsel nog als een realiteit ziet. Binnen jouw gedachtenwereld is dat dan waar. De werkelijkheid is echter dat je je bewust bent van het stoffelijk omhulsel. Maar je bent dat stoffelijk omhulsel niet.

Iedereen zegt/denkt: ik ben dit lichaam, ik ben degene die denkt. Met het geloof in een hiernamaals hou je diegene juist in stand. Maar het lichaam c.q. de denker is onderworpen aan verval en vergaat weer tot stof. Waarmee het geloof in een hiernamaals ook tot stof vergaat. Geheel zoals de Bijbel het ons leert:

Genesis 3:19

in het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aardbodem wederkeert, omdat gij daaruit genomen zijt; want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.

Ik ben niet mijn lichaam, ik héb een lichaam. Met de blanco Mind herinner ik me wat de ziel (God) reeds weet. De ziel geeft vorm aan de keuzes die ik maak (die wij maken) en ervaart hoe het is om Messenger, Tufkah en Yours te zijn.

[Messenger]

Als je gelooft dat alles voorbij is na het sterven, wat voor zin heeft het dan om zo zwaar na te denken over dat niets?
Wat doet het er dan nog toe dat je gelooft, kun je niet beter uit je dak gaan dan tijdens je leven en plezier hebben alsof het altijd je laatste dag is?

Dat zou zelfzuchtig zijn en ik volg Jezus in het licht. In de liefde des Vaders kan geen zelfzucht bestaan. De liefde des Vaders is mij voldoende, ik betrouw op God. In Zijn handen beveel ik mijn geest. De persoonlijke wens-natuur is uitgedoofd. Een hiernamaals wensen is strijdig met de liefde des Vaders. Tegenwoordigheid van geest verdraagt zich niet met de persoonlijke wens-natuur.

Als het leven dat ik nu leid geen vervolg zou krijgen in een hiernamaals, botert het niet dat ik van het leven geniet. Er komt immers toch niks na dit leven, dus waar zou ik me druk om maken. Zelfzucht is slechts een menselijk oordeel.

[Tufkah]

Ik ben niet mijn lichaam, ik héb een lichaam. Met de blanco Mind herinner ik me wat de ziel (God) reeds weet. De ziel geeft vorm aan de keuzes die ik maak (die wij maken) en ervaart hoe het is om Messenger, Tufkah en Yours te zijn.

Jij ervaart hoe het is om Messenger te zijn. Okay, daarin volg ik je. Zo hebben we allemaal onze subjectieve beleving van 'ons zelf'. Maar juist om die reden is geen hiernamaals, die subjectieve beleving bevindt zich in de tijd en tijd is een illusie. Jouw subjectieve beleving duurde van (ik zeg maar wat) 1960-2030 en dat was het dan. Het karakter van een illusie is nou juist dat het een illusie is. Illusies gaan nergens naar toe.

[Tufkah]

Dat zou zelfzuchtig zijn en ik volg Jezus in het licht. In de liefde des Vaders kan geen zelfzucht bestaan. De liefde des Vaders is mij voldoende, ik betrouw op God. In Zijn handen beveel ik mijn geest. De persoonlijke wens-natuur is uitgedoofd. Een hiernamaals wensen is strijdig met de liefde des Vaders. Tegenwoordigheid van geest verdraagt zich niet met de persoonlijke wens-natuur.

Als het leven dat ik nu leid geen vervolg zou krijgen in een hiernamaals, botert het niet dat ik van het leven geniet. Er komt immers toch niks na dit leven, dus waar zou ik me druk om maken. Zelfzucht is slechts een menselijk oordeel.

Juist omdat je je nergens meer druk om maakt leeft een mens in de liefde des Vaders.

Hebt de wereld niet lief en hetgeen in de wereld is. Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat in de wereld is: de begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven, is niet uit de Vader, maar uit de wereld. (Joh 2)

De liefde des Vaders is voldoende, er is geen enkele wens meer betreffende de wereld. (of werelden in het hiernamaals). De wil van de Vader is mijn wil. Dus kan ik ook geen hiernamaals willen.

[Yours]

Maar ‘Zijn’, daar kun je je alleen bewust van zijn als je op de een of andere manier een stoffelijk omhulsel hebt.

Je schrijft 'bewust van zijn' , maar bewustzijn is altijd het 'bewustzijn van iets anders'. Zoals jij het hier schrijft is het Zijn nog 'iets anders'. Je zit dan in de fase dat het Zijn ontwaakt is, maar nog niet geheel gemanifesteerd. Wat wil zeggen dat je het stoffelijk omhulsel nog als een realiteit ziet. Binnen jouw gedachtenwereld is dat dan waar. De werkelijkheid is echter dat je je bewust bent van het stoffelijk omhulsel. Maar je bent dat stoffelijk omhulsel niet.

Iedereen zegt/denkt: ik ben dit lichaam, ik ben degene die denkt. Met het geloof in een hiernamaals hou je diegene juist in stand. Maar het lichaam c.q. de denker is onderworpen aan verval en vergaat weer tot stof. Waarmee het geloof in een hiernamaals ook tot stof vergaat. Geheel zoals de Bijbel het ons leert:

Genesis 3:19

in het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aardbodem wederkeert, omdat gij daaruit genomen zijt; want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.

Zeker is mijn stoffelijk omhulsel nu nog een realiteit. Waarbinnen zowel het Zijn als het niet-zijn zich afwisselend manifesteren. Ik weet als iedereen dat het stoffelijke tijdelijk is en tot stof vergaat. In het hiernamaals zal dat
Zijn/niet-zijn (die geest) zich manifesteren in een fijnstoffelijk omhulsel: het geestelijke astrale lichaam.

In Zijn handen beveel ik mijn geest.

Vraag van mij aan jou is dan ook waar die geest is/verblijft die na jouw lichamelijke dood in handen is van de Vader zoals jij zegt.

[Yours]

Ik wijs er op dat de bijbel begint bij het Adam-bewustzijn. Als het OT is beleefd, dient het NT zich aan met als middelpunt Jezus Christus. Die beschikte dus over het ‘Christusbewustzijn’ dat veel uitgebreider is dan het Adam-bewustzijn.

[peda]

In de metafysica kom je wel degelijk de opvatting tegen dat na de dood "'al wat er nog over is"" , opgaat in of samensmelt met de Bron en dus de eigen individualiteit verliest. In die visie "'geeft'' De Bron tijdelijk en "' neemt het gegevene weer terug "' in en voor alle eeuwigheid.
In die visie is er dus geen metafysisch ingevulde individuele toekomst na de dood.

[Tufkah]

Zeker is mijn stoffelijk omhulsel nu nog een realiteit. Waarbinnen zowel het Zijn als het niet-zijn zich afwisselend manifesteren. Ik weet als iedereen dat het stoffelijke tijdelijk is en tot stof vergaat. In het hiernamaals zal dat
Zijn/niet-zijn (die geest) zich manifesteren in een fijnstoffelijk omhulsel: het geestelijke astrale lichaam.

Dit lijkt mij een hypothese over het toekomstig hiernamaals. Zelf weet ik niet eens wat een astraal lichaam is. Lichamen zijn altijd onderdeel van dat wat we waarnemen , niet van de waarnemer zelf.

Vraag van mij aan jou is dan ook waar die geest is/verblijft die na jouw lichamelijke dood in handen is van de Vader zoals jij zegt.

Nergens. Alleen lichamen verblijven op een plaats en tijd en dichten zichzelf een 'zelf/persoonlijkheid' toe. Dat dat 'zelf/persoonlijkheid' over de grens van de dood geen houdbare zaak is bewijzen met dementie. Ook diep-gelovige mensen kunnen dement worden en hun persoonlijkheid en decorum verliezen. Dat wat we zelf/persoonlijkheid noemen bevindt zich in het fysieke brein. Dat kan na de dood nergens naar toe en verdwijnt soms al bij leven.

Ik volg strikt het Evangelie: Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft voor hen, die Hem liefhebben.

Het enige wat ik kan doen is het hoogste gebod (het dubbelgebod) volgen: God liefhebben als een niet-god, een niet-geest, een niet-persoon, een niet-beeld, verder afgezonderd van alle tweeheid. Als mens ben ik een tweeheid en niet waardig om wat dan ook te mogen verwachten. De grootste genade is als ik na de dood in het niets verdwijn. Daarom streef ik dat bij leven reeds na. Het opgaan in het louter Een.

[Tufkah]

In de metafysica kom je wel degelijk de opvatting tegen dat na de dood "'al wat er nog over is"" , opgaat in of samensmelt met de Bron en dus de eigen individualiteit verliest. In die visie "'geeft'' De Bron tijdelijk en "' neemt het gegevene weer terug "' in en voor alle eeuwigheid.
In die visie is er dus geen metafysisch ingevulde individuele toekomst na de dood.

Inderdaad, Plotinus sprak al van het opgaan in het Ene. Dat is m.i. ook de betekenis van dat wat we Liefde noemen, in de Liefde is er geen plaats voor jou én mij. Het is de gemeenschappelijke deler van Plotinus, Eckhart, Rumi, het Evangelie: een afwending van het stoffelijke waarin we leven als "Jij en Ik". Er is maar één Zelf en dat is God Zelf. Het wensen om voort te bestaan in lichamelijkheid, al dan niet astraal, is een wens voor individualiteit.

Of zoals Jezus al zei: Wie het leven wenst te behouden zal het verliezen.

[peda]

In de metafysica kom je wel degelijk de opvatting tegen dat na de dood "'al wat er nog over is"" , opgaat in of samensmelt met de Bron en dus de eigen individualiteit verliest. In die visie "'geeft'' De Bron tijdelijk en "' neemt het gegevene weer terug "' in en voor alle eeuwigheid.
In die visie is er dus geen metafysisch ingevulde individuele toekomst na de dood.

Inderdaad, Plotinus sprak al van het opgaan in het Ene. Dat is m.i. ook de betekenis van dat wat we Liefde noemen, in de Liefde is er geen plaats voor jou én mij. Het is de gemeenschappelijke deler van Plotinus, Eckhart, Rumi, het Evangelie: een afwending van het stoffelijke waarin we leven als "Jij en Ik". Er is maar één Zelf en dat is God Zelf. Het wensen om voort te bestaan in lichamelijkheid, al dan niet astraal, is een wens voor individualiteit.

Of zoals Jezus al zei: Wie het leven wenst te behouden zal het verliezen.

Dank Tufkah, een zeer duidelijke positie. Je staat met deze metafysische positie zeker niet alleen.

[Yours]

In de metafysica kom je wel degelijk de opvatting tegen dat na de dood "'al wat er nog over is"" , opgaat in of samensmelt met de Bron en dus de eigen individualiteit verliest. In die visie "'geeft'' De Bron tijdelijk en "' neemt het gegevene weer terug "' in en voor alle eeuwigheid.
In die visie is er dus geen metafysisch ingevulde individuele toekomst na de dood.

Op zich klopt het wat je schrijft, Peda.

Echter: ik maakte om 13.54 uur bewust de opmerking aangaande het OT en NT.

Als er in het Nieuwe Testament sprake is van een opstanding uit de fysieke dood van Jezus Christus, die gedurende meer dan 5 weken met zijn astrale geestelijke lichaam aan zovelen verscheen en daarna met dat lichaam is opgevaren naar God, zijn Vader in de hemel, dan spreekt dat het na de fysieke dood opgaan zonder individuatie in het Niets van het ‘Een’ van Tufkah tegen.

Als wat ik beschreef voor Jezus Christus als individu is weggelegd, dan geldt dat - uiteindelijk - ook voor ons mensen onder het motto uit het NT van Jezus Christus: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, Niemand komt tot de Vader dan door Mij.Joh. 14:6.

Edit: Aanvulling ongedaan gemaakt, want bericht reeds gequote.
Edit 2: 6 weken in 5 weken veranderd.

[peda]

In de metafysica kom je wel degelijk de opvatting tegen dat na de dood "'al wat er nog over is"" , opgaat in of samensmelt met de Bron en dus de eigen individualiteit verliest. In die visie "'geeft'' De Bron tijdelijk en "' neemt het gegevene weer terug "' in en voor alle eeuwigheid.
In die visie is er dus geen metafysisch ingevulde individuele toekomst na de dood.

Op zich klopt het wat je schrijft, Peda.

Echter: ik maakte om 13.54 uur bewust de opmerking aangaande het OT en NT.

Als er in het Nieuwe Testament sprake is van een opstanding uit de fysieke dood van Jezus Christus, die gedurende meer dan 6 weken met zijn astrale geestelijke lichaam aan zovelen verscheen en daarna met dat lichaam is opgevaren naar God, zijn Vader in de hemel, dan spreekt dat het na de fysieke dood opgaan zonder individuatie in het Niets van het ‘Een’ van Tufkah tegen.

Als wat ik beschreef voor Jezus Christus als individu is weggelegd, dan geldt dat - uiteindelijk - ook voor ons mensen onder het motto uit het NT van Jezus Christus: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, Niemand komt tot de Vader dan door Mij.Joh. 14:6

Hallo Yours,

Ook jouw verhaal klopt.
In het NT wordt zeker niet gesproken over het niet meer voortbestaan van een individuele ziel na de biologische dood.
Ik verwees naar het feit dat in de metafysica over de toekomst van de individuele "' ziel "' na de dood, geen uniforme opvatting bestaat.
Jij volgt een metafysische richting en Tufkah volgt een andere metafysische richting. In mijn woorden de "" bonte stoet "" van metafysische wandelaars.