Petra schreef: 26 jul 2020, 03:21Ik ben ook tegen.
Maar dan... dan gaat het erom hoe je dat het beste kunt aanpakken!
Vandaar mijn
topic.
Wat ik nu zo schrijnend vind is dat juist gelovigen veel vaker
abortus plegen dan niet-gelovigen.
Het is zelfs zo:
- Hoe geloviger een land en 's lands wetten zijn hoe vaker er (illegale) abortussen plaatsvinden.
- Hoe liberaler de omgeving en wetgeving is hoe minder abortussen er plaatsvinden.
Abortussen vinden ook vaak plaats bij gehuwden. Dus ook het al of niet getrouwd zijn maakt niet uit, een huwelijk biedt kennelijk geen bescherming tegen een ongewenste zwangerschap. En God kennelijk al helemaal niet. Het enige wat wel ALTIJD beschermt tegen ongewenst zwanger worden is... zorgen dat je niet zwanger KUNT worden.
Het heeft dus vnl te maken met het euvel dat er geen anticonceptie gebruikt wordt.
Kunnen we wel zeggen "
abortus is moord", maar als je vervolgens je ogen sluit voor de oorzaak dan zijn de gevolgen desastreus.
Abortus verbieden leidt niet tot minder abortussen, het aantal blijft gelijk, maar dan meer illegale, met vreselijke verminkingen erbovenop.
Klopt, daarom pleit ik zelf ook niet voor zomaar een verbod, maar voor het terugdringen tot het volstrekt overbodig maken van abortussen. Als een liberalere wetgeving dus structureel tot minder abortussen leidt, dan heb ik nog liever zo'n wet inderdaad, maar wel als opmaat naar een echt structurele abortusstop. Nu zullen we dat waarschijnlijk nooit helemaal kunnen bereiken, maar men kan wel met enkele stappen die richting opgaan.
Een zeer essentiële stap is natuurlijk het bieden van hulp voor ouders (dus ook de vader) die met een ongewenste zwangerschap zitten. Allereerst moet de moeder waar nodig en gevraagd intensief begeleid kunnen worden tijdens en na de zwangerschap, zowel medisch als psychologisch. Ook de vader moet dergelijke hulp krijgen, maar die zal meer psychologisch zijn en ook meer gericht op het goed leren zorgen voor de moeder. De
VBOK biedt al heel lang zulke hulp, maar dergelijke hulp zal dan ook landelijk dekkend en waar nodig verfijnd en uitgebreid moeten worden.
Daarna zullen beide ouders waar nodig en gevraagd geholpen moeten worden in het verzorgen en opvoeden van het kind, zo lang als het nodig is. Heel het leven komt overwacht op de kop te staan, mogelijk gaan enige diepgekoesterde plannen niet door, dus het is heel mogelijk dat ze daar flink aan zullen moeten wennen. Maar ook als het leven plotseling drastisch veranderd, kan daar geluk en vrede in te vinden zijn.
Een andere stap is waar nodig het hervormen van de kijk op seksualiteit. Gezonde kuisheid en voorzichtigheid zullen ook op de scholen geleerd moeten worden. Seks hoeft natuurlijk niet als iets engs gezien te worden, maar wel als een natuurkracht om rekening mee te houden. En dat die ene leuke onenightstand wel levenslange gevolgen kan hebben, óók als je voorbehoedsmiddelen gebruikt. Die zijn immers niet volmaakt.
Reclames en videoclips zouden mensen (vooral vrouwen) niet als louter lustobjecten moeten neerzetten, met name romantische films en tijdschriften (ook vrouwenbladen!) zouden een veel reëler beeld van liefde en seksualiteit moeten verhalen, pornografie en prostitutie zouden uit het straatbeeld moeten verdwijnen (verbieden hoeft nog niet eens per se, maar niet meer openlijk) en de utilistische kijk op seksualiteit zou dus gematigd moeten worden.
Dit zouden ook de gewenste ontwikkelingen omtrent seksueel grensoverschrijdend gedrag enorm ten goede kunnen komen, omdat we misschien dan leren elkaar veel meer als volledige, te respecteren mensen te zien.
Maar misschien nog wel de belangrijkste stap is dat de embryo weer als kind gezien moet worden en niet als zomaar een tijdelijk onderdeel van de vrouw. En dat
abortus niet als recht moet worden gezien, ook als het toegestaan zou blijven, maar als een verschrikkelijke tragedie, een noodzakelijk kwaad, dat geen winnaars kent.
De overheid zou daarom bijvoorbeeld niet meer eufemistisch moeten spreken over het afbreken van de zwangerschap, maar gewoon over wat het echt is: het aborteren van het kind.
Zoiets kun je natuurlijk niet zomaar wettelijk afdwingen, maar men kan wel de discussie erover aanzwengelen en middels eerlijke voorlichting wel aangeven waaróm en dus op welke gronden we het embryo als kind willen blijven zien.
Anticonceptie verbieden leidt niet tot meer gewenste zwangerschappen maar juist tot meer abortussen.
Ik zelf pleit voor het zogenoemde
ABC-programma, dat de katholieke kerk volgens mij ook steunt: Abstinence, Be Faithful, use a Condom. Dit houdt in dat seksuele onthouding (of in elk geval matiging) buiten het huwelijk en trouw binnen het huwelijk gepropageerd wordt, maar zolang het nodig is en men nog niet zo ver is, er wel condooms gebruikt kunnen en moeten worden. Of andere voorbehoedsmiddelen, zolang die niet abortief zijn natuurlijk.
Je kunt dan waar gewenst prima ook spreken over liefdesrelaties of samenlevingscontracten in plaats van het huwelijk, maar liefdesrelaties alleen zijn denk ik te vrijblijvend om zo'n programma op te baseren.