Nou, vertrouwen niet, maar de overeenkomst tussen hoe ik het zie en hoe jij het schetst is denk ik meer dat er een bereidheid is om een risico te lopen vanwege een verlangen naar waar je op hoopt.Anja schreef:Hallo BdO,
Ik ga er even vanuit dat je dit zegt op persoonlijke titel en niet op de titel van degene die de sluisdeuren (overigens naar mijn mening tot nog toe buitengewoon goed) open houdt. Dit meld ik van te voren, om verwarring te voorkomen.
Dit doet me denken aan een beslissing die ik eens heb moeten nemen, waarvan iedereen in mijn omgeving het ontraadde, omdat het volgens hen zo niet zou werken in deze wereld, maar ik toch zeer duidelijk de aanhoudende, indringende, positief opmerkelijke heldere ingeving kreeg hoe te handelen en daarop besloot te vertrouwen. Dit pakte ook geheel tegen de regels waarnaar deze wereld lijkt te werken in, goed uit. Ik handelde in vertrouwen op wat ik ervaar als de Levende Relatie met Jezus (overigens immer overeenstemmend met de Bijbelse waarden en normen).BdO schreef:
Beslissingen neem je op basis van wat je weet en op basis van wat je hoopt. Dat laatste geeft - ook wanneer ik me daar bewust van ben - wel eens in een grotere mate de doorslag dan wat op basis van wat ik weet rationeel zou zijn.
Ik kan mijzelf bij zo'n beslissing voor houden dat er veel is wat je niet weet, en dat er hierin meevallers verscholen kunnen zitten. Dat zou je al geloof kunnen noemen. Je gaat dan uit van iets waar - slechts op grond van wat je weet - geen enkele reden voor is om daar van uit te gaan. In die zin ben ik gelovige.
Zie ik het goed als ik wat jij met geloof verwoordt, aanduid als vertrouwen? Ook als je die goddelijke leiding waar ik het dan over heb, misschien niet zo sterk waarneemt?
Nou ja, het gaat niet om de uitdrukking "harken". Maar het gaat wel om dat je zaken die lukken toeschrijft aan een helpende God. Het gaat me dus wel om toeschrijven. Ik begrijp dat jij dat anders ziet. Daar gaan we het niet over eens worden, maar dat hoeft ook niet.Anja schreef:Dit is een van de redenen dat ik niet eerder antwoordde. Er zijn namelijk situaties waarin hoop en vertrouwen door het vertrouwen op de levende Relatie en het verstaan van Zijn Leiding, in een geloofszekerheid veranderen. Dit bepaalt dan vooraf je handelen en dit heeft niets met "harken" te maken en ook niet met toeschrijven.BdO schreef:Een stap verder is om aan een God toe te schrijven dat die de meevallers naar je toe harkt als je in een zekere mate het hopen meer doorslaggevend laat zijn dan het weten.
Voor zover ervaring kennis mag heten is ervaringskennis is een vrij eenzaam type kennis wat dat betreft. Alhoewel je er in termen van wat je ervaart natuurlijk ook wel weer ervaart er wat voor terug te krijgen ook in termen van niet-alleen zijn natuurlijk.Anja schreef: Deze ervaring kan een mens een ander niet geven.
Anja schreef: De ander kan het misschien wel zelf gaan ervaren. Maar er klinkt een vooroordeel in je antwoord door, dat mij verhinderde te antwoorden. Om te voorkomen dat je wordt uitgemaakt voor witgepleisterde wand, toverkol, heks, occult, alverzoener, zelfbenoemde heilige , aluhoedje, of dat je met plaatjes van elkaar door het ijs slaande pinguins om de oren wordt geslagen, per mail wordt uitgescholden, met bizarre leugens belasterd,bedreigd en gechanteerd (als dat laatste mogelijk was geweest), per pb tot aan de tussenkomst van de beheerder onophoudelijk wordt belaagd en uitgescholden (weliswaar niet hier maar elders op opgedoekt forum), is het bij een ervaren golflengteverschil, hoe gering ook, vaak maar beter om te zwijgen, dan om ook maar iets te proberen uit te leggen, ook al gun je het de ander ook nog zo graag. Vooral omdat genoemde wandaden en wandaders vaak worden gesteund door ongelovige sensatiezoekers en zoeksters en pseudograppenmakers, voor wie we de deur willen openhouden. En als je dan voorzichtig bent geworden, moet je maar wokkels van je zogenaamde tenen maken als je iemand die je lief is ineens ziet uithalen naar iemand die je ook lief is en nieuw is op het forum en die ook wat meer rechtdoorzee en direct is en een frisse kijk biedt op een aantal zaken en mooie topics opent.
Ieder houdt z'n tenen in de stand die hij/zij zelf verkiest. Echter, als iemand daar een mededeling over doet dan is dat voor mij an sich geen reden om een relatie te zien met hoe ik mij hier uit. Als het daar om zou gaan is het prima, maar dan gaat het er om wat ik verkeerd zou hebben gezegd en waarom.
Dat zijn wel wijze woorden. Dank.Anja schreef:
Zwijgen betekent niet altijd negeren of minachten, het kan ook betekenen ruimte laten voor de ander, of van te voren al begrip opbrengen voor het gegeven dat er toch weer geen begrip zal zijn, en uit pure piëteit daarvoor zwijgen.
Nee, dat klopt niet. De hoop is er namelijk wel. Ik zeg alleen dat het niet doorslaggevend is ten opzichte van het uitgaan van wat ik kan weten.Anja schreef:Ik kan niet zeggen dat ik dit helemaal begrijp, maar ik neem aan dat dit voor jou zo is, omdat jij het zegt.BdO schreef: is het niet zo dat ik zeg: God bestaat, kijk maar hij doet dat. Voor mij is het meer dat als God bestaat, hij dit doet. Maar of hij bestaat, dat weet ik niet. Maar ik hoop er wel eens op.
Wat betreft dat laatste weten en hopen - namelijk, t.a.v. of God bestaat - is er niet 1 van de twee doorslaggevend. Ze staan gewoon onvermengd naast elkaar.
Stel dat je die aanwijzingen in zo'n overvloed zou krijgen, dat dat geen ruimte meer laat voor jouw persoonlijke twijfel, zou je daar dan voor durven en willen gaan staan? Zou je die aanwijzingen wel willen krijgen, als je zou weten dat je leven daarna nooit meer hetzelfde zou zijn? (Ik denk het niet, omdat je verderop zegt dat de hoop niet doorslaggevend is, dus dan lijkt me een verlangen daarnaar ook niet echt aanwezig, klopt dat?)BdO schreef:Rationeel ga ik er dus vanuit dat God niet bestaat, dat zou ik pas doen als er een aanwijzing zou zijn die een substantiële mate van waarschijnlijkheid oplevert dat God bestaat.
Dank je. Dank ook voor je reactie.Anja schreef:Bedankt voor het delen van jouw gedachten en visie op je eigen geloof. Van deze laatste alinea begrijp ik niet veel. Maar ik waardeer de moeite die je doet om het te proberen onder woorden te brengen.BdO schreef:God zou kunnen bestaan, maar ik heb geen reden om daar van uit te gaan. In die zin ben ik atheïst. En t.a.v. de vraag of God bestaat is de hoop daar op niet doorslaggevend, dus ook daarmee ben ik atheïst. Dat ik desalniettemin die hoop koester, en zeg: "als hij bestaat, dan komen deze gebeurtenissen van hem" maakt mij een gelovige. Ik heb daar geen weet van zijn bestaan voor nodig.
Ik heb niets tegen lappen tekst. Dat is nou juist fijn aan een forum.Anja schreef: P.S.1 De toelichting die ik geef is niet bedoeld als een klaagzang, maar om aan te geven dat iedere "functie" zijn moeilijkheden met zich meebrengt en dat je als moderator of beheerder echt niet moet denken dat je daar altijd veel weet van hebt (en daar mag je m.i. dan blij mee zijn).
P.S.2 Voordat je misschien boos wordt, ik heb nu toch geantwoord, omdat je aangaf (viewtopic.php?f=9&t=1726&start=700#p134566) dat je het niet fijn vindt dat er niet op gereageerd werd. Hopelijk kun je waarderen dat in dit geval ik, dan nu toch maar heb geantwoord.
P.S.3 Het is niet meer mijn gewoonte om op deze onderwerpen te antwoorden, want dat kan geduid worden als "een lap tekst" en is meestal onwenselijk, behalve als dat van mensen komt met een even geboortedag (of zo).
P.S.4 Dat is verder niet zo'n ramp hooor, want dit soort lange persoonlijke gesprekken is sowieso niet meer mijn ding. Vroeger wel. Een voormalig veel te hoge mate aan empathie ben ik van verlost tegenwoordig. Het is nog wel aanwezig, maar sterk begrensd door Hem Wiens Leiding ik in mijn leven volg en tracht te volgen (lukt niet altijd, vaak wel). Als ik dit niet had geleerd, was ik ten onder gegaan aan andermans verdriet en onder andermans last.
Ik meen hier af en toe wel iets van je worsteling met empathie. Ik zie ook wel een stuk overwinning. Mijn opmerking over tenen wokkelen heeft het denk ik onnodig lastiger gemaakt. Excuses daarvoor.
Zo'n opmerking komt bij mij dan weer om dat ik de kromheid van andermans tenen maar weinig directe feedback vindt. Ik kan er niet zoveel mee. Zeker niet als ik zelf van mening ben dat ik niks verkeerds heb gezegd.
Dat gezegd hebbend denk ik niet dat het verder heel zinvol is om dit tot op de komma te gaan uitpraten. Maar ik had wel minder stevig kunnen reageren, vandaar mijn excuses.