Piebe 2.2 schreef:Anja schreef:Piebe 2.2 schreef:
De grootste denkfout die je maakt is dat christenen de makkelijke weg kiezen, want juist het omgekeerde is het geval. Een atheist als jij hoeft geen verantwoording af te leggen voor wat in het heimelijke gebeurt en dat moet een christen wel. Dat is een zware last voor iemand die daar te {niet-toegestaan woord} voor is.
Nou, dat is eerder andersom......de atheist moet verantwoording afleggen en weet dat van binnen heel goed.
Voorlopig niet, want een atheist gelooft niet in God, dat maakt hem of haar per definitie een atheist.
Hij kan wel besluiten niet in God te geloven, dat maakt nog niet dat hij zich
volledig onbewust is van het feit dat Hij wel degelijk bestaat en dat er in hem of haar een Principe aanwezig is dat goed en kwaad registreert. En al ga jij op je kop staan, ik ken genoeg atheisten en heb genoeg atheisten gekend om te weten dat dat zo is. Bovendien komt dit ook unaniem naar voren uit het Bijna Dood Onderzoek.
Piebe schreef:Anja schreef:Een christen is van die last ontdaan, en leeft in een Liefdesrelatie. Christen zijn is juist helemaal geen zware last. Ja, dat proces áángaan, die relatie aangaan, dat is in het begin geen makkie. Alles wat niet in je leven thuishoort wordt verwijderd, maar dat is wel met wederzijdse instemming!
Paulus heeft ergens geschreven dat iedereen na de dood voor de rechterstoel van Christus moet verschijnen, dat is de puurste vorm van verantwoording afleggen. Het oordeel waar christenen aan ontkomen is dat van Mozes - op aarde - maar hierna zullen wij door Christus beoordeeld worden. Dan zal hij onze werken wegen en dan zullen we ons allemaal heel klein voelen.
Dat is wat jij jezelf als preterist voorhoudt. Iemand die werkelijk
volgeling is van Christus, heeft dat oordeel voor de rechterstoel reeds meegemaakt
bij leven. Die persoon
is namelijk reeds gestorven, ofschoon hij nog in het grofstoffelijke lichaam is. Dát is het sterven aan de oude mens. Dat zijn niet zomaar loze kreten, dat zijn niet zomaar wat woorden. Wat een ander meemaakt na de dood maakt de volgeling van Christus reeds mee bij (grofstoffelijk) leven. Hij heeft Christus aangenomen als zijn verlosser en heeft daarna met het oordeel niets meer uit te staan. Degene die voor het oordeel komen, zullen dan ontdekken dat ze de Verlosser
nodig hebben. Dit is overigens iets wat alle religies van vóór het christendom ook reeds wisten en waarnaar ze verwijzen.
Piebe 2.2 schreef:Anja schreef:Het enige verschil is: een atheist weet die dingen op een vaag niveau allemaal, maar weigert ze tot zijn bewustzijn door te laten dringen en om hulp te roepen naar God. Een atheist denkt dat dat veiliger is. Daardoor blijft hij geleid door (relatieve) duistere motieven, duister in de zin van vaag, niet geheel bewust, deels onbekend, gevangen in vaagheid, en daarom gevangen in 't oordeel. Een volgeling van Christus is, cq wordt (want het is een proces van opbouw, net als een relatie tussen mensen) daarvan bevrijd.
Een atheist is zo gemaakt door God, het is hem of haar niet gegeven om te geloven dus hun last is extra zwaar aangezien ze het louter van de werken moeten hebben en een mens al zo weinig goed doet van nature. God is een behouder van alle mensen lezen we ergens in het NT, met name de gelovigen dus wees wijs en kom tot geloof. Want verantwoording moeten we allemaal afleggen, ook al denkt de atheist dat er niemand is die kan zien wat in het heimelijk gebeurt. Om met de Meester te spreken: hore wie het horen kan.
Nee hoor. Ieder mens kan weten dat God bestaat. En ieder mens is het gegeven om te mogen geloven. Lees dat maar in je Bijbel na. Er staat ook niet horen wie het horen kan, maar
wie een oor heeft. (er staat ook niet oren, maar een oor, dat duidt op de opschoning van de vaten van ontvangst, zodat je enkelvoudig op God gericht raakt). Dat zijn de vaten van ontvangst, een zintuig, en die worden opgeschoond zodra je Christus wilt gaan volgen. Dat vergt je inzet, meegeven, ofschoon God het doet. Het vergt een wilsbesluit van de mens.