Wie is mijn naaste ?

[wintee]

Matt 22:39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.

Rom 12:20 Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’.

In hoeverre is iemand nu mijn naaste ? Het lijkt er toch niet op dat ik die vijand als mijn naaste moet beschouwen, want wat ik hem goed doe lijkt hier niet uit liefde voort te komen.

[Jerommel]

Naasten maak je, zoals de Barmhartige Samaritaan een naaste maakte van de onbekende gewonde man.
Kan dus idereen zijn, want het is ook heb uw vijand lief.
Naastenliefde is dus liefde voor de medemens.
Dus de lat ligt hoog.

[wintee]

Jerommel schreef:
Kan dus idereen zijn, want het is ook heb uw vijand lief.

Waar vind ik dat in de bijbel ?

Wel dat ik m'n andere wang toe moet keren .... maar lief hebben ???

[callista]

het gaat er volgens mij gewoon over dat je een ander [je naaste, je medemens] behandelt zoals jezelf behandeld wilt worden.

[wintee]

Maar wanneer is iemand mijn naaste ? In de gelijkenis die Jerommel aanhaald wordt m.i. zelfs aangegeven dat degene die zich om je bekommert je naaste is, en niet iemand die je maar aan je lot overlaat. Laat staan iemand die je vijandig gezind is.

Of zie ik iets/iemand over het hoofd ?

[Jerommel]

Jerommel schreef:
Kan dus idereen zijn, want het is ook heb uw vijand lief.

Waar vind ik dat in de bijbel ?

Wel dat ik m'n andere wang toe moet keren .... maar lief hebben ???

Yep..

En naasten? Ja, dat is een wat onduidelijk begrip misschien.
Medemens is m.i. duidelijker, zoals het 'fellow man' is in het Engels
Maargoed, de lat ligt dus hoog.
Uit onszelf kunnen we dat niet.

[callista]

Maar wanneer is iemand mijn naaste ? In de gelijkenis die Jerommel aanhaald wordt m.i. zelfs aangegeven dat degene die zich om je bekommert je naaste is, en niet iemand die je maar aan je lot overlaat. Laat staan iemand die je vijandig gezind is.

Of zie ik iets/iemand over het hoofd ?

iedereen is je naaste....ook je vijand.
het liefst zou je deze laatste de hersens inslaan, maar als je hem liefdevol benadert plaats je als het ware gloeiende kolen op zijn hoofd en dan is de kans groot dat hij zich schuldig gaat voelen en zijn misstappen toegeeft.
zo kan toenadering ontstaan.

[Adinomis]

Jerommel schreef:
Kan dus idereen zijn, want het is ook heb uw vijand lief.

Waar vind ik dat in de bijbel ?

Wel dat ik m'n andere wang toe moet keren .... maar lief hebben ???

Luc.6:27 Tot jullie die naar mij luisteren zeg ik: heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, 28 zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen. 29 Als iemand je op de wang slaat, bied hem dan ook de andere wang aan, en weiger iemand die je je bovenkleed afneemt, ook je onderkleed niet.

Math. 5:43 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten.” 44 En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen,

[wintee]

Luk 10 36 Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden van het slachtoffer van de rovers?’ 37 De wetgeleerde zei: ‘De man die medelijden met hem heeft getoond.’ Toen zei Jezus tegen hem: ‘Doet u dan voortaan net zo.’

Blijkbaar is niet iedereen automatisch je naaste, gezien de uitspraak van Jezus zelf "Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden ..". En dat betroffen dan ook nog eens geen vijanden van de gewonde.

Ik blijf dit toch een moeilijk onderwerp vinden. Niet dat ik zelf haatdragend ben, maar ik heb soms best moeite met het gedrag van bepaalde personen.

[HarryK]

Ik blijf dit toch een moeilijk onderwerp vinden. Niet dat ik zelf haatdragend ben, maar ik heb soms best moeite met het gedrag van bepaalde personen.

Misschien een tip wintee.
Als je het verhaal van de barmhartige Samaritaan goed leest, zie je dat Jezus de vraag van de wetgeleerde: "Wie is mijn naaste?" eigenlijk niet beantwoordt.
Maar Jezus draait die vraag om: Wie is de naaste geworden van die gewonde? Doe dan voortaan net zo.
Het gaat er niet om wie mijn naaste is, maar voor wie ik een naaste kan en moet zijn.

[Jerommel]

Desalniettemin bakken we er niet altijd wat van...
Dikwijls (altijd?) reageren we eerst vanuit het vlees, en kan je iemand wel vermoorden, als je geweten er geen stokje voor zou steken.

[wintee]

HarryK schreef:
Het gaat er niet om wie mijn naaste is, maar voor wie ik een naaste kan en moet zijn.

Ook hier geef je aan dat niet iedereen per definitie een naaste is. Toch ?
Daar is blijkbaar toch meer voor nodig ...

[Jerommel]

Zit je te zoeken naar uitwegen?
Maar die zijn er niet.
De beperking ligt bij ons.
Want wij zijn voor de Wet goden, en dat geeft ons een strenge Wet.
Maar we zijn vlees, en dat is een instinctief dier dat zichzelf op de eerste plaats zet.
Overlevingsdrang wellicht...
Maar wie het leven wil behouden zal het verliezen, en wie het wil verliezen (om Gods Naams wil) zal het behouden.
Bekeren (proberen) dus.
Dan is er ook Vergeving.
...en Richting !
Maar dat is dikwijls een strijd..

[Peter79]

HarryK schreef:
Het gaat er niet om wie mijn naaste is, maar voor wie ik een naaste kan en moet zijn.

Ook hier geef je aan dat niet iedereen per definitie een naaste is. Toch ?
Daar is blijkbaar toch meer voor nodig ...

Ik ben het met Harry eens, de vraag uit de gelijkenis is: van wie ben ik de naaste? Als je door hebt van wie je dat allemaal kan zijn, dan duizelt het. Dan kan je jezelf niet meer voorhouden dat je slaagt in het gebod de naaste lief te hebben. Je kan het aantal naasten slechts beperken door je ogen dicht te doen.

Van de Samaritaan werd ook nog gezegd dat hij met ontferming bewogen was. Ik denk dat niet elke naaste ook gelijk op je pad wordt geplaatst om barmhartigheid te tonen, maar de naaste in grote nood, kan je niet negeren.

[Harold]

Wat Harry zegt: Het gaat er niet om wie je naaste is, maar je kunt uit de gelijkenis de conclusie trekken: Wie kan ik tot een naaste zijn.

Uit het verhaal van de barmhartige Samaritaan kun je concluderen: De Samaritaan zocht de hulpbehoevende man niet op, maar de man werd op zijn weg geplaatst. Dan kun je 2 dingen doen: of met een grote boog er om heen lopen, of de andere tot een naaste zijn.

zie ook Matt 25:

Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, 36 ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.” 37 Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? 38 Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? 39 Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?” 40 En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”

[wintee]

Samenvattend komt het er op neer dat het er om gaat dat we onszelf als naaste opstellen, zonder aansziens des persoons.

[pyro]

De Prediker raadt ons: 'doe wat uw hand vindt om te doen.'
Wie je naaste is dus geen definitiekwestie vaststaand voor tijd en eeuwigheid, maar alert zijn wat / wie wij tegenkomen op onze levensweg, en wat wij voor diegenen in de gegeven situatie kunnen betekenen.

[HarryK]

HarryK schreef:
Het gaat er niet om wie mijn naaste is, maar voor wie ik een naaste kan en moet zijn.

Ook hier geef je aan dat niet iedereen per definitie een naaste is. Toch ?
Daar is blijkbaar toch meer voor nodig ...

Nou ja, ik geloof niet dat alle ruim 7 miljard wereldbewoners elk afzonderlijk mijn naaste zijn.

Maar, Harold refereerde er ook al aan wat is opgeschreven over het onderwijs van Jezus in Mattheüs 25.
Het hele gedeelte beslaat de verzen 31 t/m 46.
Kernverzen zijn denk ik de verzen 40 en 45:
- vers 40 waar van de rechtvaardigen wordt gezegd: "alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”
- vers 45 waar van de ontechtvaardigen wordt gezegd: "alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”
En let op dat hier gezegd wordt (vanaf vers 34): "Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ... enz."
Let op dat woordje "want".
Dit is wat je ook in Jakobus weer terugvindt, en we hebben het hier op het forum al vaker over gehad:
Geloof "moet" 1) samen gaan met liefde. Geloof zonder liefde is dood geloof.
Vandaar dit onderwijs van Jezus: neem deel aan Gods koninkrijk, WANT toen ik (maar lees: 'toen een naaste') honger had, gaf je mij (die naaste) te eten; toen ik hulp nodig had, heb jij geholpen. Enz.

1) Ik schrijf "moet", niet bedoeld als "plicht", maar als "automatisch logisch gevolg".

[Adinomis]

Samenvattend komt het er op neer dat het er om gaat dat we onszelf als naaste opstellen, zonder aansziens des persoons.

Dat geloof ik ook. Het woord "naast" houdt ook in dat het gaat om degene die bij je in de buurt is, waarmee je te maken hebt of degene die onder je aandacht wordt gebracht.
Dat beperkt de kring al, want iedereen liefhebben is teveel van het goede.

Als je het gevoel hebt dat je iemand wel kunt vermoorden, dan heb je dat al in je hart gedaan ook al remt je geweten dat af. Dat is iets wat je meteen moet belijden.
We mogen God ook vragen om liefde voor een persoon die ons irriteert. Dat is geen slaafse liefde die alles maar over zich heen laat komen. Dat is koninklijke liefde.

Ik moet in dit verband denken aan Jezus, toen ze Hem in Getsemané gevangen namen, daarin zag je die Koninklijke houding:

Joh.18:4 Jezus dan, Die alles wist wat er over Hem komen zou, trad naar voren en zei tegen hen: Wie zoekt u?
5 Zij antwoordden Hem: Jezus de Nazarener. Jezus zei tegen hen: Ik ben het. En Judas, die Hem verraadde, stond ook bij hen.
6 Toen Hij dan tegen hen zei: Ik ben het, deinsden zij terug en vielen op de grond.

en dan een paar verzen verder wordt verhaald van Petrus die het oor van Malchus afsloeg, waarvan in Lukas beschreven wordt dat dit door Jezus genezen wordt.

Lukas 22:50 En een van hen trof de dienaar van de hogepriester en sloeg hem zijn rechteroor af.
51 Maar Jezus antwoordde en zei: Laat hen tot hiertoe begaan. En Hij raakte zijn oor aan en genas hem.