[/quote]Zolderworm schreef:
Je kunt volgens mij niet zeggen dat de Bijbel in z'n geheel onzin is. In ieder geval is het in geschiedkundige zin geen onzin. En ook zeker niet in psychologische zin. En zeker ook niet in kabbalistisch perspectief. Maar als je dingen, zoals bijvoorbeeld de zondvloed of het verblijf in de walvis, letterlijk gaat nemen, dan ben je wel heel naïef dat je niet inziet dat dat, letterlijk beschouwd, onzin is. Ik denk dan ook dat we met mensen die letterlijk in dit soort dingen geloven, geen echt gesprek kunnen hebben. Dat gaat niet lukken.
Het optreden van God in al die verhalen is uiteraard ook erg twijfelachtig. Te meer omdat we in de huidige tijd nergens een optreden van een dergelijke God meer zien, veeleer een totale afwezigheid van die God. Dat die God een beschermer van één volk is en niet van de totale mensheid, is ook zeer verdacht als het gaat om de realiteit van zijn bestaan. Dat is dan duidelijk het resultaat van een wensgedachte van dat volk, zoals die vervolgens in de Bijbel is vormgegeven.
Je moet zeker open staan voor de opvattingen van de ander. Maar soms vind je die opvattingen zo onzinnig dat het echt niet lukt om er open voor te staan. In dat geval moet je dan inderdaad maar gewoon stoppen met het gesprek. Maar soms zal omgekeerd een ander onze opvattingen te gek voor woorden vinden.
Wel is het zo dat we vooral bij gelovigen zien dan ze een zeker voordeel halen uit hun geloof, in die zin dat het hun een prettig gevoel geeft en een gevoel van zekerheid. Of soms zelfs dat het hun in hun egowaarde sterkt. Hun ego is dan sterk verbonden met de zogenaamde waarde van hun geloof. Dat zijn met name de mensen voor wie aspecten van hun geloof heilig zijn, iets waarover geen grapjes mogen worden gemaakt. Het moge duidelijk zijn dat zij hun geloof min of meer beschouwen als een persoonlijk bezit, waaraan zij zeer gehecht zijn, in het bijzonder om zich überhaupt prettig te kunnen voelen. Ofte wel: zij zijn de mensen die hun geloof verdedigen zoals een hond zijn etensbak.
Omdat zij zoveel persoonlijk voordeel halen uit hun geloof, valt het met hen niet frank en vrij over hun geloof te praten. Zij kunnen immers geen objectieve afstand nemen van hun geloof, zijn er wat hun levensvervulling betreft te veel in betrokken. Met deze mensen is een vrij en objectief gesprek over hun geloof feitelijk onmogelijk. Het zijn ook de mensen die kwaad worden als je hun geloof ook maar het minste in twijfel trekt.
Voor mij persoonlijk kun je de werkelijkheid niet meer onbevangen in ogenschouw nemen, zodra je heilige huisjes hebt. Je hebt dan meteen al de blik op de werkelijkheid verloren, en zit vooral tegen je eigen denkbeelden aan te kijken. Gesprekken met dergelijke mensen vind ik over het algemeen volstrekt oninteressant. Maar dit geldt ook voor sommige atheïsten, die evenzogoed met hun volle ego-waarde betrokken zijn in hun denkbeelden. Zij zijn de orthodox gelovigen van de andere zijde en evenzogoed volstrekt oninteressant. Zeker als ze hun opvattingen niet in de filosofie kunnen gronden, maar zich alleen maar, volstrekt argumentloos en leeg, beroepen op zogenaamde rationaliteit en het zogenaamd gezonde verstand.
Hallo Zolderworm,
Behoudens een paar kleinigheden deel ik de inhoud van jouw inbreng. Zowel met een aantal theisten als met een aantal atheïsten, is er geen discussie mogelijk. Wanneer de standpunten van een ander in "'vijandschap"" worden ontvangen en daarop vervolgens wordt gereageerd, kies je voor het voeren van twistgesprekken en is de discussie arena verlaten. De persoon wordt dan primair het doel van de aanval/verdediging en niet het standpunt cq het opgevoerde argument Sommige mensen zijn geboren voor het voeren van twistgesprekken en kunnen zelfs niet zonder. Ik zelf herken mij er niet in, dus persoonlijk weinig reageren en goed op letten op de kwaliteit.
