peda schreef:Afhankelijk van hoe een persoon in het leven staat, kan geloof gezien worden als bewijs, overtuiging, mening. Bij de discussie gaat het m.i. sterk om de invulling van de inhoud van het woord "" bewijs "'. De gelovige die God/Christus/ Heilige Geest persoonlijk ervaart, zal spreken over Hard Bewijs. Een niet gelovige ziet die Godservaring als uitsluitend gegenereerd door de hersenen van de gelovige en spreekt hoogstens over zeer zwak bewijs of wil niets horen over het woord bewijs. Omdat het woord "" bewijs "' niet vermeden kan worden, blijft het risico op irritatie over en weer groot. Relativeren helpt, maar noch de orthodox gelovige, noch de bewuste a-theist, blinkt in de regel uit door relativeren.
Nou nee.......het werkelijke 'probleem' is dat mensen die om "harde" bewijzen, zoals die alleen in de wiskunde te vinden zijn, blijven roepen, in wezen niet in staat cq bereid zijn om het eigen leven onder ogen te zien. Door "harde" bewijzen te eisen, kan men alles wat geloof en bewustzijn betreft
buiten zichzelf blijven leggen en buiten zichzelf blijven zoeken, zonder ten diepste zichzelf en het geleefde leven ook maar voor een millimeter onder ogen te zien en te onderzoeken. Dat is een primaire afweer, een rationalisering om niet te hoeven voelen, niet te hoeven beseffen, geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor het geleefde leven. Als vervolgens iemand van buitenaf, een derde, zoals ik nu, hierover begint, wordt het een "psychologisering" genoemd. Geloof en bewustzijn heeft álles met psyche te maken. En het klopt dat een mens dat ZELF moet (in de zin van noodzakelijkheid, niet in de zin van dwang) doen en een ander kan het niet voor je doen. Dat is juist. Men kan daar wel een Hinweis naar geven, maar ook die Hinweise worden afgeweerd. Dan houdt het op. Want alles wat je leert, alles wat je ervaart, alles wat je kunt kennen, includeert jezelf. En als je dus niet bereid bent om jezelf tot in de donkerste uithoeken te leren kennen, kun je niet in relatie met God leven. Als je niet bereid bent tot volledige integratie en zelfkennis, blijf je jezelf afscheiden van God. Want God IS Bewustzijn en voor Hem blijft niets verborgen. Wie zelf nog iets verborgen wil houden, of het nou bewust is of onbewust, die kan dat m.i. niet verborgen houden en tegelijkertijd God leren kennen. Onmogelijk.