Om hierop terug te komen: de religieuze (= synoniem aan paranormale en vice versa) ervaring is empirische kenwijze. Die is wel degelijk wetenschappelijk te onderzoeken én onderzocht. Daar is niets irrationeels aan, het valt alleen niet volledig met het verstand samen, vanwege het verouderde wetenschappelijke paradigma waar men helaas nog al te vaak teveel aan vastklampt. Daar is niets nieuws onder de zon, want dat deed men doorheen alle tijden, ook bijvoorbeeld ten tijde van Galilei, Copernicus, en Giordano Bruno.Anja schreef:Nee hoor. Maar in mijn beleving, en wat door de grote religies en religieuze filosofieën wordt beschreven, valt God niet met de schepping samen. Dat is iets anders dan erbuiten staan.peda schreef:Hallo Anja,Anja schreef:
Overigens ter aanvulling op mijn vorige antwoord...: ik ga met jouw antwoord mee, omdat jij van jezelf beweert dat je geen relatie hebt noch ervaart met Christus. Dus wie ben ik dan om te zeggen dat dat wel zo is. Dat zou respectloos zijn, als ik daar tegenin zou gaan. Maar ik ga ervanuit dat jij wel degelijk een relatie met Christus hebt, je daar alleen niet van bewust bent of verkiest te zijn. Christus is het waarachtige licht dat ieder mens verlicht namelijk. Ofschoon jij zegt dat je geen relatie hebt noch kent, ga ik ervanuit dat ieder mens reeds met God verbonden is. Alleen nog niet ieder mens is zich daarvan bewust. Er is niets in deze wereld dat niet met God verbonden is. God is de God van alle mensen en Christus is niet het eigendom van christenen.
Ik heb zeker begrepen dat jij een verbondenheid ziet tussen mens en God. Alleen begrijp ik nog niet hoe jij die verbondenheid invult. Jij verwijst in jouw bijdragen zowel naar het morfogenetisch veld ( Sheldrake ), als naar de Christus en God als Entiteiten buiten de mens.
De religieuze ervaring is empirische kenwijze. En is weldegelijk wetenschappelijk te onderzoeken en onderzocht. Ik kom er nog op terug, moet nu even weg.Peda schreef: Zelf sluit ik een "" Holistische "' invulling van de Werkelijkheid niet per definitie uit. Het probleem in de discussie met naturalisten is wel dat het "" Bestaan "' van Entiteiten als Christus/God cq een Kosmisch Veld, welke met de mens in verbinding staan, niet hard gemaakt kan worden. Je zit volledig in het niet empirisch ( wetenschappelijke methode ) te onderzoeken gebied van het "" Innerlijk Weten "' en de zwakte van het "" Innerlijk weten "' ligt bij het woord "" innerlijk "'.
Het objektieve weten ontstaat door verklaring van de empirische buitenwereld ( de ratio benadering ) . De binnenwereld wordt tussen mensen onderling zo ontzettend pluriform ingevuld, dat een naturalist die wereld niet in zijn rationele beschouwingen betrekt en beschouwt als Hogere Emotie. De ratio wereld is empirisch te onderzoeken, de intuitieve wereld daarentegen niet. De laatste moet beleefd worden in een omgeving van gelijkvoelenden. Zelf mis ik het sterke gevoel van verbondenheid met God/Christus/ Kosmisch veld etc. Jij leeft sterk in en vanuit die verbondenheid. De eindeloos durende twist of die verbondenheid het "" product "' is van de hersenen of dat een Kracht van buiten de mens inwerkt op de voor die Kracht gevoelige hersenen van de mens. Monisme versus vormen van dualisme.
Zoals alle grote religieuze filosofieën zeggen, bevindt de goddelijke kern zich in ieder van ons en ook in alle andere schepselen. Er zijn al zolang als de mensheid bestaat, mensen die deze onderliggende eenheid kunnen waarnemen (op diverse wijzen). Die goddelijke eenheid, ook wel Liefde genoemd, is de essentie van alle spiritualiteit. Deze is helaas binnen een deel van het geinstitutionaliseerde christendom ondergesneewd geraakt, en misschien soms zelfs totaal verdwenen uit de kerk. Ook buitenkerkelijken hebben zich daardoor soms laten meeslepen. Gelukkig vaak maar tijdelijk. In hun blind geworden toestand hebben ze de Gnosis van Christus en de Bijbel toen helaas soms zelfs algeheel verketterd. Het kennen van die Éne Waarachtigheid bleef echter bestaan. Vaak buiten die instituten om, maar ook binnen het geinstitutionaliseerde christendom is Hij gelukkig nooit helemaal verdwenen.
Ieder mens heeft deze kennis, maar kan er hooguit niet bij, bijvoorbeeld omdat ie het uitsluitend in teksten en regels zoekt en daarom niet beseft wie hij of zij is en waar hij of zij zich in wezen bevindt, of omdat hij of zij het eigen geweten toeschroeit, en daarmee een barricade opwerpt. Moderne spirituele mensen, die ontwaakten voor de kennis die zich in het Hart van Christus bevindt, hebben zich toen maar gewend tot de Oosterse religieuze filosofieën, waar dezelfde Waarachtigheid óók fragmentarisch in te vinden is. De Veda's bijvoorbeeld, wijzen op verdraagzaamheid, geduld, nederigheid, liefde, mededogen, als kwaliteiten die een mens dient te ontwikkelen cq die in een mens ontwikkeld dienen te worden (een mens kan dat ultimo niet alleen, hij of zij moet 'getrokken' worden door de Ene Waarachtigheid,en dat is waar het Christendom met recht op wijst, maar wellicht te eniger tijd ook in is doorgeschoten).
Deze innerlijke kennis van de Ene Waarachtigheid noemt men ook wel gnosis: de "kennisse des harten". In de begintijd van het Christendom waren er onder de volgelingen van Jezus twee ogenschijnlijke religieuze tegenpolen, namelijk enerzijds de gnosis en anderzijds het geloof. Zij die het pad van geloof volgden, zoals de joden, verlieten zich voornamelijk op tekst en schrift. Zij die het pad van de gnosis volgden, verlieten zich voornamelijk op de kennisse des harten. De Moederkerk heeft er echter altijd impliciet op gewezen dat het ene niet zonder het andere kan, en wie de Bijbel werkelijk goed leest, ziet dat Jezus voortduuuuurend wees op de kennisse des harten. Vaak impliciet (gelijkenissen) maar ook vaak explicieter. Als je die explicietere teksten aanhaalt, worden mensen die zich uitsluitend op platte tekst-godsdienst verlaten echter vaak spinnijdig. Dan moet er zelfs op bijbeltekst gemodereerd worden onder christenen
.Iemand met een religieuze levenshouding werkt met tekst, maar zonder leer of dogma. Hij is voortdurend op zoek naar wijsheidskennis, en is bezig met het bovenzintuiglijke en het transcendente. Het betreft de binnenkant van de beker. Iemand die een godsdienst volgt, heeft een leer, is dogmatisch, heeft wetten, geboden en verboden, en volgt een instituut dat is georganiseerd naar sociologisch model.
Godsdienst betreft de buitenkant van de mens (exoterisch), religieuze levenshouding betreft de binnenkant van de mens (esoterisch).
(P.S. Nou ben ik nóg niet aan het wetenschappelijke element toegekomen
, komt nog).
Paar aardige boeken:
Henri Nouwen: Open uw hart - de weg naar gastvrijheid, onszelf en God
John van Schaik: In het hart is Hij te vinden - een geschiedenis van de christelijke mystiek
Berthilde van der Zwaag: Als Christus verschijnt.
Ook heeeeel boeiend. 
