Baby Hitler vermoorden slaat nergens op want het is niet baby Hitler die de boosdoener is maar volwassen Hitler. Daarbij is het een onzinnige redenatie want je zou dan voorkennis moeten hebben en die kan je niet hebben want niemand kan in de toekomst kijken. Ik zou er snel klaar mee zijn.Anja schreef:
"Hopelijk"? Je onderbouwt het allemaal zelf. Goed en kwaad zijn volgens jou en nog een paar toch uitsluitend relatief? Absoluut kwaad en goed bestond toch niet? Of bedoel je nu dat het toch niet alleen maar relatief is?
Ik zal je twee voorbeelden geven, eentje is een casus die hier heeft plaatsgevonden. De tweede vond plaats op een ander forum. Het eerste is de mening van destijds JW88, dat als je wist dat baby Hitler geboren was, dat het dan goed was om baby Hitler te vermoorden. Sterker nog, dat was dan je morele plicht. Wat hij en de anderen die die humanistische visie aanhangen, over het hoofd zien, is dat je op dat moment als het ware zelf in een soort Hitler bent veranderd......immers menende een soort mensen van geboorte af aan uit te moeten roeien, en dat met behulp van macht en geweld. Dan kom je gevaarlijk dicht bij Hitlers eugenetica.(http://www.trouw.nl/tr/nl/6700/Wetensch ... neel.dhtml )
Op dat moment ben je zelf het kwaad geworden, belichaam je zelf het kwaad. De Bijbel leert ons niet voor niets dat je kwaad niet met kwaad kunt vergelden.
Ook hier is de hele casus vrij onzinnig.... ik zou de gevangene doden..... waarom ? Omdat hij toch gedood zou worden omdat hij zich niet wil bekeren. Zo kom je uiteindelijk met vin elk geval 1 overlevende uit. Ook hier ben ik vrij snel klaar mee.Anja schreef:Tweede voorbeeld was een gesprek met een humanist op een ander forum. Ik legde hem de hypothetische casus voor (hier hypothetisch, in andere delen van de wereld is zo'n casus niet meer hypothetisch maar werkelijkheid): stel, een islamist houdt je onder schot en zegt dat je je tot de islam moet bekeren en de shahada op moet zeggen, of anders word je keel doorgesneden door een andere islamist die naast je staat. Wat doe je? Het antwoord was, dat hij zou zeggen dat hij zich tot de islam bekeerde en de shahada zou zeggen, en dat je dan natuurlijk kiest voor voordeel, je leven, en hij meende er toch niets van, hij was dan echt niet bekeerd tot de islam. Toen legde ik hem de vervolgvraag voor: okay, je hebt je nu in ieder geval in woorden bekeerd tot de islam. Nu geeft de tweede islamist je het mes in handen en zegt dat je nu noet bewijzen dat je een van hen bent geworden en de gevangene naast je, die wel geweigerd heeft zich tot de islam te bekeren, de strot door moet snijden. Wat doe je nu dan? Hierna werd de betreffende humanist boos en beledigd dat ik het gewaagd had deze, in ons deel van de wereld nog relatief hyoothetische (relatief, want er gaan geruchten dat dit soort dingen ook al is gebeurd in Parijs, daar heb ik alleen nog niet het bewijs van gelezen), casus aan hem voor te leggen. Toch vroeg ik hem nogmaals om een antwoord. Hij zei toen dat hij niet wist wat hij zou doen. Dat is dan tenminste eerlijk, doch weinig illusies overlatend t.a.v. het van Godsbesef losgekoppeld humanisme.
Dus wat nu vanuit humanistisch perspectief voordeel is voor een mens kan morgen anders liggen. Alles wordt gezien als relatief, de absolute moraal wordt ontkend.
Een en ander heeft niet veel of zelf helemaal niets met humanisme te maken maar met logisch nadenken. Absolute moraal is een illusie.