Goed en kwaad

[carramba]

Niet met stofjes?? Waarmee dan ?

In ieder geval niet met iets natuurlijks of lichamelijks. Het is onnatuurlijk om je eigen leven op te geven voor een ander, vooral als die je naar het leven staat. Voor je kinderen misschien kan het natuurlijk uitgelegd worden, voor nageslacht. Doen kippen ook.
Liefhebben doe je met je hart, ziel, verstand en kracht volgens de Bijbel, dus niet alleen je verstand/ hersenen.
http://www.news.com.au/lifestyle/quantu ... 6507452687

Ben bekend met deze wetenschappers..... maar je hebt je niet echt verdiept in hun theorie....... ga dat eens doen.... het is natuurlijk en lichamelijk....geen van de op het gebied actieve wetenschappers zegt dat het bovennatuurlijk is en onverklaarbaar. Wat ze theoretiseren is hoe volgens hun onderzoek iets als een ziel zou werken..... op basis van elektro-chemie, volkomen natuurlijk dus.

De bijbel heeft het over een ziel en geest maar niet over hoe het ontstaat en werkt ..... hooguit dat het hokus pokus is en dat het van god komt. Nu kan je de bijbel geloven en jezelf wijsmaken dat je waarheid ontdekt hebt maar steeds ... en dat is door de hele geschiedenis heen telkens weer gebleken.....als er een wetenschappelijke verklaring wordt gevonden blijkt het een natuurlijke te zijn.

Dus je link is leuk maar te beknopt en bovendien heeft men het over BIJNA dood en dat is nog niet dood.

Wetenschapper Dick Swaab kan je daar meer over vertellen.

[Tin]

Hallo Tin,

Ik denk wel dat ik begrijp wat jij bedoelt. Maar de Boeddha kijkt er weer anders tegen aan. Alles is illusie, Nirwana is volkomen leegte, een afwezigheid van "' alles "'. Liefde heeft toch evenals de tegenhanger het "' kwaad "' te maken met en is afkomstig uit het ego. Het ego is illusie. dus kwaad is ook illusie. Het gehele materiele en geestelijke bestaan is illusie. Krishnamurti is afkomstig uit de Hindoewereld en daar wordt anders aangekeken tegen ego, ziel en leven. Daar bestaat inderdaad het aspect "" liefde "' ( agape) en dat kun je het kosmische basis principe noemen. Wat ik met mijn opmerkingen wil aanduiden is dat er op totaal verschillende wijze in de spirituele wereld wordt aangekeken tegen Zin en Bedoeling van het leven. Met een specifieke God, zonder een God. Wie heeft de goede kleur gekozen? Zelf ben ik maar matig gevoelig ( antenne ) voor signalen uit de spirituele wereld. Die signalen lopen ook weer zo ontzettend uiteen ( wanneer je de veelheid van beschrijvende literatuur beziet ) dat helderheid over de Bron in mijn ogen absoluut niet duidelijk is. Dat de gehele vermeende spirituele wereld ontstaat en exclusief wordt gevormd door de menselijke hersenen, behoort ook tot de mogelijkheden. Een virtuele Matrix zonder( bewuste ) Schepper. Een mooi ideaal, schitterend Utopia, maar ook niet meer. Ik weet het niet!!

Hallo Peda,

Een relatief korte post waar heel wat over na te denken valt
Liefde en het kwaad als elkaars tegenhanger is denk ik nu juist niet de betekenis van liefde als kosmisch basisprincipe.
Maar dat bedoel je misschien ook niet, al lijk ik dat hier een beetje uit te lezen.
Wat betreft die antenne van jou, denk ik dat het nogal meevalt.
Mensen die beweren een hele goede antenne te hebben, daar zet ik vaak behoorlijke vraagtekens bij.

Wat ik aan de ene kant wel wat begrijp, maar aan de andere kant toch nooit echt kan vatten, is hoe iemand er totaal aan vast kan houden dat wat men ziet in de materie gelijkstelt aan iets van het bewustzijn. Liefde = elektro-chemie lees ik dan.
Het woord is niet het ding, is altijd één van mijn slogans.
Dit is er net zo één. Het feit dat ik processen kan waarnemen op het materiële niveau waarvan ik ook kan constateren dat die corresponderen met wat in het bewustzijn gebeurd rechtvaardigt m.i. de conclusie materie = bewustzijn geenszins.
In een gesprek zit daar denk ik het punt waar het gesprek stopt.
Ik zie de gedachtegang wel van iemand die zo denkt, maar ik kan er niet in meegaan, en als dat aan de andere kant ook zo is, of zelfs mijn hele punt niet begrepen wordt, dan is dat denk ik het punt waar het gesprek onontkoombaar niks zinvols meer kan opleveren.

[carramba]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

[carramba]

Elektro-chemie zijn verantwoordelijk voor dingen als liefde, blijdschap, boosheid, verdriet, etc. Deze zijn aantoonbaar waar te nemen met allerlei hulpmiddelen en door observatie aan bijv. het gelaat en het gedrag. Zonder deze processen zijn we zombies. Ze zijn zonder hulpmiddelen gevoelsmatig waar te nemen door de persoon in kwestie en worden vaak zonder er bij na te denken geïnterpreteerd. Een soort automatische piloot. Het zijn deze processen die onze gemoedstoestand bepalen en hoe we er mee omgaan.

Maar het is niet gezegd.... "ik ben elektro-chemisch tot je aangetrokken"..... je zegt "ik ben verliefd op je". Anders kom je niet verder dan "rot op mafkees".

Het zijn voor ons voortbestaan onmisbare emotie's en liefde is daar toch wel een van de mooiste van ....vind ik dan!!

[coby]

Maar het is niet gezegd.... "ik ben elektro-chemisch tot je aangetrokken"..... je zegt "ik ben verliefd op je". Anders kom je niet verder dan "rot op mafkees".

[carramba]

Maar het is niet gezegd.... "ik ben elektro-chemisch tot je aangetrokken"..... je zegt "ik ben verliefd op je". Anders kom je niet verder dan "rot op mafkees".

Of nie??

[peda]

Hallo Peda,

Een relatief korte post waar heel wat over na te denken valt
Liefde en het kwaad als elkaars tegenhanger is denk ik nu juist niet de betekenis van liefde als kosmisch basisprincipe.
Maar dat bedoel je misschien ook niet, al lijk ik dat hier een beetje uit te lezen.
Wat betreft die antenne van jou, denk ik dat het nogal meevalt.
Mensen die beweren een hele goede antenne te hebben, daar zet ik vaak behoorlijke vraagtekens bij.

Wat ik aan de ene kant wel wat begrijp, maar aan de andere kant toch nooit echt kan vatten, is hoe iemand er totaal aan vast kan houden dat wat men ziet in de materie gelijkstelt aan iets van het bewustzijn. Liefde = elektro-chemie lees ik dan.
Het woord is niet het ding, is altijd één van mijn slogans.
Dit is er net zo één. Het feit dat ik processen kan waarnemen op het materiële niveau waarvan ik ook kan constateren dat die corresponderen met wat in het bewustzijn gebeurd rechtvaardigt m.i. de conclusie materie = bewustzijn geenszins.
In een gesprek zit daar denk ik het punt waar het gesprek stopt.
Ik zie de gedachtegang wel van iemand die zo denkt, maar ik kan er niet in meegaan, en als dat aan de andere kant ook zo is, of zelfs mijn hele punt niet begrepen wordt, dan is dat denk ik het punt waar het gesprek onontkoombaar niks zinvols meer kan opleveren.

Hallo Tin,

Met het beschikken over een antenne voor het numineuze bedoel ik een heel wezenlijke aangelegenheid. Omdat bij mij die antenne ontbreekt/ niet goed functioneert, mis ik de innerlijke beleving met het numineuze. Om over het numineuze te kunnen spreken, ben ik afhankelijk van uitspraken daarover van mensen/mystici die ( vermeend ) wel over zo'n antenne beschikken. Zo'n uitspraak is voor mij nu een soort van lesstof ( tweede hands kennis/ van anderen verkregen kennis ) , maar geen persoonlijk herkennen. Of het numineuze nu de H Geest wordt genoemd, de Christus als Hoger Zelf, de Tao, de Allah van de soefi of de mystieke God van Eckhard of welke andere spirituele Ultieme Essentie van Alles, met geen van allen heb ik een diepere herkenning. Ik ben geinteresseerd, wijs het niet af, maar ik beleef het niet en kan daarom ook innerlijk geen knop omdraaien die mij verplaatst naar een andere Zijnswereld. Dat is mijn grote handicap in het praten daarover met diegenen die wel het numineuze persoonlijk ervaren. Het numineuze beschouwen als afkomstig uit het eigen brein, zie ik wel als een optie, maar die optie uitspelen in een gesprek met andersdenkenden, betekent inderdaad dat zo'n gesprek dan onontkoombaar niets zinvols meer oplevert. Ik laat dat dus achterwege.

[peda]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

[carramba]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

Onderzoek staat nog in de kinderschoenen. Alle bewijs wijst in de richting van een natuurlijke verklaring. Voor een door god gegeven fenomeen is niets..... nihil.

[peda]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

Onderzoek staat nog in de kinderschoenen. Alle bewijs wijst in de richting van een natuurlijke verklaring. Voor een door god gegeven fenomeen is niets..... nihil.

Ik heb het woord God ter verklaring niet geschreven. Emergentie is in mijn ogen niet gelijk aan God.

[carramba]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

Onderzoek staat nog in de kinderschoenen. Alle bewijs wijst in de richting van een natuurlijke verklaring. Voor een door god gegeven fenomeen is niets..... nihil.

Ik heb het woord God ter verklaring niet geschreven. Emergentie is in mijn ogen niet gelijk aan God.

Niets is gelijk aan god want god bestaat buiten tijd, ruimte en materie (daar kunnen we niet bij) waar dat ook moge zijn. Zolang hij daar blijft hoeven we met god geen enkele rekening te houden.... zodra hij zich manifesteert binnen ons kader dan kunnen we er de wetenschappelijk methode op loslaten. Als we dat nu doen dan is het resultaat "god bestaat niet" de meest waarschijnlijke verklaring.

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

[peda]

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Hallo carramba,

Ik heb mijn persoonlijk antwoord reeds eerder gegeven. Een Deistisch Godsbeeld ( geen directe sporen van God zichtbaar ) is in de " Werking " niet te onderscheiden van een God die niet bestaat.

[Peter79]

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Mijn antwoord zou zijn dat wij daar geen onderscheid in kunnen maken.

Ik zou liever deze vragen stellen:
Hoe maak je onderscheid tussen natuurwetten als manifestatie van goddelijk werk en natuurwetten die er zomaar zijn?
Hoe maak je onderscheid eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich manifesteert en eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich niet manifesteert?

Zowel bij een God die zich manifesteert in natuurwetten als een god die zich manifesteert in eenmalige gebeurtenissen, staat de wetenschap met lege handen, want wetenschap kan slechts natuurwetten vaststellen, niet of ze manifestaties zijn van God. En natuurwetenschap kan niets met eenmalige gebeurtenissen (zoals ook abiogenese en het onstaan van een geleedpotige uit een worm - die eenmalige gebeurtenissen kan ze slechts veronderstellen).

[peda]

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Mijn antwoord zou zijn dat wij daar geen onderscheid in kunnen maken.

Ik zou liever deze vragen stellen:
Hoe maak je onderscheid tussen natuurwetten als manifestatie van goddelijk werk en natuurwetten die er zomaar zijn?
Hoe maak je onderscheid eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich manifesteert en eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich niet manifesteert?

Zowel bij een God die zich manifesteert in natuurwetten als een god die zich manifesteert in eenmalige gebeurtenissen, staat de wetenschap met lege handen, want wetenschap kan slechts natuurwetten vaststellen, niet of ze manifestaties zijn van God. En natuurwetenschap kan niets met eenmalige gebeurtenissen (zoals ook abiogenese en het onstaan van een geleedpotige uit een worm - die eenmalige gebeurtenissen kan ze slechts veronderstellen).

Hallo Peter 79,

Wat de natuurwetten betreft, rijst daar de vraag waar de "' intelligentie "' voor het ontstaan ervan vandaan komt. Of een oplossing nooit door de wetenschap met bewijs kan worden opgeleverd dat betwijfel ik toch wel. Zo is daar de hypothese dat natuurwetten hun "' tuning "' ontlenen aan de "' toevallige "' vouwing ( schijnbare intelligentie ) van de meer dimensionale ruimte waarin wij leven. Natuurwetten zijn dan het (afgeleide) gevolg van de eigenschap (pen ) van de ruimte "' structuur "". Mocht dit ooit empirisch kunnen worden vastgesteld dan komt onmiddellijk weer de vervolgvraag : wat is dan weer de oorzaak van de vouwing van de ruimte etc. Wanneer de Natuur oneindig zou blijken te zijn ( vergelijkbaar met de Godhypothese, alleen dan zonder opgelegde Wil en Bedoeling ) dan is volkomen ontrafeling door de mens niet mogelijk. Het Oneindige kan de mens niet behappen.

[Peter79]

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Mijn antwoord zou zijn dat wij daar geen onderscheid in kunnen maken.

Ik zou liever deze vragen stellen:
Hoe maak je onderscheid tussen natuurwetten als manifestatie van goddelijk werk en natuurwetten die er zomaar zijn?
Hoe maak je onderscheid eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich manifesteert en eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich niet manifesteert?

Zowel bij een God die zich manifesteert in natuurwetten als een god die zich manifesteert in eenmalige gebeurtenissen, staat de wetenschap met lege handen, want wetenschap kan slechts natuurwetten vaststellen, niet of ze manifestaties zijn van God. En natuurwetenschap kan niets met eenmalige gebeurtenissen (zoals ook abiogenese en het onstaan van een geleedpotige uit een worm - die eenmalige gebeurtenissen kan ze slechts veronderstellen).

Hallo Peter 79,

Wat de natuurwetten betreft, rijst daar de vraag waar de "' intelligentie "' voor het ontstaan ervan vandaan komt. Of een oplossing nooit door de wetenschap met bewijs kan worden opgeleverd dat betwijfel ik toch wel. Zo is daar de hypothese dat natuurwetten hun "' tuning "' ontlenen aan de "' toevallige "' vouwing ( schijnbare intelligentie ) van de meer dimensionale ruimte waarin wij leven.

Hallo peda,

De wetenschap kan uitspraken doen of een vouwing toevallig is of juist niet. Maar als het geen toeval is, moet de wetenschap het dan God noemen? En als het overeenkomt met toeval, sluit dat God uit? Ik denk dat de vraag blijft (en wordt doorgeschoven naar andere niveaus), en dat komt omdat de wetenschap slechts beschrijft hoe de werkelijkheid zich manifesteert en niet wat deze werkelijkheid ís.

Natuurwetten zijn dan het (afgeleide) gevolg van de eigenschap (pen ) van de ruimte "' structuur "". Mocht dit ooit empirisch kunnen worden vastgesteld dan komt onmiddellijk weer de vervolgvraag : wat is dan weer de oorzaak van de vouwing van de ruimte etc. Wanneer de Natuur oneindig zou blijken te zijn ( vergelijkbaar met de Godhypothese, alleen dan zonder opgelegde Wil en Bedoeling ) dan is volkomen ontrafeling door de mens niet mogelijk. Het Oneindige kan de mens niet behappen.

Als de natuurwetten, die we empirisch kunnen vaststellen, een afgeleide zijn van iets anders, betekent dat dan niet dat het achterliggende alleen indirect (niet empirisch) kan worden gekend? Toetsing van zo'n achterliggende theorie of model beantwoordt feitelijk alleen maar de vraag of alle theorieën die met elkaar verenigd worden, consistent met elkaar zijn. Consistentie is een kwestie van taal en logica en werpt ons terug op de uitgangspunten die we gehanteerd hebben. Het achterliggende zelf heeft, behalve de logische of rekenkundige waarde geen betekenis, want het is een abstractie die we nergens in ons leven zullen tegenkomen.

[peda]

Hallo peda,

De wetenschap kan uitspraken doen of een vouwing toevallig is of juist niet. Maar als het geen toeval is, moet de wetenschap het dan God noemen? En als het overeenkomt met toeval, sluit dat God uit? Ik denk dat de vraag blijft (en wordt doorgeschoven naar andere niveaus), en dat komt omdat de wetenschap slechts beschrijft hoe de werkelijkheid zich manifesteert en niet wat deze werkelijkheid ís.

Hallo Peter 79,

Maar wat nu indien het antwoord op de vraag hoe de werkelijkheid zich manifesteert, volledig samenvalt met het antwoord op de vraag wat deze werkelijkheid is ? Het naturalistisch denkbeeld. Dat is toch geen a-priori non-issue gedachte en indien dat wel zo gezien wordt, wat is daarvoor dan de onderbouwing? Maar bij het Theistische Godsbeeld kom ik weer terug op mijn twee Domeinen visie. De technische, wetenschappelijke vraag: Hoe kan het dat .... en de religieuze vraag: Waarom is het zo..... Theïsme betekent God heeft een Wil/Bedoeling met Zijn Schepping en heeft die Wil/Bedoeling in voor de mens te begrijpen taal geOpenbaard. Wat Alberts reeds terecht opmerkte is de God van de Christenen, de God die naar de mens toekomt ( Jezus ). Die positie onttrekt zich aan het leveren van hard bewijs, je volgt een innerlijke overtuiging ( geloofsbewijs ). Je kunt het theologisch met denkkracht onderbouwen of verwijzen naar innerlijk voelen ( de inwoning van de H Geest ), Verder reikt het in gesprekken met andersdenkenden niet. Zelf sta ik open voor discussies op ( christelijk ) theistische basis.

[peda]

Als de natuurwetten, die we empirisch kunnen vaststellen, een afgeleide zijn van iets anders, betekent dat dan niet dat het achterliggende alleen indirect (niet empirisch) kan worden gekend? Toetsing van zo'n achterliggende theorie of model beantwoordt feitelijk alleen maar de vraag of alle theorieën die met elkaar verenigd worden, consistent met elkaar zijn. Consistentie is een kwestie van taal en logica en werpt ons terug op de uitgangspunten die we gehanteerd hebben. Het achterliggende zelf heeft, behalve de logische of rekenkundige waarde geen betekenis, want het is een abstractie die we nergens in ons leven zullen tegenkomen.

Hallo Peter 79,

Of het "'Dieper"' achterliggende geen betekenis heeft, dat durf ik zo niet te beamen. Er zijn mensen die uitstekend in abstracties kunnen denken ( b.v. meer dimensionaal of in wiskundige formules) en die abstracties ook kunnen vertalen naar onze belevingswereld. Wanneer zoals het nu lijkt nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen gedaan worden in een steeds ontoegankelijker wordende en te begrijpen Natuur, dan zal dat m.i. zeker consequenties hebben. Volgens de ET is de mens volledig geevolueerd en heeft zijn/haar vermogens ontwikkeld binnen een op logica gebaseerde omgeving. Als de Natuur dit pad verlaat, dan wordt het vervolg een groot experiment, immers er zijn dan steeds minder begrijpers die de vertaalslag van Natuur naar natuur kunnen maken. Maar helderziend ben ik niet, het blijven vermoedens. Maar een dwingende doorbraak naar de juistheid van de Godhypothese zie ik ( vooreerst ) niet.

[Peter79]

Hallo peda,

De wetenschap kan uitspraken doen of een vouwing toevallig is of juist niet. Maar als het geen toeval is, moet de wetenschap het dan God noemen? En als het overeenkomt met toeval, sluit dat God uit? Ik denk dat de vraag blijft (en wordt doorgeschoven naar andere niveaus), en dat komt omdat de wetenschap slechts beschrijft hoe de werkelijkheid zich manifesteert en niet wat deze werkelijkheid ís.

Hallo Peter 79,

Maar wat nu indien het antwoord op de vraag hoe de werkelijkheid zich manifesteert, volledig samenvalt met het antwoord op de vraag wat deze werkelijkheid is ?

Het antwoord op de vraag wat deze werkelijkheid is een antwoord, een taaluiting.
Als het wetenschappelijk beeld en datgene waarnaar verwezen wordt, volledig samenvallen, dan lijkt het mij consequent om te zeggen dat de werkelijkheid taal is in plaats van materie. Atomen bestaan slechts in de taal. Een boom is een boom omdat we dat hebben afgesproken.

Het naturalistisch denkbeeld. Dat is toch geen a-priori non-issue gedachte en indien dat wel zo gezien wordt, wat is daarvoor dan de onderbouwing?

Een goede kanttekening. Het is geen non-issue omdat het één van de mogelijkheden is waarop de mens zich de werkelijkheid denkt. De werkelijkheid is opgebouwd uit ontelbaar veel bouwsteentjes en is niets meer dan dat. De werkelijkheid is bouwmateriaal. Het dient nergens anders toe dan om dingen mee te bouwen. Als we dat doen, dan doen we wat we (moeten) doen.

Maar bij het Theistische Godsbeeld kom ik weer terug op mijn twee Domeinen visie. De technische, wetenschappelijke vraag: Hoe kan het dat .... en de religieuze vraag: Waarom is het zo..... Theïsme betekent God heeft een Wil/Bedoeling met Zijn Schepping en heeft die Wil/Bedoeling in voor de mens te begrijpen taal geOpenbaard. Wat Alberts reeds terecht opmerkte is de God van de Christenen, de God die naar de mens toekomt ( Jezus ). Die positie onttrekt zich aan het leveren van hard bewijs, je volgt een innerlijke overtuiging ( geloofsbewijs ). Je kunt het theologisch met denkkracht onderbouwen of verwijzen naar innerlijk voelen ( de inwoning van de H Geest ), Verder reikt het in gesprekken met andersdenkenden niet. Zelf sta ik open voor discussies op ( christelijk ) theistische basis.

Toch denk ik dat iedereen zich laat leiden door een innerlijke overtuiging en niet alleen de theïsten. Daarin zit niet het verschil. De domeinen zijn niets anders dan metaforen om de werkelijkheid mee te beschrijven of rollen die verschillende actoren spelen.

Je kan iemand kennen als vriend, vader, echtgenoot, buurman, collega, concurrent, dienstverlener, iemand met wie je sport, etc. Elk facet belicht die persoon op een andere manier en in hoe meer rollen je iemand meemaakt, hoe vollediger je die persoon kan kennen. Een naturalist kiest er bewust voor om slechts één aspect van de werkelijkheid te laten prevaleren boven alle andere, namelijk de metafoor van de bouwsteentjes. De rest verklaart hij tot illusie, een neveneffect van de bouwsteentjes. Vanuit mijn perspectief sluit een naturalist zijn ogen voor andere perspectieven, waardoor blikvernauwing optreedt.

Dit artikel sprak mij erg aan: https://decorrespondent.nl/5445/weg-met ... 5-1aebea45

Dit stuk gaat over een grote, misschien zelfs wat pompeuze vraag. Wat is de mens? Het antwoord dat we doorgaans geven is niet al te vrolijk. De mens is van nature een lui en hebzuchtig wezen. Als ik tijdens lezingen vraag wat anderen met iets als een basisinkomen zullen doen, zijn de meeste mensen sceptisch.

Anderen? Die zullen wel op de bank hangen en RTL Boulevard kijken.

We zijn niet de calculerende robots waar de tayloristen en behavioristen vanuit gingen. Het definitieve bewijs hiervoor is geleverd door Joseph Henrich van de Harvard-universiteit. Samen met zijn team zocht hij de hele wereld af naar homo economicus. Ze bezochten vijftien kleine gemeenschappen in twaalf landen op vijf continenten. Ze lieten landbouwers, nomaden, jagers en verzamelaars allerlei testjes doen, op zoek naar diegenen die voldeden aan het mensbeeld waar economen decennia vanuit gingen.

Zonder resultaat. Keer op keer bleken mensen te sociaal en te intrinsiek gemotiveerd.

Maar na de publicatie van hun paper In Search of Homo Economicus bleef Henrich zoeken naar dit illustere wezen, totdat hij hem eindelijk vond. Of nu ja, homo (mens) is niet helemaal het goede woord. Homo economicus bleek namelijk een chimpansee te zijn. ‘Het model is bijzonder succesvol gebleken in het voorspellen van het gedrag van chimpansees in eenvoudige experimenten,’ legt Henrich uit.

‘Dus al het theoretische werk is niet voor niets geweest. We hebben het alleen toegepast op de verkeerde soort.’

[Anja (oud account)]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

Niets is gelijk aan god want god bestaat buiten tijd, ruimte en materie (daar kunnen we niet bij) waar dat ook moge zijn. Zolang hij daar blijft hoeven we met god geen enkele rekening te houden.... zodra hij zich manifesteert binnen ons kader dan kunnen we er de wetenschappelijk methode op loslaten. Als we dat nu doen dan is het resultaat "god bestaat niet" de meest waarschijnlijke verklaring.

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Dat iemand - bijvoorbeeld door verkeerd onderwijs in de kerk - de Deur dicht heeft geslagen en die barricadeert door te mentaliseren met een reductionistisch materialistich wereldbeeld , betekent niet dat God Zich niet manifesteert. Het betekent slechts dat die mens zichzelf probeert af te scheiden van God.

Hij bevindt Zich namelijk in het allerdiepste punt van je (=men, ieder mens dus) hart. Wie daalt erin af en opent de Deur? Misschien......toch.....als het erop aankomt.....jij? Toen het erop aankwam hanteerde je het mes niet.

Op.3:20 Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij.

[Anja (oud account)]

Mijn bericht is overigens niet bedoeld om iemand te psychologiseren. Als de Weg langs kerk en bijbeltekst om welke reden dan ook is afgesloten geraakt, is Hij nog steeds te vinden. Het pad dat dan overblijft voor de Weg is het pad van Zelfkennis, van verregaande introspectie. Dit is vaak een moeilijk, doch geen onmogelijk pad. Op dat pad gebeuren ongelukkken, maar ongelukken gebeuren ook als de Weg langs kerkenpad gaat. Ik, en met mij velen, zijn langs dit pad gegaan. En langs dat pad kan men in die gevallen soms bereiken wat men niet meer bereiken kan langs mentaliseren en verstandelijk blijven discussieren en redetwisten over bijbel en geloof.

Zoals onze vriend Rechtuit terecht aangaf, de fide non est disputandum.

Dit is voorlopig mijn laatste bericht weer even in dit topic, want meer kan ook ik niet doen. We kunnen een pad wijzen, maar we kunnen het pad niet voor iemand lopen.

[Tin]

Maar het is niet gezegd.... "ik ben elektro-chemisch tot je aangetrokken"..... je zegt "ik ben verliefd op je". Anders kom je niet verder dan "rot op mafkees".

Het lijkt me toch wel zo eerlijk om wanneer je een bepaalde levensvisie hebt daar ook eerlijk voor uit te komen.
Nu ben ik wel blij dat ik er niet bang voor hoef te zijn dat je op mij verliefd wordt, want dan zou ik je ook mafkees uitmaken, terwijl het hier toch juist de bedoeling is elkaars levensvisie te respecteren.

[Tin]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

Onderzoek staat nog in de kinderschoenen. Alle bewijs wijst in de richting van een natuurlijke verklaring. Voor een door god gegeven fenomeen is niets..... nihil.

Als er iets is dat in die richting zou wijzen zou je dat aannemelijk moeten kunnen maken.
Maar na het aardige intermezzo over de elektro chemische verliefdheid die je m.i. suggereert, maar toch wat kort door de bocht vindt, vrees ik dat we meteen weer blijven steken in waar onze visie verschilt.

Zoals Peda al schreef: een God gegeven fenomeen is niet de wijze waarop we dit onderwerp benaderen.

[carramba]

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Hallo carramba,

Ik heb mijn persoonlijk antwoord reeds eerder gegeven. Een Deistisch Godsbeeld ( geen directe sporen van God zichtbaar ) is in de " Werking " niet te onderscheiden van een God die niet bestaat.

Niet in de werking?? Waarin dan wel?

[carramba]

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Mijn antwoord zou zijn dat wij daar geen onderscheid in kunnen maken.

Ik zou liever deze vragen stellen:
Hoe maak je onderscheid tussen natuurwetten als manifestatie van goddelijk werk en natuurwetten die er zomaar zijn?

Welke natuurwetten zijn een manifestatie van god en welke zijn er zomaar?

Hoe maak je onderscheid eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich manifesteert en eenmalige gebeurtenissen waarin een god zich niet manifesteert

Een eenmalige gebeurtenis gebeurd maar één keer en dan heb je niets om het mee te vergelijken. Het is dan of wel of niet.

Zowel bij een God die zich manifesteert in natuurwetten als een god die zich manifesteert in eenmalige gebeurtenissen, staat de wetenschap met lege handen, want wetenschap kan slechts natuurwetten vaststellen, niet of ze manifestaties zijn van God.

Het is dan dus niet vast te stellen tenzij je een andere methode dan de wetenschappelijke methode hebt. En die heb je niet.

En natuurwetenschap kan niets met eenmalige gebeurtenissen (zoals ook abiogenese en het onstaan van een geleedpotige uit een worm - die eenmalige gebeurtenissen kan ze slechts veronderstellen).

Ik denk dat we meer kunnen ..... we kunnen het aannemelijk maken en testen en dat is al meer dan veronderstellen.

[carramba]

Liefde = elektro-chemie lees ik dan.

Nou zo kort door de bocht wordt het niet gesteld.

"

Toch blijft het een vooreerst onopgelost raadsel hoe materiele electro-chemie zich vertaald naar immateriele bewustzijnsprocessen.
Misschien een emergentie, maar dat moet eerst aangetoond worden.

Niets is gelijk aan god want god bestaat buiten tijd, ruimte en materie (daar kunnen we niet bij) waar dat ook moge zijn. Zolang hij daar blijft hoeven we met god geen enkele rekening te houden.... zodra hij zich manifesteert binnen ons kader dan kunnen we er de wetenschappelijk methode op loslaten. Als we dat nu doen dan is het resultaat "god bestaat niet" de meest waarschijnlijke verklaring.

Ik wel eens de vraag gesteld "hoe maak je onderscheid tussen een god die zich niet manifesteert en een god die niet bestaat?" Het antwoord blijft uit.

Dat iemand - bijvoorbeeld door verkeerd onderwijs in de kerk -

Het probleem is de vraag "wie bepaald dat het verkeerd onderwijs is" ? Snap je wel dat ik evenveel rede zie om een protestant te geloven als een katholiek?

de Deur dicht heeft geslagen en die barricadeert door te mentaliseren met een reductionistisch materialistich wereldbeeld , betekent niet dat God Zich niet manifesteert. Het betekent slechts dat die mens zichzelf probeert af te scheiden van God.

Nope als god zich manifesteert dan merk je dat en dan kan je het testen.

Hij bevindt Zich namelijk in het allerdiepste punt van je (=men, ieder mens dus) hart. Wie daalt erin af en opent de Deur? Misschien......toch.....als het erop aankomt.....jij? Toen het erop aankwam hanteerde je het mes niet.

Ik zie daar geen manifestatie van god in maar een stuk ratio en emotioneel menselijk gevoel.