Hallo pedapeda schreef:Hallo Peter 79,Peter79 schreef:
Er zijn diverse meningen over hoe God betrokken is bij de Bijbel. Juist vanwege die geweldsteksten wijs ik en velen met mij een zogenoemde mechanische inspiratie af. Het is bizar dat atheïsten steeds weer doen alsof gelovigen geloven in mechanische inspiratie.
Maar juist in de rechts-orthodoxe hoek wordt de leer van de mechanische inspiratie gevolgd uit angst dat de gelovige anders verzakt in persoonlijke keuzes over wat wel en niet van God afkomstig is.
De vraag is of je op dit forum goed zit voor deze rechts-orthodoxe hoek. Moet je dan niet op het forum van Refoweb zijn? Ik situeer dergelijke visies in de reformatorische hoek, de zwarte kousen.
In de Rooms-Katholieke kerk heeft de Bijbel een andere plek dan in de protestantse wereld. De Bijbel ontleent daar denk ik veel meer zijn gezag aan zijn plek binnen de traditie en niet zozeer in eigenschappen van het boek zelf.
Zelf kom ik uit de neocalvinistische hoek van Abraham Kuyper en Herman Bavinck. Daar is organische inspiratie volgens mij de norm. Volgens wikipedia gaat organische inspiratie uit van de gedachte dat de Bijbelschrijvers bewust en zelfstandig hebben geschreven. Toch heeft God hen in hun schrijven zo geleid en bestuurd dat zij Gods woorden hebben opgeschreven. Bij de organische inspiratie wordt onderscheid gemaakt tussen een goddelijke en een menselijke factor. In deze gedachte heeft God de menselijke factor gestuurd en voor fouten behoed. Je kunt in deze visie discussieren over wat menselijke en wat goddelijke factor is.
Zelf vind ik het dubbel dat er inspiratie moet zijn bij het schrijven en bij het lezen. Waren de schrijvers niet allemaal gelovigen en in die zin dus al geïnspireerd? Als ze willekeurig welk verhaal opschreven, zou dat al gekenmerkt worden door geloof in God. En dat geloof in God is wat de gelovige lezers herkennen en eruit halen. Het is tevens de reden dat deze verhalen de eeuwen overleefd hebben. Ik neig ertoe te zeggen dat inspiratie een overbodig begrip is en met Ockhams scheermes verwijderd mag worden. Ik kan mij wel vinden in de verwoording door Kuitert:
http://www.smouter.net/docs/geloofsleer ... iratie.htmKuitert doet op theologisch gebied iets vergelijkbaars. Hij zegt dat hij de openbaring niet nodig heeft om de waarheid van het geloof te bewijzen, maar naarmate zijn argumentatie beter lukt klinkt het steeds luider, dat die openbaring er ook niet is. “Alles wat wij over boven zeggen, komt van beneden”, zo heet het dan. En in het slothoofdstuk rekent hij radicaal af met de inspiratie van de Bijbel. Hij legt eerst uit, dat hij met opzet weinig uit de Bijbel geciteerd heeft want dat “wekt de suggestie dat de teksten die je aanhaalt een funderend vermogen hebben, ze worden tot bewijsplaatsen gemaakt”. Daarna verwerpt hij met zoveel woorden de leer van de inspiratie van de Heilige Schrift. “Deze bijbelopvatting denatureert het geloof”, “Die theorie is een zandkasteel” en “Ze bederft de omgang met de bijbel” zijn enkele van de opmerkingen, die tot de conclusie leiden: “Weg ermee, dat is het enige dat ik zeggen kan. Om de Bijbel over te houden, of liever, haar terug te krijgen, moet de klassiek-gereformeerde beschouwing weg. Anders verdwijnt ze straks met de beschouwing mee. Zo is het al in vele levens gegaan” . Niemand kan stellen, dat de auteur onduidelijk is.
Ik kan me nog steeds binnen de orthodoxie bewegen, al was het onderwerp van gisteravond in de kerk een splijtzwam (homoseksualiteit). De reden waarom ik mij binnen de orthodoxie kan begeven, is dat Christus niet in leerstellingen bestaat, maar werkelijkheid wordt in levens. Er is overeenstemming over de basis en dat maakt dat verschillen tot nog toe worden overbrugd.Met als uiterste de zeer vrijzinnige opvatting dat niets Van God Zelve afkomstig is en alle bijbel inhoud wordt toegeschreven aan menselijk denken Over God. Zelf ben ik een duidelijk voorbeeld van deze laatste stroming. Wel een stroming die een gruwel is in de ogen van de rechts-orthodoxie. Wanneer de inhoud van het geloof niet meer wordt bepaald door leerstellingen overgedragen door de traditie, maar gevormd wordt door eigen kritische beoordeling, is dat dan niet in de ogen van een aantal gelovigen een immense dwaalweg?
Atheisten komen op mij vaak over als mensen die in hun hoofd zitten en de woorden van de ander slechts horen door het filter van een idee dat ze al gevormd hebben. En dat is niet anders dan met fanatieke gelovigen.Ik verwijs hierbij naar de niet aflatende uitlatingen van het forumlid Alpha ter zake. Het verbaast toch niet dat a-theisten zich vooral afzetten tegen de uitersten in geloofsstandpunten. Een felle discussie tussen een a-theist en een vrijzinnig gelovige heb ik nog nooit ontdekt. Ook hier noem ik mijzelf weer als voorbeeld. Ik krijg helaas nooit of zeer sporadisch kritiek van a-theisten, vermoedelijk omdat mijn standpunten in hun ogen niet extreem zijn. Dat laatste is weer het gevolg van mijn persoonlijke kijk op God en bijbel en daarmede is de cirkel weer rond.