Bonjour schreef:Alpha schreef:Tacitus, die rond 55 n.Chr. werd geboren, schreef dat ‘de benaming [christenen] is ontleend aan Christus, die tijdens de regering van Tiberius door de procurator Pontius Pilatus met de doodstraf was bestraft’.
Er werd ook over Jezus geschreven door Suetonius (eerste eeuw),
Hij schreef ook over de verbanning der Joden in Rome (Hand 18:2).
de Joodse historicus Josephus (eerste eeuw) en
Plinius de Jongere, stadhouder van Bithynië (begin tweede eeuw).
Plinius de Jongere en Tacitus hebben waarschijnlijk alleen met christenen gesproken en die hebben hun wat informatie uit de evangeliën verteld. Maar ze hebben de verhalen niet gecontroleerd (als dat nog kon)
De stukken in Josephus zijn praktisch zeker later toegevoegd omdat ze tot de 4de eeuw onbekend waren.
Suetonius heeft het over een chrestus die in Rome rellen organiseerde rond het jaar 41.
Zoals je al zei, de bronnen worden niet geaccepteerd. Ik denk dat daar goede redenen voor zijn.
Ik denk, dat men alle bronnen, die de authenticiteit bevestigen, niet accepteert.
Uit geschriften van de Romeinse historicus Suetonius valt op te maken dat de christenen zich al in 49 in Rome hadden gevestigd. In een brief die Plinius de Jongere, de stadhouder van Bithynië (in het huidige Turkije), rond 112 aan keizer Trajanus schreef, noemde hij het christendom een „besmetting” die zich niet alleen had „uitgebreid tot de vrije steden, maar ook tot de dorpen en het platteland”.
Hij berichtte dat tijdens Nero’s regering „straffen werden voltrokken aan de christenen, een sekte die een nieuw en kwalijk religieus geloof beleed” en zei in zijn historische werk "De vita Caesarum" over keizer Claudius: „Omdat
de joden te Rome op instigatie van Chrestus [Christus] voortdurend opschudding veroorzaakten, verdreef hij hen uit de stad.
Deze "opschudding" ontstond door de gewelddadige reactie van de joden op de predikings-activiteit van christenen.
Het is bekend dat de eerste christenen nooit geweld gebruikten.
Joshephus was een ooggetuige van de val van Jeruzalem en tekende de gebeurtenissen uit de mond van ca. 200 overlevenden op. Zijn joodse naam was Jozef ben Matthias.
In het boek De joodse oorlogen vermeldt hij gebeurtenissen, die door Jezus waren voorzegd, hoewel er geen aanwijzingen zijn dat Josephus zelf een christen was of dat hij zelfs maar bekend was met Jezus’ profetieën.
Volgens wiki:
https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Joodse_oorlog
De laatste gebeurtenis die Josephus beschrijft waarvan de datum bekend is, is de inwijding van de Vredestempel (Templum Pacis) in Rome, in het jaar 75. Verder vertelt Josephus dat hij een exemplaar van De Joodse oorlog heeft aangeboden aan Vespasianus, die in 79 stierf. Josephus voltooide het boek dus tussen 75 en 79 n.Chr.
Je gaat vooral uit van veronderstellingen, ik probeer juist van feiten uit te gaan.
Wiki:
Plinius is een van de eerste [2] Latijnse schrijvers die melding maken van ‘Christiani’ (= christenen). In 112 na Chr. schrijft hij zijn keizer Trajanus een lange brief, met de vraag of hij de vervolging en bestraffing van de christenen wel op de juiste wijze aanpakt.
Hij snijdt het dilemma als volgt aan: "Ik ben nooit aanwezig geweest bij een feitenonderzoek betreffende christenen, en weet daarom niet, wat en tot hoe ver er gestraft, of onderzocht, behoort te worden."
[2].Zijn tijdgenoot Tacitus vermeldt in zijn Annalen (XV, 44) ook de Christenen.
Archeologisch onderzoek toont dat zijn beschrijvingen redelijk accuraat zijn.
Nero, aldus Tacitus, probeerde de schuld te schuiven op een groep die door de bevolking als christenen werd aangeduid. Tacitus schrijft: „De benaming is ontleend aan Christus, die tijdens de regering van Tiberius door de procurator Pontius Pilatus met de doodstraf was bestraft” (Jaarboeken, XV, 44).