Hoe prachtige woorden je er ook voor kiest peda, en hoe liefdevol het ook allemaal lijkt of zelfs bedoeld is, het wijkt af van hetgeen G'd ons gegeven heeft in de Schrift.peda schreef:
Dat is de geloofsvisie van de rechts-orthodoxie. De bijbel is quasi het dictaat van God en God verandert niet, dus ook zijn dictaat niet. De modernisten, afvalligen in jouw optiek, zien de Bijbelverzen niet als een Goddelijk dictaat, maar als een menselijk geloofsgetuigenis, dus behept met al het menselijke. In het modernisme wordt juist omdat men erkent niets met absolute zekerheid te weten Van God, het experimenteel denken Over God groot geschreven. Zonder dogmatisme is er een grote kleurenrijkdom in geloofsland,wat ik persoonlijk schitterend vind. Laat duizend bloemen bloeien en kies de bloem die jij persoonlijk mooi vind en bij jou past ( vrij naar William James ). Ook het Oordeel na de dood wordt door de modernisten niet meer op de traditionele wijze ingevuld. Geloof, waar is Uw schrik gebleven. Het is jou ook niet onbekend dat het conflict wetenschap versus geloof aangaande de juistheid van bijbelse claims, de oorzaak is van het steeds meer verlaten van orthodoxe opvattingen in onze omstreken. Bij jou past kennelijk de bloem van de Rechtvaardigheid gekoppeld aan Straf voor de niet-intimi, dat is jouw persoonlijke keuze en jij voelt je in die beleving prima, maar voor een ander is die visie anno 2018 te beklemmend en er is inmiddels volop keuze aan bloemen. Maar je moet dan wel met de ogen open door geloofsland lopen om die mooie veelkleurigheid te zien.
neem als voorbeeld onderstaande, hetgeen 2 zaken bewijst:
-1. De Schrift is woordelijk door G'd ingegeven.
-2. G'd heeft het herstel van Israel zoals in de Schrift vastgelegd al laten voorzeggen 2.000 jaar geleden, nog voordat het NT werd samengested.
(daarmee weer terugkomend op dit topic)
dit jaar viert het Joodse volk – en talloze christenen, wereldwijd, met hen – dat 70 jaar geleden Israël tot een soevereine staat werd uitgeroepen, nadat de Verenigde Naties dit mogelijk hadden gemaakt.
“Dit is geen gegoochel met cijfers, dit zijn twee naakte feiten.”
Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 29 november 1947 behandelde het toekomstig bestuur van het Mandaatgebied Palestina. Hierbij werd besloten dat, na beëindiging van het Britse mandaat over Palestina, dit land verdeeld zou worden in een onafhankelijke Joodse en een onafhankelijke Arabische staat, volgens het opgestelde Verdelingsplan. Dit is de VN-resolutie waarop de vorming van de staat Israël gebaseerd is.
Op 14 mei 1948 (de 5e dag van de maand Ijar van het Joodse jaar 5708) werd Israël daadwerkelijk uitgeroepen tot een soevereine staat. David Ben-Goerion, de eerste minister president van het toen nieuwe land, zei daarbij : “Om een realist te zijn, moet je in wonderen geloven”.
Het opnieuw bestaan van het land, de staat Israël, was zo’n wonder en velen zagen en zien daarin een bewijs van het bestaan van God én de waarheid van de Bijbel, omdat juist in de Bijbel vele keren geschreven staat dat ooit het Joodse volk weer zou terugkeren naar hun eigen land en dat weer in bezit zouden gaan nemen.
Dat leek er trouwens heel lang – zo’n 2000 jaar – niet op: het Joodse volk was verspreid over de wereld en had geen thuisland meer. En toen kwam na de verschrikkelijke holocaust tóch 14 mei 1948.
En dan blijkt er iets ongelooflijk bijzonders te zijn gebeurd, wat pas onlangs ontdekt is. We gaan daarvoor eerst naar wat in de Bijbel in Deuteronomium 30:5 geschreven staat: God belooft daar aan Mozes: “En de HERE, Uw God, zal u naar het land brengen dat uw vaderen in bezit hadden, en u zult het weer in bezit nemen; en hij zal u goeddoen en u talrijker maken dan uw vaderen.”
Woorden die duizenden jaren geleden zijn opgeschreven. Eeuwen en eeuwen hebben Joodse gelovigen deze woorden gehoord, gelezen, gehoopt en zich afgevraagd wanneer eindelijk deze belofte van God in vervulling zou gaan. Velen geloven dat dit gebeurde in 1948.
Nu is 1948 in de joodse jaartelling dus het jaar 5708. En hoe je er ook over denkt, maar één ding is zeker – of je nu in God en aan de Bijbel gelooft of niet – : het kán geen toeval zijn dat het Bijbelvers van Deuteronomium 30:5, het vers met deze belofte, het vers dat duizenden jaren vóór het jaar 1948/5708 is opgeschreven, het 5708e vers van de Bijbel is …
Dit is geen gegoochel met cijfers, dit zijn twee naakte feiten: Deuteronomium 30:5 is het 5708e vers van de Hebreeuwse Bijbel én 1948 is in de Joodse jaartelling het jaar 5708.