Hoe moet je dan beoordelen of K aan het woord was bij zijn redevoeringen of dat een entiteit hem had overgenomen? Dat K liever vertrouwde op de inspiratie van het moment in plaats van iets voor te bereiden? Dat duidt meer op het grote potentieel van de menselijke geest, dat zo'n aanpak werkt, imho. Ik vermoed dat K voorbereiding als een soort conditionering beschouwde, dat hij een spontane wisselwerking met zijn publiek op het moment van de lezing zelf zocht. Een creatief element van zijn 'leer'.Zolderworm schreef:Bij mediumschap neemt een andere entiteit het medium over. De intentie van het medium zelf heeft daar niet altijd iets mee te maken. Soms wel, maar niet altijd. Maar misschien is mediumschap hier wel het verkeerde woord. Bij mediumschap hebben we natuurlijk een bepaald beeld. En wellicht klopt dat beeld hier niet.pyro schreef:Ja, bij een medium is er op z'n minst de pretentie dat er een andere, onzichtbare entiteit aan het woord is. En heeft het medium expliciet de intentie diens boodschappen door te geven. En gaat daartoe in trance. Dit alles was er niet bij de lezingen van K.Tin schreef: De wijsheid (zo het wijsheid is) is er en wordt door K. uitgesproken.
K kwam al vroeg in zijn leven in opstand tegen de ideëen van de theosofen, hij brak met zijn 'orde' waarvan hij het hoofd was, om z'n eigen weg te gaan. Die weg strookt met het gedachtengoed van de advaite vedanta / boeddhistische filosofie. Die paste hij toe, 'leefde' hij op een originele, diepzinnige manier.Als er sprake was van een soort mediumschap, dan doet het er totaal niet toe hoe K. zelf was en deed. Dat is dan op zich niet van belang. Leadbeater vond echter dat K. een soort zuiver kanaal moest zijn voor de Meesters, zoals hij het noemde. Als dat klopt, dan vraag je je af hoe een zuiver kanaal op het eind zo egogericht kon zijn. Maar met het woord "zuiver" moet je natuurlijk oppassen. Maar ik denk niet dat wezens die hun ego overstegen hebben, zich kunnen openbaren in wezens die egocentrisch zijn. Maar goed, het gaat over de eindfase van het leven van K. Maar, ik ben ook niet echt een bewonderaar van Leadbeater. Die ging op een bepaald moment met z'n fantasie aan de haal, denk ik.Dat (al te) menselijke heeft ook wel iets herkenbaars, vind ik. En laat het ook niet zien dat je nooit op mensen moet blind varen, maar altijd je onderscheidingsvermogen moet blijven gebruiken?Net als de maar al te menselijke, maar ook wereldvreemde eigenschappen K.
Verder ben ik de afgelopen 40 jaar niet gekomen
Ik vind het gezonde prudentie van K dat hij nooit verantwoordelijkheid voor anderen nam, in de zin van met autoriteit als leraar optreden.
Leadbeater en de theosofen daarentegen kwamen nooit helemaal los van hun ideëen over de 'wereldleraar' waarvan ze in K de manifestatie zagen. Ze vonden hem alleen niet zo'n goede manifestatie omdat K niet beantwoordde aan hun verwachtingen. Maar dat theosofische denken paste sowieso niet goed bij K. Volgens mij.
Kr. die ook niet verder komt als zich bezighouden met het "'tijdelijke hier "', brengt dan diepzinnige gedachten, die hij als mens vermoedelijk ook niet zelf kan realiseren, voor een beter functioneren van de aardse realiteit. Natuurlijk niets op tegen, een wenkend , maar vermoedelijk niet te realiseren visioen. Ook in de proces-filosofie probeert God de mensheid te trekken in de richting van Wat Hij als de Uiteindelijke Volkomenheid ziet. Maar of zulks ook in de praktijk ooit zal worden gerealiseerd blijft onbekend, omdat aldaar God Niet Almachtig is en het dus niet via een Basta uitspraak kan afdwingen.