Een vreselijk verhaal...Martine schreef:In 1942 overleed een pasgeboren baby - mijn broertje.
De dominee durfde te zeggen dat het jochie niet naar de hemel ging, want hij was niet bij leven gedoopt.
Het verhaal gaat dat mijn vader die dominee de deur heeft uitgezet en nooit meer bij deze man kerkte. Er waren genoeg kerken waar wij terecht konden.
Ik heb het al wel eens verteld, maar via school en dus niet via de kerk, al waren in mijn jeugd dogma's de kern.
In de jaren zeventig kwam ik in contact met H.A.Visser, predikant in de Amsterdamse Westerkerk.
In de serie gesprekken die ik met hem had zei hij: Je stapt nu wel uit een bepaalde wereld van dogma's (ook de dogma's van het LdH) en maakt een hoek van 180°. Maar het zal heel lang duren voordat je het kwijt raakt, als je het al kwijtraakt. Hij heeft zeer gelijk gekregen.
Af en toe bekruipt mij het gevoel of het allemaal goed is hoe ik denk en doe.
Het is een soort onkruid, dat telkens weer de kop opsteekt.
Ook al is er wat Bijbel en interpretatie bij mij veel opgeschoven.
Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is mijn onderschrift juist, wat ik me vaak weer 'eigen' moet maken.
Alle respect voor je vader.
Dergelijke verhalen hebben mij het licht doen zien als gelovig opgevoede, met een opa en vader als ouderling.
En elke zondag naar de kerk--- al vanaf mijn zesde--- en vaak ook twee keer.
Ik was in één keer genezen en heb er geen enkel bijeffect aan overgehouden...
Ik zag de afschuwelijkheid en het idiote er van in....goddank...
En ben het dus compleet kwijtgeraakt....in tegenstelling tot jou Martine....maar ik begrijp dat zoals je er toen tegenaan keek toch ook wel weer een verandering heeft ondergaan.
Maar dan moet het bij jou wel erg diep gezeten hebben...dat het steeds weer; of bij tijd en wijle...de kop opsteekt.
