Na het sterven linea recta naar de hemel

[Zolderworm]

Tja ik ben natuurlijk geen aurobindiaan, daarom ook niet standaard uitgerust met bijpassende dogmatische optiek.
Wat ik in ieder geval gezegd wil hebben is dat een overtuiging mbt een beperkte bewustzijns actieradius, zo'n beperking in het leven roept. Je legt het jezelf op als het ware. Al zou die beperking er niet (meer) zijn, heb je grote kans dat je dat niet eens zou opmerken. Omdat je overtuiging geen ruimte laat voor andere waarneming.

Nou ja, het zou kunnen. Maar de vraag is dan: hoe kom je tot die overtuiging? Ik denk door de ervaring die wij van jongs af aan hebben. En ik denk dat het heel lastig is die overtuiging overboord te gooien. Onze hersenen werken wat dat betreft ook niet mee.
Maar het is wel het Krishnmurti-verhaal. Je zit tegen je eigen overtuiging aan te kijken. Ofte wel je vindt je eigen denkbeelden bevestigd. Dus er zit wel wat in.

Daarom ben ik ook bewust agnost. Niets is in spiritueel opzicht uit te sluiten. Ook niet dat Jezus waarlijk is opgestaan uit de dood, het grote credo van de orthodoxie. Ik geef de gebeurtenis geen zeer hoge waardering, maar uitsluiten doe ik het niet.

Nee, want we weten het gewoon niet. Maar heb jij toch niet stiekem bepaalde overtuigingen?

Zeker heb ik overtuigingen, maar op het spirituele vlak ken ik niet het woord 100%. Wie dat niet kan opbrengen , is in mijn optiek geen agnost.

Overtuigingen zijn volgens mij altijd 100 procent. Je kunt wel tegen jezelf roepen dat ze dat niet zijn. Maar dat gaat niet werken. Dat is juist het probleem. Feitelijk heb je er zelf niets over te zeggen. Je brein werkt hier automatisch. Dat is ook het probleem dat Krishnamurti aankaart.

[peda]

Nou ja, het zou kunnen. Maar de vraag is dan: hoe kom je tot die overtuiging? Ik denk door de ervaring die wij van jongs af aan hebben. En ik denk dat het heel lastig is die overtuiging overboord te gooien. Onze hersenen werken wat dat betreft ook niet mee.
Maar het is wel het Krishnmurti-verhaal. Je zit tegen je eigen overtuiging aan te kijken. Ofte wel je vindt je eigen denkbeelden bevestigd. Dus er zit wel wat in.

Daarom ben ik ook bewust agnost. Niets is in spiritueel opzicht uit te sluiten. Ook niet dat Jezus waarlijk is opgestaan uit de dood, het grote credo van de orthodoxie. Ik geef de gebeurtenis geen zeer hoge waardering, maar uitsluiten doe ik het niet.

Nee, want we weten het gewoon niet. Maar heb jij toch niet stiekem bepaalde overtuigingen?

Zeker heb ik overtuigingen, maar op het spirituele vlak ken ik niet het woord 100%. Wie dat niet kan opbrengen , is in mijn optiek geen agnost.

Overtuigingen zijn volgens mij altijd 100 procent. Je kunt wel tegen jezelf roepen dat ze dat niet zijn. Maar dat gaat niet werken. Dat is juist het probleem. Feitelijk heb je er zelf niets over te zeggen. Je brein werkt hier automatisch. Dat is ook het probleem dat Krishnamurti aankaart.

Daarom liggen mijn overtuigingen ook niet in het spirituele gebied, maar buiten dat domein. In het spirituele domein ben ik agnost, buiten het spirituele domein heb ik net als ieder ander ook mijn vaste overtuigingen. Ik mis in het spirituele gebied eigen ervaringen en ervaringen van anderen, ken ik geen 100% Gezag op juistheid toe. Daar ben ik anders in als bijvoorbeeld eric jan, die 100% Goddelijk Gezag toekent aan de Bijbel en vervolgens ook nog eens 100% voor zijn lezing van het Bijbelse Woord. Voor mij is dat diepte-werking, terwijl mijn spirituele belangstelling gericht is op breedte ( de 1000 bloemen pracht ).

[Messenger]

Het geloof in een beperkte bewustzijnsactieradius kan je bewustzijnsactieradius beperken

Waarom zou dat zo zijn? Leg eens uit. Of roep je maar wat? Dat onze bewustzijnsactieradius beperkt is, heeft een reden. Niet voor niets zijn we thans mens met een beperkt bewustzijn. We nemen alleen de stoffelijke wereld waar en 's nacht bepaalde inhouden van ons onbewuste. Dat wij als mens een beperkte bewustzijnsactieradius hebben is gewoon een gegeven feit. Je kunt tegen jezelf zeggen: "vanaf nu geloof ik dat niet meer". Maar ik denk niet dat dat gaat werken. Maar misschien kun jij er eens mee beginnen het te proberen en ons verslag doen van je ervaringen. Ik ben benieuwd.

Onze bewustzijnsactieradius wordt beperkt door hersenen met een beperkte capaciteit denk ik.

Als je bijvoorbeeld een eenheidservaring hebt met alles, is dat "alles" slechts een fragment van alles-dat-is.

Dat neemt niet weg dat je met ongebreidelde fantasie out of the box kunt denken. Als je jezelf daarin beperkt wordt je bewustzijnsactieradius beperkt. Volgens mij bedoelde @pyro dat, maar ik kan me vergissen.

[Martha]

In katholiek verstaan beschouwen wij de hemel eerst en vooral de voltooiing van ons hele zijn, zoals we bedoeld zijn te zijn.

[Martine]

In katholiek verstaan beschouwen wij de hemel eerst en vooral de voltooiing van ons hele zijn, zoals we bedoeld zijn te zijn.

Dat vind ik een troostrijke gedachte...

[pyro]

In katholiek verstaan beschouwen wij de hemel eerst en vooral de voltooiing van ons hele zijn, zoals we bedoeld zijn te zijn.

Mooie duiding.

[pyro]

Als je bijvoorbeeld een eenheidservaring hebt met alles, is dat "alles" slechts een fragment van alles-dat-is.

theoretiseren over ervaringen is natuurlijk ook niet 'alles' (sic)

Dat neemt niet weg dat je met ongebreidelde fantasie out of the box kunt denken. Als je jezelf daarin beperkt wordt je bewustzijnsactieradius beperkt. Volgens mij bedoelde @pyro dat, maar ik kan me vergissen.

Ongebreidelde fantasie, tja zo kan je het ook omschrijven. In de Jungiaanse psychologie zou je van een cognitieve voorkeur voor extroverte intuïtie spreken, in dit verband

[peda]

Als je bijvoorbeeld een eenheidservaring hebt met alles, is dat "alles" slechts een fragment van alles-dat-is.

theoretiseren over ervaringen is natuurlijk ook niet 'alles' (sic)

Dat neemt niet weg dat je met ongebreidelde fantasie out of the box kunt denken. Als je jezelf daarin beperkt wordt je bewustzijnsactieradius beperkt. Volgens mij bedoelde @pyro dat, maar ik kan me vergissen.

Ongebreidelde fantasie, tja zo kan je het ook omschrijven. In de Jungiaanse psychologie zou je van een cognitieve voorkeur voor extroverte intuïtie spreken, in dit verband

Inderdaad kun je mystiek zien als een deel van fantasia land. Maar of daarmede de echte mystiek recht gedaan wordt? Voor mij blijft de bron van de mystiek wel behoren tot het Mysterie. Ik spreek over"" bron "' omdat voor mij tot op heden althans, de Identiteit niet op objectieve wijze vastgesteld kan worden. Er zijn meerdere gedachten richting een oplossing in omloop.

[pyro]

Ik ben ook opgegroeid met allerlei dogma's en zg. overtuigingen, die als De Waarheid bestempeld werden in de Hervormde Kerk
Het vreemde is dat wat er van overgebleven is, dat ik eigenlijk compleet zonder overtuigingen ben momenteel en al veel eerder.
Ik weet niets meer eigenlijk....met zekerheid.

Dit doet me een beetje denken aan mijn ervaring met een geloofsrichting... alle dogma's en overtuigingen van die richting werden in mij weggevaagd zodat ik in wezen niets meer wist. Alleen dat God Liefde is, dat geloof is, als enige, eigenlijk nooit weg gegaan.

Door de jaren heen is wel o.a. reïncarnatie de revue gepasseerd en als ik eerlijk ben houdt me dat nog weleens bezig...de laatste tijd meer..

Nou ja, als ik na de dood van mijn lichaam in de hemel zou zijn en God zou tegen me zeggen, ga maar weer terug pyro, begin als baby op de aarde want je hebt je lesje nog niet geleerd... dan zou ik het wel doen want ik weet dat alles wat God wil, het beste is. Maar anders zou ik zeker niet terug gaan.

[pyro]

Inderdaad kun je mystiek zien als een deel van fantasia land. Maar of daarmede de echte mystiek recht gedaan wordt? Voor mij blijft de bron van de mystiek wel behoren tot het Mysterie. Ik spreek over"" bron "' omdat voor mij tot op heden althans, de Identiteit niet op objectieve wijze vastgesteld kan worden. Er zijn meerdere gedachten richting een oplossing in omloop.

Denk ook niet te gering over fantasie. Die kan je beschouwen als het eerste voorportaal van de realiteit. Voorstellingsvermogen is een groot goed.

[peda]

Dit doet me een beetje denken aan mijn ervaring met een geloofsrichting... alle dogma's en overtuigingen van die richting werden in mij weggevaagd zodat ik in wezen niets meer wist. Alleen dat God Liefde is, dat geloof is, als enige, eigenlijk nooit weg gegaan.

In wezen denk ik met mijn theologische voorkeur voor alverzoening ook in de richting van de God van de Liefde. Bij mij ligt evenwel het niet opgeloste vraagstuk van de theodicee als een grote hindernis op de weg. Daarom jongleer ik ook met een onpersoonlijk godsbeeld of met de eeuwig bestaande Natuur ( kosmische wet ), maar voor jou is die fase naar ik begrijp achter de rug.

[Martha]

Hemel, hel en vagevuur houden de gemoederen van de mensen in het algemeen best bezig. Vooral van rechtvaardige mensen. Wij denken vanuit onze traditie die toch midden in de wereld staat, dat dit toch iets positiefs is in onze tijd. Hoe wij mensen die begrippen invullen is soms verschillend. In de essentie zijn de wijsheidsleraren van de grotere religieuze tradities in alle eeuwen het echter wel eens.

Wat betreft reincarnatie in relatie tot hemel en hel. Nemen wij als voorbeeld eens die schutter die op een school in Texas 10 mensen doodschoot plus 13 mensen zwaar verwond heeft. Laten we even aannemen dat er onder de gedoden twee christenen waren. Dat maakt dan dat er acht mensen naar het dodenrijk geschoten zijn, die zich het recht hebben verworven op hun beurt de dader dood te schieten. Dit zou wetmatig inhouden dat de dader acht keer zijn eigen leven zal moeten afstaan aan de individuele wrekers. Dan zijn we zo duizend jaar verder voordat de dader zijn schulden heeft ingelost. Acht keer geboren worden, acht keer doodgeschoten worden, acht keer alles wat hem lief is achter moeten laten, vrouw, kind, alles wat zijn leven inhoud gaf en waaraan hij zich met liefde verbond. Me dunkt dat dat al een soort hel op zich is. Dan spreken we nog niet over de wraak van de dertien gewonden.

Zelf houd ik mij aan de leer van de Kerk, die onderwijst dat de hel de verdoemden geldt voor altijd. Dan spreekt zij van zondaars die zonder enkel berouw zijn gestorven. En dat weten we niet. Zelf houd ik mij in mijn denken niet zo bezig met de hemel en de hel. Zij worden tegenwoordig vaak beschouwd als beloning of als straf en dat is mij een al te menselijke zienswijze.

[Zolderworm]

Hemel, hel en vagevuur houden de gemoederen van de mensen in het algemeen best bezig. Vooral van rechtvaardige mensen. Wij denken vanuit onze traditie die toch midden in de wereld staat, dat dit toch iets positiefs is in onze tijd. Hoe wij mensen die begrippen invullen is soms verschillend. In de essentie zijn de wijsheidsleraren van de grotere religieuze tradities in alle eeuwen het echter wel eens.

Dat vraag ik me af. Zo ziet men in sommige religies de hemel als een tijdelijke toestand en in andere als eeuwigdurend.

Wat betreft reïncarnatie in relatie tot hemel en hel. Nemen wij als voorbeeld eens die schutter die op een school in Texas 10 mensen doodschoot plus 13 mensen zwaar verwond heeft. Laten we even aannemen dat er onder de gedoden twee christenen waren. Dat maakt dan dat er acht mensen naar het dodenrijk geschoten zijn, die zich het recht hebben verworven op hun beurt de dader dood te schieten. Dit zou wetmatig inhouden dat de dader acht keer zijn eigen leven zal moeten afstaan aan de individuele wrekers. Dan zijn we zo duizend jaar verder voordat de dader zijn schulden heeft ingelost. Acht keer geboren worden, acht keer doodgeschoten worden, acht keer alles wat hem lief is achter moeten laten, vrouw, kind, alles wat zijn leven inhoud gaf en waaraan hij zich met liefde verbond. Me dunkt dat dat al een soort hel op zich is. Dan spreken we nog niet over de wraak van de dertien gewonden.

Reïncarnatie kan er ook zijn zonder dat er een dergelijke vergelding of boetedoening plaatsvindt. Dus alleen reïncarnatie en meer niet. Dat is waar ik van overtuigd ben. Ik geloof wel in reïncarnatie, maar niet in de boetedoening. Gewoon een reeks van verschillende levens om verschillende ervaringen op te doen.

Zelf houd ik mij aan de leer van de Kerk, die onderwijst dat de hel de verdoemden geldt voor altijd. Dan spreekt zij van zondaars die zonder enkel berouw zijn gestorven. En dat weten we niet. Zelf houd ik mij in mijn denken niet zo bezig met de hemel en de hel. Zij worden tegenwoordig vaak beschouwd als beloning of als straf en dat is mij een al te menselijke zienswijze.

Ik denk dat ze juist steeds minder worden beschouwd als beloning en als straf, maar meer simpelweg een verblijfplaats voor na de dood. In het bestaan van de hel wordt sowieso steeds minder geloofd. En in de eeuwigdurendheid ervan al helemaal steeds minder. Het zou ook absurd zijn een eeuwigdurende straf te krijgen voor iets dat je tijdens één enkel leven hebt misdaan. Bovendien is het gemakkelijker om niet te zondigen als je rijk bent en in een mooie villawijk woont, dan wanneer je in een getto in Mexico Stad bent opgegroeid.

[pyro]

Dit doet me een beetje denken aan mijn ervaring met een geloofsrichting... alle dogma's en overtuigingen van die richting werden in mij weggevaagd zodat ik in wezen niets meer wist. Alleen dat God Liefde is, dat geloof is, als enige, eigenlijk nooit weg gegaan.

In wezen denk ik met mijn theologische voorkeur voor alverzoening ook in de richting van de God van de Liefde. Bij mij ligt evenwel het niet opgeloste vraagstuk van de theodicee als een grote hindernis op de weg. Daarom jongleer ik ook met een onpersoonlijk godsbeeld of met de eeuwig bestaande Natuur ( kosmische wet ), maar voor jou is die fase naar ik begrijp achter de rug.

Tijdens en na de zeer slechte ervaring met genoemde geloofsrichting groeide bij mij wel zo'n soort begripsvorming waardoor alles wat ik in de bijbel las, leek te wijzen op een zeer kwaadaardige entiteit in plaats van een liefdevolle God. Een eigenaardige gewaarwording, moet ik zeggen. Het helpt me nu wel anderen een beetje te begrijpen die Gods Liefde niet herkennen zeg maar. Bij mij ging deze gewaarwording als het ware vanzelf weer weg, uiteindelijk. Dat maakt het dan weer lastiger uit te leggen. Want dan kan ik ook niet echt een weg wijzen. Zelfs geen persoonlijke.

[pyro]

Reïncarnatie kan er ook zijn zonder dat er een dergelijke vergelding of boetedoening plaatsvindt. Dus alleen reïncarnatie en meer niet. Dat is waar ik van overtuigd ben. Ik geloof wel in reïncarnatie, maar niet in de boetedoening. Gewoon een reeks van verschillende levens om verschillende ervaringen op te doen.

Iedereen kan geloven wat 'ie wil, natuurlijk. Nihil obstat. Wat ik opmerkelijk vind is dat je een soort ernstige allergie voor 'vergelding of boetedoening' aan de dag legt. Reïncarnatie is in oosterse religie en filosofie verbonden met karma. Een wetmatigheid van oorzaken en gevolgen. Als je bijvoorbeeld je medemens schade berokkent, heeft dat ook negatieve gevolgen voor jou. Het ervaren van die gevolgen kan je vergelding of boetedoening noemen, of niet. Maar de boodschap blijft dat wat je met het grote geheel doet, niet buiten jou zelf omgaat. Het komt tot je terug.

[Messenger]

Reïncarnatie kan er ook zijn zonder dat er een dergelijke vergelding of boetedoening plaatsvindt. Dus alleen reïncarnatie en meer niet. Dat is waar ik van overtuigd ben. Ik geloof wel in reïncarnatie, maar niet in de boetedoening. Gewoon een reeks van verschillende levens om verschillende ervaringen op te doen.

Iedereen kan geloven wat 'ie wil, natuurlijk. Nihil obstat. Wat ik opmerkelijk vind is dat je een soort ernstige allergie voor 'vergelding of boetedoening' aan de dag legt. Reïncarnatie is in oosterse religie en filosofie verbonden met karma. Een wetmatigheid van oorzaken en gevolgen. Als je bijvoorbeeld je medemens schade berokkent, heeft dat ook negatieve gevolgen voor jou. Het ervaren van die gevolgen kan je vergelding of boetedoening noemen, of niet. Maar de boodschap blijft dat wat je met het grote geheel doet, niet buiten jou zelf omgaat. Het komt tot je terug.

Karma bestaat volgens mij, in de zin van dat je terugkijkt op je leven en aan de hand van die terugblik bepaalt wie en wat je wil worden.

Wat oorzaak en gevolg betreft denk ik dat, wanneer je na het sterven jouw levensschouw krijgt, je jezelf zult ervaren vanuit de positie van de ander(en).

Die levensschouw ontstaat wanneer je volledig bewust wordt dat je overal en in alle tijd bestaat, waarmee je dus ook beseft dat je in ieder ander bestaat. Zo ervaar je jouzelf dus door de ogen/het gevoel van anderen. Niet als een vergelding of boetedoening, maar gewoon omdat het eenmaal zo werkt.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Gulden_regel_(leefregel)
"Behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden."
"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet."

[peda]

Dit doet me een beetje denken aan mijn ervaring met een geloofsrichting... alle dogma's en overtuigingen van die richting werden in mij weggevaagd zodat ik in wezen niets meer wist. Alleen dat God Liefde is, dat geloof is, als enige, eigenlijk nooit weg gegaan.

In wezen denk ik met mijn theologische voorkeur voor alverzoening ook in de richting van de God van de Liefde. Bij mij ligt evenwel het niet opgeloste vraagstuk van de theodicee als een grote hindernis op de weg. Daarom jongleer ik ook met een onpersoonlijk godsbeeld of met de eeuwig bestaande Natuur ( kosmische wet ), maar voor jou is die fase naar ik begrijp achter de rug.

Tijdens en na de zeer slechte ervaring met genoemde geloofsrichting groeide bij mij wel zo'n soort begripsvorming waardoor alles wat ik in de bijbel las, leek te wijzen op een zeer kwaadaardige entiteit in plaats van een liefdevolle God. Een eigenaardige gewaarwording, moet ik zeggen. Het helpt me nu wel anderen een beetje te begrijpen die Gods Liefde niet herkennen zeg maar. Bij mij ging deze gewaarwording als het ware vanzelf weer weg, uiteindelijk. Dat maakt het dan weer lastiger uit te leggen. Want dan kan ik ook niet echt een weg wijzen. Zelfs geen persoonlijke.

Hallo pyro,

Ik ben persoonlijk niet zo'n fan van "wegwijzers "'. Veelal zijn dit gelovigen die eenrichtingsverkeer ( weg ) in het vizier hebben. Die visie heb ik reeds lang geleden achter mij gelaten. Nu heb ik interesse voor het veelwegen landschap ( de duizend bloemen ). Brede spirituele belangstelling en af en toe ook diepgang in een bepaalde weg. Beloning of straf voor een individue na de dood, zeggen mij niet veel. Het is in ieder geval geen factor om mij te laten leiden tot het volgen van bepaalde dogma's. Dat jij God als "" Liefde "" ervaart, doet mij wel genoegen, ik kijk in de diepte ook naar het visioen van een betere wereld. De proces-theologie, behorend tot de modernen, helpt mij daar wel om mijn gedachten te ordenen, zonder dat ik stel dat de volgers het bij het juiste einde hebben. Maar daarom blijf ik ook een spiritueel agnost, voor mij is de juiste oplossing niet te weten.

[peda]

Karma bestaat volgens mij, in de zin van dat je terugkijkt op je leven en aan de hand van die terugblik bepaalt wie en wat je wil worden.

Wat oorzaak en gevolg betreft denk ik dat, wanneer je na het sterven jouw levensschouw krijgt, je jezelf zult ervaren vanuit de positie van de ander(en).

Die levensschouw ontstaat wanneer je volledig bewust wordt dat je overal en in alle tijd bestaat, waarmee je dus ook beseft dat je in ieder ander bestaat. Zo ervaar je jouzelf dus door de ogen/het gevoel van anderen. Niet als een vergelding of boetedoening, maar gewoon omdat het eenmaal zo werkt.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Gulden_regel_(leefregel)
"Behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden."
"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet."

Als Godvonk-volger verkondig jij in mijn optiek een voor mij aansprekende weg.

[Martha]

Zolderworm, als ik u zo bij uw voornaam mag noemen,

Dus als uw zoontje straks bij u komt en zegt pappa, ik vind dat zo'n slechte muziek, en al die mensen die daarvan staan te genieten staan mij zo tegen, ik ga ze zodadelijk alle 58 neerknallen, dan zegt u, goed zo mijn jong, als je daar zin in hebt, dan lijkt me dat een uitstekend idee? Noemt u dat liefde? Werkelijk?

U gelooft toch zeker zelf niet dat meneer Paddock toen ie dan zelf ook de eeuwige jachtvelden betrad, zonder enigerlei erfenis mee te hebben genomen, vrolijk zijn volgende 'ervaring' zit uit te kiezen in wat u de hemel denkt? En wat denkt u, die 58 jonge mensen, meent u werkelijk dat die hebben gedacht, ' ja, ik wil graag ervaren om te worden doodgeschoten op mijn 28e, en dan liefst net nadat mijn dochtertje is geboren en mijn vrouw in het kraambed ligt, een fantastisch idee, laten we dat doen.' ?

[Martha]

Meneer Peda,

Wij begrijpen uw standpunt heel goed en hebben veel ervaring met mensen uit diverse geloofsrichtingen. Alleen is het wel zo dat wanneer zelfs het menselijk lijden wordt genegeerd als richtingwijzer, dan is men in onze optiek geen agnost meer maar nihilist geworden. Een mens die het menselijk lijden als richtingwijzer ontkent, doet evenmin goed aan het bloemenveld, als u begrijpt wat wij bedoelen.

[Martha]

In ons verstaan is hemel en hel in eerste instantie een toestand. De hemel is de toestand van liefde. De hel de toestand van haat. De mens die haat is in wezen reeds in de hel, zij het dat die nog alleen innerlijk is van plaats.

Bovendien kennen we de hemelachtige en helachtige mystieke ervaringen die mensen kunnen hebben. Dat zijn zoals wij het verstaan ervaringen of omstandigheden waarmee de weg naar hemel of hel is geplaveid.

Wij geloven echter ook, dat de liefde altijd de haat overwint. Hoe lang zulks ook kan duren.

[pyro]

Hallo pyro,

Ik ben persoonlijk niet zo'n fan van "wegwijzers "'. Veelal zijn dit gelovigen die eenrichtingsverkeer ( weg ) in het vizier hebben.

Tja, je had het over een hindernis die je ervaart en een fase die ik al achter de rug zou hebben. Dat impliceerde in mijn ogen dat je aan een ontwikkelingsweg refereerde. Dat mensen elkaar in algemene zin vooruit zouden kunnen helpen door ervaringen uit te wisselen lijkt me toch niet zo'n probleem.

Die visie heb ik reeds lang geleden achter mij gelaten. Nu heb ik interesse voor het veelwegen landschap ( de duizend bloemen ). Brede spirituele belangstelling en af en toe ook diepgang in een bepaalde weg. Beloning of straf voor een individue na de dood, zeggen mij niet veel. Het is in ieder geval geen factor om mij te laten leiden tot het volgen van bepaalde dogma's. Dat jij God als "" Liefde "" ervaart, doet mij wel genoegen, ik kijk in de diepte ook naar het visioen van een betere wereld. De proces-theologie, behorend tot de modernen, helpt mij daar wel om mijn gedachten te ordenen, zonder dat ik stel dat de volgers het bij het juiste einde hebben. Maar daarom blijf ik ook een spiritueel agnost, voor mij is de juiste oplossing niet te weten.

Oh, maar iemand zou best eens gewoon gelijk kunnen hebben, hoor
Dat lijkt me vooral een kwestie van inzicht, eerder dan van dogma's of ervaringen.

[Zolderworm]

Reïncarnatie kan er ook zijn zonder dat er een dergelijke vergelding of boetedoening plaatsvindt. Dus alleen reïncarnatie en meer niet. Dat is waar ik van overtuigd ben. Ik geloof wel in reïncarnatie, maar niet in de boetedoening. Gewoon een reeks van verschillende levens om verschillende ervaringen op te doen.

Iedereen kan geloven wat 'ie wil, natuurlijk. Nihil obstat. Wat ik opmerkelijk vind is dat je een soort ernstige allergie voor 'vergelding of boetedoening' aan de dag legt. Reïncarnatie is in oosterse religie en filosofie verbonden met karma. Een wetmatigheid van oorzaken en gevolgen. Als je bijvoorbeeld je medemens schade berokkent, heeft dat ook negatieve gevolgen voor jou. Het ervaren van die gevolgen kan je vergelding of boetedoening noemen, of niet. Maar de boodschap blijft dat wat je met het grote geheel doet, niet buiten jou zelf omgaat. Het komt tot je terug.

Karma bestaat volgens mij, in de zin van dat je terugkijkt op je leven en aan de hand van die terugblik bepaalt wie en wat je wil worden.

Wat oorzaak en gevolg betreft denk ik dat, wanneer je na het sterven jouw levensschouw krijgt, je jezelf zult ervaren vanuit de positie van de ander(en).

Die levensschouw ontstaat wanneer je volledig bewust wordt dat je overal en in alle tijd bestaat, waarmee je dus ook beseft dat je in ieder ander bestaat. Zo ervaar je jouzelf dus door de ogen/het gevoel van anderen. Niet als een vergelding of boetedoening, maar gewoon omdat het eenmaal zo werkt.

Precies, zo zie ik het ook.

[Zolderworm]

Reïncarnatie kan er ook zijn zonder dat er een dergelijke vergelding of boetedoening plaatsvindt. Dus alleen reïncarnatie en meer niet. Dat is waar ik van overtuigd ben. Ik geloof wel in reïncarnatie, maar niet in de boetedoening. Gewoon een reeks van verschillende levens om verschillende ervaringen op te doen.

Iedereen kan geloven wat 'ie wil, natuurlijk. Nihil obstat. Wat ik opmerkelijk vind is dat je een soort ernstige allergie voor 'vergelding of boetedoening' aan de dag legt. Reïncarnatie is in oosterse religie en filosofie verbonden met karma. Een wetmatigheid van oorzaken en gevolgen. Als je bijvoorbeeld je medemens schade berokkent, heeft dat ook negatieve gevolgen voor jou. Het ervaren van die gevolgen kan je vergelding of boetedoening noemen, of niet. Maar de boodschap blijft dat wat je met het grote geheel doet, niet buiten jou zelf omgaat. Het komt tot je terug.

Vergelding en boetedoening zijn typisch een "de wens is de vader van de gedachte"-geval. Dus denk ik dat karma in die zin verzonnen is en geen realiteit.

[BdO]

Ja, natuurlijk verzint iedereen er maar wat op los. Ook binnen de kerken wordt er wat dat betreft heel wat af gefantaseerd. Ik denk alleen dat mensen die op substatiële wijze uittredingen hebben gehad, er iets zinnigs over kunnen zeggen. Daar hoor ik niet bij, want mijn uittredingen waren daartoe niet substantieel genoeg. Ik denk daarbij vooral aan Gijsbert van der Zeeuw.
Ik geloof beslist dat er geen oordeel is. Alleen gaan mensen met een slecht geweten naar andere gebieden, omdat ze daar zelf de voorkeur aan geven. Daar voelen ze zich thuis. Daar zijn ze onder gelijkgestemden.
De dierbaren zijn er beslist. Maar die waren al in je buurt voordat je stierf. Om je op te halen.
Maar of God himself daar ook is? Ik betwijfel het.

God himself? Ja natuurlijk. God bestaat overal, er is niets buiten God. Dus God is volgens mij ook in de hemel.

Dat zeggen alle pan-en-theisten, maar zij maken niet de dienst uit in geloofsland.

Wie maakt dan wel de dienst uit in geloofsland? En is dat belangrijk dan?

In Geloofsland is Koning Geloof aan de macht.

Over afgoderij gesproken Alsof God ons de afgod van ons geloof geschapen zou hebben om dat te verafgoden.