Messenger schreef:peda schreef:Martha schreef:
Een en ander blijft volkomen los staan van het feit dat de inhoud van de filosofie van Walsche gewoon niet overeenkomt met Schrift en Leer van Christus.
Dat klopt natuurlijk als een bus. Ik zie de opvattingen van Walsch ook meer liggen op luisteren naar de God die jezelf bent dan luisteren naar de God die niet met jou samenvalt en Boven jou Uittorent. Walsch ""bedrijft"' in mijn optiek ook geen theologie. Dat de door hem gebrachte boodschap goed aanslaat, althans bij een fors aantal medemensen, komt omdat de Leer van Christus zulks op belangrijke onderdelen niet ( meer ) doet.
De kerken stromen leeg. Kerken worden woningen, dansscholen, goedkope winkels etc.
De boodschap van de Bijbel en het gedachtegoed van het Christendom spreekt niet meer aan.
Het heilige huis wordt geteisterd door erosie en slecht onderhoud, zelfs de fundamenten voldoen niet langer. Het staat op instorten.
Behalve uw laatste twee zinnen, heeft u in de rest van uw bericht helemaal gelijk. Nu krijgen de mensen dus islam, hindoeisme, en eigen filosofie, want dat is wat men wel wil en de Kerk, net als Onze God die Vader, Zoon, Heilige Geest is, respecteert de vrije wil. De kerken worden nu vooral moskeeën en goedkope winkels van allerlei filosofisch gedachtengoed zoals van meneer Walsche, zoals men heeft gewild.
In Rome werd in 1995 al de grootste moskee van Europa geopend. In datzelfde jaar opende werd in Londen de grootste hindoetempel buiten Azië in gebruik genomen. En het geestelijk erfgoed dat aan Europa werd gegund en gegeven en nu in groten getale wordt afgewezen, ging vervolgens over naar andere delen van de wereld, zoals Rusland. In Moskou droeg de patriarch in die jaren 90 de eerste Mis op in de nog onvoltooide kathedraal van Christus de Verlosser. Intussen zijn de door het communisme verstoten gebedsruimte weer opnieuw ingericht door de Kerken.
Verdraagzaamheid onder de volkeren heeft de idee van gelijkwaardigheid van de overtuigingen doen postvatten. De Kerk aanvaardt dit, wetende dat geschieden zal wat geschieden moet. Desondanks handhaaft Rome zolang als mogelijk is haar vele kerken en zijn in Rusland vele oude gebedsruimten opnieuw in gebruik genomen.
De grote afval tekent zich al tientallen jaren op voortschrijdende wijze af. In het verdraagzame Nederland gaan rechtzinnige christenen van verschillende denominaties gemakkelijker en vanzelfsprekender met elkaar om dan met vrijzinnige christenen van allerlei denominaties. En vrijzinnigen van de ene kerk hebben liever te maken met vrijzinnigen van andere kerken dan met rechtzinnigen van de eigen kerk. Christenen van de cultuur tegenover christenen van de belijdenis. Relativisten tegenover absolutisten. Christenen van de cultuur zijn louter voor dialoog. Christenen van de belijdenis voor missie én dialoog.
Sinds het begin van het derde millennium doet zich het cultuurverschijnsel voor dat vooral post-christenen wel overal de verdraagzaamheid prediken, maar nooit jegens degenen die christen zijn. Nou ja, in hún ogen 'nog'christenen zijn, want die zijn natuurlijk nog niet zo bij de tijd als zijzelf. Deze modernen zijn tolerant jegens de moslims (en dat moet óók), maar niet jegens de christenen en al helemaal niet jegens katholieken. De houding die hieraan ten grondslag ligt is dat men gemakkelijker tolerant is jegens dat wat ver weg is of lijkt te zijn.
Nederland was voorheen verzuild maar daarin geordend. Nu is Nederland wel ontzuild maar eveneens ontordend. Wat daarop volgt laat zich raden en tekent zich reeds af.
Post-christenen schamen zich voor wat in hun eigen ogen hun stupide verleden is. Zij haten hun christelijk erfgoed en schamen zich er publiekelijk voor. Doch in het prive domein van hun innerlijk verlangen zij meestal heimelijk naar de tederheid en geborgenheid die de Kerk hen bood. Dan komen plotseling dwars door de huidige levenservaringen de herinneringen omhoog, het besef van dingen waarvan men dacht dat die allang uitgebannen waren. Vooral bij oudere post-christenen. Zij hebben geleden aan de fouten van de Kerk, waardoor bijzaken, hoe verdrietig en pijnlijk die ook persoonlijk zijn, uitvergroot worden tot hoofdzaak. Uitvergroot tot een pijn die de blik op de Kerk verblindt.
Ondanks dat geldt de tolerantie van deze post-christenen wel voor de hoofddoekjes van moslimmeisjes op school, maar niet het godsdienstonderwijs aan bijzondere scholen van de eigen signatuur. Ze willen wel weten wat de ramadan is voor de moslims, maar de vasten voor de katholieken achten ze achterhaald. Oude christelijke paramenten maken hen ziedend van woede, behalve als ze in een museum te bezichtigen zijn. Ieder het zijne gunnen geldt voor hen alleen voor meer exotische religies. Het leren kennen van vreemde culturen en godsdiensten heeft men omarmd en men heeft de kennis van de eigen cultuur en godsdienst verwaarloosd. Het is nu zelfs zo dat kinderen op bijzondere scholen eerst onderwijs krijgen in de relativering van de verschillende godsdiensten, waardoor zij van alle godsdiensten bitter weinig tot niets weten, terwijl ze niet eens op een openbare school zitten maar een school voor bijzonder onderwijs bezoeken. Dit hangt niet alleen samen met de moderne eigen zelfhaat, maar men gebruikt het beroep op de dialoog als een rechtvaardiging hiervoor. Terwijl men de dialoog pas echt goed kan aangaan vanuit de kennis en waardering van de eigen cultuur en de eigen godsdienst.
Een werkelijk gesprek kan men in wezen helemaal niet aangaan op grond van verwaarlozing van het eigen standpunt, maar integendeel juist vanuit de koestering van de eigen waarden. Waardering van het eigene voedt juist de waardering voor het andere, mits die eigenheid over en weer wordt gegund. En dat is niet het geval. Dat dat niet het geval is, kan men eenvoudig al op dit forum zien aan recentelijke gebeurtenissen, en ook in Europa en Nederland.
Niets is levenlozer dan onpartijdigheid uit angst voor het eigen verleden en de eigen traditie.
