Verschil tussen ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE en liefde?

[Martha]

Goedemiddag Ericjan,

Mag ik u vragen tot welke denominatie u behoort? Dit zou ik u willen vragen omdat u steeds over christenen praat als zijnde een groep mensen waar u zichzelf niet toe schijnt te rekenen, en omdat u God met een apostrophe schrijft.

Mocht u Jood of Joods zijn, tot welke stroming van het Jodendom behoort u?

Vat u de vragen alstublieft niet op als stekeligheden, want zo zijn ze niet bedoeld. Het is mij simpelweg onduidelijk.

Bij voorbaat dank voor uw antwoord en vriendelijke groet,
Martha

Beste Martha,
Voorbeeld:
Nederlanders zijn doorgaans erg betuttelend, is iets dat ik als Nederlander (wonend en werkend in Finland) wel maak.
Dus als christen kan ik mij over christenen uitlaten.
Het gebruik van mijn wijze van G'd schrijven is al meermalen behandeld in het verleden, maar voor jou nog even kort.

Er is maar Een G'd, de G'd van Abraham, Isaac en Jacob, de G'd van Israel.
Om zeker te zijn dat het over de Ene Schepepr gaat, maak ik dat onderscheid.
Immers veel afgod dienaren spreken hun afgod ook met "God" aan.
God kan dus iedereen zijn, G'd kan alleen maar de G'd van Abraham, Isaac en Jacob, de G'd van Israel zijn.

Daarom ook speek ik over Yeshua en niet Jezus.
Yeshua was Joods en herkenbaar als Jood met pijpekrullen en al, leefde als Jood volgens de Joodse Wet van G'd via Mozes aan het Joodse volk gegeven. Yeshua was Zijn Joodse Naam.

Ik ben slechts een dienstknecht van G'd en Yeshua en volgeling van Christus.
Denominaties zijn mensenwerk Martha, dus ik volg wat dat betreft geen mensen, maar G'd en Yeshua en hetgeen Zij in de Schrift als feilloos Woord hebben laten opnemen.
Maar als ik op zoek zou gaan naar iets dat zou passen dan zou ik ergens tussen Nederland Hervormd en Babtist zitten.
Want de onbijbelse kinderdoop zoals bij de NH gebruikelijk kan ik niet steunen, de Bijbelse volwassen Baptisten doop wel.

Hartelijk dank dat u de moeite wilde doen de toelichting te geven.

Omdat het een directe relatie heeft met de topictitel zou ik u het volgende willen voorleggen. U schrijft:

"God kan dus iedereen zijn, G'd kan alleen maar de G'd van Abraham, Isaac en Jacob, de G'd van Israël zijn."

Is het niet juist zo dat God inderdaad juist iedereen kan zijn? Sprak Christus niet het volgende:

'Wanneer de Mensenzoon komt, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon. Dan zullen alle volken voor hem worden samengebracht en zal hij de mensen van elkaar scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt; de schapen zal hij rechts van zich plaatsen, de bokken links. Dan zal de koning tegen de groep rechts van zich zeggen: 'Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten. Ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op. Ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.'(Mt 25,31-46)

Bent u God wel eens tegengekomen?

Is niet juist God in Christus de mensen in onvoorwaardelijke liefde nabij en gelijk geworden? Voor Abraham was God een stem die hem riep van heel ver weg. Sinds ca 30 na Christus is God, zo wij geloven, voor alle mensen dichtbij gekomen. Is het niet juist zijn nederigheid die Christus heeft doen overwinnen? Hem ver weg op een hoge troon plaatsen, bijvoorbeeld door het woord God te vervreemden van de moedertaal van de ontvanger, is dat niet Hem wederom terugplaatsen buiten het bereik van de mensen?

Als u zichzelf dichter bij Jezus voelt als u hem Yeshua noemt, dan kunt u Hem natuurlijk zo noemen. Wij noemen Hem Jezus. De hoofdstad van Russya is Moskva, maar wij zeggen dat de hoofdstad van Rusland Moskou is. Zo relevant is het allemaal niet. Christus leeft. Jezus is de Emmanuel: God met ons. Zijn verrijzenis openbaart juist dat God de mensenkinderen niet in de steek laat en dat God zijn vreugde vindt onder de mensenkinderen. Onze Heer is gekomen om aan alle mensen, rijk of arm, geleerd of ongeletterd, blank of gekleurd, de vrede, de blijde boodschap van het leven te brengen.

[Messenger]

Bent u God wel eens tegengekomen?

https://www.youtube.com/watch?v=QOw7EuiFz0k(Joan Osborne)

[Wim Nusselder]

Lieve Martha en Ericjan,

Ongeacht de forumnaam is ieder mens voor ons zeer waardig. Met onze aanspreekvorm uiten wij onze eerbied voor de medemens, ongeacht zijn of haar situatie, uiterlijk, afkomst of geloof.

De combinatie meneer/mevrouw met achternaam komt mij vreemd over.
Ik prefereer dan lieve (als dat zou mogen)
Misschien moeten wij samen toestemming vragen aan de moderator Martha om elkaar met lieve aan te spreken

Elkaar als persoon aanspreken vind ook ik heel passend in een geloofsgesprek.

Waarom duidt jijzelf aan met 'ons', Martha?

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Martha]

Lieve Martha en Ericjan,

Ongeacht de forumnaam is ieder mens voor ons zeer waardig. Met onze aanspreekvorm uiten wij onze eerbied voor de medemens, ongeacht zijn of haar situatie, uiterlijk, afkomst of geloof.

De combinatie meneer/mevrouw met achternaam komt mij vreemd over.
Ik prefereer dan lieve (als dat zou mogen)
Misschien moeten wij samen toestemming vragen aan de moderator Martha om elkaar met lieve aan te spreken

Elkaar als persoon aanspreken vind ook ik heel passend in een geloofsgesprek.

Waarom duidt jijzelf aan met 'ons', Martha?

Met v&Vriendengroet,

Wim

Beste meneer Wim Nusselder,

Dit heb ik zeer recent reeds verteld en is contextafhankelijk. Zoals ik heb aangegeven ga ik daar in ieder geval voorlopig niet nog dieper op in dan dat ik reeds heb aangegeven.

Met vriendelijke groet,
Martha

[Wim Nusselder]

Hoi Martha,

Waarom duidt jijzelf aan met 'ons', Martha?

Dit heb ik zeer recent reeds verteld en is contextafhankelijk.

Wanneer en in welk topic?
Ik kan die uitleg niet vinden.


Met v&Vriendengroet,

Wim

[Piebe Paulusma]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

[ericjan]

Hartelijk dank dat u de moeite wilde doen de toelichting te geven.

Omdat het een directe relatie heeft met de topictitel zou ik u het volgende willen voorleggen. U schrijft:

"God kan dus iedereen zijn, G'd kan alleen maar de G'd van Abraham, Isaac en Jacob, de G'd van Israël zijn."

Is het niet juist zo dat God inderdaad juist iedereen kan zijn? Sprak Christus niet het volgende:

'Wanneer de Mensenzoon komt, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon. Dan zullen alle volken voor hem worden samengebracht en zal hij de mensen van elkaar scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt; de schapen zal hij rechts van zich plaatsen, de bokken links. Dan zal de koning tegen de groep rechts van zich zeggen: 'Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten. Ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op. Ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.'(Mt 25,31-46)

Deze benadering is incorrect Martha,
Deze gaat uit van het feit dat G'd bij mensen komt, dat deed G'd immers al vanaf Adam en Eva, de profeten, Mozes etc.
Wat ook waarheid is.
Maar mijn punt was dat afgoddienaren OOK een (af)god dienen en eren zie ze als god met een hoofdletter beschrijven.

Bent u God wel eens tegengekomen?

Is niet juist God in Christus de mensen in onvoorwaardelijke liefde nabij en gelijk geworden? Voor Abraham was God een stem die hem riep van heel ver weg. Sinds ca 30 na Christus is God, zo wij geloven, voor alle mensen dichtbij gekomen. Is het niet juist zijn nederigheid die Christus heeft doen overwinnen? Hem ver weg op een hoge troon plaatsen, bijvoorbeeld door het woord God te vervreemden van de moedertaal van de ontvanger, is dat niet Hem wederom terugplaatsen buiten het bereik van de mensen?

Mensen geloven zoveel, de Schrift is ons enige middel om te toetsen of dat corret is.
Want de Schrift laat zien dat G'd dus NIET voor alle mensen op deze wereld dichterbij is gekomen, alleen voor hen die Hij naar Yeshua laat gaan, zoals ik voorgaaand met citaten uit de Schrift heb onderbouwd

Als u zichzelf dichter bij Jezus voelt als u hem Yeshua noemt, dan kunt u Hem natuurlijk zo noemen. Wij noemen Hem Jezus. De hoofdstad van Russya is Moskva, maar wij zeggen dat de hoofdstad van Rusland Moskou is. Zo relevant is het allemaal niet. Christus leeft. Jezus is de Emmanuel: God met ons. Zijn verrijzenis openbaart juist dat God de mensenkinderen niet in de steek laat en dat God zijn vreugde vindt onder de mensenkinderen. Onze Heer is gekomen om aan alle mensen, rijk of arm, geleerd of ongeletterd, blank of gekleurd, de vrede, de blijde boodschap van het leven te brengen.

Nergens zie je mij schrijven dat ik van anderen verwacht dat ze ook Yeshua gaan gebruiken Martha.
Ik leg gewoon uit waarom ik Yeshya gebruik, Zijn Joodse Naam.
Het Jezus ontjoodst namelijk Yeshua, zoals ik het Christendom al zoveel gedaan is en wordt.

[ericjan]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Dat vind ik een heel mooie definitie Piebe !

[pyro]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Een werkgever kan zijn arbeiders best onvoorwaardelijk liefhebben. Los van het gegeven dat er natuurlijk consequenties zijn als een werknemer zijn arbeidscontract aan zijn laars lapt. Hoe zie jij de werking van onvoorwaardelijke liefde dan, als luilekkerland waar iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid?

[peda]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Dat vind ik een heel mooie definitie Piebe !

Maar de Liefde van God geldt wel uitsluitend voor de daartoe gepredestineerden. De Vader erkent in de predestinatie-optiek niet alle menselijke schepselen als Zijn zonen, hoewel Hij allen bij de conceptie heeft toegerust met een ziel. Uit menselijk gezichtspunt dus "" Selectieve "" Liefde, maar God is Ondoorgrondelijk, het kan dus zeker wel zo zijn dat bij Hem Onvoorwaardelijke Liefde geldt naar bijbels verstaan. En bijbels verstaan hoeft niet samen te vallen met het begrip verstaan in de mensenwereld.

[ericjan]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Dat vind ik een heel mooie definitie Piebe !

Maar de Liefde van God geldt wel uitsluitend voor de daartoe gepredestineerden. De Vader erkent in de predestinatie-optiek niet alle menselijke schepselen als Zijn zonen, hoewel Hij allen bij de conceptie heeft toegerust met een ziel. Uit menselijk gezichtspunt dus "" Selectieve "" Liefde, maar God is Ondoorgrondelijk, het kan dus zeker wel zo zijn dat bij Hem Onvoorwaardelijke Liefde geldt naar bijbels verstaan. En bijbels verstaan hoeft niet samen te vallen met het begrip verstaan in de mensenwereld.

Zoals de definitie van Piebe mooi laat zien geldt de onvoorwaardelijke liefde van de vader inderdaad alleen voor zijn kinderen.
En welke mensen kinderen van Vader G'd zijn is G'd in Zijn Woord duidelijk genoeg over.
Daarom is voorbede door christenen voor ongelovigen ook van belang, omdat de Schrift OOK laat zien dat G'd Zich door ZIjn kinderen laat verbidden.
In Afrika meegemaakt dat door mensen voorbereide evangelisatie campagnes nauwelijks iets opleverden. Mooie woorden en presentaies en uitleg, maar weinig resultaat. Ook meegemaakt dat een evangelist niets voorbereide en in gebed ging en op G'd vetrouwde en dat het geloof als het ware op de menigte viel en velen Yeshua in hun leven uitnodigden.

[peda]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Dat vind ik een heel mooie definitie Piebe !

Maar de Liefde van God geldt wel uitsluitend voor de daartoe gepredestineerden. De Vader erkent in de predestinatie-optiek niet alle menselijke schepselen als Zijn zonen, hoewel Hij allen bij de conceptie heeft toegerust met een ziel. Uit menselijk gezichtspunt dus "" Selectieve "" Liefde, maar God is Ondoorgrondelijk, het kan dus zeker wel zo zijn dat bij Hem Onvoorwaardelijke Liefde geldt naar bijbels verstaan. En bijbels verstaan hoeft niet samen te vallen met het begrip verstaan in de mensenwereld.

Zoals de definitie van Piebe mooi laat zien geldt de onvoorwaardelijke liefde van de vader inderdaad alleen voor zijn kinderen.
En welke mensen kinderen van Vader G'd zijn is G'd in Zijn Woord duidelijk genoeg over.
Daarom is voorbede door christenen voor ongelovigen ook van belang, omdat de Schrift OOK laat zien dat G'd Zich door ZIjn kinderen laat verbidden.
In Afrika meegemaakt dat door mensen voorbereide evangelisatie campagnes nauwelijks iets opleverden. Mooie woorden en presentaies en uitleg, maar weinig resultaat. Ook meegemaakt dat een evangelist niets voorbereide en in gebed ging en op G'd vetrouwde en dat het geloof als het ware op de menigte viel en velen Yeshua in hun leven uitnodigden.

Hallo ericjan,

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat jij wel op een eigen wijze omgaat met predestinatie. De combinatie van predestinatie en verbidden, waarbij God de voorbestemming in een aantal gevallen weer verandert. Zoals een aantal gebeden bij de profeten , die God op een andere gedachte bracht.

[ericjan]

Hallo ericjan,

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat jij wel op een eigen wijze omgaat met predestinatie. De combinatie van predestinatie en verbidden, waarbij God de voorbestemming in een aantal gevallen weer verandert. Zoals een aantal gebeden bij de profeten , die God op een andere gedachte bracht.

De Schrift laat zien dat G'd Zich laat verbidden door Zijn kinderen en dus daar wijs ik op.
Op welke basis G'd kiest welk mens Hij wel of niet naar Yeshua trekt wordt niet vermeld in de Schrift.
Het enige wat de Schrift ook vermeldt is dat G'd onze zielen al kent van voor onze geboorte, wellicht is dat van invloed?
(laatste is slechts een persoonlijke gok)
Er staat ook dat G'd onze harten en zielen doorzoekt en ons beter kent dan wijzelf doen.
Dus moeten we vertrouwen op Zijn beslissingen in deze.

[Messenger]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Een werkgever kan zijn arbeiders best onvoorwaardelijk liefhebben. Los van het gegeven dat er natuurlijk consequenties zijn als een werknemer zijn arbeidscontract aan zijn laars lapt. Hoe zie jij de werking van onvoorwaardelijke liefde dan, als luilekkerland waar iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid?

Er bestaat ook nog iets als eigen verantwoordelijkheid.
Dat er niet 'iets' hogers je in de gaten houdt, oordeelt en straft, hoeft niet te leiden tot verlies van elke vorm van verantwoordelijkheid. De eigen verantwoordelijkheid kan door het geweten knagen aan voorbije gebeurtenissen, waarbij het eigen oordeel over jezelf soms al meedogenloos is. Het berouw dat daarmee gepaard gaat kan een mens verteren.

[Wim Nusselder]

Wat is het verschil tussen ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE en liefde?
Zeer dikwijls wordt er in dit forum verwezen naar of gewezen op liefde en naatenliefde.
Wanneer word liefde ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE?

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Mooi, terug naar het topic.
De werkgever>werknemer-relatie is normaliter een voorbeeld van voorwaardelijke 'liefde'.
De vader>zoon-relatie is idealiter een voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde.
Daarmee geef je een indicatie van het verschil via voorbeelden.
Je hebt het verschil daarmee nog niet omschreven.
Laat staan gedefinieerd.

Er zijn behoorlijk wat werkgevers die het zeer aan hun hart gaat om werknemers te ontslaan, zelfs als ze slecht functioneren, en die dat pas zullen doen als ze er zelf aan onderdoor dreigen te gaan.
Er zijn behoorlijk wat kinderen die menen de liefde van hun ouders te (hebben) moeten verdienen door 'niet al te ver van de boom te vallen' of zelfs in hun voetsporen te (hebben moeten) treden.
Deze voorbeelden zijn dus niet afdoende als antwoord op Ericjan's vragen.

Je kunt voorwaardelijk van de een houden en onvoorwaardelijk van een ander.
Als je daar redenen (criteria) voor hebt kun je het laatste als 'selectieve onvoorwaardelijke liefde' beschouwen.
Selectiviteit en onvoorwaardelijkheid sluiten elkaar niet uit.

Onwaardelijkheid van de liefde voor een bepaald persoon impliceert slechts dat de liefde niet afhankelijk is van iets waar die persoon een keuze in heeft.
'Ben jij mijn kind? (Iets waar je niet voor hebt kunnen kiezen.) Dan houd ik van je, ongeacht wat je kiest en doet.'

[Piebe Paulusma]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Een werkgever kan zijn arbeiders best onvoorwaardelijk liefhebben. Los van het gegeven dat er natuurlijk consequenties zijn als een werknemer zijn arbeidscontract aan zijn laars lapt. Hoe zie jij de werking van onvoorwaardelijke liefde dan, als luilekkerland waar iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid?

Je klinkt een beetje zuur net als de oudste zoon uit Lukas 15,28.

[pyro]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Een werkgever kan zijn arbeiders best onvoorwaardelijk liefhebben. Los van het gegeven dat er natuurlijk consequenties zijn als een werknemer zijn arbeidscontract aan zijn laars lapt. Hoe zie jij de werking van onvoorwaardelijke liefde dan, als luilekkerland waar iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid?

Er bestaat ook nog iets als eigen verantwoordelijkheid.
Dat er niet 'iets' hogers je in de gaten houdt, oordeelt en straft, hoeft niet te leiden tot verlies van elke vorm van verantwoordelijkheid. De eigen verantwoordelijkheid kan door het geweten knagen aan voorbije gebeurtenissen, waarbij het eigen oordeel over jezelf soms al meedogenloos is. Het berouw dat daarmee gepaard gaat kan een mens verteren.

Jij ziet een meedogenloos oordeel over jezelf als een werking van onvoorwaardelijke liefde?

[pyro]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Een werkgever kan zijn arbeiders best onvoorwaardelijk liefhebben. Los van het gegeven dat er natuurlijk consequenties zijn als een werknemer zijn arbeidscontract aan zijn laars lapt. Hoe zie jij de werking van onvoorwaardelijke liefde dan, als luilekkerland waar iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid?

Je klinkt een beetje zuur net als de oudste zoon uit Lukas 15,28.

Ik herken me er niet in.
Ook het verhaal van de verloren zoon zie ik niet als een roze wolk. Ik bedoel, je kan het verhaal ook zo interpreteren dat het wel ok is je erfdeel er doorheen te jassen, immers papa houdt toch wel van me, als het geld op is ga ik gewoon weer terug naar huis, heb ik in elk geval lol gehad.

[Messenger]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Een werkgever kan zijn arbeiders best onvoorwaardelijk liefhebben. Los van het gegeven dat er natuurlijk consequenties zijn als een werknemer zijn arbeidscontract aan zijn laars lapt. Hoe zie jij de werking van onvoorwaardelijke liefde dan, als luilekkerland waar iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid?

Er bestaat ook nog iets als eigen verantwoordelijkheid.
Dat er niet 'iets' hogers je in de gaten houdt, oordeelt en straft, hoeft niet te leiden tot verlies van elke vorm van verantwoordelijkheid. De eigen verantwoordelijkheid kan door het geweten knagen aan voorbije gebeurtenissen, waarbij het eigen oordeel over jezelf soms al meedogenloos is. Het berouw dat daarmee gepaard gaat kan een mens verteren.

Jij ziet een meedogenloos oordeel over jezelf als een werking van onvoorwaardelijke liefde?

Nee, stel dat God inderdaad jou onvoorwaardelijk lief heeft en daardoor een luilekkerland ontstaat waar je niet wordt afgerekend op je daden, je gedachten of je spreken... Dan kun je denken dat iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid, maar dan is er nog steeds jouw eigen verantwoordelijkheid. Je kunt dus jezelf altijd nog ter verantwoording roepen.

[pyro]

Nee, stel dat God inderdaad jou onvoorwaardelijk lief heeft en daardoor een luilekkerland ontstaat waar je niet wordt afgerekend op je daden, je gedachten of je spreken... Dan kun je denken dat iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid, maar dan is er nog steeds jouw eigen verantwoordelijkheid. Je kunt dus jezelf altijd nog ter verantwoording roepen.

Dus het is niet goed jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben?

[Messenger]

Nee, stel dat God inderdaad jou onvoorwaardelijk lief heeft en daardoor een luilekkerland ontstaat waar je niet wordt afgerekend op je daden, je gedachten of je spreken... Dan kun je denken dat iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid, maar dan is er nog steeds jouw eigen verantwoordelijkheid. Je kunt dus jezelf altijd nog ter verantwoording roepen.

Dus het is niet goed jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben?

Jazeker wel. Als je jezelf onvoorwaardelijk liefhebt, kun je ook de ander onvoorwaardelijk liefhebben.
Wel is het volgens mij zo dat je een ingebouwd verantwoordelijkheidsbesef hebt.

In het eerdere voorbeeld dat ik beschreef, waarin het geweten en het berouw de mens verteren kan, is het heel wenselijk dat iemand inderdaad ook onvoorwaardelijk zichzelf lief heeft en zichzelf kan vergeven.
Als iemand dat niet kan, door een negatief zelfbeeld, kan dat zelfs leiden tot auto-mutilatie of erger.

[pyro]

Dus het is niet goed jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben?

Jazeker wel. Als je jezelf onvoorwaardelijk liefhebt, kun je ook de ander onvoorwaardelijk liefhebben.
Wel is het volgens mij zo dat je een ingebouwd verantwoordelijkheidsbesef hebt.

In het eerdere voorbeeld dat ik beschreef, waarin het geweten en het berouw de mens verteren kan, is het heel wenselijk dat iemand inderdaad ook onvoorwaardelijk zichzelf lief heeft en zichzelf kan vergeven.
Als iemand dat niet kan, door een negatief zelfbeeld, kan dat zelfs leiden tot auto-mutilatie of erger.

Tja dat laatste is geen gezonde manier van met (zelf)kritiek omgaan.
Blijft wel de vraag hoe verantwoordelijkheid zich verhoudt tot onvoorwaardelijkheid, immers er is iets dat je beoordeelt, ook als het inwendig gebeurt, en dat stelt wel een voorwaarde, die beoordeling. Dus is het geen onvoorwaardelijke liefde...

[coby]

Voorwaardelijk is de liefde van een werkgever voor zijn arbeiders. Zolang zij hun taken volbrengen is er geen wolkje aan de hemel. Maar onvoorwaardelijk is de liefde van een vader voor zijn zonen. Ook al heeft een van zijn zonen diens taken verzaakt, dan nog heeft zijn vader hem lief. Dat is het verschil naar mijn mening.

Ja alleen echt onvoorwaardelijk is het niet. Hypothetisch gezien zou de zoon z'n broers en zussen uit kunnen moorden zonder enige spijt en ook z'n pa kunnen vermoorden. Dan nog vergeeft God en heeft Hij lief tenzij het gewoon maar doorgaat en nooit stopt lijkt me.
Maar dan zei Hij dat ze helemaal niet Zijn zonen waren, maar van de duivel.

[ericjan]

Nee, stel dat God inderdaad jou onvoorwaardelijk lief heeft en daardoor een luilekkerland ontstaat waar je niet wordt afgerekend op je daden, je gedachten of je spreken... Dan kun je denken dat iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid, maar dan is er nog steeds jouw eigen verantwoordelijkheid. Je kunt dus jezelf altijd nog ter verantwoording roepen.

G'd laat duidelijk zien dat van luilekkerland geen sprake is, zo werkt genade van G'd niet:

G'd straft nog steeds de zonden, juist wanneer Zijn kinderen die Hij ONVOORWAARDELIJK liefheeft zondigen.
Christenen worden geacht tot bloedens toe weerstand te bieden tegen zondigen.
En de straffen die G'd uitdeelt onder Zijn kinderen zijn geen reden tot blijdschap op dat moment.


1 Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt,
2 terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God.
3 Want let toch scherp op Hem Die zo'n tegenspraak van de zondaars tegen Zich heeft verdragen, opdat u niet verzwakt en bezwijkt in uw zielen.
4 U hebt nog niet tot bloedens toe weerstand geboden in uw strijd tegen de zonde.
5 En u bent de vermaning vergeten waarmee u als kinderen wordt aangesproken: Mijn zoon, acht de bestraffing van de Heere niet gering en bezwijk niet, als u door Hem terechtgewezen wordt.
6 Want de Heere bestraft wie Hij liefheeft, en Hij geselt iedere zoon die Hij aanneemt.
7 Als u bestraffing verdraagt, behandelt God u als kinderen. Want welk kind is er dat niet door zijn vader bestraft wordt?
8 Maar als u zonder bestraffing bent, waar allen deel aan hebben gekregen, bent u bastaarden en geen kinderen.
9 En verder hadden wij onze aardse vaders als opvoeders, en wij hadden ontzag voor hen. Zullen wij ons dan niet veel meer onderwerpen aan de Vader van de geesten, en leven?
10 Want zij hebben ons wel voor een korte tijd naar het hun goeddacht bestraft, maar Hij doet dat tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid.
11 En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid.
Heebreen 12

Kortom, kinderen van G'd in Christus mogen nog steeds niet zondigen en zullen worden gestraft door G'd bij zondigen. De Genade van Christus doet daaraan niets af. DIE genade is voor het eeuwige leven en NIET voor G'd Zijn Zegen te ontvangen in dit leven.


[modbreak Trajecto]
De wijze waarop je formuleert is niet conform de forumbedoelingen want je formuleert hier iets als onomstotelijke waarheid en niet als jouw geloofsopvatting.
Wat betreft (de) Bijbel(teksten) staat er op de Frontpagina van het forum:
"De Bijbel geldt voor het forum als belangrijk voor onderzoek maar geldt niet als een boekenreeks die feilloos is en/of een elke aardse cultuur overstijgende en complete bron van waarheid, die tot in de details steeds Gods wil beschrijft. (...)
Bijbelteksten gelden niet als een bewijs op het forum."

[Martha]

Nee, stel dat God inderdaad jou onvoorwaardelijk lief heeft en daardoor een luilekkerland ontstaat waar je niet wordt afgerekend op je daden, je gedachten of je spreken... Dan kun je denken dat iedereen bevrijd is van elke vorm van verantwoordelijkheid, maar dan is er nog steeds jouw eigen verantwoordelijkheid. Je kunt dus jezelf altijd nog ter verantwoording roepen.

Dus het is niet goed jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben?

Jazeker wel. Als je jezelf onvoorwaardelijk liefhebt, kun je ook de ander onvoorwaardelijk liefhebben.
Wel is het volgens mij zo dat je een ingebouwd verantwoordelijkheidsbesef hebt.

In het eerdere voorbeeld dat ik beschreef, waarin het geweten en het berouw de mens verteren kan, is het heel wenselijk dat iemand inderdaad ook onvoorwaardelijk zichzelf lief heeft en zichzelf kan vergeven.
Als iemand dat niet kan, door een negatief zelfbeeld, kan dat zelfs leiden tot auto-mutilatie of erger.

Een mooi en waar inzicht. Tegelijk een opdracht die voor een mens meestal moeilijk te vervullen is.