Wat jammer dat het zo gaat. De allergieën aan christelijke zijde zijn nog zo groot dat men niet leest wat iemand schrijft en meteen in de verdediging schiet.Piebe Paulusma schreef:Ja, maar op andere plaatsen leerde hij ook dat de dag van het oordeel nabij was. Dus helemaal geen zorgen over morgen (de toekomst) lijkt me niet wat hij bedoeld heeft.Martha schreef:Ook Christus leerde de mensen dit.Messenger schreef:Als je in het NU leeft, leef je niet per se als een wild beest.pyro schreef:Het antwoord voel je misschien al aankomen?Martha schreef: De heer Messenger haalde het dier en de kat aan in relatie tot tobben. Meer niet. Over aanpassing, geweld en dergelijken sprak hij niet.
Ik tob liever als een beschaafd mens (over iets anders dan het nu) dan te leven als een wild beest hier en nu...
Als het verstand is uitgeschakeld heb je je gedachten uitgeschakeld. Ook oordeel je niet en geniet je van het moment, van heel simpele dingen. Slapen gaat probleemloos (in mijn geval) omdat je geen problemen en gepieker in bed hebt. Als ik ga liggen ben ik doorgaans binnen een paar minuten in diepe slaap.
Dat het verstand even uitstaat maakt je nog geen wild dier.
Je hebt dan rust in het hoofd. Je bent niet bezig met gisteren en niet met morgen. Eigenlijk staat het verstand niet uit maar op stand-by.Waarop rust geen taboe? En zijn de biechtvaders geen stille getuigen dat katholieken (ook) tobben? Tobben is geen misdaad hoor, bijbels bezien, nee integendeel!Martha schreef:Overigens ofschoon wij een andere visie hebben op de vraag of christendom tot aanwakkering van schuld, angst e.d. leidt, begrijpen wij heel goed wat u bedoelt. Bij sommige gelovigen en denominaties lijkt het wel alsof tobben als een bewijs wordt gezien van geloof. Als men niet tobt is men niet gelovig genoeg, lijkt wel. Het tegendeel onderwees Christus. Dat rust zoveel achterdocht opwekt, vinden wij een trieste zaak. Dat is niet overal in het christendom zo gelukkig. In onze Katholieke Traditie rust er beslist geen taboe op. Integendeel.
'Het hart der wijzen is in het klaaghuis, maar het hart der zotten in het huis der vreugde.' (Pred 7,4)
Hierbij de vraag aan het beheer om de draad maar af te sluiten.