Welvaartsreligie

[Jerommel]

Ik twijfelde of het beter in CZDP of CL had gekund, maar kan altijd nog verplaatst worden indien nodig.

Welvaartsreligie.
Wat zijn de problemen, waar staat het tegenover Gods Woord?

Een moeilijk onderwerp, omdat iedereen die God zoekt dat m.i. doet vanuit een gemis, leegte of behoefte.
Maar ik denk dat we het wel kunnen afbakenen.
Bij typische welvaartsreligie gaat het immers om het inlossen / claimen / najagen / ambiëren van mooie beloften voor je leven hier en nu.
Een lokker voor wie zich tekort voelt gedaan, voor wie het leven in dit lichaam niet zo mee zit als men denkt verdiend te hebben.
Maar leidt het naar de Weg of van de Weg af?
De maatstaf is een menselijke maatstaf: "Gaat het nu beter met mijn leven, ben ik gelukkiger nu ik God aan mijn zij heb?"
God als zelfrealisatie coach zegmaar.
Waar gaat dat over de grens, en hoe bepaal je dat?

[Adinomis]

Je hebt gelijk als je zegt dat je bij God terecht komt uit egoïstische motieven. Dan kan ook niet anders, want door de zondeval zijn we op onszelf gericht in plaats van op God.
Maar bij Jezus gekomen horen we Hem zeggen: De tijd is vervuld en het Koninkrijk van God is nabijgekomen; bekeer u en geloof het Evangelie. (Markus 1:15)
Het woord "bekeer u" betekent een koerswijziging. We moeten ons afkeren van de wereld en ons toekeren naar Hem. Dat is evangelie en evangelie betekent "blijde boodschap".
Dus - als het goed is - blijft het niet zo dat we op onszelf gericht blijven. Eigenlijk maakt dat een mens ook alleen maar ongelukkig.

Jerommel schreef: De maatstaf is een menselijke maatstaf: "Gaat het nu beter met mijn leven, ben ik gelukkiger nu ik God aan mijn zij heb?"
God als zelfrealisatie coach zeg maar.

Jezus zegt: Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.
Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt? Of wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel?

Bij de vraag "gaat het nu beter met mijn leven" gaat het nog steeds om het eigen "ik" en dat komt vooral tot uiting in het woord "zelfrealisatie". Dan is geloof een manier om het beter te krijgen.
Dus "welvaartsreligie".

Pas als we God leren vertrouwen en ons leven helemaal aan Hem durven over te geven, kan Hij ons leven leiden. Maar dan is er niet de zucht naar welvaart.
Paulus wilde God dienen en niet zichzelf en zijn ervaring was: 2 Kor.6: 4 Maar in alles bewijzen wij onszelf als dienaars van God, in veel volharding: in verdrukkingen, in noden, in benauwdheden,
5 in slagen, in gevangenissen, in oproer, in ingespannen arbeid, in nachten zonder slaap, in vasten, 6 in reinheid, in kennis, in geduld, in vriendelijkheid, in de Heilige Geest, in ongeveinsde liefde,

Maar een leven met God geeft ons vrede in het hart. De onrust verdwijnt. We beseffen "dit is goed, dit is eerlijk, dit is goddelijk". En daarover mogen we ons verblijden. Dat is zelfs een opdracht:

Fil. 4:
4 Verblijd u altijd in de Heere; ik zeg het opnieuw: Verblijd u.
5 Uw welwillendheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij.
6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
7 en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

We zijn op Jezus gericht en dan gaan we niet evalueren of we "ons doel" bereikt hebben, maar we constateren die vrede van God die alle begrip te boven gaat. Die gave van God maakt ons blij.

Natuurlijk zijn we niet volmaakt in het overgeven van onze wil aan God. We moeten steeds daarnaar terugkeren en dat is ook een besluit van onze wil.
En als er lijden is dan mogen we ons oog ook op Hem vestigen. God kan het lijden wegnemen, maar als Hij dat niet doet zal Hij ons boven dat lijden uittillen als we op Hem gericht blijven.

[Sanne]

Een moeilijk onderwerp, omdat iedereen die God zoekt dat m.i. doet vanuit een gemis, leegte of behoefte.
Maar ik denk dat we het wel kunnen afbakenen.
Bij typische welvaartsreligie gaat het immers om het inlossen / claimen / najagen / ambiëren van mooie beloften voor je leven hier en nu.
Een lokker voor wie zich tekort voelt gedaan, voor wie het leven in dit lichaam niet zo mee zit als men denkt verdiend te hebben.
Maar leidt het naar de Weg of van de Weg af?
De maatstaf is een menselijke maatstaf: "Gaat het nu beter met mijn leven, ben ik gelukkiger nu ik God aan mijn zij heb?"
God als zelfrealisatie coach zegmaar.
Waar gaat dat over de grens, en hoe bepaal je dat?

Jezus benadrukt in de bergrede juist dat je gelukkig bent als je bewust bent van die leegte. In de NBG staat Mattheus 5:3 als volgt vertaald: "Zalig de armen van geest". Dat is zo wel moeilijk te begrijpen. Letterlijk staat er dat de bedelaars van geest gelukkig zijn. Personen die zich bewust zijn van hun spirituele behoefte zullen moeite doen om die leegte op te vullen. Een mens moet namelijk niet van brood alleen leven.
En als je je op die manier voedt, krijg je antwoorden op je levensvragen, een hoop voor de toekomst, een goed geweten en een goede verhouding met God. Heel wat zaken die gelukkig maken. Tenminste, ik vind van wel.

[grondig christelijk]

Een moeilijk onderwerp, omdat iedereen die God zoekt dat m.i. doet vanuit een gemis, leegte of behoefte.
Maar ik denk dat we het wel kunnen afbakenen.
Bij typische welvaartsreligie gaat het immers om het inlossen / claimen / najagen / ambiëren van mooie beloften voor je leven hier en nu.
Een lokker voor wie zich tekort voelt gedaan, voor wie het leven in dit lichaam niet zo mee zit als men denkt verdiend te hebben.
Maar leidt het naar de Weg of van de Weg af?
De maatstaf is een menselijke maatstaf: "Gaat het nu beter met mijn leven, ben ik gelukkiger nu ik God aan mijn zij heb?"
God als zelfrealisatie coach zegmaar.
Waar gaat dat over de grens, en hoe bepaal je dat?

Jezus benadrukt in de bergrede juist dat je gelukkig bent als je bewust bent van die leegte. In de NBG staat Mattheus 5:3 als volgt vertaald: "Zalig de armen van geest". Dat is zo wel moeilijk te begrijpen. Letterlijk staat er dat de bedelaars van geest gelukkig zijn. Personen die zich bewust zijn van hun spirituele behoefte zullen moeite doen om die leegte op te vullen. Een mens moet namelijk niet van brood alleen leven.
En als je je op die manier voedt, krijg je antwoorden op je levensvragen, een hoop voor de toekomst, een goed geweten en een goede verhouding met God. Heel wat zaken die gelukkig maken. Tenminste, ik vind van wel.

de door jou gepasseerde passage verwijst naar

Psalm 34:19
Terzijde staat de Ene
gebrókenen van hárt,
hij bevrijdt verbríjzeldén van géest.

Ik denk dus dat dit degenen zijn die zichzelf hebben leren zien zoals ze zijn, dit diep hebben ervaren. Zondaar tot en met, berouwvol en wetende van hun afhankelijkheid in Christus. Dan is ik niets meer en JC wordt steeds groter. Dan staat de mens niet centraal, maar het reddende werk voor ons verricht. Dat verhoud zich dus nooit met welvaartsevangelie die persoonlijke successen belooft.

[Jerommel]

Duidelijke taal wat mij betreft.

Evengoed ga ik momenteel financieel niet goed, en ik baal daar ernstig van en ben beetje wanhopig...
En dan klaag ik toch bij God daar over...
Eigenlijk klaag ik altijd tot God als ik niet wel vaar..
Jerommel is de beproevingen (des levens) erg beu ook..

[Adinomis]

Is dit niet wat we allemaal moeten beseffen?

[Jerommel]

Ik kom niet door die stijl heen hoor, na 30 seconden maar weer af gezet.
Ik denk dat de boodschap verder wel voor de hand ligt:
De veroordeling van Jezus betekende de vrijspraak van de zondaar.
(en / of andersom)

[Special angel]

Beste j.
Ik geloof in de bijbel en de bijbel spreekt heel duidelijk over welvaart en welzijn in diverse teksten.Zowel in het oude testament als in het NT. En tegelijk geeft de Hemelse Vader ons alleen wat we nodig hebben en wat binnen zijn wil en plan ligt, want Hij zorgt voor ons en houdt onvoorwaardelijk van ons.

Ten eerste raad ik je aan om heel veel en heel geconcentreerd aandachtig de bijbel te lezen en dan vooral deuteronomium 27 tm 30 en maleachi 3. En de 4 evangelien.

Ten tweede raad ik je aan daar over na te denken, te bidden, God, de heilige geest, en mensen om wijsheid te vragen, en adviezen te vragen aan wijze mensen, zowel over de bijbelteksten alsmede over de keuzes die jij maakt of moet gaan maken of hebt gemaakt in je leven.spreuken zegt: Door veel raadgevers wordt men wijs. Dus als je verder wilt komen in je leven betrek dan wijze anderen erbij, liefst christenen omdat die ook samen met jou kunnen bidden en bijbel lezen en willen zoeken naar Gods plan voor jouw leven en geleid worden door de heilige geest van God.

Jezus zegt in joh 10 : 10" de duivel is gekomen om te stelen en te vermoorden maar IK geef leven en overvloed. " dat zijn heilige woorden van onze Messias zelf, in hoogst eigen persoon. Ik hoop dat je dat gelooft en ziet gebeuren in je leven want Jezus wil jou ook Leven en Overvloed geven. Zowel geestelijk als in andere gebieden van je leven wil de Vader je graag zegenen en helpen.

God geeft wat we nodig hebben, dwz dat God ons bv geen 1000 Porsches geeft( tenzij dat in Zijn wil ligt maar dat lijkt me onwaarschijnlijk). Je mag de Heere God wel bidden om wat jij nodig hebt dat kan bv woonruimte zijn, vervoer, eten, kleding, werk etc. Maar Hij zal je nooit iets geven wat niet bij zijn plan past voor jouw leven. En we krijgen ook niet allemaal hetzelfde. En soms krijg je iets heel anders of op een andere meniet of op een andere tijd of door bekende of onbekende mensen heen. God heeft oneindig veel wegen en mogelijkheden om ons te bereiken.

Als je kijkt naar het gebed het Onze Vader, wat Jezus ook aan ons vertelt, Hoe we de Vader mogen bidden, zie je een blauwdruk van een goed gebed. Dat mag je elke dag bidden of zelf een variant erop bedenken, bijvoorbeeld:

Ik bid:
lieve vader in de hemel, u bent God en u bent Vader dank u dat ik u vader mag noemen,
God is mijn en onze Vader,
van alle gelovigen wereldwijd,
ik belijd dat U mijn Vader bent
en mag zijn
en dat ik Uw kind wil zijn en dat ik U nodig heb, boven mij, als mijn papa.
Vader wat ben ik blij met U ,dat u er bent, en bij mij wilt zijn, en met mij contact wilt. Ik wil ook graag contact met u en ik bid u wilt u mij helpen om open te staan voor uw spreken tot mij op elke manier.

Ik belijd dat U boven mij bent u bent in de hemel

Ik belijdt dat Uw koninkrijk zal komen

Ik wil dat niet mijn wil maar Uw wil geschiedde, in heel mijn leven ,wat dat ook moge koste.

Uw wil alleen is belangrijk en alles zal gaan zoals U dat wilt. uw wil geschiedde in de hemel en op aarde, in mijn huis in mijn leven, in mijn relaties, in mijn werk en overal.

Geef ons heden ons dagelijks brood: Ik vraag U Vader om mij te willen voorzien in al mijn dagelijkse noden en ik dank u voor alles wat ik uit Uw hand mag ontvangen.

En vergeef ons onze schulden : Heere God ik erken dat ik elke dag weer zondig en een zondaar ben en wilt u aub al
mijn fouten en zonden vergeven omdat ik er echt berouw van heb,

Gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren: Ja Heer ik geloof dat ik door Uw HULP en kracht en HG en Liefde mijn vijanden kan vergeven en wil vergeven en kan liefhebben en dat ik door U het oude leven kan loslaten zodat u mij kunt vrijmaken. En als ik mijn vijanden niet vergeef zult u mij niet vergeven en zal ik verloren gaan in schuld. Maar U heer bent mijn Redder.

En leidt ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze : help mij Vader dat ik niet in de buurt kom van verleidingen en er hard bij wegloop en geen verleidingen opzoek,of toelaat in mijn leven, Of in mijn huis of in mijn
buurt, en als ik er wel bij in de buurt kom dat ik door Uw
hulp mag standhouden en niet in zonde zal vallen , en als ik wel gevallen ben wilt u mij dan aub weer optillen
vergeven en verder helpen. verlos mij heer van mijn zonde, verlos mij van de boze, de duivel , zijn demonen, en zijn slechte plannen, verlos mij van alle slechte plannen en slechte gedachten, verlos mij van mijn verslavingen, mijn slechte gewoontes. Help mij stand te houden tegen de vijand want u bent veel sterker dan de vijand en heeft densatan overwonnen op het kruis van golgotha. En met u ben ik meer dan overwinnaar. En Hij die in mij is is sterker dan die in de wereld is.

Want van u is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid tot in eeuwigheid amen, ik geloof dat ik aan het einde van elk gebed u weer alle eer mag kan en wil geven want alles is van u, ik ben van u, en alles om mij heen is van u, en voor u, mijn huis mijn fiets mijn auto alles wat u mij heeft toevertrouwt het is van en voor u en voor uw eer en glorie. en van u en in u is alle kracht , u bent Heere der heren en boven alles en iedereen en boven mijn (en anderen hun) noden en omstandigheden en u regeert tot in eeuwigheid. gisteren heden en voor altijd bent en blijft
U mijn God en heer .amen.

Dit gebed is een voorbeeld hoe je zou kunnen bidden. Het onze vader bevat alle ingrediënten van een goed gebed .

En in welke mate de Heere Jezus jou welvaart en welzijn gaat geven weet Hij alleen. Maar als je je zonden belijdt en nalaat zul je voorspoedig zijn . De beloftes van God in de bijbel zijn ook voor jou. En voor een ieder die Hem gelooft en zijn geboden onderhoudt.

[Special angel]

Nog een paar teksten om over na te denken
Jozua 1:7 1:8
Gen 24
1sam18:14
2kron 20:20
2kron24:20
2kron26:5

2kron31
2kron32
Spreuk 28:13
Bovenstaande gaan over hoe wat waar wanneer en aan wie God voorspoed geeft.

Hopelijk geeft je dat kracht om op Gods weg door te gaan !
Mvg
Sa.

[grondig christelijk]

Is dit niet wat we allemaal moeten beseffen?

ja

[Sanne]

Ik vind het zelf altijd een geruststelling als ik lees dat Bijbelschrijvers hun omstandigheden ook wel eens beu waren en daarover hun hart uitstortte bij God. Jeremia in Jeremia 12:1,2 bijvoorbeeld en Habakuk in Habakuk 1:2,3. Ze moeten allebei een sterke band met God hebben gehad, dat zij zich zo openhartig durfden te uitten. En ze werden daar ook niet voor veroordeeld. God vatte hun zorgen ernstig op en gaf ze respectvol antwoord.

Het is niet vreemd dat ook wij onze omstandigheden wel een beu zijn. Volgens 2 Timotheus 3:1-5 zijn de laatste dagen zwaar en moeilijk door te komen. Dat geldt voor iedereen; gelovig of niet. Bovendien komen we ook wel eens in de problemen door onze eigen fouten; wat we zaaien dat zullen we ook oogsten. En dan is er nog de duivel die zijn pijlen speciaal richt op de gelovigen.

Ik geloof dat God het heel graag ziet dat wij ons hart bij hem uitstorten.- Psalm 55:23. Hij zal ons antwoord geven op onze vragen en de kracht geven om te volharden in het geloof ondanks onze moeilijkheden.

"Laten we onophoudelijk goed doen; want als we de moed niet opgeven, zullen we te zijner tijd de oogst binnenhalen". - Galaten 6:9.

[Adinomis]

Mooi Sanne. Dat geeft ook aan dat het niet altijd voor de wind gaat. Dat zijn situaties waarin ons geloof op de proef wordt gesteld.
Je noemde Habakuk. In dit bijbeldeel begint hij met een roep om hulp en hij heeft het gevoel dat de Here hem niet hoort.
Maar aan het slot van zijn betoog (hoofdstuk 3) kan hij de Here prijzen ondanks moeiten:

17 Al zal de vijgenboom niet bloeien,
al zal de wijnstok niets voortbrengen,
al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen,
al zal er geen koren op de akkers staan,
al zal er geen schaap meer in de kooien zijn
en geen rund meer binnen de omheining –
18 toch zal ik juichen voor de HEER,
jubelen voor de God die mij redt.
19 God, de HEER, is mijn kracht,
hij maakt mijn voeten snel als hinden,
hij laat mij over mijn bergen gaan.

[Special angel]

In de topic staat religie. Dat is niet wat God wil. De Heere God wil met alle mensen een relatie. Heel persoonlijk heel echt. Vriendschap. liefde. Echtheid.openheid. Daar verlangt onze Hemelse Vader naar. Dat is tegelijkertijd een stap in geloof zetten. De uitgestoken hand van de Vader aannemen ,vastpakken, vasthouden. Dat vergt soms moed, lef, doorzettingsvermogen, overgave. En tegelijkertijd toegeven dat je niets uit jezelf kunt. Dat alles uit genade geschonken wordt. Jezus zegt in Johannes 15 Ik ben de ware wijnstok en gij zijt de ranken, Wie in mij blijft gelijk ik in hem die zal veel vrucht dragen. want zonder Mij kunt gij niets doen. Dat is de waarheid. Wat en wie zijn wij zonder Jezus ? Dan zijn we de WEG de Waarheid en Het Leven kwijt. Maar de here Jezus komt naar je toe en wil je helpen.

De woorden van Sanne en adinomis raken mij ook. Het gaat idd niet altijd goed in ons leven. Ook christenen worden wel eens ziek, moeten wel eens naar een dokter, moeten soms geopereerd worden, moeten soms medicijnen slikken, hebben met moeiten te maken, krijgen miskramen, etc etc. Daar weet ik alles van. Ook ik heb een "doorn in het vlees" net als Paulus. Ook ik slik medicijnen en heb te maken met tig doktoren en word elk jaar geopereerd. Maar in dat alles weet ik dat God dezelfde is ,gisteren heden en tot in alle eeuwigheid! dan nog is God de Heelmeester, de Geneesheer, de almachtige! Dan bid ik dat God voor mij wil zorgen, de doktoren de verpleging de medicijnen wil zegenen en erbij wil zijn en aan allen wijsheid rust vrede bemoediging kracht energie vertrouwen wil geven.
God is mijn hulp en toevlucht in elke situatie. Hij wil er bij zijn! En in dit alles ben ik meer dan overwinnaar door hem die mij kracht geeft. Wat er ook gebeurt in mijn leven of gebeuren zal in het leven, ik geef God alle eer en lof en dank, ik juich en jubel voor HEM.

[Special angel]

Op de woorden van Sanne en adinomis zeg ik : AMEN!!!

[Sanne]

Je noemde Habakuk. In dit bijbeldeel begint hij met een roep om hulp en hij heeft het gevoel dat de Here hem niet hoort.
Maar aan het slot van zijn betoog (hoofdstuk 3) kan hij de Here prijzen ondanks moeiten:

17 Al zal de vijgenboom niet bloeien,
al zal de wijnstok niets voortbrengen,
al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen,
al zal er geen koren op de akkers staan,
al zal er geen schaap meer in de kooien zijn
en geen rund meer binnen de omheining –
18 toch zal ik juichen voor de HEER,
jubelen voor de God die mij redt.
19 God, de HEER, is mijn kracht,
hij maakt mijn voeten snel als hinden,
hij laat mij over mijn bergen gaan.

Ja, bijzonder is dat. Want aan de situatie waarin Habakuk verkeerde, veranderde op dat moment niets. Alleen zijn kijk erop was veranderd. Hij kreeg d.m.v. een visioen - Hab.1:5-11- te weten dat God echt zou gaan ingrijpen. Dat was al door Jesaja en Jeremia voorzegd, maar misschien vond Habakuk het allemaal een beetje te lang duren.
In 2:1-3 krijgt hij Gods vriendelijke antwoord dat ook al laat de vervulling van het visioen op zich wachten, het zeker niet te laat zal komen. En in 2:4 staat ook dat het er niet om gaat dat er een eind komt aan onze problemen, maar dat wij een leven van geloof blijven leiden.

Dit soort Bijbelgedeelten laat zo mooi zien wat voor een meelevende God we hebben. Hij begrijpt onze zorgen en frustraties en weet ook dat wij wel eens uit het evenwicht kunnen raken erdoor. Maar door middel van zijn Woord krijgen we troost. Ook in onze tijd staat er een belofte dat er een eind zal komen aan ellende; aan ziekte, aan economische problemen enz. - Zie bijvoorbeeld Jesaja 33:24 en Jesaja 65:21-25.
Nog even volhouden!

[Adinomis]

Mooie aanvulling Sanne! Ons geloof is niet afhankelijk van de omstandigheden, want God gaat met ons mee.
Uw stok en uw staf die vertroosten mij ook in een dal van diepe duisternis. Psalm 23. Zo kunnen we staande blijven.
Ik denk ook altijd aan Petrus die over de golven naar Jezus liep. Toen hij naar de golven keek werd hij bang en ging onderuit.
Maar met het oog op Jezus gericht blijven we staande. Maar dat is iets anders dan stoffelijke welvaart.

Toch kan het voor mensen die diep in de problemen zitten wel eens moeilijk zijn om hun blik daarvan af te wenden en op God te zien.
Dan moeten we hen bemoedigen en voor hen biddend in de bres springen.

[Gaitema]

lucas 4: 6-8

een sprekend stukkie

[Jerommel]

Je hebt gelijk als je zegt dat je bij God terecht komt uit egoïstische motieven.

Je bedoelt dat je bij Hem aan klopt uit behoefte.
Bij Hem kom je m.i. namelijk niet terecht uit egoïstische motieven.
[edit]Hoewel..
Wie kan zeggen hoe iemand bij God terecht komt?
Dat verschilt enorm.
In mijn geval was het de waarom-vraag omtrent het bestaan, dat me deed zoeken naar waarheid.
Ik kwam terecht bij God, beter gezegd, bij de Bijbel.
(Bij God moeten we immers nog terecht zien te komen )

Dan kan ook niet anders, want door de zondeval zijn we op onszelf gericht in plaats van op God.
Maar bij Jezus gekomen horen we Hem zeggen: De tijd is vervuld en het Koninkrijk van God is nabijgekomen; bekeer u en geloof het Evangelie. (Markus 1:15)
Het woord "bekeer u" betekent een koerswijziging. We moeten ons afkeren van de wereld en ons toekeren naar Hem. Dat is evangelie en evangelie betekent "blijde boodschap".

Tja.. Blijde boodschap: "U bent een zondaar en ten dode opgeschreven!"
Goed, de Jood wist dat (als het goed is) al, maar voor de heiden is er dus eerst zeer rottig nieuws, en anders wel een bevestiging van een negatief vermoeden m.b.t. de wereld en de mens enz.

Dus - als het goed is - blijft het niet zo dat we op onszelf gericht blijven. Eigenlijk maakt dat een mens ook alleen maar ongelukkig.

De eigen wil maakt plaats voor (het besef dat) Gods Wil (geschiede).
Ik weet niet of we daar nu vrolijker van worden of niet..
Maar dat doet er m.i. niet zo veel toe.
Want wie geleerd heeft naar de Liefde te leven ziet waarschijnlijk meer misstanden in de wereld (lokaal en mondiaal) dan iemand die de wereld als maatstaf neemt.

Jerommel schreef: De maatstaf is een menselijke maatstaf: "Gaat het nu beter met mijn leven, ben ik gelukkiger nu ik God aan mijn zij heb?"
God als zelfrealisatie coach zeg maar.

Jezus zegt: Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.
Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt? Of wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel?

Geen belofte voor geluk dus, maar dagelijks aktief bekeren, als het ware.
Maar kunnen we dat wel? Lukt het een beetje? En wordt je er blij van, of zie je de hopeloosheid van de situatie in?
Maargoed, Jezus zegt hier iets over 'baten'.
Er lijkt dus een 'kosten / baten' plaatje (persoonlijke afwegingen) bij te komen kijken.
Maar m.i. werkt het toch niet zo..
M.i. is het meer een kwestie van 'je plaats als zondaar kennen t.a.v. de Heilige GOD'.
En schijnbaar (mijn ervaring) blijft dat de rode draad in het geloof.
En niet voor niets: "opdat niemand roeme".
Alle eer is altijd aan God, en zodoende zal elke knie uiteindelijk buigen voor God.

Bij de vraag "gaat het nu beter met mijn leven" gaat het nog steeds om het eigen "ik" en dat komt vooral tot uiting in het woord "zelfrealisatie". Dan is geloof een manier om het beter te krijgen.
Dus "welvaartsreligie".

En toch ligt dat m.i. wat genuanceerder.
Want een gelovige weet zich niet altijd gered.
Die onzekerheid is niet leuk.
Misschien liever nog een duidelijk vonnis dan die twijfel tot aan de (fysieke) dood, niewaar?
Ja, dat gaat om de 'ik' natuurlijk.
Maar het gaat ook om de vraag: Wat wil God van mij?
En: Hoe weet ik of ik goed (conform de Waarheid) zit?
Aan de Gemeente heb je ook niet altijd zo veel wat dat betreft, omdat schijnbaar het gros alles aan het mooi denken en mooi praten is..
Want het is des mensen aard om een mooi beeld te koesteren. Zelf gesneden in het heuft...

Nee, helaas is het geloof mij een beproeving.
Echt wel vaar ik er niet bij, zegmaar...
Dan te bedenken dat het in de wereld waarin we leven door menigeen verworpen wordt, en niet met louter slechte redenen..
Tel hierbij op hoe een puinhoop de christelijkheid is plus nog ons eigen vlees dat de boel corrumpeert, en zjoef.., daar vliegt de liefde voor de waarheid het raam uit..
Dus dingen mogen dan wel Waarheid zijn, soms zijn ze ronduit onverdraaglijk en / of onbegrijpelijk.

Welke broeder of zuster kan me eigenlijk vertellen waarom een gelovige zijn (fysieke) tijd moet uitzitten op deze vervloekte bol?
Hebben we niet een beetje welvaart nodig om dit suffe egocentrische leven vol te kunnen houden?
Want we zijn allemaal egocentrisch, ieder mens.
Simpelweg omdat we persoonlijk alleen onszelf zijn. Een autonome entiteit die zichzelf is.
IJdele wezens dus.

Pas als we God leren vertrouwen en ons leven helemaal aan Hem durven over te geven, kan Hij ons leven leiden. Maar dan is er niet de zucht naar welvaart.

Ik geloof niet dat ik zo ver ga komen zo lang dit lichaam mijn woning is.
Trouwens, dat 'durven over te geven' is m.i. net zo egocentrisch.
Ik zeg liever: 'beseffen dat je leven (het leven, alles eigenlijk) in Gods handen LIGT.
Het ligt er dus al.
"Maar er gebeurt verder niks mee." zullen sommigen concluderen.
Tenminste, als ze zo eerlijk durven zijn.
Ik ben zelf eerder al bijna verdronken in de wensgedachten (op dat vlak) van mijn medegelovigen, die in ontkenning lijken over hun (wat men wel noemt) wedergeboorte, of beter gezegd, hun NIET-wedergeboorte.

Paulus wilde God dienen en niet zichzelf en zijn ervaring was: 2 Kor.6: 4 Maar in alles bewijzen wij onszelf als dienaars van God, in veel volharding: in verdrukkingen, in noden, in benauwdheden,
5 in slagen, in gevangenissen, in oproer, in ingespannen arbeid, in nachten zonder slaap, in vasten, 6 in reinheid, in kennis, in geduld, in vriendelijkheid, in de Heilige Geest, in ongeveinsde liefde,

Ja, bedankt weer, vriend Paulus, die zo graag de lat onmogelijk hoog legt voor zijn broeders en zusters...
Schijnbaar in weerwil van wat er nog meer speelde bij Paulus: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? (Rom7:24)

Blijkbaar zijn er 2 Paulussen..
Maargoed, dat werd dan de 2 naturen leer...
Wat een gedraaikont...
Ieder mens heeft die 2 naturen toch?

Maar een leven met God geeft ons vrede in het hart. De onrust verdwijnt. We beseffen "dit is goed, dit is eerlijk, dit is goddelijk". En daarover mogen we ons verblijden. Dat is zelfs een opdracht:

Fil. 4:
4 Verblijd u altijd in de Heere; ik zeg het opnieuw: Verblijd u.
5 Uw welwillendheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij.
6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
7 en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

Ik kan me daar nauwelijks mee identificeren.
Maargoed, die brieven zijn tenslotte toch oud en spelen in de eerste Gemeente(n), die het stokje van Christus direct over namen om het Woord voet aan de grond te geven in de wereld.
Aantal zaken staan er tegenwoordig nogal anders voor dan toen.
Ik verblijd mij niet. Lijkt me nogal voorbarig.
Blij zijn doe ik pas als de uitkomst me duidelijk is, en die is me nog niet duidelijk.
Voorlopig lijkt het er nog teveel op dat er mensen zijn die zijn geboren om te branden.
Desalniettemin moet ik ook van hen houden,
en van God, die ze mogelijk in het vuur doet terecht komen.
Wat een vreselijke mind-f*ck...
Maar dat mag je binnen de {niet-toegestaan woord} niet eens uitspreken...
Een gelovige met diepe onvree staat zodoende al gauw alleen.

We zijn op Jezus gericht en dan gaan we niet evalueren of we "ons doel" bereikt hebben, maar we constateren die vrede van God die alle begrip te boven gaat. Die gave van God maakt ons blij.

Dat geloof ik meteen!
Maar Jerommel heeft de Liefde wellicht niet.
Ik vind het eerlijk gezegd niet veel meer dan apologetiek en wensgedachten.
Althans, dat zou het zijn als ik dat zou verkondigen...
Okee, ik boek wel vooruitgang op dat gebied, maar dat lijkt meer op het aanvaarden van de doctrine dan dat het iets van de Liefde zou zijn.
Wedergeboren ben ik niet, noch is mijn vlees dood.
Dus wat nu?
Gelovig maar niet uitverkoren?
Wanneer zal dat onhoudbaar blijken, en zal ik uiteindelijk TEGEN God zijn?
Kwestie van tijd en natuurwetten, me dunkt..

Dus de conclusie is dan dat er enige (psychische) welvaart m.b.t. het geloof en het bestaan BROODNODIG is om het hier vol te houden.
Misschien noemen we dat het beste 'troost'.
Maar hoe lang kan ik er nog op wachten?[/quote]
Natuurlijk zijn we niet volmaakt in het overgeven van onze wil aan God.[/quote]Ik denk dat de gelovigen dat zwaar onderschatten zelfs, of het niet willen erkennen.

We moeten steeds daarnaar terugkeren en dat is ook een besluit van onze wil.
En als er lijden is dan mogen we ons oog ook op Hem vestigen.

Ja, leuke zegswijze, ontleend aan Petrus die ook wat stapjes op de zee zette.
Maar beetje irreëel denk ik, als we Petrus toen en daar vergelijken met ons nu en hier.
Petrus had immers daadwerkelijk oogcontact met Christus.
Maargoed, men bedoelt er mee (hoop ik) dat je je vertrouwen in God moet / mag stellen.

God kan het lijden wegnemen, maar als Hij dat niet doet zal Hij ons boven dat lijden uittillen als we op Hem gericht blijven.

Ja, nou, ik ben er wel klaar mee, met die opleiding.
Gooi mij maar ongeschoold voor de Rechtbank dan, want ik wil dit leven dus best verliezen.
Ik bak er niks van, ook niet als gelovige.
Leuk is het al decennia niet meer.
Maargoed, ik wil niet eerder dan mijn moeder gaan.
Haar leven is ook geen feest, en schijnbaar is het voor haar, als ongelovige, tevens het eindstation..

De lezer die hier mijn boosheid op God in meent te zien,
heeft gelijk..

[Sanne]

Welke broeder of zuster kan me eigenlijk vertellen waarom een gelovige zijn (fysieke) tijd moet uitzitten op deze vervloekte bol?
Hebben we niet een beetje welvaart nodig om dit suffe egocentrische leven vol te kunnen houden?

De lezer die hier mijn boosheid op God in meent te zien,
heeft gelijk..

Het is wel goed te begrijpen dat we wel eens goed kwaad zijn. Er staat wel een waarschuwinkje in Spreuken 19:3. We moeten de schuld leggen bij wie schuld heeft. En die ligt niet bij God. Hij laat het lijden wel toe; dat wel. En de reden waarom hij dat doet is dezelfde als waarom hij toeliet dat Job moest lijden. God had juist de beste bedoelingen met de getrouwe, gelovige Job. Hij had Job nogal gezegend. Maar ja, toen kwam die adder zich ermee bemoeien met al zijn kwaadaardige beweringen. Zie Job 1 en 2.

En ook in deze tijd heeft de duivel zijn pijlen speciaal gericht op degenen die gelovig zijn. - Zie Opb.12:17. Zou hij niet elke gelovige ertoe willen brengen hetzelfde te zeggen als de vrouw van Job: "vervloek God en sterf"?

[Adinomis]

Je hebt gelijk als je zegt dat je bij God terecht komt uit egoïstische motieven.

Je bedoelt dat je bij Hem aan klopt uit behoefte.
Bij Hem kom je m.i. namelijk niet terecht uit egoïstische motieven.
[edit]Hoewel..
Wie kan zeggen hoe iemand bij God terecht komt?
Dat verschilt enorm.
In mijn geval was het de waarom-vraag omtrent het bestaan, dat me deed zoeken naar waarheid.
Ik kwam terecht bij God, beter gezegd, bij de Bijbel.
(Bij God moeten we immers nog terecht zien te komen

Maar als je alleen bij de bijbel komt dan helpt dat niet. Je moet toch naar God, of eigenlijk naar Jezus. Je moet niet naar de bijbel, maar naar een Persoon: het vleesgeworden Woord.
Je bedoelt misschien dat je na je sterven bij God terecht komt. Ja dan kom je in Zijn heerlijkheid. Maar Jezus roept ons op om nu al te komen:

Math.11:28 Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; 29 neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; 30 want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Oftewel:

Jezus roept: Jeroen je bent zo vermoeid en belast, kom bij Me!! Neem mijn juk maar en leer maar bij Me. Ik, Jezus ben zachtmoedig en nederig van hart. Je hebt rust nodig voor je ziel en die wil Ik je geven! Wat ik je opdraag is niet moeilijk en zwaar. (Als iemand jou het zwaar wil maken is dat de serpent, niet Ik).

JEROMMEL DOE DAT DAN, KOM buig je knieën voor Jezus!! Spreek het uit: Hier ben ik Heer, neem mijn leven!
en geloof datgene wat Jezus je belooft.

Ik bid voor je.

[Jerommel]

Welke broeder of zuster kan me eigenlijk vertellen waarom een gelovige zijn (fysieke) tijd moet uitzitten op deze vervloekte bol?
Hebben we niet een beetje welvaart nodig om dit suffe egocentrische leven vol te kunnen houden?

De lezer die hier mijn boosheid op God in meent te zien,
heeft gelijk..

Het is wel goed te begrijpen dat we wel eens goed kwaad zijn. Er staat wel een waarschuwinkje in Spreuken 19:3. We moeten de schuld leggen bij wie schuld heeft. En die ligt niet bij God. Hij laat het lijden wel toe; dat wel. En de reden waarom hij dat doet is dezelfde als waarom hij toeliet dat Job moest lijden. God had juist de beste bedoelingen met de getrouwe, gelovige Job. Hij had Job nogal gezegend. Maar ja, toen kwam die adder zich ermee bemoeien met al zijn kwaadaardige beweringen. Zie Job 1 en 2.

En ook in deze tijd heeft de duivel zijn pijlen speciaal gericht op degenen die gelovig zijn. - Zie Opb.12:17. Zou hij niet elke gelovige ertoe willen brengen hetzelfde te zeggen als de vrouw van Job: "vervloek God en sterf"?

Nu kan ik een heel eind met je mee gaan, omdat God m.i. al het kwaad heeft belichaamd in de serpent.
Die is dan ook de hoofdschuldige i.m.o. Immers, de put des vuurs is zijn lot, en daar zal hij vergaan.
Maarja, het was toch God die de serpent schiep, en we weten dat de serpent de vader van het kwaad is, en geen goed is in hem, geen waarheid is in hem, altijd al was hij een moordenaar, etc...
De serpent schiep zichzelf niet.
God: "Ik ben het die goed en kwaad voort brengt."
En zo is het toch ook in de wereld, waar de mens, althans, de uitverkorene, blijkbaar beproefd wordt.
Want ja, logisch is het dat de serpent de ongelovigen niet hoeft te misleiden.

Maar weet je, ik ben er eigenlijk gewoon helemaal niet van gediend om beproefd te worden door iemand onzichtbaar, ontastbaar, onvoorstelbaar, die claimt mijn Vader te zijn, voor zover ik dat kan geloven.
Het jaagt mijn hersenen over hun toeren en het reduceert ongelovige medemensen tot wegwerp-poppetjes met een bijrol.

Ik geloof dat ik vandaag liever van mijn geloof zou willen vallen..
Dat zit er al een tijdje in hoor, zo nu en dan, maar het ontbreken van alternatieven houdt me bij de Waarheid.
Maar met tegenzin dus.

En hoe "in Godsnaam" dien ik de gruwelijke OT teksten te plaatsen?
Ik ga het niet meer voor God opnemen, als iemand TERECHT gruwelt van (bijvoorbeeld) de 200 voorhuiden die buit gemaakt moesten worden of van het boek Job.
Lang nog heb ik met de gedachte gespeeld dat het OT grotendeels van de serpent komt, omdat de OT God gewoon dikwijls een {niet toegestaan woord} is.
En dat meet ik m.i. af aan de ingebakken Geboden, het geweten en een stuk ethiek, Liefde als concept zelfs.
Dingen die God claimt ons te hebben meegegeven, reduceren God tot een {niet toegestaan woord}.
Hoe moet ik van God houden, als Hij een megalomane egocentrische {niet toegestaan woord} is?
Hoe integer ben ik als ik Gods Liefde zou prediken?

Het engelstalige woord dat de lading m.i. prima dekt is:
"mind {niet-toegestaan woord}"
Een geestelijke / verstandelijke marteling.
Misschien is de hel toch op aarde.
Daar waar het tandenknarsen is...

Als ik zo mezelf lees, dan is het ook weer 5 jaar verspild aan niets geweest...

"Wie niet voor Mij is is tegen Mij."
Vandaag ben ik tegen God en spijt het me dat Hij mij heeft gemaakt.
Maar blijkbaar is het leed nog niet geleden.
Wellicht ben ik nog van nut, voor weet ik veel wat.
Of iemand schept genoegen in mijn zinloze leed misschien.
Wie zal het zeggen?

Maar vandaag faal ik compleet als gelovige.
En i.m.o. faalt God als vader.

Sorry mensen, kan er even niks beters van maken..

[Jerommel]

@Adinomis:

Ik waardeer je reaktie, en ik weet dat je oprecht en meelevend bent.

Maar ik heb al lang op mijn knieën God erkend als God, en mijn leven in zijn handen gelegd.
MEER KAN IK NIET DOEN.
Het is verder aan God.

Mogelijk gaat het morgen of over een week weer beter.
Maarja, hoe lang moet dat zo doorgaan?

Je hebt gelijk als je zegt dat je bij God terecht komt uit egoïstische motieven.

Je bedoelt dat je bij Hem aan klopt uit behoefte.
Bij Hem kom je m.i. namelijk niet terecht uit egoïstische motieven.
[edit]Hoewel..
Wie kan zeggen hoe iemand bij God terecht komt?
Dat verschilt enorm.
In mijn geval was het de waarom-vraag omtrent het bestaan, dat me deed zoeken naar waarheid.
Ik kwam terecht bij God, beter gezegd, bij de Bijbel.
(Bij God moeten we immers nog terecht zien te komen

Maar als je alleen bij de bijbel komt dan helpt dat niet. Je moet toch naar God, of eigenlijk naar Jezus. Je moet niet naar de bijbel, maar naar een Persoon: het vleesgeworden Woord.
Je bedoelt misschien dat je na je sterven bij God terecht komt. Ja dan kom je in Zijn heerlijkheid. Maar Jezus roept ons op om nu al te komen:

Math.11:28 Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; 29 neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; 30 want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Oftewel:

Jezus roept: Jeroen je bent zo vermoeid en belast, kom bij Me!! Neem mijn juk maar en leer maar bij Me. Ik, Jezus ben zachtmoedig en nederig van hart. Je hebt rust nodig voor je ziel en die wil Ik je geven! Wat ik je opdraag is niet moeilijk en zwaar. (Als iemand jou het zwaar wil maken is dat de serpent, niet Ik).

JEROMMEL DOE DAT DAN, KOM buig je knieën voor Jezus!! Spreek het uit: Hier ben ik Heer, neem mijn leven!
en geloof datgene wat Jezus je belooft.

Ik bid voor je.

[pjotter]

Pjotter hier,

Hoevelen zoeken, ook in het geloof, niet slechts zichzelf? Door het geloof menen we misschien iets te kunnen bereiken of te ontvangen. Op subtiele wijze versterken we zo ons gevoel van eigenwaarde. Maar waarschuwde de apostel Paulus niet tegen 'mensen' (anthropos) die ons het geloof voorspiegelen als 'gewin'? [1 Timótheüs 6:5] Jezus zei: "... wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden." [Lucas 9:24]. Zolang we het geloof blijven beschouwen als persoonlijk gewin of iets dat door eigen inspanning kan worden vergaard, doen we in feite het tegenovergestelde! Is het verbazend we in die geestesgesteldheid dan telkens weer bij onszelf uitkomen en daarmee naar de eigen maatstaven tekort schieten en 'falen' als gelovigen?

Maar wie door het geloof ziet op Jezus Christus, ziet en ontmoet God. Dat is dan: wegkijken van jezelf, in Christus jezelf voor gestorven houden en zien op Hij die Leeft in eeuwigheid.

[Jerommel]

Pjotter hier,

Hee Pjotter!
Still alive?

Hoevelen zoeken, ook in het geloof, niet slechts zichzelf?

SLECHTS zichzelf..
Dan kom je bedrogen uit in een Theocentrisch verhaal.
Maar desalniettemin zoek je toch de reden van het bestaan in het algemeen en van jezelf in het byzonder.

Door het geloof menen we misschien iets te kunnen bereiken of te ontvangen.

Desalniettemin is het m.i. toch de bedoeling dat je iets bereikt, omdat je dingen leert en het Erfgoed dient te delen.
Het groeien in het geloof, zegmaar. Is dat niet 'vrucht dragen', een levend geloof?

Op subtiele wijze versterken we zo ons gevoel van eigenwaarde.

Dat is altijd verraderlijk, die zelftrots..
Is blijkbaar ook niet iets dat je kan afleren..

Maar waarschuwde de apostel Paulus niet tegen 'mensen' (anthropos) die ons het geloof voorspiegelen als 'gewin'? [1 Timótheüs 6:5] Jezus zei: "... wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden." [Lucas 9:24]. Zolang we het geloof blijven beschouwen als persoonlijk gewin of iets dat door eigen inspanning kan worden vergaard, doen we in feite het tegenovergestelde! Is het verbazend we in die geestesgesteldheid dan telkens weer bij onszelf uitkomen en daarmee naar de eigen maatstaven tekort schieten en 'falen' als gelovigen?

Ik zie de koppeling(en) die je daar maakt niet zo 1 2 3.
Ten eerste IS het geloof een gewin voor jouw persoon, omdat het geloof heiligt.
Het is alleen geen eigen verdienste, opdat niemand roeme.
Verder is het, gezien ons wezen, dat een autonoom dier is, ONVERMIJDELIJK dat we tegen onze beperkingen en onze geestelijke corruptie aan lopen.
We zijn tenslotte zondaars.

Maar wie door het geloof ziet op Jezus Christus, ziet en ontmoet God. Dat is dan: wegkijken van jezelf, in Christus jezelf voor gestorven houden en zien op Hij die Leeft in eeuwigheid.

Ook dat is geen eigen verdienste of eigen werk.
Hoe bruut je ook moet braken van jezelf, en hoe hard je ook focust op God, hoe diep je je ook vereenzelvigt met het 'Onze Vader' het maakt geen moer uit.
God bepaalt of iemand Hem ontmoet.

[Gaitema]

Zo zie ik dat niet.

God bepaald helemaal niet of een mens Hem aanneemt of niet. Dat bepaald de mens zelf, maar Hij doet het in de mens die het wil.
Zo is de duivel ook niet als de duivel geschapen. Hij was de hoogste engel van alle engelen en de meest gelijkende op Jezus, maar hij kwam te val.
Die val maakte hij zelf. Die val maakte Kaïn zelf. God liet Kaïn niet Abel vermoorden. Zo is God niet. Jouw beeld van God is een totaal andere dan dat ik van God heb. Mijn God is de Vader van de verloren zoon. "God is geen god die mensen in de hel gooit, maar een God die mensen uit de hel redt". Dit leerde een Brabantse charismatische pater (Amadeus) aan tent vol mensen waar ik als tiener bij was.

De volkeren die onder Gods hand de dood vonden, waren ongeveer als Sodom en Gemorra of als Nineve.
Hoe was Nineve? De koning van Nineve was wreder dan Adolf Hietler. De steden en dorpen tegen wie Nineve ten strijde trok werden geheel met de grond gelijk gemaakt. Al het vee werd afgeslacht en ook de mensen werden na gruwelijke martelpraktijken slachtende vermoord. Vrouwen verminkt. Ogen uitgestoken en verkracht. Alles werd afgeslacht en plat gebrand. In de legers van veel van de omliggende volken rondom Israël hadden strijdwagens van die mooie zwaarden aan de wielen zitten, om de tegenstanders die ze passeerden zo bij de onderbenen door te maaien. Dergelijke voertuigen zie je in bepaalde films ook als in de Arena's wagens werden toegepast in het leedvermaak voor een theater vol mensen, om mensen zo heel gruwelijk te zien sterven. Het waren geen mensen in Gods ogen die Hij uitmoorde, maar helse beesten die alles wat enigszins Licht kon bezitten het ontnam. Waar God ook om zich heen keek, Hij zag dood en verderf. De mensen stonden dagelijks klaar om elkaar te vermoorden. Ook in hun religies bleek hoe seksuele misstanden bewezen dat deze mensen puur beesten waren en geen mensen. Ja, ze leken op mensen, maar ze waren het niet. God pakte zo een spray en dode deze rondwandelende bacteriën in mensengedaantes. Weg met deze dodelijke ziektes. Zijn volk moest genezen worden en daarom deed Hij dat.

God is Licht en in Hem is geen enkele spoor van duisternis. Wie beweerd voor de mensen dat God slecht is, werkt mee aan de verspreiding van de duisternis en verspreid het Licht van God niet. Hij zal geen goede getuige van God zijn.

Psalmen 14

14
1 Voor de koorleider. Van David.
Dwazen denken: Er is geen God.
Verdorven zijn ze, en gruwelijk hun daden,
geen van hen deugt.
2 De HEER kijkt vanuit de hemel naar de mensen
om te zien of er één verstandig is,
één die God zoekt.

3 Allen zijn afgedwaald, allen ontaard,
geen van hen deugt, niet één.
4 Hebben ze dan geen inzicht, die kwaadstichters?
Ze verslinden mijn volk of het brood is
en roepen de HEER niet aan.

5 Nog even, en hen overvalt een hevige angst,
want God is met de rechtvaardigen.
6 Lach maar om het vertrouwen van de zwakke –
hij vindt zijn toevlucht bij de HEER.

7 Ach, laat uit Sion redding komen voor Israël.
Als de HEER het lot van zijn volk ten goede keert,
zal Jakob juichen, Israël zich verheugen.


Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Wijsheid 11:15-26

Bestraffing van dierenvereerders
15 Vanwege de onzinnige redeneringen van hun ongerechtigheid,
waardoor zij zich lieten misleiden
en waardoor zij redeloze reptielen en waardeloze beesten vereerden,
hebt U als straf een menigte redeloze dieren op hen afgezonden.
16 Zo moesten zij begrijpen
dat een mens gestraft wordt
door datgene waardoor hij zondigt.
17 Uw alvermogende hand,
die uit vormeloze stof de wereld heeft geschapen,
was immers niet onmachtig om
een menigte beren of drieste leeuwen op hen los te laten
18 of nieuwgeschapen, van woede vervulde, ongekende dieren,
die ofwel een vurige adem uitbliezen
of een sissende damp verspreidden
of uit hun ogen vreselijke vonken schoten.
19 Dieren waarvan niet alleen het geweld hen kon ombrengen,
maar van wie zelfs de angstaanjagende aanblik hen kon doden.
20 Maar ook zonder dat alles hadden zij
door één ademstoot geveld kunnen worden,
achtervolgd door de gerechtigheid
en door de adem van uw macht uiteengeslagen.
Maar U hebt alles naar maat en getal en gewicht geordend.

Gods macht en liefde

21 Het is voor U altijd mogelijk
uw macht te ontplooien
en wie zal de kracht van uw arm weerstaan?
22 Want de hele wereld is voor U
als de kleinigheid die de weegschaal laat doorslaan
en als een dauwdruppel die in de ochtendschemering op de aarde valt.
23 Maar U ontfermt zich over iedereen,
omdat U alles kunt
en U telt de zonden van de mensen niet,
om hen tot inkeer te laten komen.
24 Want alles wat bestaat hebt U lief
en U verafschuwt niets van wat U gemaakt hebt;
als U iets zou haten,
zou U het niet geschapen hebben.
25 En hoe zou iets in stand zijn gebleven
als U het niet wilde,
of hoe zou iets bewaard zijn
dat niet door U was geroepen?
26 U spaart echter alles, omdat het van U is,
U, Heer, die alles wat leeft bemint.



Uit: Willibrordvertaling (herziene editie 1995)