Waardoor ben je gered?

[Gaitema]

Waardoor ben je gered van de geestelijke dood, het dodenrijk en het poel van vuur later?
Hoe kan je er aan ontsnappen en wat verlangt God van ons in deze?

[Gaitema]

Ik begin maar, dan kunnen jullie weer pijlen op mij af vuren om mij lek te schieten.

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet heb. Het is voor mij meer een verstandsrelatie. Ik houd wel veel van God en geloof in Hem, maar ik voel nog de afstand tussen Hem en mij en denk dat dit in vuur en vlam staan voor Hem pas echt zal opleven, als ik Hem zie. Zoals mijn vrouw dat heeft. Ze zegt dat Jezus haar eerste liefde is, daarna kom ik pas en nog een eind er achter aan ook. Jezus is voor haar veel meer waard, dan ik ben.
Het is ook haar sterke geloof en liefde, waardoor ze Hem veel heeft ontmoet. Ik kan daar wel jaloers op zijn.

Mijn aandacht aan Jezus is veel te gering, vind ik. Toch ben ik ook te streng voor me zelf.
Als God profetieeën geeft voor mij (ik heb meerdere mensen ontmoet, die dat voor me hadden), waren het positieve woorden. God prees mijn liefde (in het algemeen) en dat ik veel moois voor Hem gedaan heb. Ik moest me alleen niet te laten neerdrukken door wat andere mensen over me zeggen. Ik kan echter merken dat ik daar nog steeds heel slecht tegen kan. Ik kan echt dagen in mijn maag lopen met het geen wat anderen over mij zeggen. Ik ben daar extreem gevoelig voor en kan dat moeilijk van me af schudden. Ik ben dan echt van slag en verdrietig en het schaad dan ook mijn vertrouwen op God, omdat ik dan haast het gevoel heb dat Hij me aan mijn lot heeft over gelaten. Ik voel me dan eenzaam en alleen.


Daarom was ik hier eerder al weg gegaan. Ik moet me er weer op bezinnen of ik er goed aangedaan heb terug te komen.

[Gaitema]

Wat voor God ook erg belangrijk is, dat is het gericht zijn op de ander, in plaats van op jezelf.
Er zijn maar weinig mensen die echt gericht zijn op de ander, in plaats van op zichzelf.
Natuurlijk, veel mensen zijn wel vriendelijk en willen wel wat voor je doen, maar het moet ook niet te veel van hen vragen.
Daardoor zijn we ook in een individualistische samenleving gekomen.
God wil echter veel meer liefde zien, en dat we dat gaan inzetten voor de ander.
Dat we echt gaan afvragen waarmee we een ander van dienst kunnen zijn, en ons daarvoor werkelijk gaan inspannen.
Maar zoals gezegd, niet veel mensen hebben dat werkelijk.

God laat ons daarom ook vaak door grote nood gaan, om onze aandacht van onze eigene af te houden en ons meer gericht te laten zijn op de ander. Je ziet het in natuurrampen ook, dat mensen dan opeens zich gaan inspannen voor elkaar, in plaats van het eigene thuis en op het werk.
Als je huis weg gevaagd is, dan moet je wel in beweging om er wat van te maken. Meer mensen hebben dat dan, en met elkaar wordt er dan het beste er van gemaakt. Mensen helpen dan zo goed als mogelijk is, zich voor elkaar in te spannen.

[coby]

Ik begin maar, dan kunnen jullie weer pijlen op mij af vuren om mij lek te schieten.

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet heb. Het is voor mij meer een verstandsrelatie. Ik houd wel veel van God en geloof in Hem, maar ik voel nog de afstand tussen Hem en mij en denk dat dit in vuur en vlam staan voor Hem pas echt zal opleven, als ik Hem zie. Zoals mijn vrouw dat heeft. Ze zegt dat Jezus haar eerste liefde is, daarna kom ik pas en nog een eind er achter aan ook. Jezus is voor haar veel meer waard, dan ik ben.
Het is ook haar sterke geloof en liefde, waardoor ze Hem veel heeft ontmoet. Ik kan daar wel jaloers op zijn.

Mijn aandacht aan Jezus is veel te gering, vind ik. Toch ben ik ook te streng voor me zelf.
Als God profetieeën geeft voor mij (ik heb meerdere mensen ontmoet, die dat voor me hadden), waren het positieve woorden. God prees mijn liefde (in het algemeen) en dat ik veel moois voor Hem gedaan heb. Ik moest me alleen niet te laten neerdrukken door wat andere mensen over me zeggen. Ik kan echter merken dat ik daar nog steeds heel slecht tegen kan. Ik kan echt dagen in mijn maag lopen met het geen wat anderen over mij zeggen. Ik ben daar extreem gevoelig voor en kan dat moeilijk van me af schudden. Ik ben dan echt van slag en verdrietig en het schaad dan ook mijn vertrouwen op God, omdat ik dan haast het gevoel heb dat Hij me aan mijn lot heeft over gelaten. Ik voel me dan eenzaam en alleen.


Daarom was ik hier eerder al weg gegaan. Ik moet me er weer op bezinnen of ik er goed aangedaan heb terug te komen.

Ik had dat vroeger. Sinds mijn scheiding is het eigenlijk flut, die relatie met God, ingestort. Als ik weer op dat nivo wil komen moet ik het ook alleen doen en dan denk ik morgen maar en wauwel een gebed van 2 minuten.

[Gaitema]

Ik begin maar, dan kunnen jullie weer pijlen op mij af vuren om mij lek te schieten.

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet heb. Het is voor mij meer een verstandsrelatie. Ik houd wel veel van God en geloof in Hem, maar ik voel nog de afstand tussen Hem en mij en denk dat dit in vuur en vlam staan voor Hem pas echt zal opleven, als ik Hem zie. Zoals mijn vrouw dat heeft. Ze zegt dat Jezus haar eerste liefde is, daarna kom ik pas en nog een eind er achter aan ook. Jezus is voor haar veel meer waard, dan ik ben.
Het is ook haar sterke geloof en liefde, waardoor ze Hem veel heeft ontmoet. Ik kan daar wel jaloers op zijn.

Mijn aandacht aan Jezus is veel te gering, vind ik. Toch ben ik ook te streng voor me zelf.
Als God profetieeën geeft voor mij (ik heb meerdere mensen ontmoet, die dat voor me hadden), waren het positieve woorden. God prees mijn liefde (in het algemeen) en dat ik veel moois voor Hem gedaan heb. Ik moest me alleen niet te laten neerdrukken door wat andere mensen over me zeggen. Ik kan echter merken dat ik daar nog steeds heel slecht tegen kan. Ik kan echt dagen in mijn maag lopen met het geen wat anderen over mij zeggen. Ik ben daar extreem gevoelig voor en kan dat moeilijk van me af schudden. Ik ben dan echt van slag en verdrietig en het schaad dan ook mijn vertrouwen op God, omdat ik dan haast het gevoel heb dat Hij me aan mijn lot heeft over gelaten. Ik voel me dan eenzaam en alleen.


Daarom was ik hier eerder al weg gegaan. Ik moet me er weer op bezinnen of ik er goed aangedaan heb terug te komen.

Ik had dat vroeger. Sinds mijn scheiding is het eigenlijk flut, die relatie met God, ingestort. Als ik weer op dat nivo wil komen moet ik het ook alleen doen en dan denk ik morgen maar en wauwel een gebed van 2 minuten.

Daarom is alleen geloven ook heel moeilijk. Het lijkt mee in jouw geval ook heel lastig dat kerken jou echt teleurstellen. Veel kerken die gezond functioneren zijn er ook helaas niet, vrees ik. Als je bij ons in de buurt woonde zou ik je bij onze gemeente uitnodigen. Het is klein, met veel kinderen en onderling sterk betrokken.

Je bent wel altijd bij ons welkom, voor een kop koffie
Van een christelijke Facebook krijg ik binnen kort ook iemand op bezoek en bij iemand anders gaan mijn vrouw en ik langs.

[coby]

Ik begin maar, dan kunnen jullie weer pijlen op mij af vuren om mij lek te schieten.

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet heb. Het is voor mij meer een verstandsrelatie. Ik houd wel veel van God en geloof in Hem, maar ik voel nog de afstand tussen Hem en mij en denk dat dit in vuur en vlam staan voor Hem pas echt zal opleven, als ik Hem zie. Zoals mijn vrouw dat heeft. Ze zegt dat Jezus haar eerste liefde is, daarna kom ik pas en nog een eind er achter aan ook. Jezus is voor haar veel meer waard, dan ik ben.
Het is ook haar sterke geloof en liefde, waardoor ze Hem veel heeft ontmoet. Ik kan daar wel jaloers op zijn.

Mijn aandacht aan Jezus is veel te gering, vind ik. Toch ben ik ook te streng voor me zelf.
Als God profetieeën geeft voor mij (ik heb meerdere mensen ontmoet, die dat voor me hadden), waren het positieve woorden. God prees mijn liefde (in het algemeen) en dat ik veel moois voor Hem gedaan heb. Ik moest me alleen niet te laten neerdrukken door wat andere mensen over me zeggen. Ik kan echter merken dat ik daar nog steeds heel slecht tegen kan. Ik kan echt dagen in mijn maag lopen met het geen wat anderen over mij zeggen. Ik ben daar extreem gevoelig voor en kan dat moeilijk van me af schudden. Ik ben dan echt van slag en verdrietig en het schaad dan ook mijn vertrouwen op God, omdat ik dan haast het gevoel heb dat Hij me aan mijn lot heeft over gelaten. Ik voel me dan eenzaam en alleen.


Daarom was ik hier eerder al weg gegaan. Ik moet me er weer op bezinnen of ik er goed aangedaan heb terug te komen.

Ik had dat vroeger. Sinds mijn scheiding is het eigenlijk flut, die relatie met God, ingestort. Als ik weer op dat nivo wil komen moet ik het ook alleen doen en dan denk ik morgen maar en wauwel een gebed van 2 minuten.

Daarom is alleen geloven ook heel moeilijk. Het lijkt mee in jouw geval ook heel lastig dat kerken jou echt teleurstellen. Veel kerken die gezond functioneren zijn er ook helaas niet, vrees ik. Als je bij ons in de buurt woonde zou ik je bij onze gemeente uitnodigen. Het is klein, met veel kinderen en onderling sterk betrokken.

Je bent wel altijd bij ons welkom, voor een kop koffie
Van een christelijke Facebook krijg ik binnen kort ook iemand op bezoek en bij iemand anders gaan mijn vrouw en ik langs.

Oh wat leuk!

[peda]

Zelf ervaar ik God gevoelsmatig in het geheel niet. Maar ook geen geestelijke wezens uit de astrale wereld die Zolderworm beschrijft.
Over God heb ik het met mijn verstand. Omdat de idee God in mijn optiek voor de mens Onkenbaar is, blijft het voor mij een gedachte. Bidden doe ik zelve nooit, waarom zou ik een voor mij volstrekt Onbekende, die Zich bij mij ook niet meldt, proberen te benaderen. Wanneer ik in een kring van gelovige mensen zou verkeren die wel degelijk vast van mening zijn dat God Zich met hen persoonlijk bemoeit, dan houd ik het daar niet lang vol. Hetzelfde geldt voor mij voor de wereld van Zolderworm. Ik zie nooit geesten of spoken en ervaar dan ook niet datgene wat anderen daar wel beleven. Bij mij blijft het bij praten over en nooit wordt het iets van een gemeenschappelijke ervaring. Noppes.

[Gaitema]

Zelf ervaar ik God gevoelsmatig in het geheel niet. Maar ook geen geestelijke wezens uit de astrale wereld die Zolderworm beschrijft.
Over God heb ik het met mijn verstand. Omdat de idee God in mijn optiek voor de mens Onkenbaar is, blijft het voor mij een gedachte. Bidden doe ik zelve nooit, waarom zou ik een voor mij volstrekt Onbekende, die Zich bij mij ook niet meldt, proberen te benaderen. Wanneer ik in een kring van gelovige mensen zou verkeren die wel degelijk vast van mening zijn dat God Zich met hen persoonlijk bemoeit, dan houd ik het daar niet lang vol. Hetzelfde geldt voor mij voor de wereld van Zolderworm. Ik zie nooit geesten of spoken en ervaar dan ook niet datgene wat anderen daar wel beleven. Bij mij blijft het bij praten over en nooit wordt het iets van een gemeenschappelijke ervaring. Noppes.

Ik snap het, omdat je geen persoon voor je ziet en geen stem hoort. In mijn optiek spreekt God door de liefde, ons geweten en wijsheid. Salomo bad om wijsheid en kreeg wijsheid. Dat geeft een zekere sturing in je leven. Positieve gedachten zie ik als van God. Kan je daar een beeld van vormen?

[Gaitema]

Ik begin maar, dan kunnen jullie weer pijlen op mij af vuren om mij lek te schieten.

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet heb. Het is voor mij meer een verstandsrelatie. Ik houd wel veel van God en geloof in Hem, maar ik voel nog de afstand tussen Hem en mij en denk dat dit in vuur en vlam staan voor Hem pas echt zal opleven, als ik Hem zie. Zoals mijn vrouw dat heeft. Ze zegt dat Jezus haar eerste liefde is, daarna kom ik pas en nog een eind er achter aan ook. Jezus is voor haar veel meer waard, dan ik ben.
Het is ook haar sterke geloof en liefde, waardoor ze Hem veel heeft ontmoet. Ik kan daar wel jaloers op zijn.

Mijn aandacht aan Jezus is veel te gering, vind ik. Toch ben ik ook te streng voor me zelf.
Als God profetieeën geeft voor mij (ik heb meerdere mensen ontmoet, die dat voor me hadden), waren het positieve woorden. God prees mijn liefde (in het algemeen) en dat ik veel moois voor Hem gedaan heb. Ik moest me alleen niet te laten neerdrukken door wat andere mensen over me zeggen. Ik kan echter merken dat ik daar nog steeds heel slecht tegen kan. Ik kan echt dagen in mijn maag lopen met het geen wat anderen over mij zeggen. Ik ben daar extreem gevoelig voor en kan dat moeilijk van me af schudden. Ik ben dan echt van slag en verdrietig en het schaad dan ook mijn vertrouwen op God, omdat ik dan haast het gevoel heb dat Hij me aan mijn lot heeft over gelaten. Ik voel me dan eenzaam en alleen.


Daarom was ik hier eerder al weg gegaan. Ik moet me er weer op bezinnen of ik er goed aangedaan heb terug te komen.

Ik had dat vroeger. Sinds mijn scheiding is het eigenlijk flut, die relatie met God, ingestort. Als ik weer op dat nivo wil komen moet ik het ook alleen doen en dan denk ik morgen maar en wauwel een gebed van 2 minuten.

Daarom is alleen geloven ook heel moeilijk. Het lijkt mee in jouw geval ook heel lastig dat kerken jou echt teleurstellen. Veel kerken die gezond functioneren zijn er ook helaas niet, vrees ik. Als je bij ons in de buurt woonde zou ik je bij onze gemeente uitnodigen. Het is klein, met veel kinderen en onderling sterk betrokken.

Je bent wel altijd bij ons welkom, voor een kop koffie
Van een christelijke Facebook krijg ik binnen kort ook iemand op bezoek en bij iemand anders gaan mijn vrouw en ik langs.

Oh wat leuk!

Zeker
En beiden gaan trouwens niet naar een kerk. Eén om even niet geïndoctrineerd te worden en persoonlijk met God bezig te zijn. De ander omdat ze eens een visioen heeft gehad waarin duidelijk werd dat vele kerken door satan geroofd zijn.

[snappie]

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik snap iets niet. Waarom moet je geloof ''opwekken?''
Je gelooft toch pas in iemand vanwege bepaalde eigenschappen. Dus waarom zou je dat geloof moeten opwekken als je voor waar aanneemt dat Hij betrouwbaar, rechtvaardig, behulpzaam, barmhartig, genadig ... ect is?
Ik hoef niets op te wekken want mijn geloof in iemand komt automatisch voort uit hoe iemand is.

Bij een man-vrouw relatie, of man-man en vrouw-vrouw, komt er erotische aantrekkeingkracht bij.
Maar dat lijkt me in dit geval niet aan de orde, dus acspect laat ik buiten beschouwing en ik richt me op relaties in het algemeen.
Ik geloof in mensen die eerlijk, trouw, integer, behulpzaam, vriendelijk, vergevingsgezind ... enzo zijn.
Ik kan dus net zo goed in mijn buurman geloven vanwege bovenstaande eigenschappen, als dat ik in mijn eigen man geloof.
Ik hou van die eigenschappen, dus in principe hou ik ook van iedereen die die eigenschappen heeft. In zulke personen geloof ik.
Nou ken ik Jezus niet persoonlijk, dus ervaar ik Hem anders als mensen die in meer of mindere mate die eigenschappen vertonen.
Maar door hen heen zie ik iets van Jezus (althans, zoals ik geloof dat hij is) en daarom zeggen zijn woorden uit Matt. 25 mij veel: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.
Want deze broeders en zusters zijn een concrete werkelijkheid die we zien, ervaren en meevoelen, toch?

[Gaitema]

Gered wordt je door geloof alleen. Dat geloof is een actief woord. Geen kwestie van aannemen van feiten, maar een werkwoord.
zoals je geloofd in je man of je vrouw. Je gelooft in haar of hem en gaat daarom met hem of haar er helemaal voor in het leven.
Zo'n geloof heb je ook in Jezus, met wie je uitgehuwelijkt wordt, door God de Vader. Ja, je bent wel door Hem bij Jezus gebracht, maar je zal zelf wel het geloof in je moeten opwekken, dat je Jezus ook echt jouw vertrouwen geeft. Dat gaat gepaard met hartstochtelijke liefde. Die liefde heeft God al voor jou. Heb je dat ook voor Hem? Ben je als het ware verlieft op Hem?

Ik snap iets niet. Waarom moet je geloof ''opwekken?''
Je gelooft toch pas in iemand vanwege bepaalde eigenschappen. Dus waarom zou je dat geloof moeten opwekken als je voor waar aanneemt dat Hij betrouwbaar, rechtvaardig, behulpzaam, barmhartig, genadig ... ect is?
Ik hoef niets op te wekken want mijn geloof in iemand komt automatisch voort uit hoe iemand is.

Bij een man-vrouw relatie, of man-man en vrouw-vrouw, komt er erotische aantrekkeingkracht bij.
Maar dat lijkt me in dit geval niet aan de orde, dus acspect laat ik buiten beschouwing en ik richt me op relaties in het algemeen.
Ik geloof in mensen die eerlijk, trouw, integer, behulpzaam, vriendelijk, vergevingsgezind ... enzo zijn.
Ik kan dus net zo goed in mijn buurman geloven vanwege bovenstaande eigenschappen, als dat ik in mijn eigen man geloof.
Ik hou van die eigenschappen, dus in principe hou ik ook van iedereen die die eigenschappen heeft. In zulke personen geloof ik.
Nou ken ik Jezus niet persoonlijk, dus ervaar ik Hem anders als mensen die in meer of mindere mate die eigenschappen vertonen.
Maar door hen heen zie ik iets van Jezus (althans, zoals ik geloof dat hij is) en daarom zeggen zijn woorden uit Matt. 25 mij veel: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.
Want deze broeders en zusters zijn een concrete werkelijkheid die we zien, ervaren en meevoelen, toch?

Ja, dat zeker, maar mijn ervaring is dat ik er ook voor moet kiezen om God te vertrouwen. Vroeger las ik over veel bijbelteksten heen en bleef ik me veel zorgen maken in mijn leven en geloofde ik zelfs dat God niet echt met me bezig was. Maar door me vast te klampen aan bijbelteksten, moet ik me er toe dwingen het ook te geloven en eerlijk gezegd vind ik dat niet gemakkelijk. Echt werkelijk op God vertrouwen en je zorgen los laten, is een hele opgave. Daarom heb ik de ervaring dat ik het geloof steeds weer in me moet opwekken.

[snappie]

Ja, dat zeker, maar mijn ervaring is dat ik er ook voor moet kiezen om God te vertrouwen.

Mijn ervaaring is dat ik er alleen maar hoef te 'kiezen' om iemand te volgen die ik vertrouw. En dat kan soms best een beetje eng zijn.

Vroeger las ik over veel bijbelteksten heen en bleef ik me veel zorgen maken in mijn leven en geloofde ik zelfs dat God niet echt met me bezig was. Maar door me vast te klampen aan bijbelteksten, moet ik me er toe dwingen het ook te geloven en eerlijk gezegd vind ik dat niet gemakkelijk. Echt werkelijk op God vertrouwen en je zorgen los laten, is een hele opgave. Daarom heb ik de ervaring dat ik het geloof steeds weer in me moet opwekken.

Eerlijk gezegd denk ik dat gelovigen ook veel teksten op zichzelf toepassen waarvan God zegt ''ho-ho, dit is niet voor jou bedoelt".
Dat betekent uiteraard helemaal niet dat God zich niet jou en mij bemoeid.
Dus naar mijn idee hoeven we helemaal niet alle bijbelteksten op onszelf toe te passen, alleen maar die welke op ons van toepassing zijn.

[Gaitema]

Ja, dat zeker, maar mijn ervaring is dat ik er ook voor moet kiezen om God te vertrouwen.

Mijn ervaaring is dat ik er alleen maar hoef te 'kiezen' om iemand te volgen die ik vertrouw. En dat kan soms best een beetje eng zijn.

Nou, ik heb ook gebreken geleden en daar zorgen om gekend. Snap je?

Vroeger las ik over veel bijbelteksten heen en bleef ik me veel zorgen maken in mijn leven en geloofde ik zelfs dat God niet echt met me bezig was. Maar door me vast te klampen aan bijbelteksten, moet ik me er toe dwingen het ook te geloven en eerlijk gezegd vind ik dat niet gemakkelijk. Echt werkelijk op God vertrouwen en je zorgen los laten, is een hele opgave. Daarom heb ik de ervaring dat ik het geloof steeds weer in me moet opwekken.

Eerlijk gezegd denk ik dat gelovigen ook veel teksten op zichzelf toepassen waarvan God zegt ''ho-ho, dit is niet voor jou bedoelt".
Dat betekent uiteraard helemaal niet dat God zich niet jou en mij bemoeid.
Dus naar mijn idee hoeven we helemaal niet alle bijbelteksten op onszelf toe te passen, alleen maar die welke op ons van toepassing zijn.

God verwacht van iedereen het zelfde.