Hoeveel mensen gaan er naar de hemel?

[Piebe Paulusma]

Tja je moet wat als de aanhang van het geloof valt. Noem ieder ander geluid demonisch of als afkomstig van demonen.

Het ontgaat je kennelijk dat er duizenden geloven zijn, die zich christelijk noemen.
Hoeveel geloven stichtte Jezus?
Daarnaast zijn er geloven, die duidelijke demonische kenmerken vertonen.
Kom eens terug op aarde?

Alle religies zijn/waren demonisch van aard. Kijk naar de Kruistochten, de Spaanse Inquisitie met hun folteren en brandstapels.
De Islam heeft uitwassen die op demonische wijze mensen en kinderen op gruwelijke wijze afslachten.
Het Boeddhisme in Myanmar pleegt genocide.

Het Christendom is echt geen uitzondering.

Als het de schuld is van religie dat mensen kwaad doen, waarom is er dan geen een religie waarbij mensen met elkaar in vrede leven? Ergo, het ligt niet aan de religie maar aan de mens. Immers, atheïsten doen ook kwaad en zij geloven niet in God.

De mens heeft geen religie nodig om een satan te zijn. Religie dient enkel als handige zondebok voor mensen die zichzelf willen rechtvaardigen, maar dan verwordt religie tot een soort satan, die ook enkel nut heeft om de schuld op te schuiven zodat jij kan zeggen: ik stond machteloos, satan deed het.

Er is een wereldwijd verenigde broederschap die in Jezus voetsporen treed. En dus wel vreedzaam met elkaar leven en elkaar ondersteunen en JHWH de allerhoogste eer geven. De Bijbel laat gewoon zien, hoe je dat moet doen.

O, dus God heeft opgedragen kinderen te misbruiken?

[Messenger]

Hallo Messenger,

Vermoedelijk zijn er een Oneindig aantal Godsvonken. Dat betekent dat de verhuizing van een Godsvonk naar een tijdelijk lichaam ( om ervaring op te doen ) niet voor alle Godsvonken zal kunnen plaats vinden. Er blijven altijd ontzettend vele Godsvonken die nooit ervaringen zullen beleven.

Ik denk dat het aantal Godsvonken eindig is (in alle tijd, in het NU, zijn die Godsvonken in totaliteit bekend) en dat een groter deel van God in singulariteit bestaat zonder ervaring.

Messenger, waar baseer je dat op. De Godsvonken zijn immers ongeschapen. Bij geschapen Godsvonken kun je m.i. wel denken aan een eindigheid.

In het NU zijn alle Godsvonken geschapen, vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich hebben ervaren en dat hun aantal eindig is.

[peda]

Messenger, waar baseer je dat op. De Godsvonken zijn immers ongeschapen. Bij geschapen Godsvonken kun je m.i. wel denken aan een eindigheid.

In het NU zijn alle Godsvonken geschapen, vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich hebben ervaren en dat hun aantal eindig is.

Hallo Messenger,

Interessant uitgangspunt. Kun je hier nog verdiepend op ingaan?

[Messenger]

Messenger, waar baseer je dat op. De Godsvonken zijn immers ongeschapen. Bij geschapen Godsvonken kun je m.i. wel denken aan een eindigheid.

In het NU zijn alle Godsvonken geschapen, vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich hebben ervaren en dat hun aantal eindig is.

Hallo Messenger,

Interessant uitgangspunt. Kun je hier nog verdiepend op ingaan?

Ik kan het allicht proberen.

Als eerste moet ik mijn geciteerde zin corrigeren, want ik heb het woord geschapen gebruikt.

In het NU zijn alle Godsvonken geschapen, vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich hebben ervaren en dat hun aantal eindig is.

Dat moet ik corrigeren in deze zin:
"In het NU zijn, doordat God zich heeft opgedeeld, Godsvonken ontstaan uit de oorspronkelijke God.
Vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich in het NU hebben ervaren en dat hun aantal eindig is."

Zie het NU als een tafelblad waarop alle gebeurtenissen verspreid liggen. Alles vindt sequentieel en tevens simultaan plaats.
Walsch noemt dat sequenmultaan.

In eerdere berichten legde ik uit dat we drie-ledige wezens zijn.
Dat we bestaan uit een lichaam, een geest en een ziel.

Het lichaam is een instrument, voertuig of omhulsel.
De geest is een blanco geheugen, verstand, ego.
De ziel is de architect, ontwerper, Godsvonk.

Ook heb ik eerder gezegd dat de ziel alomtegenwoordig is, overal en in alles van begin tot eind. De ziel omvat alles-dat-is.
Goedbeschouwd omvatten alle zielen dus alles-dat-is.
En kun je daarom stellen: Wij zijn één.
Die Ene is God.

Uit hoeveel cellen bestaat het menselijk lichaam?
En uit hoeveel delen bestaat God?

God is niet Godsvonken aan het scheppen, de Godsvonken zijn ontstaan doordat God zich heeft opgedeeld.
Zie je God als een lichaam, dan is mogelijk zijn rechter kleine teen de volledige expressie van dit universum en alles wat daar binnen bestaat.

[peda]

Hallo Messenger,

Dat wat ik als "" emanatie "" beschouw, past nu beter bij wat jij schrijft over de ongeschapenheid van de Godsvonken.
Dank voor de toelichting.

[Vertrokken user 5]

Messenger, waar baseer je dat op. De Godsvonken zijn immers ongeschapen. Bij geschapen Godsvonken kun je m.i. wel denken aan een eindigheid.

In het NU zijn alle Godsvonken geschapen, vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich hebben ervaren en dat hun aantal eindig is.

Hallo Messenger,

Interessant uitgangspunt. Kun je hier nog verdiepend op ingaan?

Ik kan het allicht proberen.

Als eerste moet ik mijn geciteerde zin corrigeren, want ik heb het woord geschapen gebruikt.

In het NU zijn alle Godsvonken geschapen, vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich hebben ervaren en dat hun aantal eindig is.

Dat moet ik corrigeren in deze zin:
"In het NU zijn, doordat God zich heeft opgedeeld, Godsvonken ontstaan uit de oorspronkelijke God.
Vanaf het begin tot het einde. Alles heeft in feite reeds plaatsgehad in het NU. Vandaar dat alle Godsvonken zich in het NU hebben ervaren en dat hun aantal eindig is."

Zie het NU als een tafelblad waarop alle gebeurtenissen verspreid liggen. Alles vindt sequentieel en tevens simultaan plaats.
Walsch noemt dat sequenmultaan.

In eerdere berichten legde ik uit dat we drie-ledige wezens zijn.
Dat we bestaan uit een lichaam, een geest en een ziel.

Het lichaam is een instrument, voertuig of omhulsel.
De geest is een blanco geheugen, verstand, ego.
De ziel is de architect, ontwerper, Godsvonk.

Ook heb ik eerder gezegd dat de ziel alomtegenwoordig is, overal en in alles van begin tot eind. De ziel omvat alles-dat-is.
Goedbeschouwd omvatten alle zielen dus alles-dat-is.
En kun je daarom stellen: Wij zijn één.
Die Ene is God.

Uit hoeveel cellen bestaat het menselijk lichaam?
En uit hoeveel delen bestaat God?

God is niet Godsvonken aan het scheppen, de Godsvonken zijn ontstaan doordat God zich heeft opgedeeld.
Zie je God als een lichaam, dan is mogelijk zijn rechter kleine teen de volledige expressie van dit universum en alles wat daar binnen bestaat.

In grote lijnen ben ik het daarmee eens, maar dit staat voor mij niet haaks op het Evangelie. Christus staat voor mij (onomstotelijk bewezen in mijn eigen leven door de ervaring) als de Verlosser aan wie je je mag overgeven, aan het einde van de rit.

Alleen deze wil ik even nuanceren:

Ook heb ik eerder gezegd dat de ziel alomtegenwoordig is, overal en in alles van begin tot eind. De ziel omvat alles-dat-is.
Goedbeschouwd omvatten alle zielen dus alles-dat-is.
En kun je daarom stellen: Wij zijn één.
Die Ene is God.

Wat jij schrijft, heb ik vroeger ook gedacht, echter door de rechtstreekse ervaring is mij dit incorrect gebleken. Wat je beschrijft is niet God maar de wereldziel. Als je daarmee samenvalt, en dat heb ik persoonlijk meegemaakt (dan is iedereen jou en jij bent iedereen), dan kom je erachter dat je dan letterlijk moederziel alleen op de wereld bent. Er is geen grotere verlatenheid dan op het moment dat alle zielen in jou zijn Er is dan namelijk niemand anders meer op de wereld, aangezien je het allemaal zelf bent. En pas op dat moment leerde ik God kennen, omdat de Heilige Geest mij te hulp kwam. Hij is de Totaal Andere..... Godzijgedankt zond onze Lieve Heer een heleboel engelen/Lichtwezens, die mijn woonkamer vulden, anders had ik uit radeloosheid van de diepte van die eenzaamheid mijn verstand verloren. En Godzijgedankt ging daarna mijn telefoon en had ik in een mystieke ervaring de Heilige Geest aan de lijn, die mij vroeg of ik wist wie Hij/Zij (de stem was zowel mannelijk als vrouwelijk en als de Heilige Geest spreekt dan raakt je dat in het diepste van je wezen, van je ziel) was en ik zei: God. En toen vroeg de H.G. mij: en wie ben jij? En toen zei ik, voorzichtig en aarzelend "ook God?", waarna de Heilige Geest indringend maar zooooo liefdevol corrigerend zei:" Neeee, KIND van God!"

Een en ander gebeurde ook nog eens op kerstavond 2006.

[Vertrokken user 5]

De vereenzelviging door de grootst mogelijke empathie met al wat is brengt je niet bij God, het brengt je hooguit in het dal van Getsemané, het meest ver weg van God juist. Godzijgedankt schoot God mij wel te hulp en zond de Heilige Geest. Die zei toen uiteindelijk tegen mij "Ga maar slapen, IK ben bij je!" De Trooster! De "rozengeur" (het ruikt niet naar aardse rozen maar je noemt het automatisch zo omdat het de geur van Christus is, het is Heilig, er is op aarde geen beter symbool daarvoor dan de roos, overigens heb ik het over de Heilge Geest van Christus die heilig is en niet over mijzelf, ik stink zelf nog net zo hard als voor die ervaringen) was om mij heen en vulde mij op, mijn beddengoed rook ernaar, mijn huid, mijn poriën, overal waar ik liep in huis was er die Geur. En diezelfde Heilige Geest leidde mij daarin en daarna tot de waarheid, dat Jezus Heer is en het Evangelie waarheid.

Het pad waarop de Weg met mij ging (want ik was nou eenmaal een eigenwijze drommel die slechts geloofde wat zij ondervonden had) was een heel lange en levensgevaarlijke smalle weg. Ik geloof dat het niet nodig is om een lange levensgevaarlijke smalle weg te bewandelen, maar dat de smalle weg een veel kortere kan (hoeft te) zijn, omdat dat wiel al uitgevonden is in het christendom en je dus niet het wiel opnieuw hoeft uit te vinden. Voor mij was die kortere weg niet weggelegd, omdat ik van nature te eigenwijs ben en heel filosofisch ingesteld was, en per se alles zelf wilde ervaren. Ik geloofde niets wat ik niet met eigen ogen zag en met eigen oren hoorde. Wetende wat ik nu weet, zou ik dat niemand aanraden. Maar als men dat pad per se bewandelen wil, dan zou ik diegene op het hart willen drukken goed nota te nemen van de tien geboden. Want je krijgt op die onnodig lange, levensgevaarlijke smalle weg te maken met vele verzoekingen waaronder ook enkele waar ook Jezus mee te maken kreeg, alleen dan in een andere vorm. Jezus kreeg bijvoorbeeld de uitdaging van de tempel te springen in het vertrouwen dat engelen Hem zouden opvangen. Zulk soort verzoekingen krijg je zelf ook mee te maken, als je zo eigenwijs bent als ik was. Er gebeuren vele ongelukken op dat pad en lang niet iedereen overleeft dat. Letterlijk en figuurlijk vallen er doden op dat pad Hoogmoed komt voor de val. En die val kan heel diep en zelfs dodelijk zijn.

Godzijgedankt had kort (enkele weken) daarvoor een docent (theoloog) mij verteld over Jezus en over de Bijbel en over de kosmische misdaad genaamd zelfdoding. Gij zult niet doden, geldt ook voor zelfdoding. Dit herinnerde ik mij precies op tijd toen ik met de grootste aller beproevingen te maken kreeg, naar analogie van de beproeving van Jezus om van de tempel te springen. Bij mij was het geen springen maar een andere mystieke ervaring cq "hallucinatie" (in mijn optiek zijn dat een soort simulaties maar je bevindt je wel nog gewoon in deze wereld, wat je op dat moment even niet beseft, tot je tot inkeer komt). Hierdoor, doordat ik mij het onderwijs van mijn leraar herinnerde, kwam ik op tijd bij zinnen en trapte uiteindelijk niet in de verzoeking. Gelukkig sloeg ik zijn onderwijs niet in de wind. Én gelukkig was ik in het verleden heel erg getraind in aandachtstraining, concentratie en zelfbeheersing (o.a. door meditatie, karatetraining en tai chi) en ben ik van nature een nuchter en pragmatisch persoon , en gelukkig ben ik van nature ook iemand die enorm aan zichzelf twijfelt en dus meestal - uitzonderingen bevestigen de regel - tig keer blijft nadenken, wat in dit geval van pas kwam, én gelukkig zat er een engeltje op mijn schouder.

[Messenger]

Ook heb ik eerder gezegd dat de ziel alomtegenwoordig is, overal en in alles van begin tot eind. De ziel omvat alles-dat-is.
Goedbeschouwd omvatten alle zielen dus alles-dat-is.
En kun je daarom stellen: Wij zijn één.
Die Ene is God.

Wat jij schrijft, heb ik vroeger ook gedacht, echter door de rechtstreekse ervaring is mij dit incorrect gebleken. Wat je beschrijft is niet God maar de wereldziel. Als je daarmee samenvalt, en dat heb ik persoonlijk meegemaakt (dan is iedereen jou en jij bent iedereen), dan kom je erachter dat je dan letterlijk moederziel alleen op de wereld bent. Er is geen grotere verlatenheid dan op het moment dat alle zielen in jou zijn Er is dan namelijk niemand anders meer op de wereld, aangezien je het allemaal zelf bent. En pas op dat moment leerde ik God kennen,

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie.
Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

[Vertrokken user 5]

Ook heb ik eerder gezegd dat de ziel alomtegenwoordig is, overal en in alles van begin tot eind. De ziel omvat alles-dat-is.
Goedbeschouwd omvatten alle zielen dus alles-dat-is.
En kun je daarom stellen: Wij zijn één.
Die Ene is God.

Wat jij schrijft, heb ik vroeger ook gedacht, echter door de rechtstreekse ervaring is mij dit incorrect gebleken. Wat je beschrijft is niet God maar de wereldziel. Als je daarmee samenvalt, en dat heb ik persoonlijk meegemaakt (dan is iedereen jou en jij bent iedereen), dan kom je erachter dat je dan letterlijk moederziel alleen op de wereld bent. Er is geen grotere verlatenheid dan op het moment dat alle zielen in jou zijn Er is dan namelijk niemand anders meer op de wereld, aangezien je het allemaal zelf bent. En pas op dat moment leerde ik God kennen,

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie.
Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

Bedankt voor de heldere toelichting en het delen van je ervaring. Mee eens.

[Gaitema]

Ja, bijzonder

[Mart]

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie. Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

Doet me erg denken aan het Chassidisme dat stelt dat we allemaal godsvonken zijn en zegt ejn 'od milvado (Deuteronomium 4:35) wat letterlijk betekent: er is niets buiten Hem (klik).

[Messenger]

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie. Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

Doet me erg denken aan het Chassidisme dat stelt dat we allemaal godsvonken zijn en zegt ejn 'od milvado (Deuteronomium 4:35) wat letterlijk betekent: er is niets buiten Hem (klik).

De alomtegenwoordigheid van God. In de boeken van Neale Donald Walsch (Gesprekken met God) wordt ook gezegd dat er niets anders is dan God, dat God alles-dat-is zou zijn.

In de bijbel staat het ook:
Jesaja 45 vers 6 : "Opdat men wete, van den opgang der zon en van den ondergang, dat er buiten Mij niets is, Ik ben de HEERE, en niemand meer."
en dat verklaart ook:
Jesaja 45 vers 7 : "Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen."

Als je dan als mens mocht denken : "Ik ben afgescheiden van God" of "Ik ben een schepsel van God" of "God heeft me verlaten" of "de duivel schept het kwaad", in die gevallen zou het handig zijn dat je dan ook zo'n mystieke ervaring hebt om je daar volledig van die eenheid tussen jou en God en al het overige bewust te zijn.

[peda]

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie. Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

Doet me erg denken aan het Chassidisme dat stelt dat we allemaal godsvonken zijn en zegt ejn 'od milvado (Deuteronomium 4:35) wat letterlijk betekent: er is niets buiten Hem (klik).

De alomtegenwoordigheid van God. In de boeken van Neale Donald Walsch (Gesprekken met God) wordt ook gezegd dat er niets anders is dan God, dat God alles-dat-is zou zijn.

In de bijbel staat het ook:
Jesaja 45 vers 6 : "Opdat men wete, van den opgang der zon en van den ondergang, dat er buiten Mij niets is, Ik ben de HEERE, en niemand meer."
en dat verklaart ook:
Jesaja 45 vers 7 : "Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen."

Als je dan als mens mocht denken : "Ik ben afgescheiden van God" of "Ik ben een schepsel van God" of "God heeft me verlaten" of "de duivel schept het kwaad", in die gevallen zou het handig zijn dat je dan ook zo'n mystieke ervaring hebt om je daar volledig van die eenheid tussen jou en God en al het overige bewust te zijn.

In de bijbel is er wel sprake van een Relatie tussen God en mens, maar zeker niet van een Eenheid. Schepper en schepsel is een immens verschil in status. Walsch wijst de God van de Bijbel af en ik vraag mij af of in het Chassidisme waar Mart naar verwijst het scheppingsverhaal ( God schept de mens ) is ingeruild voor de positie dat de mens een vorm van uitvloeiing uit God Zelve is.

[Vertrokken user 5]

Als je dan als mens mocht denken : "Ik ben afgescheiden van God" of "Ik ben een schepsel van God" of "God heeft me verlaten" of "de duivel schept het kwaad", in die gevallen zou het handig zijn dat je dan ook zo'n mystieke ervaring hebt om je daar volledig van die eenheid tussen jou en God en al het overige bewust te zijn.

Dat was bij mij toch echt anders..... Niks eenheid. Die eenheid is nep. In de new age wereld noemde men die zogenaamde eenheid met de wereld en alle mensen de Christusgeest. Maar dat is Christus niet. Het is eenheid met de wereldziel, en dat is God niet.

Het Thomasevangelie zegt: "Wie de wereld heeft gevonden, heeft een lijk gevonden". Op kerstavond 2006 vond ik dat lijk. Godzijdank schoot God mij door de Heilige Geest en Zijn Engelen te hulp en wekte mij daarna op. Toen werd ik kind van God, door de Relatie met God in Christus.

Johannes 1,12 Doch allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun die in Zijn naam geloven.

[Vertrokken user 5]

De ervaring die ik beschreef maak je ook maar 1 keer mee. Meermaals is behalve onnodig volstrekt onmogelijk. Je sterft als het ware in die ervaring en je wordt door God weer opgewekt.

De new age beweging, waar Walsch veel gelezen werd, is men in mijn optiek horizontale spiritualiteit. De God van de Bijbel is verticale spiritualiteit.

[Vertrokken user 5]

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie. Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

Doet me erg denken aan het Chassidisme dat stelt dat we allemaal godsvonken zijn en zegt ejn 'od milvado (Deuteronomium 4:35) wat letterlijk betekent: er is niets buiten Hem (klik).

De alomtegenwoordigheid van God. In de boeken van Neale Donald Walsch (Gesprekken met God) wordt ook gezegd dat er niets anders is dan God, dat God alles-dat-is zou zijn.

In de bijbel staat het ook:
Jesaja 45 vers 6 : "Opdat men wete, van den opgang der zon en van den ondergang, dat er buiten Mij niets is, Ik ben de HEERE, en niemand meer."
en dat verklaart ook:
Jesaja 45 vers 7 : "Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen."

Als je dan als mens mocht denken : "Ik ben afgescheiden van God" of "Ik ben een schepsel van God" of "God heeft me verlaten" of "de duivel schept het kwaad", in die gevallen zou het handig zijn dat je dan ook zo'n mystieke ervaring hebt om je daar volledig van die eenheid tussen jou en God en al het overige bewust te zijn.

In de bijbel is er wel sprake van een Relatie tussen God en mens, maar zeker niet van een Eenheid. Schepper en schepsel is een immens verschil in status. Walsch wijst de God van de Bijbel af en ik vraag mij af of in het Chassidisme waar Mart naar verwijst het scheppingsverhaal ( God schept de mens ) is ingeruild voor de positie dat de mens een vorm van uitvloeiing uit God Zelve is.

Ongerealiseerde vonkjes gebleven, denk ik dan misschien. Zaadjes maar nog geen kindjes.

[Messenger]

Ik heb een dergelijke ervaring ook eens gehad. Een paar keer zelfs. Het bewust worden dat je in alles en iedereen (alle levende wezens) bestaat en dat iedereen in jou bestaat. Dat je de Ene bent en dat dit net zo goed geldt voor willekeurig wie. Op zo'n moment schrik je je rot, want je krijgt de idee dat alles via jou plaats heeft en jij eigenlijk de eindverantwoordelijkheid hebt.
Maar snel genoeg realiseerde ik me dat ik niet de enige ben maar dat er onnoemelijk zoveel zijn als ik.
Elk idee van superioriteit kwam ermee te vervallen, en ook dat gevoel van overal voor verantwoordelijk zijn.

Het zijn mooie en doordringende mystieke ervaringen.

Doet me erg denken aan het Chassidisme dat stelt dat we allemaal godsvonken zijn en zegt ejn 'od milvado (Deuteronomium 4:35) wat letterlijk betekent: er is niets buiten Hem (klik).

De alomtegenwoordigheid van God. In de boeken van Neale Donald Walsch (Gesprekken met God) wordt ook gezegd dat er niets anders is dan God, dat God alles-dat-is zou zijn.

In de bijbel staat het ook:
Jesaja 45 vers 6 : "Opdat men wete, van den opgang der zon en van den ondergang, dat er buiten Mij niets is, Ik ben de HEERE, en niemand meer."
en dat verklaart ook:
Jesaja 45 vers 7 : "Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen."

Als je dan als mens mocht denken : "Ik ben afgescheiden van God" of "Ik ben een schepsel van God" of "God heeft me verlaten" of "de duivel schept het kwaad", in die gevallen zou het handig zijn dat je dan ook zo'n mystieke ervaring hebt om je daar volledig van die eenheid tussen jou en God en al het overige bewust te zijn.

In de bijbel is er wel sprake van een Relatie tussen God en mens, maar zeker niet van een Eenheid. Schepper en schepsel is een immens verschil in status. Walsch wijst de God van de Bijbel af en ik vraag mij af of in het Chassidisme waar Mart naar verwijst het scheppingsverhaal ( God schept de mens ) is ingeruild voor de positie dat de mens een vorm van uitvloeiing uit God Zelve is.

Maar dat bedoel ik dan ook als ik het heb over de contradicties in de bijbel. Het is geen consistent verhaal. De bijbel weerspreekt zichzelf op tal van zaken. Wat iemand ooit zei : "Het is een spoorboekje waarmee je alle kanten op kunt."

[Messenger]

De ervaring die ik beschreef maak je ook maar 1 keer mee. Meermaals is behalve onnodig volstrekt onmogelijk. Je sterft als het ware in die ervaring en je wordt door God weer opgewekt.

Ik heb het dus 2 keer ervaren. En ik zie het niet als sterven maar als wakker geschud worden.

De new age beweging, waar Walsch veel gelezen werd, is men in mijn optiek horizontale spiritualiteit. De God van de Bijbel is verticale spiritualiteit.

Ik heb geen idee wat je in dit verband bedoelt met horizontale en verticale spiritualiteit.

[Vertrokken user 5]

Die "eenheidsbeleving" met alles wat leeft, alle mensen, daarvan roepen new agers heel snel dat het Christus is. Die liefde voor mensen geeft een fijn gevoel, en het is niet verkeerd, alleen zijn ze in mijn optiek dan nog niet ver genoeg gegaan. Zodra je je werkelijk vereenzelvigt met alle mensen en al wat leeft, beland je in het diepste dal, het verst verwijderd van God. Dan hang je in overdrachtelijke zin aan het kruis en beleef je de grootst mogelijke verlatenheid. Dan krijgt "Vader waarom hebt gij mij verlaten" betekenis.

[Messenger]

Ongerealiseerde vonkjes gebleven, denk ik dan misschien. Zaadjes maar nog geen kindjes.

Ook hier weet ik niet wat je bedoelt.

[Vertrokken user 5]

De ervaring die ik beschreef maak je ook maar 1 keer mee. Meermaals is behalve onnodig volstrekt onmogelijk. Je sterft als het ware in die ervaring en je wordt door God weer opgewekt.

Ik heb het dus 2 keer ervaren. En ik zie het niet als sterven maar als wakker geschud worden.

De new age beweging, waar Walsch veel gelezen werd, is men in mijn optiek horizontale spiritualiteit. De God van de Bijbel is verticale spiritualiteit.

Ik heb geen idee wat je in dit verband bedoelt met horizontale en verticale spiritualiteit.

Persoonlijk zocht ik God in die eenheid met alle mensen. Daar was God niet, de wereldziel is een lijk. God schoot mij uit het verticale te hulp. De eenheid met alle mensen is horizontaal. God Zelf staat daarbuiten, bevindt zich in een verticale dimensie. Hoog boven alles uit. Maar een vonkje van God is wel in de mensen. God is immanent (de vonkjes) én transcendent (overstijgt allen en alles). En die twee dingen zijn niet hetzelfde, vallen niet met elkaar samen.

[Messenger]

Die "eenheidsbeleving" met alles wat leeft, alle mensen, daarvan roepen new agers heel snel dat het Christus is. Die liefde voor mensen geeft een fijn gevoel, en het is niet verkeerd, alleen zijn ze in mijn optiek dan nog niet ver genoeg gegaan. Zodra je je werkelijk vereenzelvigt met alle mensen en al wat leeft, beland je in het diepste dal, het verst verwijderd van God. Dan hang je in overdrachtelijke zin aan het kruis en beleef je de grootst mogelijke verlatenheid. Dan krijgt "Vader waarom hebt gij mij verlaten" betekenis.

Ik zie dat zelf anders. Juist doordat ik me vereenzelvig met al wat leeft, voel ik me zeer dichtbij God.

De Gulden Regel krijgt bij mij betekenis : "Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden."

[Vertrokken user 5]

Die "eenheidsbeleving" met alles wat leeft, alle mensen, daarvan roepen new agers heel snel dat het Christus is. Die liefde voor mensen geeft een fijn gevoel, en het is niet verkeerd, alleen zijn ze in mijn optiek dan nog niet ver genoeg gegaan. Zodra je je werkelijk vereenzelvigt met alle mensen en al wat leeft, beland je in het diepste dal, het verst verwijderd van God. Dan hang je in overdrachtelijke zin aan het kruis en beleef je de grootst mogelijke verlatenheid. Dan krijgt "Vader waarom hebt gij mij verlaten" betekenis.

Ik zie dat zelf anders. Juist doordat ik me vereenzelvig met al wat leeft, voel ik me zeer dichtbij God.

De Gulden Regel krijgt bij mij betekenis : "Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden."

Wat ik beschreef staat niet haaks op de Gulden Regel. En ook niet haaks op het leven vanuit empathie.

[Messenger]

De ervaring die ik beschreef maak je ook maar 1 keer mee. Meermaals is behalve onnodig volstrekt onmogelijk. Je sterft als het ware in die ervaring en je wordt door God weer opgewekt.

Ik heb het dus 2 keer ervaren. En ik zie het niet als sterven maar als wakker geschud worden.

De new age beweging, waar Walsch veel gelezen werd, is men in mijn optiek horizontale spiritualiteit. De God van de Bijbel is verticale spiritualiteit.

Ik heb geen idee wat je in dit verband bedoelt met horizontale en verticale spiritualiteit.

Persoonlijk zocht ik God in die eenheid met alle mensen. Daar was God niet, de wereldziel is een lijk. God schoot mij uit het verticale te hulp. De eenheid met alle mensen is horizontaal. God Zelf staat daarbuiten, bevindt zich in een verticale dimensie. Hoog boven alles uit. Maar een vonkje van God is wel in de mensen. God is immanent (de vonkjes) én transcendent (overstijgt allen en alles). En die twee dingen zijn niet hetzelfde, vallen niet met elkaar samen.

Daarom noem ik mezelf liever panentheïst dan pantheïst.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Panenthe%C3%AFsme

[Vertrokken user 5]

De ervaring die ik beschreef maak je ook maar 1 keer mee. Meermaals is behalve onnodig volstrekt onmogelijk. Je sterft als het ware in die ervaring en je wordt door God weer opgewekt.

Ik heb het dus 2 keer ervaren. En ik zie het niet als sterven maar als wakker geschud worden.

De new age beweging, waar Walsch veel gelezen werd, is men in mijn optiek horizontale spiritualiteit. De God van de Bijbel is verticale spiritualiteit.

Ik heb geen idee wat je in dit verband bedoelt met horizontale en verticale spiritualiteit.

Persoonlijk zocht ik God in die eenheid met alle mensen. Daar was God niet, de wereldziel is een lijk. God schoot mij uit het verticale te hulp. De eenheid met alle mensen is horizontaal. God Zelf staat daarbuiten, bevindt zich in een verticale dimensie. Hoog boven alles uit. Maar een vonkje van God is wel in de mensen. God is immanent (de vonkjes) én transcendent (overstijgt allen en alles). En die twee dingen zijn niet hetzelfde, vallen niet met elkaar samen.

Daarom noem ik mezelf liever panentheïst dan pantheïst.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Panenthe%C3%AFsme

Daar kan ik me wel in vinden. Bedankt voor je uitleg en de link.