Hoeveel mensen gaan er naar de hemel?

[Mart]

Het Chassidisme gaat uit van eenheid tussen schepper en schepsel. Net zoals de mens deel uitmaakt van het heelal en er feitelijk niet buiten staat, zo maken we deel uit van JHWH (wat simpel van het werkwoord 'zijn' is afgeleid). Zoals de ervaring van afgescheidenheid een feit is, is eveneens de daadwerkelijke eenheid aantoonbaar een feit: we maken deel uit van alles. De T'NaCH stelt letterlijk: ejn 'od milvado (er is niets buiten Hem) en Psalm 82:6 zegt eveneens letterlijk: Jullie zijn allen elohiem en nakomelingen van het allerhoogste (א‍ני־אמרתי אלהים אתם ובני עליון כלכם׃). Net zoals ''jij'' nergens bestaat (niemand is werkelijk ''jij''), maar slechts dient om de ervaring van dualiteit gestalte te geven binnen taal, zo bestaat ''schepping'' nergens buiten de schepper, maar dient slechts om de ervaring van dualiteit uit te drukken binnen taal.

Mart, Bedankt mooi omschreven. Zo tref ik in de Kabbala ook heel mooie diepzinnige beschrijvingen aan omtrent Datgene Wat zich aan verwoording onttrekt. Maar de mens blijft het toch proberen en de ene lukt de beschrijving van een Doordenking/Ervaring in mijn optiek beter als de ander.

In het Judaisme functioneert interpretatie op vier niveaus: de pesjat (de simpele contextuele betekenis), drasj (toepassing van passages om een concept te verduidelijken), remez (interpretatie via verwijzingen) en sod (''geheim'' -- de diepste betekenis, waar eveneens het woord ''zot'' - gek - vandaan komt). Exegese functioneert alleen op het eerste niveau: het houdt zich bezig met de contextuele betekenis van de tekst. De Midrasj functioneert op de eerste twee niveaus: het pakt passages uit hun oorspronkelijke context (pesjat) en past ze toe om iets te verduidelijken (midrasj). In de midrasj functioneert een remez op de eerste drie niveaus: het maakt van midrasj een nieuwe toepassing. Kabbalah functioneert op alle vier niveaus. De term maakt tegenwoordig deel uit van de pop-cultuur: Madonna, Britney Spears en vele anderen houden zich ermee bezig, maar dit betreft slechts lucratieve business en heeft weinig met het Judaisme te maken. Slechts iemand die minimaal 40 jaar de T'NaCH heeft bestudeerd, mag zich wagen aan de studie van de Kabbalah. En hoewel er eveneens gematria bij komt kijken, kan Kabbalah nooit worden gebruikt om een andere contextuele betekenis (pesjat) te geven aan een tekst (klik). Kabbalah betekent letterlijk ''Ontvangst'' en is stevig gebaseerd op de Torah, maar werkt van achteren naar voren: diepe ervaring van de eenheid van alles (JHWH verwijst immers rechtstreeks naar het werkwoord ''zijn'') is de waarheid die vervolgens nagezocht wordt in de Torah aan de hand van boeken als de Zohar. De Ene oneindige (ejn sof: ''er is geen einde'') manifesteert zich continu via de sefirot: de emanaties binnen de ene oneindigheid (ejn sof), neergeschreven als sleuteltermen die opereren er alsof ze op zichzelf staande werelden vormen en met elkaar een relatie hebben en ononderbroken op elkaar inwerken, zoals ''wijsheid'' (chochmah), ''kracht'' (gevoerah), ''liefde/genade'' (chesed), ''kennis'' (da'at), ''Koninkrijk'' (malchoet), etc.

Waar Adam op het niveau van de pesjat (contextuele betekenis) nog uit het Paradijs werd gezet na van de boom van kennis-over-goed-en-kwaad te hebben gegeten, daar komt Kabbalah tot de conclusie dat JHWH (wat rechtstreeks het werkwoord 'zijn' duidt) de levensboom ('zijn') zelf is waaruit het Paradijs telkens continu voortvloeit en waartoe de mens zichzelf de toegang heeft ontzegd door binnen de dualistische wereld van kennis over te verblijven, afgescheiden. De Zohar benadert de Torah van de andere kant en komt dan tot de conclusie dat wij JHWH uit het Paradijs hebben verbannen -- niet andersom. We bevinden ons volgens de Zohar nog steeds in het Paradijs, maar we hebben JHWH (''zijn'') verbannen omdat de levende Ene zich niet binnen de dode dualiteit van kennis bevindt. Deze interpretatie is gebaseerd op het bovengenoemde ''Ejn 'od milvado'' (Deut. 4:35): ''Er is niets anders huiten JHWH''. Toen men at van de boom van kennis-over-goed-en-kwaad - zo claimt de Zohar - verbande Adam (de mens) JHWH (''zijn'', ''leven''). Kabbalah probeert de Torah van die andere zijde te benaderen: we moeten de godsvonken weer samenbrengen, want JHWH is gebroken en in ballingschap.

De studie van de Kabbalah gaat mijn capaciteit ver te boven, vandaar dat ik even een simpel voorbeeldje van Kabbalistische gedachtengang kopieer dat ik ooit had opgezocht in de Midrasjiem en op het GKv forum had geplaatst: de Hebreeuwse tekst van 2 Samuel 7:23 zegt letterlijk "En wie is als Uw volk, zoals Israel, een uniek volk op Aarde die gingen, God, om zich tot een volk te verlossen, en om voor zichzelf een naam te maken, teneinde grote dingen te doen voor jullie (voor beiden: God en het volk van Israel zelf) en voor Uw land" (Hier bevrijdt Israel zichzelf – terwille van zichzelf én God) "-- van voor het aangezicht van Uw volk, welke U verloste voor Uzelf vanuit Egypte, de volken en hun goden." (Hier bevrijdt God Israel – terwille van Israel én Zichzelf). Letterlijk opgevat betreft het een gezamelijke actie: Israel bevrijdt zichzelf – terwille van zichzelf én God; God bevrijdt Israel – terwille van Israel én Zichzelf. Beiden bevrijden zichzelf en de ander.

Aangezien de laatste zin niet zegt "…en hun elohiem", maar letterlijk schrijft "… en zijn elohiem", kan de laatse zin grammaticaal zelfs beter als volgt worden gelezen: "-- van voor het aangezicht van Uw volk welke U redde voor Uzelf vanuit Egypte, de volken; en [voor] zijn God ( = de God van Israel: dus Zichzelf)." Grammaticaal is deze vertaling correct. En er wordt vervolgens toegevoegd: "Hij zei: 'Zij zijn toch mijn volk, kinderen die niet trouweloos worden,' en Hij werd hun tot verlosser. In al hun benauwdheid was ook Hij benauwd. En de boodschapper van Zijn aangezicht (Mozes, de boodschapper van wie gezegd wordt dat Hij God heeft gesproken van aangezicht tot aangezicht) redde hen. In Zijn liefde en in Zijn mededogen heeft Hij (God) hen verlost en Hij hief hen op en droeg hen al de dagen van ouds."
Er worden verschillende interpetaties gegeven van bovenstaand citaat, maar 1 ding blijft in alle interpretaties overeind: in al Israel's benauwdheid was ook JHWH benauwd. Door Israel te verlossen, heeft JHWH mede Zichzelf verlost toen Hij Israel verloste.

Rabbah Exodus 15:12 gaat dan in op deze passage uit Samuel 7:23 en vertelt:

"Een andere drasja van "Deze maand zal voor jou zijn": Rabbi Meir zei: "de verlossing zal van Mij (= God) en van jou (= Israel) zijn, zoals "Ik zal worden bevrijd samen met jou", want er wordt gezegd (in II Samuel 7:23): "Die jij verlostte naar u (= l'cha) vanuit Egypte (= mimmitsrajiem), de volkeren en zijn God (zijn Elohiem)."

Midrasj Rabbah Ki Thissa 42:3 gaat vervolgens eveneens in op II Samuel 7:23 en zegt:

"Desondanks hebben ze het leven verzaakt en de dood gekozen, zoals er staat: Ze hebben ogen, maar ze zien niet (Psalm 115:5). "Ze hebben tegen Mij (= God) gelogen." Welke leugens hebben ze tegen Hem (God) uitgesproken? Rabbi Akiba leerde: Ze zeiden "hield God Zichzelf niet bezig met ons?" Natuurlijk niet! [Hij hield Zich bezig] met Zichzelf! Hij bevrijdde Zichzelf en niet [vanwege] ons, want er staat (in II Samuel 7:23): "Van voor Uw volk, welke U bevrijdde voor Uzelf (לך) uit Egypte, de volkeren en zijn God (אלהיו = zijn elohiem; niet "hun elohiem")"

Ook uit deze drasha komt dezelfde boodschap naar voren. Een laatste voorbeeld: Midrash Eicha Rabbah 7:2. Deze vertelt:

"Rabbi Bun zei in de naam van Rabbi Samuel bar Nachmani: We zien dat de Heilige Ene, gezegend is Hij, 500 jaren op weg ging om een naam voor Zichzelf te maken, zoals het staat geschreven (in II Samuel 7:23): "Dewelke elohiem op weg ging om voor Hem een volk te bevrijden en voor Hem een naam te maken." Rabbi Jose van Galilea zei: "[zij gingen om te bevrijden] het volk (Israel) en zijn God."

Weer dezelfde boodschap. Maar deze drasja heeft nog een inzichtelijk en relevant vervolg:

Rabbi Akiba zei: "Je hebt het heilige profaan gemaakt." De Israelieten spraken voor de Heilige Ene, gezegend is Hij: "…U heeft Uzelf bevrijd", zoals er staat "Welke U verloste voor Uzelf uit Egypte, de volkeren en zijn God (Elohajw)."
Het is geschreven (in 1 Kronieken 17:21): "Welke elohiem ging (halach [enkelvoud]) om te bevrijden."
En hier (in II Samuel 7:23) staat geschreven: "Welke elohiem gingen (hal'choe [meervoud]) om te bevrijden."
"'Elohiem halach" (= 'elohiem ging [enkelvoud]) verwijst naar de Heilige Ene, gezegend is Hij.
"Elohiem hal'choe" (= 'elohiem gingen [meervoud]) verwijst naar Mozes en A'aron.

Weer dezelfde boodschap, maar met een interessante wending: Rabbi Akiba vertelt dat Mozes en Aaron de elohiem waren die op weg gingen om voor God het volk te bevrijden en voor God een naam te maken. Ook het Targoem Jonathan kiest voor deze weg.

Maar om toch met een nuchtere noot af te sluiten: het betreft natuurlijk allemaal gehannes met een T'NaCH die grotendeels was opgeschreven omstreeks de Babylonische ballingschap, waarbij bovenstaande passages waarin elohiem wordt beschreven als meervoudige goden, simpelweg getuigen van een polytheïstisch verleden waarin JHWH nog een echtgenote had: Asjerah.

[coby]

Maar om toch met een nuchtere noot af te sluiten: het betreft natuurlijk allemaal gehannes met een T'NaCH die grotendeels was opgeschreven omstreeks de Babylonische ballingschap, waarbij bovenstaande passages waarin elohiem wordt beschreven als meervoudige goden, simpelweg getuigen van een polytheïstisch verleden waarin JHWH nog een echtgenote had: Asjerah.

Nee de echtgenote was Israel.

[Vertrokken user 5]

@ Mart, Bedankt voor de theologische kadering.

Ik heb vroeger - door de synchroniciteit daartoe gedreven (dat was heel vervullend maar het was voor mij geen doel an sich) - wat lessen gevolgd bij een rabbijn in de kabbala.

Zoals Baal HaSulam (Rav Yehuda Leib Ha-Levi Ashlag) zei, en wat opgeschreven werd door zijn zoon Rabash:

"It is written that there is none else beside Him,meaning that there is no other power in the world with the ability to do anything against Him. And what man sees, namely, that there are things in the world, which deny the household of above, Is because He wills it so."

Vertaling: Het staat geschreven dat er niemand anders is behalve Hij (God), wat betekent dat er geen andere macht in de wereld is die het vermogen heeft iets te doen tegen Hem. En wat de mens ziet, namelijk dat er dingen zijn in de wereld, die de huishoudelijke orde van boven ontkennen, is omdat Hij dat zo wil."

Zoals ik vroeger altijd zei: " de rechterhand trekt aan, de linkerhand stoot af". Doel is bewustwording door correctie.

https://m.youtube.com/watch?v=6h67mDcpTuc&t=7s

[peda]

Hallo Mart,

Dank voor de zeer interessante bijdrage inzake de Kabbala. Zelf kan ik de gedachten bij een sterke diepgang niet meer volgen.
Kabbala is helaas niet in Jip en Janneke taal te vertalen. De negatieve theologie stelt reeds dat de idee God voor de mens niet te begrijpen is.
De vraag is of God in de Openbaring werkelijk van Zijn Onkenbaarheid is teruggetreden en tot Openbaring ( Jip en Janneke ) is overgegaan of dat Openbaring slechts openbaring is en niet verder reikt dan menselijk denkwerk Over God. Zelf houd ik het op het laatste, maar de consequentie is dan wel dat God Onbegrijpelijk voor de mens blijft en dat de omgang die de mens met God meent te hebben, in mijn ogen vrome wensen zijn. Helaas. Dat God niet "" bestaat "' zul je mij nooit horen stellen, maar dat God "' bestaat "' op de wijze die de mens daarvoor invult, daar ben ik ook geen vriend van. Kabbala probeert in mijn ogen wel een dimensie hoger te reiken met de Gods-voorstellingen. Jammer dat ik daarbij persoonlijk moet afhaken, mijn brein is te "'klein "'.

[Mart]

Hallo Mart,

Dank voor de zeer interessante bijdrage inzake de Kabbala. Zelf kan ik de gedachten bij een sterke diepgang niet meer volgen. Kabbala is helaas niet in Jip en Janneke taal te vertalen.

Het diepste fundament van Kabbalah is gebaseerd op de simpelste directe ervaring en probeert uit dode kennis zodanig weer wat leven te distilleren. De essentie van Kabbalah begint bij ervaring van eenheid tussen Adam (de mens) en JHWH (''zijn''), zonder welke alles als onzin wordt onthuld. De diepste interpretatielaag ''Sod'' (''geheim'') heeft niet zonder reden als tweede betekenis ''gek'', ''mesjoegah''. Het betreft uiteindelijk de bezigheid te ontdekken hoe vroegere Joodse meesters een oud dogma betreffende een serie verouderde boeken via een handige truuk in overeenstemming hebben gebracht met de realiteit. De Torah is slechts een excuus om de simpele ervaring van de realiteit enige schriftuurlijke autoriteit te geven en esthetisch aan te kleden, zodat het er aantrekkelijk uitziet. Het ontvangen van de Torah is een kunst die Kabbalah wordt genoemd: Ontvangst. Ik weet vrij zeker dat dezelfde meesters probleemloos elke andere serie boeken als excuus hadden kunnen gebruiken. Maar omdat het religieuze dogma nou eenmaal zo is dat JHWH één is en de Torah door JHWH aan Israel is geschonken, waarbij men zegt dat alle letters op de juiste plaats staan en er niet één van kan worden verwijderd of aan toe worden gevoegd, is men gedwongen binnen de taal van dit dogma te opereren. Een functionele concessie:

''Zijn (JHWH komt van dit werkwoord) ligt in de verbondenheid van alles (JHWH is één -- als gezegd: de mens staat niet buiten het heelal dat hem omringd). Adam (de mens) is apart gezet (de letterlijke betekenis van ''heilig'' (קָדוֹשׁ) is apart gezet): ik ≠ alles. Zowel JHWH als de mens zijn apart gezet (קָדוֹשׁ) voor elkaar: gescheiden. Ondanks dat de mens kennis heeft van het feit dat we deel uitmaken van hetzelfde ene leven, leven we als buitenstaande waarnemers, in ballingschap. Maar Ejn 'od milvado (''Er is niets buiten Hem'' -- Deuteronomium 4:35) en ''Jullie zijn allen elohiem en nakomelingen van het allerhoogste'' (א‍ני־אמרתי אלהים אתם ובני עליון כלכם׃ -- Psalm 82:6), waarmee het de taak van Adam is weer terug te keren naar Huis.'' Etc., etc., etc.

Aangezien de bestaande dogmatische basis simpel als excuus geldt om expressie te geven aan iets universeels, overlappen mystieke stromingen als het Chassidisme (Jodendom), de Christelijke mystiek, het Zen-boeddhisme en Taoisme (Oosters), het Soefisme (Islam) elkaar vanwege hun overeenkomstigheid, terwijl hun dogmatische tegenhangers - het Jodendom, het Christendomdom, het Hindoeisme en de Islam - elkaar bestrijden vanwege de dogmatische verschillen.

[peda]

Hallo Mart,

Dank voor de zeer interessante bijdrage inzake de Kabbala. Zelf kan ik de gedachten bij een sterke diepgang niet meer volgen. Kabbala is helaas niet in Jip en Janneke taal te vertalen.

Het diepste fundament van Kabbalah is gebaseerd op de simpelste directe ervaring en probeert uit dode kennis zodanig weer wat leven te distilleren. De essentie van Kabbalah begint bij ervaring van eenheid tussen Adam (de mens) en JHWH (''zijn''), zonder welke alles als onzin wordt onthuld. De diepste interpretatielaag ''Sod'' (''geheim'') heeft niet zonder reden als tweede betekenis ''gek'', ''mesjoegah''. Het betreft uiteindelijk de bezigheid te ontdekken hoe vroegere Joodse meesters een oud dogma betreffende een serie verouderde boeken via een handige truuk in overeenstemming hebben gebracht met de realiteit. De Torah is slechts een excuus om de simpele ervaring van de realiteit enige schriftuurlijke autoriteit te geven en esthetisch aan te kleden, zodat het er aantrekkelijk uitziet. Het ontvangen van de Torah is een kunst die Kabbalah wordt genoemd: Ontvangst. Ik weet vrij zeker dat dezelfde meesters probleemloos elke andere serie boeken als excuus hadden kunnen gebruiken. Maar omdat het religieuze dogma nou eenmaal zo is dat JHWH één is en de Torah door JHWH aan Israel is geschonken, waarbij alle letters op de juiste plaats staan en er niet één van kan worden verwijderd of aan toe worden gevoegd, is men gedwongen binnen de taal van het dogma te opereren. Een functionele concessie:

1) Zijn (JHWH komt van dit werkwoord) ligt in de verbondenheid van alles (JHWH is één -- als gezegd: de mens staat niet buiten het heelal dat hem omringd).
2) Adam (de mens) is apart gezet (de letterlijke betekenis van ''heilig'' (קָדוֹשׁ) is apart gezet): ik ≠ alles. Zowel JHWH als de mens zijn apart gezet (קָדוֹשׁ). Ondanks dat de mens kennis heeft van het feit dat we deel uitmaken van hetzelfde ene leven, ervaren we onszelf tegelijk als buitenstaande waarnemers.
3) Ejn 'od milvado (''Er is niets buiten Hem'' -- Deuteronomium 4:35) en ''Jullie zijn allen elohiem en nakomelingen van het allerhoogste'' (א‍ני־אמרתי אלהים אתם ובני עליון כלכם׃ -- Psalm 82:6), etc., ... zie de zovele andere verzen uit de Zohar.
4) Het is de taak van Adam weer terug te keren naar Huis.

Aangezien de bestaande dogmatische basis simpel als excuus geldt om expressie te geven aan iets universeels, overlappen mystieke stromingen als het Chassidisme (Jodendom), de Christelijke mystiek, het Zen-boeddhisme en Taoisme (Oosters), het Soefisme (Islam) elkaar vanwege hun overeenkomstigheid, terwijl hun dogmatische tegenhangers - het Jodendom, het Christendomdom, het Hindoeisme en de Islam - elkaar bestrijden vanwege de dogmatische verschillen.

Wat jij schrijft, is uiteraard te begrijpen, maar wat achter het te begrijpen zit, dat valt voor mij althans buiten het begrijpbare. Mystiek is een diepe Essentie-ervaring en zodra je die ervaring probeert onder woorden te brengen dan gaat het mis. Evenzeer gaat het in mijn ogen mis wanneer je het verhaal van JHWH probeert neer te leggen in de Tora/ Tenach, of nog later in het N T. Dan zit je aan alle kanten op menselijk niveau en de mens komt in mijn ogen niet verder als God/ het Goddelijke in mensentaal te vangen en dat lukt in mijn ogen van geen kant. Je vangt dan veel , maar niet God. Dan is er de gedachte slimme oplossing dat God Zich begrijpelijk gaat uitdrukken in mensentaal, de Openbaring, om niet in de mist te gaan met de Relatie tussen God en mens. Immers een Relatie met een Onkenbare is geen Relatie. Zelf geloof ik niet in deze Goddelijke stap naar beneden in deze wereld. Kortom het Mysterie blijft voor mij Mysterie, maar het Mysterie op menselijke wijze doordenken, dat spreekt mij wel aan, mij wel realiserende dat ik met het Mysterie ten diepste geen stap verder kom. Helaas !

[Vertrokken user 5]

@ Mart, hartelijk dank voor jouw uitleg.

[Mart]

Hallo Mart,

Dank voor de zeer interessante bijdrage inzake de Kabbala. Zelf kan ik de gedachten bij een sterke diepgang niet meer volgen. Kabbala is helaas niet in Jip en Janneke taal te vertalen.

Het diepste fundament van Kabbalah is gebaseerd op de simpelste directe ervaring en probeert uit dode kennis zodanig weer wat leven te distilleren. De essentie van Kabbalah begint bij ervaring van eenheid tussen Adam (de mens) en JHWH (''zijn''), zonder welke alles als onzin wordt onthuld. De diepste interpretatielaag ''Sod'' (''geheim'') heeft niet zonder reden als tweede betekenis ''gek'', ''mesjoegah''. Het betreft uiteindelijk de bezigheid te ontdekken hoe vroegere Joodse meesters een oud dogma betreffende een serie verouderde boeken via een handige truuk in overeenstemming hebben gebracht met de realiteit. De Torah is slechts een excuus om de simpele ervaring van de realiteit enige schriftuurlijke autoriteit te geven en esthetisch aan te kleden, zodat het er aantrekkelijk uitziet. Het ontvangen van de Torah is een kunst die Kabbalah wordt genoemd: Ontvangst. Ik weet vrij zeker dat dezelfde meesters probleemloos elke andere serie boeken als excuus hadden kunnen gebruiken. Maar omdat het religieuze dogma nou eenmaal zo is dat JHWH één is en de Torah door JHWH aan Israel is geschonken, waarbij alle letters op de juiste plaats staan en er niet één van kan worden verwijderd of aan toe worden gevoegd, is men gedwongen binnen de taal van het dogma te opereren. Een functionele concessie:

1) Zijn (JHWH komt van dit werkwoord) ligt in de verbondenheid van alles (JHWH is één -- als gezegd: de mens staat niet buiten het heelal dat hem omringd).
2) Adam (de mens) is apart gezet (de letterlijke betekenis van ''heilig'' (קָדוֹשׁ) is apart gezet): ik ≠ alles. Zowel JHWH als de mens zijn apart gezet (קָדוֹשׁ). Ondanks dat de mens kennis heeft van het feit dat we deel uitmaken van hetzelfde ene leven, ervaren we onszelf tegelijk als buitenstaande waarnemers.
3) Ejn 'od milvado (''Er is niets buiten Hem'' -- Deuteronomium 4:35) en ''Jullie zijn allen elohiem en nakomelingen van het allerhoogste'' (א‍ני־אמרתי אלהים אתם ובני עליון כלכם׃ -- Psalm 82:6), etc., ... zie de zovele andere verzen uit de Zohar.
4) Het is de taak van Adam weer terug te keren naar Huis.

Aangezien de bestaande dogmatische basis simpel als excuus geldt om expressie te geven aan iets universeels, overlappen mystieke stromingen als het Chassidisme (Jodendom), de Christelijke mystiek, het Zen-boeddhisme en Taoisme (Oosters), het Soefisme (Islam) elkaar vanwege hun overeenkomstigheid, terwijl hun dogmatische tegenhangers - het Jodendom, het Christendomdom, het Hindoeisme en de Islam - elkaar bestrijden vanwege de dogmatische verschillen.

Wat jij schrijft, is uiteraard te begrijpen, maar wat achter het te begrijpen zit, dat valt voor mij althans buiten het begrijpbare. Mystiek is een diepe Essentie-ervaring en zodra je die ervaring probeert onder woorden te brengen dan gaat het mis. Evenzeer gaat het in mijn ogen mis wanneer je het verhaal van JHWH probeert neer te leggen in de Tora/ Tenach, of nog later in het N T. Dan zit je aan alle kanten op menselijk niveau en de mens komt in mijn ogen niet verder als God/ het Goddelijke in mensentaal te vangen en dat lukt in mijn ogen van geen kant. Je vangt dan veel , maar niet God. Dan is er de gedachte slimme oplossing dat God Zich begrijpelijk gaat uitdrukken in mensentaal, de Openbaring, om niet in de mist te gaan met de Relatie tussen God en mens. Immers een Relatie met een Onkenbare is geen Relatie. Zelf geloof ik niet in deze Goddelijke stap naar beneden in deze wereld. Kortom het Mysterie blijft voor mij Mysterie, maar het Mysterie op menselijke wijze doordenken, dat spreekt mij wel aan, mij wel realiserende dat ik met het Mysterie ten diepste geen stap verder kom. Helaas !

Het Tao dat kan worden uitgesproken is niet het Tao (klik). Dat is de paradox waarbinnen taal zich begeeft. De hoogste trede van Ja'acov's ladder waar men weer bij JHWH terugkomt, is niet zonder reden het Amidah, het stille gebed.

[Vertrokken user 5]

Het Tao dat kan worden uitgesproken is niet het Tao (klik). Dat is de paradox waarbinnen taal zich begeeft. De hoogste trede van Ja'acov's ladder waar men weer bij JHWH terugkomt, is niet zonder reden het Amidah, het stille gebed.

Klopt. De Tao wordt wel in het leven zelf soms gedemonstreerd. Er bestaan mensen, maar die zijn zeldzaam, die deze kracht naar de aarde brengen, zoals dit rijmloze gedicht van Wayne Dyer zegt. Peda is in mijn optiek zo iemand.

10
Kun je in het dragen van lichaam en ziel
en het omhelzen van eenheid
scheiding vermijden?

Kun je je lichaam zo soepel
laten worden als dat van een pasgeboren kind?
Kun je in het openen en sluiten van de hemelpoort
de vrouwelijke rol spelen?

Kun je je volk liefhebben
en je domein regeren
zonder eigendunk?

Baren en koesteren;
hebben doch niet bezitten;
werken doch niet met de eer strijken;
leiden zonder te beheersen of domineren.

Wie acht slaat op deze kracht
brengt de Tao naar deze aarde.
Dit is de voornaamste deugd.

Bron: Dr. Wayne W. Dyer, De Weg naar Verandering, hoofdstuk 10, p.60.

[Vertrokken user 5]

Amidah, het stille gebed.

= de innerlijke communie met God (Yogananda)

[Alpha]

Zoals gezegd belemmerd mystiek de weg naar God toe en is gebaseerd op de Griekse mythologie.

Als je de mystieke ervaring hebt gehad, en daarmee een Godservaring hebt beleefd, is dat veelzeggender dan teksten uit een boek lezen die volkomen vreemd overkomen en duidelijk niet dichterbij God komen.

Waarom waarschuwt de bijbel dan voor kunstig verzonnen verhalen?

Mogelijk om te voorkomen dat je interesse krijgt in andere inzichten.

Waar baseer je het op dat een geheime, mystieke ervaring van God afkomstig is?

Geheim? Meer een diepe persoonlijke ervaring die niet anders te verklaren is. Een wedervraag: Waar baseer je op dat Mozes door God, in de vorm van een brandende struik, is toegesproken? Zeggen dat het in de bijbel staat is geen onderbouwing. Waarom Mozes serieus nemen?

Waarom zegt de Bijbel dan: "wordt niet misleidt"?

Nou omdat de bijbelschrijvers en de kerk niet willen dat je inzichten buiten die bijbel serieus neemt. Terwijl die legitiemer kunnen zijn.

Wanneer je Gods woord de Bijbel niet grondig bestudeert, zal je nooit tot God kunnen komen.

Dat is jouw mening. Ik heb de bijbel niet nodig gehad om tot God te komen.

Vandaar dat Jezus als onderwijzer bekend stond.
Hij wist dat nauwkeurige kennis valse leringen en verkeerde zienswijzen ontmaskerd.
Doordat religieuze leiders mensen niet de juiste kennis van God bijbrachten, werd voor veel mensen de gelegenheid weggenomen om Gods Woord goed te begrijpen en Gods Koninkrijk binnen te gaan. Mt 23:13.

Jammer dat we dat allemaal moeten aannemen. Ik heb Jezus nooit gekend of gezien. Ik ontdek God liever in mijn eigen leven.

De kunstig verzonnen verhalen hebben veel ellende veroorzaakt, kijk maar naar de islam.

Apocrief betekend geheim.
Mystiek is afkomstig uit de Griekse filosofie.

Waarom zou je geschiedschrijving serieus nemen?
Het brandende braambos wordt door Lukas als een feit aangehaald.

"De kerk" is geïndoctrineerd met de Griekse filosofie, die weer aantoonbaar is beïnvloed door de Babylonische religie van Nimrod.
De Bijbelse boodschap beschermd de oprechte gelovige tegen de heidense boosaardigheid.
Mensenoffers, zelfs kinderoffers, en tempelprostitutie waren bij afgoderij heel gebruikelijk.

Welke hoop heb je zonder God?
Dit?

Jes 22:13 Maar er wordt juist gefeest en gejuicht.Er worden runderen gedood en schapen geslacht,
er wordt vlees gegeten en wijn gedronken. “Laten we eten en drinken, want morgen sterven we.”’ NWV.

Zien doet niet geloven, toont het Bijbelse verslag.
Zelfs de apostel Thomas, een man uit Jezus getrouwe volgelingen, had grote moeite te geloven dat Jezus uit de dood was opgestaan. Hij was aanwezig bij vele opzienbarende wonderen, zag profetieën in vervulling gaan. Zag hem in een afgesloten kamen binnen komen. Toch twijfelde hij, terwijl hij eerder, voor Jezus dood, geen twijfels had.

De Bijbel is een wegwijzer naar Gods koninkrijk.
Vandaar dat de bijbel dit zegt:

Psalm 36:
10 Nog even en er zijn geen slechte mensen meer.
Je zult kijken op de plek waar ze waren,maar ze zijn er niet meer.
11 De zachtmoedigen zullen de aarde bezitten, ze zullen intens genieten van vrede in overvloed.
29 De rechtvaardigen zullen de aarde bezitten en ze zullen er eeuwig leven. NWV.

[Alpha]

Wetten zijn bedoeld om mensen te beschermen.
Stel dat niemand zich aan de verkeerswet houdt, het resultaat is dan snel zichtbaar.

Ja menselijke wetten zijn inderdaad bedoeld om mensen te beschermen.

God heeft geen wetten nodig, vanwege de vrije wil en omdat échte liefde onvoorwaardelijk is en niet oordeelt en niet straft.

Lees eens de Bijbel, zonder een zwarte bril op?

Ook Goddelijke wetten zijn er om mensen te beschermen.
Wanneer mensen zich aan de Bijbelse wetten zouden WILLEN houden, dan was er geen oorlog en misdaad meer.
dan zouden de vele menselijke wetten overbodig zijn.

De Bijbelse gulden regel wordt desalniettemin als zeer waardevol beschouwd.

In het oude Israël werden overtredingen van Goddelijke wetten wel degelijk bestraft.

[Messenger]

Waarom zou je geschiedschrijving serieus nemen?
Het brandende braambos wordt door Lukas als een feit aangehaald.

Niemand behalve Mozes heeft het brandende braambos gezien en gehoord.
Lukas was daar niet bij, niemand anders ook, dus kan Lukas dat niet aanhalen als een 'feit'.

Welke hoop heb je zonder God?

Ik heb goede hoop mét God. Alleen heb ik daarvoor de bijbel niet nodig.

De Bijbel is een wegwijzer naar Gods koninkrijk.

Er is geen wegwijzer nodig, alle wegen - krom of recht - leiden naar God.

[Messenger]

Wetten zijn bedoeld om mensen te beschermen.
Stel dat niemand zich aan de verkeerswet houdt, het resultaat is dan snel zichtbaar.

Ja menselijke wetten zijn inderdaad bedoeld om mensen te beschermen.

God heeft geen wetten nodig, vanwege de vrije wil en omdat échte liefde onvoorwaardelijk is en niet oordeelt en niet straft.

Lees eens de Bijbel, zonder een zwarte bril op?

Ook Goddelijke wetten zijn er om mensen te beschermen.

Als ik de bijbel lees moet ik, schat ik zo, 98% negeren omdat het niet klopt volgens mij.

In de speeltuin, die het Leven is, hoeven we niet beschermd te worden. In essentie (niet in stoffelijke zin) zijn we onkwetsbaar. Bij het sterven wordt ieder genezen en geheeld. Dat is namelijk wat een almachtige, volmaakte, onkwetsbare God van échte liefde zou doen.

[Messenger]

De Bijbelse gulden regel wordt desalniettemin als zeer waardevol beschouwd.

Ik noem dat gewoon De Gulden Regel.

"Behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden."
en
"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet."

Ik zie dat niet als Goddelijke Wet maar als een Goddelijk advies.

Als je het besef krijgt dat je een deel van God bent (zoals een golf in de oceaan) en realiseert dat God (en dus ook jij als deel van God) alomtegenwoordig bent, en daarmee dus ook bestaat in de ander en die ander weer in jou, dan zou het mooi zijn als je de Gulden Regel in acht hebt genomen.

Na het sterven, na het afwerpen van jouw stoffelijkheid, beleef je een levensschouw van jouw geleefde leven door de ogen/het gevoel van de anderen. Je ziet en voelt dus hoe je anderen hebt behandeld.

Dat is geen straf, maar gewoon een proces dat je doormaakt omdat dit jouw ultieme realiteit is (het in alles en iedereen bestaan, alomtegenwoordig zijn).

In het oude Israël werden overtredingen van Goddelijke wetten wel degelijk bestraft.

Zoals ik eerder stelde heeft God geen wetten (vrije wil) en heeft God ook niet gestraft.

[Alpha]

Wetten zijn bedoeld om mensen te beschermen.
Stel dat niemand zich aan de verkeerswet houdt, het resultaat is dan snel zichtbaar.

Ja menselijke wetten zijn inderdaad bedoeld om mensen te beschermen.

God heeft geen wetten nodig, vanwege de vrije wil en omdat échte liefde onvoorwaardelijk is en niet oordeelt en niet straft.

Lees eens de Bijbel, zonder een zwarte bril op?

Ook Goddelijke wetten zijn er om mensen te beschermen.

Als ik de bijbel lees moet ik, schat ik zo, 98% negeren omdat het niet klopt volgens mij.

In de speeltuin, die het Leven is, hoeven we niet beschermd te worden. In essentie (niet in stoffelijke zin) zijn we onkwetsbaar. Bij het sterven wordt ieder genezen en geheeld. Dat is namelijk wat een almachtige, volmaakte, onkwetsbare God van échte liefde zou doen.

De problemen op aarde worden veroorzaakt, omdat ruim 99% de Bijbelse raad wenst te negeren.

Wanneer je onbevoordeeld de Bijbel leest zie je dit staan:

Psalm 146:4 Zijn geest gaat uit, hij keert terug naar de grond. Op die dag vergaan zijn gedachten.

Prediker 9:5 Want de levenden weten dat ze zullen sterven, maar de doden weten helemaal niets en ze hebben ook geen beloning meer, omdat elke herinnering aan hen verloren gaat. NWV.

[Alpha]

De Bijbelse gulden regel wordt desalniettemin als zeer waardevol beschouwd.

Ik noem dat gewoon De Gulden Regel.

"Behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden."
en
"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet."

Ik zie dat niet als Goddelijke Wet maar als een Goddelijk advies.

Als je het besef krijgt dat je een deel van God bent (zoals een golf in de oceaan) en realiseert dat God (en dus ook jij als deel van God) alomtegenwoordig bent, en daarmee dus ook bestaat in de ander en die ander weer in jou, dan zou het mooi zijn als je de Gulden Regel in acht hebt genomen.

Na het sterven, na het afwerpen van jouw stoffelijkheid, beleef je een levensschouw van jouw geleefde leven door de ogen/het gevoel van de anderen. Je ziet en voelt dus hoe je anderen hebt behandeld.

Dat is geen straf, maar gewoon een proces dat je doormaakt omdat dit jouw ultieme realiteit is (het in alles en iedereen bestaan, alomtegenwoordig zijn).

In het oude Israël werden overtredingen van Goddelijke wetten wel degelijk bestraft.

Zoals ik eerder stelde heeft God geen wetten (vrije wil) en heeft God ook niet gestraft.

Ik zou zeggen: Lees de Bijbel en wordt wijs.

De Israëlieten overtraden schaamteloos de twee grootste geboden van de Wet, namelijk Jehovah lief te hebben en hun naasten lief te hebben.

[Messenger]

De problemen op aarde worden veroorzaakt, omdat ruim 99% de Bijbelse raad wenst te negeren.

Nee de meeste problemen op aarde worden veroorzaakt door de vrije wil en het niet eensgezind zijn in het maken van keuzes voor het collectief.

Wanneer je onbevoordeeld de Bijbel leest zie je dit staan:

Psalm 146:4 Zijn geest gaat uit, hij keert terug naar de grond. Op die dag vergaan zijn gedachten.

Prediker 9:5 Want de levenden weten dat ze zullen sterven, maar de doden weten helemaal niets en ze hebben ook geen beloning meer, omdat elke herinnering aan hen verloren gaat. NWV.

Wederom teksten waaruit blijkt dat de schrijvers van de bijbel God niet begrepen.

[Messenger]

Zoals ik eerder stelde heeft God geen wetten (vrije wil) en heeft God ook niet gestraft.

Ik zou zeggen: Lees de Bijbel en wordt wijs.

De Israëlieten overtraden schaamteloos de twee grootste geboden van de Wet, namelijk Jehovah lief te hebben en hun naasten lief te hebben.

De bijbel heeft me laten zien hoe God niet is. Er zijn geen geboden. Hooguit een advies zoals de Gulden Regel.
Echte liefde is onvoorwaardelijk (zonder voorwaarden dus ook zonder geboden) en geeft de mens een écht vrije wil waarover niet geoordeeld, niet wordt ingegrepen en niet gestraft wordt.

De bijbel is daarmee in conflict.

[coby]

Echte liefde is onvoorwaardelijk (zonder voorwaarden dus ook zonder geboden) en geeft de mens een écht vrije wil waarover niet geoordeeld, niet wordt ingegrepen en niet gestraft wordt.

De bijbel is daarmee in conflict.

Dat is humanisme waarbij de onvoorwaardelijke liefde voor de dader is, die weigert ooit te veranderen.

[Messenger]

Echte liefde is onvoorwaardelijk (zonder voorwaarden dus ook zonder geboden) en geeft de mens een écht vrije wil waarover niet geoordeeld, niet wordt ingegrepen en niet gestraft wordt.

De bijbel is daarmee in conflict.

Dat is humanisme waarbij de onvoorwaardelijke liefde voor de dader is, die weigert ooit te veranderen.

Onvoorwaardelijke liefde is voor iedereen.

Als je het begrip alomtegenwoordigheid doorgrondt, zie je dat zowel de dader als het slachtoffer in essentie één en hetzelfde Wezen is.

[coby]

Echte liefde is onvoorwaardelijk (zonder voorwaarden dus ook zonder geboden) en geeft de mens een écht vrije wil waarover niet geoordeeld, niet wordt ingegrepen en niet gestraft wordt.

De bijbel is daarmee in conflict.

Dat is humanisme waarbij de onvoorwaardelijke liefde voor de dader is, die weigert ooit te veranderen.

Onvoorwaardelijke liefde is voor iedereen.

Als je het begrip alomtegenwoordigheid doorgrondt, zie je dat zowel de dader als het slachtoffer in essentie één en hetzelfde Wezen is.

Onvoorwaardelijke liefde is onrechtvaardig. Het gaat ervan uit dat uiteindelijk iedereen erdoor lief wordt, maar wat als dat niet zo is? Als God satan onvoorwaardelijk lief heeft en hem altijd laat moorden omdat hij dat nou eenmaal zo leuk vindt en er zo'n genoegen in schept, dan betekent dat dat Hij ons dus haat en nooit zal beschermen.
God staat wel toe dat onschuldigen lijden door schuldigen, zodat die laatsten zich kunnen bekeren en dan neemt Hij ook nog de straf op Zich, maar het is niet ongelimiteerd.
http://answers.google.com/answers/threa ... 12105.html

Verre van bijbels te zijn, werd de term 'onvoorwaardelijke liefde' bedacht door
Erich Fromm, een atheïst.

Bedacht door de Duitse psychoanalyticus Erich Fromm in 1934, was het concept ontwikkeld in zijn boek uit 1956, The Art Of Loving. Fromm geloofde naïef
dat de liefde van een vader altijd voorwaardelijk was - op succes, goed gedrag, enz. - terwijl de moeder onvoorwaardelijk was en niet kon zijn verbeurd door zonden of overtreding. Zijn ideeën werden verfijnd in de
Jaren zestig door de humanistische psycholoog Carl Rogers, die suggereerde dat therapeuten moeten proberen hun klanten onvoorwaardelijk positief te presenteren. "Door deze onbevooroordeelde acceptatie zou de cliënt de ongewenste delen van hun persoonlijkheid integreren en zichzelf accepteren.

Een andere man die heeft geholpen moderne psychologie te vormen, is Erick Fromm. Het was
van Fromm dat we de uitdrukking "onvoorwaardelijke liefde" hebben gekregen. Hij verwierp alle vormen van autoritaire regeringen waaronder die van God. Hij beeldde de God van het Oude Testament af als een zelfzuchtige autoritaire. Hij was
een atheïst en debatteerde tegen de fundamenten van het christelijk geloof.
Hij geloofde dat de mens de maat van alle dingen is. Hij was niet tegen religie zolang het subjectief was. Hij leerde dat een persoon moet
houden van zichzelf, accepteer zichzelf en waardeer zichzelf om zijn hoogste potentieel te bereiken. Hij zag de liefde niet als van buitenaf komen.
Hij zei: "Ik ben geliefd omdat ik liefheb."

Fromm beschrijft een echt religieus persoon als iemand die nergens om bidt en niets van God verwacht. Hij zegt dat echt religieuze persoon houdt niet van God zoals een kind van zijn vader of zijn moeder houdt. En zo gezien vanuit het gezichtspunt van Fromm, wordt geloof in God vervangen door geloof in zichzelf, en liefde voor God wordt vervangen door liefde voor zichzelf.

[Messenger]

Onvoorwaardelijke liefde is onrechtvaardig. Het gaat ervan uit dat uiteindelijk iedereen erdoor lief wordt, maar wat als dat niet zo is?

Onvoorwaardelijke liefde heelt en geneest alles, ook het onrecht.

Als God satan onvoorwaardelijk lief heeft en hem altijd laat moorden omdat hij dat nou eenmaal zo leuk vindt en er zo'n genoegen in schept, dan betekent dat dat Hij ons dus haat en nooit zal beschermen.
God staat wel toe dat onschuldigen lijden door schuldigen, zodat die laatsten zich kunnen bekeren en dan neemt Hij ook nog de straf op Zich, maar het is niet ongelimiteerd.

Satan bestaat niet, is boventallig en onnodig.

Jesaja 45 vers 7 legt uit dat de Heere zelf het kwaad veroorzaakt. Dit staat in de bijbel zelf.

http://answers.google.com/answers/threa ... 12105.html

Verre van bijbels te zijn, werd de term 'onvoorwaardelijke liefde' bedacht door
Erich Fromm, een atheïst.

Geen idee of Fromm het als eerste bedacht. Ik denk dat het concept bij veel meer mensen bekend was.
In de tijd dat de bijbel geschreven werd kende men het concept in elk geval niet denk ik.

Bedacht door de Duitse psychoanalyticus Erich Fromm in 1934, was het concept ontwikkeld in zijn boek uit 1956, The Art Of Loving. Fromm geloofde naïef
dat de liefde van een vader altijd voorwaardelijk was - op succes, goed gedrag, enz. - terwijl de moeder onvoorwaardelijk was en niet kon zijn verbeurd door zonden of overtreding. Zijn ideeën werden verfijnd in de Jaren zestig door de humanistische psycholoog Carl Rogers, die suggereerde dat therapeuten moeten proberen hun klanten onvoorwaardelijk positief te presenteren. "Door deze onbevooroordeelde acceptatie zou de cliënt de ongewenste delen van hun persoonlijkheid integreren en zichzelf accepteren.

De liefde van de moeder is net als van de vader voorwaardelijk. Zij voeden kinderen op in een (in hun ogen) gevaarlijke wereld en stellen daarom voorwaarden. Zoals : Niet van de stoep af gaan! Je kunt wel meer regels bedenken die ouders hun kinderen voorhouden.

Een andere man die heeft geholpen moderne psychologie te vormen, is Erick Fromm. Het was
van Fromm dat we de uitdrukking "onvoorwaardelijke liefde" hebben gekregen. Hij verwierp alle vormen van autoritaire regeringen waaronder die van God. Hij beeldde de God van het Oude Testament af als een zelfzuchtige autoritaire. Hij was een atheïst en debatteerde tegen de fundamenten van het christelijk geloof.

Hij doet me aan mezelf denken, alleen ben ik panentheïst.

Hij geloofde dat de mens de maat van alle dingen is. Hij was niet tegen religie zolang het subjectief was. Hij leerde dat een persoon moet houden van zichzelf, accepteer zichzelf en waardeer zichzelf om zijn hoogste potentieel te bereiken. Hij zag de liefde niet als van buitenaf komen.
Hij zei: "Ik ben geliefd omdat ik liefheb."

Wijze man!

Fromm beschrijft een echt religieus persoon als iemand die nergens om bidt en niets van God verwacht. Hij zegt dat echt religieuze persoon houdt niet van God zoals een kind van zijn vader of zijn moeder houdt. En zo gezien vanuit het gezichtspunt van Fromm, wordt geloof in God vervangen door geloof in zichzelf, en liefde voor God wordt vervangen door liefde voor zichzelf.

Daar heeft hij wel gelijk in denk ik. Ik doe hooguit een dankgebedje. Voor de rest neem ik aan dat God mijn gedachten kent en ik niet hoef te bidden.

[peda]

Ik doe hooguit een dankgebedje. Voor de rest neem ik aan dat God mijn gedachten kent en ik niet hoef te bidden.

In jouw God beleving hoef jij inderdaad niet te bidden. In jouw diepste Zelf ben jij gelijk aan God. De Godvonk heeft zich tijdelijk omhuld in een stoffelijke vorm om hier op aarde ervaring op te doen, maar die tijdelijke vorm is verder zonder betekenis. Als tijdelijke vorm kun je natuurlijk bidden, maar enige betekenis heeft het niet.

[coby]

Onvoorwaardelijke liefde heelt en geneest alles, ook het onrecht.

Je ziet soms dat dat zo werkt. Ik las eens van een meisje met borderline dat expres tegen God ging krijsen en doen wat niet mocht om te kijken hoe ver ze kon gaan en omdat Hij haar toch lief had, genas ze.
Maar ik geloof niet dat dat bij iedereen werkt. Die bezeten seriemoordenaar werd ook heel aardig door Gods liefde, maar God zei niet: goed bezig joh! Ga zo door!
Sommigen worden juist nog ergere psychopaten als een ander ze onvoorwaardelijk lief heeft en zich opstelt als deurmat.

Satan bestaat niet, is boventallig en onnodig.

Jesaja 45 vers 7 legt uit dat de Heere zelf het kwaad veroorzaakt. Dit staat in de bijbel zelf.

Kwaad in die tekst is niet moreel kwaad, maar rampen. Als God moreel kwaad zou scheppen, dan zou Hij zelf slecht zijn.

De liefde van de moeder is net als van de vader voorwaardelijk. Zij voeden kinderen op in een (in hun ogen) gevaarlijke wereld en stellen daarom voorwaarden. Zoals : Niet van de stoep af gaan! Je kunt wel meer regels bedenken die ouders hun kinderen voorhouden.

Onvoorwaardelijke liefde voor kinderen is juist weer wel goed. Toen ik de straat over stak als 5 jarige, brulde mijn pa wel, maar niet omdat ie me nu ineens haatte. Ik denk dat mensen wel onvoorwaardelijke liefde hebben voor kinderen meestal.