Godsbeelden

[Zolderworm]

God die alles ziet, die alles weet, de God waar je angst voor moet hebben. Dit Godsbeeld is voor mij een karikatuur van de werkelijkheid, een afspiegeling van het in oude tijden alom aanwezige absolute despotisme. Caesar had met een paar intimi de volledige macht over zijn onderdanen. Geen fatsoenlijke rechtspraak toen der tijd en In die periode en daarvoor, overigens onder gelijke omstandigheden, zijn de bijbel verhalen tot stand gekomen. De cultuur van massale onderdrukking. De bijbel schrijvers kenden geen andere wereldorde. In de orthodoxie kom je ook nu nog de idee tegen dat de in de ogen van God verloren mens Genade nodig heeft om aan latere narigheid te ontkomen. De onverdiende gunst ( genade ) die Caesar ook toepaste met de duim omhoog of omlaag en op die wijze de toekomst van een mens bestemmend. Voor mij persoonlijk is dit alles een karikatuur van God. Hoe God ( mits Hij bestaat ) werkelijk is, dat weet ik ook niet, maar angst verhalen laat ik maar achter mij. Messenger heeft wat dat betreft een prettig Godsbeeld en waarom zou Messenger ongelijk hebben en de God van de Schrik en Vrees gelijk? Dat over Almacht en Soevereiniteit aan de geloofsbasis anders wordt gedacht als in de oeroude theologie, is ook bekend.

Veel mensen met BDE's ervaren een totaal vergevingsgezinde en begrijpend gevoel van liefde rondom zich heen. Dat heeft niets te maken met een God voor wie je angst moet hebben. Ik heb tijdens een uittreding ook wel eens die liefde ervaren. Ik denk dat dat de diepste aard van de realiteit is. Logisch want daar zijn we vermoedelijk allen één. De vraag is ook: wie treft schuld, daar waar iedereen gewoon is zoals hij of zij is? Kun je er zelf iets aan doen, dat je bent zoals je bent? Daarom is totale vergeving, hoe dan ook, volgens mij een gegeven. Wat dat betreft denk ik er hetzelfde over als Messenger.

[Zolderworm]

Die beide kanten, bang zijn dat God alles ziet en ....de geruststellende gedachte dat Hij je opvangt. Dat laatste herken ik wel.

Als je ziet wat er in deze wereld allemaal met mensen gebeurt, dan is het juist zo opvallend dat een God die mensen opvangt niet bestaat.

@Zolderworm,
Vaak zie ik dat mensen die het enorm nodig hebben, en intens geloven zich gedragen voelen door God. Ik denk dat het nogal eens self fulfilling prophecy is, maar ik ben blij voor hen, omdat ik het ook herkende in periodes van mijn leven. Net zoals jij eerder begrip zult hebben voor uittredingen, waar ik weer niks van snap.
Als het mensen goed doet, wie ben ik "niet zeker weter'' om er iets van te zeggen. Een God die almachtig is daar kan ik ook niet meer in geloven; ook niet in één die al mijn haren heeft geteld. Dat roept de vragen op die jij ook stelt......waarom dan zoveel mensen die aan hun lot overgelaten worden.

Ik zeg ook wel eens dingen die ingaan tegen wat ik hierboven schrijf. Zo geloof ik beslist in de macht van het gebed. Het lijkt alsof je in een oprecht gebed iets oproept. En alsof het de dingen die je overkomen beïnvloedt. Ik denk echter dat dat te maken heeft met de aard van het universum, stoffelijk en geestelijk. In misschien inderdaad dat de diepste kern liefde is. En niet zozeer met een gepersonifieerde God.

[callista]

Ja......dat denk ik ook.....of misschien mede ook dat door het gebed je eigen innerlijke kracht wordt aangeboord...

[Zolderworm]

Ja......dat denk ik ook.....of misschien mede ook dat door het gebed je eigen innerlijke kracht wordt aangeboord...

Ik denk dat je innerlijke kracht van buiten af komt. Van binnen maak je contact met de buitenwereld.

[callista]

Ja......dat denk ik ook.....of misschien mede ook dat door het gebed je eigen innerlijke kracht wordt aangeboord...

Ik denk dat je innerlijke kracht van buiten af komt. Van binnen maak je contact met de buitenwereld.

Ik vind dat moeilijk....kan het ook niet zo zijn dat je het al in je hebt maar dat dat iets of iemand of weet ik wat voor nodig is om dat zelf te doen beseffen...dat het er in aanleg al is?
Zoals een soort aanjager?
Je wakker doen worden?
Zoiets bedoel ik.

Nou..ik ga er maar weer eens verder over nadenken.....

[coby]

Een alles goed vindende God helpt mij niet van mijn ik af. Hoe gaat zo'n God de problemen met zonde oplossen?

Waarom zou je van je "ik" af moeten?
Ieder mens is uniek....en bovendien heb je toch een geweten?
En zonde...ook al zo'n woord...wat versta je daaronder?
Of wat wordt daar in het algemeen zoal onder verstaan?

Het ego dat alles zelf wil bepalen en tegen het geweten in gaat, of zoals Zolderworm zei: je instincten. Omdat je dan als God kunt worden. Oorlogen stoppen niet als niet iedereen van z'n ego af komt.

[coby]

Dat vond ik mooi aan dat evangelie. Ik wou toch maar de hele tijd dood en na m'n 2e scheiding liep ik tegen God te klagen dat ik dood wou, maar een man op christian forums zat de hele tijd te preken dat we dood zijn met Christus en opgewekt en zo kwam ie in 1 klap van z'n pornoverslaving af, toen ie dat over zichzelf uit sprak en ik dacht ineens: yes!! Ik ben al 2000 jaar dood. Heb er ook weleens iemand mee geholpen die zelfmoord wilde plegen. Joh er is een veel betere manier om van jezelf af te komen.

[callista]

Een alles goed vindende God helpt mij niet van mijn ik af. Hoe gaat zo'n God de problemen met zonde oplossen?

Waarom zou je van je "ik" af moeten?
Ieder mens is uniek....en bovendien heb je toch een geweten?
En zonde...ook al zo'n woord...wat versta je daaronder?
Of wat wordt daar in het algemeen zoal onder verstaan?

Het ego dat alles zelf wil bepalen en tegen het geweten in gaat, of zoals Zolderworm zei: je instincten. Omdat je dan als God kunt worden. Oorlogen stoppen niet als niet iedereen van z'n ego af komt.

Soms moet je door bepaalde periodes heen om zelf tot inzicht te komen...ga dan maar schreeuwen en weet ik wat al niet; huil, bid, lach, werk en bewonder etc.......daar heb ik geen God voor nodig....
Ik roep nog weleens mijn beschermengel aan...maar misschien heb ik die ook wel zelf bedacht.....alhoewel.....
En van sommige instincten wil ik helemaal niet af.....dat zou mij tot een robot maken...

Zonder instinct is er ook geen sprake van ambitie en creativiteit...etc...

[Martine]

Soms moet je door bepaalde periodes heen om zelf tot inzicht te komen...ga dan maar schreeuwen en weet ik wat al niet; huil, bid, lach, werk en bewonder etc.......daar heb ik geen God voor nodig....
En van sommige instincten wil ik helemaal niet af.....dat zou mij tot een robot maken...

In sombere periodes doe ik in feite hetzelfde als jij - van je afschreeuwen.
Alleen ik richt mijn aanklacht naar God. Ooit leerde ik dat dat mocht, dat er zgn. "woedepsalmen" zijn.
Een oud collega van mij binnen het LdH waar ik nog bij behoorde zei het zo: "ik bid meer met de pet op, dan met de pet af".
Hij bedoelde te zeggen, dat het altijd kan en dat het niet eerbiedig hoefde te zijn, maar gewoon wat er in je opkomt en leeft.

[coby]

Een alles goed vindende God helpt mij niet van mijn ik af. Hoe gaat zo'n God de problemen met zonde oplossen?

Waarom zou je van je "ik" af moeten?
Ieder mens is uniek....en bovendien heb je toch een geweten?
En zonde...ook al zo'n woord...wat versta je daaronder?
Of wat wordt daar in het algemeen zoal onder verstaan?

Het ego dat alles zelf wil bepalen en tegen het geweten in gaat, of zoals Zolderworm zei: je instincten. Omdat je dan als God kunt worden. Oorlogen stoppen niet als niet iedereen van z'n ego af komt.

Soms moet je door bepaalde periodes heen om zelf tot inzicht te komen...ga dan maar schreeuwen en weet ik wat al niet; huil, bid, lach, werk en bewonder etc.......daar heb ik geen God voor nodig....
Ik roep nog weleens mijn beschermengel aan...maar misschien heb ik die ook wel zelf bedacht.....alhoewel.....
En van sommige instincten wil ik helemaal niet af.....dat zou mij tot een robot maken...

Zonder instinct is er ook geen sprake van ambitie en creativiteit...etc...

Mij lukte het zelf niet. Ik hoef ook niet van alles af, zodat je geen persoonlijkheid meer hebt. Dat spreekt me ook helemaal niet aan, dat blanco opnieuw beginnen van Messenger.

[coby]

Soms moet je door bepaalde periodes heen om zelf tot inzicht te komen...ga dan maar schreeuwen en weet ik wat al niet; huil, bid, lach, werk en bewonder etc.......daar heb ik geen God voor nodig....
En van sommige instincten wil ik helemaal niet af.....dat zou mij tot een robot maken...

In sombere periodes doe ik in feite hetzelfde als jij - van je afschreeuwen.
Alleen ik richt mijn aanklacht naar God. Ooit leerde ik dat dat mocht, dat er zgn. "woedepsalmen" zijn.
Een oud collega van mij binnen het LdH waar ik nog bij behoorde zei het zo: "ik bid meer met de pet op, dan met de pet af".
Hij bedoelde te zeggen, dat het altijd kan en dat het niet eerbiedig hoefde te zijn, maar gewoon wat er in je opkomt en leeft.

Dat is veel beter dan het allemaal oppotten. Ik heb ook wel tegen God geschreeuwd. U doet niks. Het boeit U allemaal niks. En wat doe jij zoal? Oeps. Sorry.

[Wim Nusselder]

Het schrikbeeld van de almachtige, alwetende...ik raak het niet kwijt.

Ik schreef ooit:

God, Gij zijt almachtig,
Gij zijt mijn Vader
en ik mag uw kind zijn.

Dat maakt mij bang,
doodsbang
want als kind ben
ik in Uw macht.

Macht vernedert,
maakt de ander klein,
maakt de ander tot niets,,
nul komma nul...

God, de almachtige Vader,
wat een combinatie...
pure macht:
Hij doet met ons...

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat mijn onderschrift in tegenspraak is.

Je kunt niet dieper vallen dan in Gods handen,
in Hem zijn wij geborgen.

Ik laat het wel staan, want dat is toch ook een deel van mijn vragend, twijfelend geloof

In het gedicht dat ik hier regelmatig citeer onderscheid ik een 'ik' waar ik me ten onrechte mee identificeer en een dieper, omvattender ik waarin ik 'terugstroom' zodra ik daarmee stop.
Ik heb het dus liever over 'alomvattend' dan over 'almachtig' etc..
Ik bén al in Gods handen (en ik ben soms Gods handen, of een cel daarvan), ook als ik dat niet doorheb door mijn ego-identificatie, mijn angst, mijn pretentie, mijn … whatever.

[Bonjour]

Zijn er ook 2 mensen op het forum die hetzelfde godsbeeld hebben?

[Vertrokken user 5]

God die alles ziet, die alles weet, de God waar je angst voor moet hebben. Dit Godsbeeld is voor mij een karikatuur van de werkelijkheid, een afspiegeling van het in oude tijden alom aanwezige absolute despotisme. Caesar had met een paar intimi de volledige macht over zijn onderdanen. Geen fatsoenlijke rechtspraak toen der tijd en In die periode en daarvoor, overigens onder gelijke omstandigheden, zijn de bijbel verhalen tot stand gekomen. De cultuur van massale onderdrukking. De bijbel schrijvers kenden geen andere wereldorde. In de orthodoxie kom je ook nu nog de idee tegen dat de in de ogen van God verloren mens Genade nodig heeft om aan latere narigheid te ontkomen. De onverdiende gunst ( genade ) die Caesar ook toepaste met de duim omhoog of omlaag en op die wijze de toekomst van een mens bestemmend. Voor mij persoonlijk is dit alles een karikatuur van God. Hoe God ( mits Hij bestaat ) werkelijk is, dat weet ik ook niet, maar angst verhalen laat ik maar achter mij. Messenger heeft wat dat betreft een prettig Godsbeeld en waarom zou Messenger ongelijk hebben en de God van de Schrik en Vrees gelijk? Dat over Almacht en Soevereiniteit aan de geloofsbasis anders wordt gedacht als in de oeroude theologie, is ook bekend.

Een van de beroemdste geestelijken uit mijn favoriete orde (de Dominicanen) zei: " We kennen waarlijk God, als we boven alles geloven dat God alles overstijgt wat we over Hem kunnen weten.." (Thomas van Aquino)

[Piebe Paulusma]

Zijn er ook 2 mensen op het forum die hetzelfde godsbeeld hebben?

Ik vind jouw rotsvaste geloof in mensen een beetje eng.

Onze God heeft vele namen, weet jij welke?

[Bonjour]

Ik vind jouw rotsvaste geloof in mensen een beetje eng.

Onze God heeft vele namen, weet jij welke?

Ik mis je punt volledig.
Ik constateer dat christenen God verschillende eigenschappen toekennen. Daarmee verschillen hun godsbeelden. Voor mijn gevoel heeft iedereen een ander godsbeeld. Dus vroeg ik me af wie hetzelfde godsbeeld heeft. De naam van de god achter het godsbeeld is niet zo relevant.

[coby]

Zijn er ook 2 mensen op het forum die hetzelfde godsbeeld hebben?

Ik denk het niet, want volgens Paulus zullen we Hem pas zien zoals Hij is als we allen zijn zoals Hij.

[Wim Nusselder]

Ik constateer dat christenen God verschillende eigenschappen toekennen. Daarmee verschillen hun godsbeelden. Voor mijn gevoel heeft iedereen een ander godsbeeld. Dus vroeg ik me af wie hetzelfde godsbeeld heeft. De naam van de god achter het godsbeeld is niet zo relevant.

Voor 'christenen' kun je ook 'theïsten' lezen.
Met name 'monotheïsten', want polytheïsten hebben als uitweg voor verschillende godsbeelden dat ze voorzien in de mogelijkheid van meerdere goden (al lijken ze wel één oppergod of één oergod te veronderstellen).

Je kent neem ik aan het verhaal van de blinden en de olifant: de een voelt aan een oor, de ander aan een slagtand, anderen aan staart, slurf, poot etc..
De olifant is groter dan ieder van hen, ieder heeft dus een ander -beperkt- beeld van wat een olifant is en niemand heeft hetzelfde beeld, want ze nemen allemaal een andere plek in vanwaar ze de olifant bevoelen.

Bottom line: we hebben elkaar nodig om een completer, beter godsbeeld te krijgen.

[callista]

Bottom line: we hebben elkaar nodig om een completer, beter godsbeeld te krijgen.

Dan blijven het alsnog meerdere verschillende menselijke godsbeelden die niets over God zeggen.
Op zich blijft het natuurlijk wel interessant om die verschillende godsbeelden te lezen...dat is alles...

[Zolderworm]

Ja......dat denk ik ook.....of misschien mede ook dat door het gebed je eigen innerlijke kracht wordt aangeboord...

Ik denk dat je innerlijke kracht van buiten af komt. Van binnen maak je contact met de buitenwereld.

Ik vind dat moeilijk....kan het ook niet zo zijn dat je het al in je hebt maar dat dat iets of iemand of weet ik wat voor nodig is om dat zelf te doen beseffen...dat het er in aanleg al is?
Zoals een soort aanjager?
Je wakker doen worden?
Zoiets bedoel ik.

Nou..ik ga er maar weer eens verder over nadenken.....

Dat denk ik niet. Volgens de theosofen zijn we diep in ons innerlijk verbonden met totale universum. Daar geloof ik wel in.

[callista]

Ja......dat denk ik ook.....of misschien mede ook dat door het gebed je eigen innerlijke kracht wordt aangeboord...

Ik denk dat je innerlijke kracht van buiten af komt. Van binnen maak je contact met de buitenwereld.

Ik vind dat moeilijk....kan het ook niet zo zijn dat je het al in je hebt maar dat dat iets of iemand of weet ik wat voor nodig is om dat zelf te doen beseffen...dat het er in aanleg al is?
Zoals een soort aanjager?
Je wakker doen worden?
Zoiets bedoel ik.

Nou..ik ga er maar weer eens verder over nadenken.....

Dat denk ik niet. Volgens de theosofen zijn we diep in ons innerlijk verbonden met totale universum. Daar geloof ik wel in.

Dat geloof ik ook, maar dat is wat anders lijkt me dan een godsbeeld...of God..zoals bv. of o.a. de God van de BijbeI....
In bepaalde krachten geloof ik wel degelijk...ook dat die van invloed op je kunnen zijn.

[Messenger]

Een alles goed vindende God helpt mij niet van mijn ik af. Hoe gaat zo'n God de problemen met zonde oplossen?

Waarom zou je van je "ik" af moeten?
Ieder mens is uniek....en bovendien heb je toch een geweten?
En zonde...ook al zo'n woord...wat versta je daaronder?
Of wat wordt daar in het algemeen zoal onder verstaan?

Zonde bestaat niet in God's ogen. Door de vrije wil en de onvoorwaardelijke liefde kun je, door het ontbreken van voorwaarden, geen zonde begaan. Je kunt dus ook geen zondaar worden.

Dit is enorm hoofdbreken voor de gelovige mens die niet durft te vertrouwen op God's onvoorwaardelijke liefde en de door God gegeven vrije wil. Daarbij vraagt men zich af waarvan men dan verlost zou moeten worden? Niet van God's toorn of gramschap. Echte liefde hoef je niet te vrezen. Een God van échte liefde houdt innig van iedere mens, no matter what.

[Messenger]

Ik zeg ook wel eens dingen die ingaan tegen wat ik hierboven schrijf. Zo geloof ik beslist in de macht van het gebed. Het lijkt alsof je in een oprecht gebed iets oproept. En alsof het de dingen die je overkomen beïnvloedt. Ik denk echter dat dat te maken heeft met de aard van het universum, stoffelijk en geestelijk. In misschien inderdaad dat de diepste kern liefde is. En niet zozeer met een gepersonifieerde God.

Ik zie het universum als een instrument om een dankgebed in te willigen.
In The Secret (boek en film) wordt dit uitgelegd. Enige jammere is wel dat het daarin uitsluitend lijkt te gaan om individueel materieel gewin.
Neale Donald Walsch gaf ook zijn medewerking aan The Secret, maar vond de (hebzuchtige individuele) uitwerking onbevredigend. Hij schreef een eigen boek : Gelukkiger dan God.

[Messenger]

Ja......dat denk ik ook.....of misschien mede ook dat door het gebed je eigen innerlijke kracht wordt aangeboord...

Ik denk dat je innerlijke kracht van buiten af komt. Van binnen maak je contact met de buitenwereld.

Ik vind dat moeilijk....kan het ook niet zo zijn dat je het al in je hebt maar dat dat iets of iemand of weet ik wat voor nodig is om dat zelf te doen beseffen...dat het er in aanleg al is?
Zoals een soort aanjager?
Je wakker doen worden?
Zoiets bedoel ik.

Nou..ik ga er maar weer eens verder over nadenken.....

In aanleg is het er al.
Je hoeft je dit alleen te herinneren.

Als deel van (het) God(delijke) beschik je over de Goddelijke kenmerken.
Zodra je je dat gaat herinneren, begin je met ontwaken.

[Messenger]

Een alles goed vindende God helpt mij niet van mijn ik af. Hoe gaat zo'n God de problemen met zonde oplossen?

Waarom zou je van je "ik" af moeten?
Ieder mens is uniek....en bovendien heb je toch een geweten?
En zonde...ook al zo'n woord...wat versta je daaronder?
Of wat wordt daar in het algemeen zoal onder verstaan?

Het ego dat alles zelf wil bepalen en tegen het geweten in gaat, of zoals Zolderworm zei: je instincten. Omdat je dan als God kunt worden. Oorlogen stoppen niet als niet iedereen van z'n ego af komt.

Het is al mooi als je af en toe alles kunt overzien als vanuit een helicopterview, waarbij het ego er even niet toe doet. Het ego staat niet alleen maar in de weg, het heeft ook voordelen.