Gebod, zonde, zondaar, (laatste) oordeel

[Messenger]

Het begrip Gebod komt herhaaldelijk in geloofsdiscussies terug.
Een Gebod is een voorwaarde die door God zou zijn gesteld.

Houd je je niet aan een Gebod, dan pleeg je volgens velen een zonde. Met het plegen van een zonde ben je een zondaar en wacht je na het sterven het (Laatste) Oordeel van God, waarop weer straf kan volgen. Althans dat geloven velen.

Als God echte zuivere liefde is, dan is die liefde onvoorwaardelijk en om niet. Die liefde stelt geen voorwaarde, waardoor er ook geen gebod is gesteld door God.

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Als de mens een echte vrije wil heeft, is die vrije wil ook onvoorwaardelijk en dus niet aan enige voorwaarde gebonden. Dus ook geen gebod, geen zonde, geen zondaar en geen (Laatste) Oordeel.

Eigenlijk is het heel simpel. God houdt innig van elke mens en oordeelt niet.

[Piebe Paulusma]

Het begrip Gebod komt herhaaldelijk in geloofsdiscussies terug.
Een Gebod is een voorwaarde die door God zou zijn gesteld.

Houd je je niet aan een Gebod, dan pleeg je volgens velen een zonde.

Hoezo, is God met velen?

Met het plegen van een zonde ben je een zondaar en wacht je na het sterven het (Laatste) Oordeel van God, waarop weer straf kan volgen. Althans dat geloven velen.

Velen geloven ook in ufo's, so what?

Als God echte zuivere liefde is, dan is die liefde onvoorwaardelijk en om niet. Die liefde stelt geen voorwaarde, waardoor er ook geen gebod is gesteld door God.

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Ook dat kan je als een gebod beschouwen, want hetzelfde gebod dat jou verteld wat niet liefde is, vertelt je ook wat het wél is.

Als de mens een echte vrije wil heeft, is die vrije wil ook onvoorwaardelijk en dus niet aan enige voorwaarde gebonden. Dus ook geen gebod, geen zonde, geen zondaar en geen (Laatste) Oordeel.

Eigenlijk is het heel simpel. God houdt innig van elke mens en oordeelt niet.

Velen geloven in vrije wil, maar in werkelijkheid zijn we beperkt. Want als ik bijvoorbeeld piloot wil worden en/of naar Mars vliegen, dan gebeurt dat desondanks niet. Onze wil is vrij met restricties. Er gebeurt zoveel dat we niet willen maar toch hebben te slikken.

[Peter79]

Eigenlijk is het heel simpel. God houdt innig van elke mens en oordeelt niet.

Is er ook leven na de dood? Of houdt het leven met de dood gewoon op?

[Piebe Paulusma]

Eigenlijk is het heel simpel. God houdt innig van elke mens en oordeelt niet.

Is er ook leven na de dood? Of houdt het leven met de dood gewoon op?

Ja Peter, er is leven na de dood en de hemel is gevuld met homohaters en antisemieten.

[Zolderworm]

Het begrip Gebod komt herhaaldelijk in geloofsdiscussies terug.
Een Gebod is een voorwaarde die door God zou zijn gesteld.

Houd je je niet aan een Gebod, dan pleeg je volgens velen een zonde. Met het plegen van een zonde ben je een zondaar en wacht je na het sterven het (Laatste) Oordeel van God, waarop weer straf kan volgen. Althans dat geloven velen.

Als God echte zuivere liefde is, dan is die liefde onvoorwaardelijk en om niet. Die liefde stelt geen voorwaarde, waardoor er ook geen gebod is gesteld door God.

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Als de mens een echte vrije wil heeft, is die vrije wil ook onvoorwaardelijk en dus niet aan enige voorwaarde gebonden. Dus ook geen gebod, geen zonde, geen zondaar en geen (Laatste) Oordeel.

Eigenlijk is het heel simpel. God houdt innig van elke mens en oordeelt niet.

Volgens mij is die gebiedende, oordelende en straffende God een verzinsel is. Die komt voort uit de zogenaamde vader-projectie. Dat wil zeggen de neiging van de mens om het innerlijke beeld van de vader, verkregen bij de opvoeding, naar buiten te projecteren, op een soort verre werkelijkheid, en deze vervolgens een goddelijke status toe te kennen. Elke mens is feitelijk nog gewoon een kind, en als de eigen vader er niet meer is in zijn opvoedende rol, dan scheppen we zelf maar een soort vader in de hemel, of where ever.
Dit is, mijns inziens, niet alleen een kinderlijke houding, maar ook een kinderlijke gedachte.
Het zit natuurlijk ook in onze hersenen ingebakken dat we ons schuldig moeten voelen. Dat mechanisme in de hersenen dat Freud het Ueber-ich noemde, zorgt daarvoor.
Daarbij komt de werking van het Ueber-ich, zoals gezegd gewoon een hersenfunctie om het groepsdier zich te doen aanpassen bij de groepsnormen, in eerste instantie om hem te beschermen tegen de boze buitenwereld, waar hij in terecht zou komen als hij zich niet aan de groepsnormen zou houden en zou worden uitgestoten uit de groep. Dan zou hij worden opgegeten door roofdieren, want hij bezit niet meer de bescherming van de groep.
Het Ueber-ich, als hersenmechanisme, wordt geprojecteerd op de buitenwereld, in de vorm van de grote Vader. Omdat het Ueber-ich schuldgevoelens produceert (ook een hersenmechanisme), wordt de grote Vader geassocieerd met schuld of schuldig zijn. En vervolgens is het een kleine stap naar de zogenaamde zonde, boetedoening, noem maar op. Al deze dingen zitten in-geprogrammeerd in onze hersenen.

In werkelijkheid is liefde gewoon liefde, en oordeelt deze nooit.

[Piebe Paulusma]

Het is volgens mij wel duidelijk dat die gebiedende, oordelende en straffende God een verzinsel is. Die komt voort uit de zogenaamde vader-projectie.

Dit is nou weer typisch psychologie van de koude grond. Als we jouw 'logica' volgens dan kan God evengoed een verzinsel zijn van een rechtsstaat waar immers geboden, geoordeeld en bestraft wordt? Of woon jij misschien op een hippie eiland waar iedereen dezelfde geslachtsziekte heeft?

Dat wil zeggen de neiging van de mens om het innerlijke beeld van de vader, verkregen bij de opvoeding, naar buiten te projecteren, op een soort verre werkelijkheid, en deze vervolgens een goddelijke status toe te kennen. Elke mens is feitelijk nog gewoon een kind, en als de eigen vader er niet meer is in zijn opvoedende rol, dan scheppen we zelf maar een soort vader in de hemel, of where ever.

Laat me raden: jij had een strenge vader! Degene die projecteert ben jij!

Dit is, mijns inziens, niet alleen een kinderlijke houding, maar ook een kinderlijke gedachte.

Klopt, wie innerlijk een kind is, komt met kinderlijke ideeën. Maar wie zelfs nog niet wedergeboren is wordt uitgespuugd zoals een baby zijn slab bevlekt.

Het zit natuurlijk ook in onze hersenen ingebakken dat we ons schuldig moeten voelen. Dat mechanisme in de hersenen dat Freud het Ueber-ich noemde, zorgt daarvoor.

Welnee, het komt door de foute daden van mensen, maar dat past niet binnen de creationistische humanistenagenda. Jouw vertrekpunt is: de mens is goed en vanaf daar bedrijf je zogenaamd wetenschap. Maar de mens is niet goed helaas, er leeft in ons allen ook kwaad. Daar sluit jij jouw ogen voor, maar de mijne zijn wijd open.

Daarbij komt de werking van het Ueber-ich, zoals gezegd gewoon een hersenfunctie om het groepsdier zich te doen aanpassen bij de groepsnormen, in eerste instantie om hem te beschermen tegen de boze buitenwereld, waar hij in terecht zou komen als hij zich niet aan de groepsnormen zou houden en zou worden uitgestoten uit de groep. Dan zou hij worden opgegeten door roofdieren, want hij bezit niet meer de bescherming van de groep.

Nou, ik ben een mens en geen dier en groepen mensen kan je maar beter mijden. Uitgestoten worden is een zegen, maar dat zie jij niet.

Het Ueber-ich, als hersenmechanisme, wordt geprojecteerd op de buitenwereld, in de vorm van de grote Vader. Omdat het Ueber-ich schuldgevoelens produceert (ook een hersenmechanisme), wordt de grote Vader geassocieerd met schuld of schuldig zijn. En vervolgens is het een kleine stap naar de zogenaamde zonde, boetedoening, noem maar op. Al deze dingen zitten in-geprogrammeerd in onze hersenen.

In werkelijkheid is liefde gewoon liefde, en oordeelt deze nooit.

Liefde oordeelt niet onrechtvaardig, maar oordelen natuurlijk wel want anders kan ze niet met alles meevoelen. En liefde die niet lijdt als wij lijden is voor mij niet goed genoeg. Je mag het hebben.

[Zolderworm]

Het is volgens mij wel duidelijk dat die gebiedende, oordelende en straffende God een verzinsel is. Die komt voort uit de zogenaamde vader-projectie.

Dit is nou weer typisch psychologie van de koude grond. Als we jouw 'logica' volgens dan kan God evengoed een verzinsel zijn van een rechtsstaat waar immers geboden, geoordeeld en bestraft wordt? Of woon jij misschien op een hippie eiland waar iedereen dezelfde geslachtsziekte heeft?

Dat wil zeggen de neiging van de mens om het innerlijke beeld van de vader, verkregen bij de opvoeding, naar buiten te projecteren, op een soort verre werkelijkheid, en deze vervolgens een goddelijke status toe te kennen. Elke mens is feitelijk nog gewoon een kind, en als de eigen vader er niet meer is in zijn opvoedende rol, dan scheppen we zelf maar een soort vader in de hemel, of where ever.

Laat me raden: jij had een strenge vader! Degene die projecteert ben jij!

Dit is, mijns inziens, niet alleen een kinderlijke houding, maar ook een kinderlijke gedachte.

Klopt, wie innerlijk een kind is, komt met kinderlijke ideeën. Maar wie zelfs nog niet wedergeboren is wordt uitgespuugd zoals een baby zijn slab bevlekt.

Het zit natuurlijk ook in onze hersenen ingebakken dat we ons schuldig moeten voelen. Dat mechanisme in de hersenen dat Freud het Ueber-ich noemde, zorgt daarvoor.

Welnee, het komt door de foute daden van mensen, maar dat past niet binnen de creationistische humanistenagenda. Jouw vertrekpunt is: de mens is goed en vanaf daar bedrijf je zogenaamd wetenschap. Maar de mens is niet goed helaas, er leeft in ons allen ook kwaad. Daar sluit jij jouw ogen voor, maar de mijne zijn wijd open.

Daarbij komt de werking van het Ueber-ich, zoals gezegd gewoon een hersenfunctie om het groepsdier zich te doen aanpassen bij de groepsnormen, in eerste instantie om hem te beschermen tegen de boze buitenwereld, waar hij in terecht zou komen als hij zich niet aan de groepsnormen zou houden en zou worden uitgestoten uit de groep. Dan zou hij worden opgegeten door roofdieren, want hij bezit niet meer de bescherming van de groep.

Nou, ik ben een mens en geen dier en groepen mensen kan je maar beter mijden. Uitgestoten worden is een zegen, maar dat zie jij niet.

Het Ueber-ich, als hersenmechanisme, wordt geprojecteerd op de buitenwereld, in de vorm van de grote Vader. Omdat het Ueber-ich schuldgevoelens produceert (ook een hersenmechanisme), wordt de grote Vader geassocieerd met schuld of schuldig zijn. En vervolgens is het een kleine stap naar de zogenaamde zonde, boetedoening, noem maar op. Al deze dingen zitten in-geprogrammeerd in onze hersenen.

In werkelijkheid is liefde gewoon liefde, en oordeelt deze nooit.

Liefde oordeelt niet onrechtvaardig, maar oordelen natuurlijk wel want anders kan ze niet met alles meevoelen. En liefde die niet lijdt als wij lijden is voor mij niet goed genoeg. Je mag het hebben.

Sorry, dit is zoveel geklets bij elkaar dat ik niet de moeite ga nemen om erop te reageren.

[Piebe Paulusma]

Geeft niet, ik heb ook wel eens geen antwoord op Callista haar lastige vragen.

[Messenger]

Velen geloven in vrije wil, maar in werkelijkheid zijn we beperkt. Want als ik bijvoorbeeld piloot wil worden en/of naar Mars vliegen, dan gebeurt dat desondanks niet. Onze wil is vrij met restricties. Er gebeurt zoveel dat we niet willen maar toch hebben te slikken.

Ik heb het over de vrije wil waarover geen goddelijk oordeel wordt geveld. Natuurwetten e.d. worden niet bedoeld.

[Messenger]

Eigenlijk is het heel simpel. God houdt innig van elke mens en oordeelt niet.

Is er ook leven na de dood? Of houdt het leven met de dood gewoon op?

Er is geen dood. Het leven houdt niet op. Bij het sterven verander je telkens van vorm (een ander leven en een andere agenda/bucketlist).

Zoals een acteur vele rollen speelt in zijn leven.

[Zolderworm]

Geeft niet, ik heb ook wel eens geen antwoord op Callista haar lastige vragen.

Nou, dit zijn geen lastige vragen, maar domme reacties. Sorry.

[modbreak Trajecto] Geen ad hominems s.v.p.

[Piebe Paulusma]

Velen geloven in vrije wil, maar in werkelijkheid zijn we beperkt. Want als ik bijvoorbeeld piloot wil worden en/of naar Mars vliegen, dan gebeurt dat desondanks niet. Onze wil is vrij met restricties. Er gebeurt zoveel dat we niet willen maar toch hebben te slikken.

Ik heb het over de vrije wil waarover geen goddelijk oordeel wordt geveld. Natuurwetten e.d. worden niet bedoeld.

Dat is nogal een breed begrip, hoe bedoel je dat concreet? Iedereen die we willen vrij moeten kunnen begeren??

[Messenger]

Volgens mij is die gebiedende, oordelende en straffende God een verzinsel is. Die komt voort uit de zogenaamde vader-projectie. Dat wil zeggen de neiging van de mens om het innerlijke beeld van de vader, verkregen bij de opvoeding, naar buiten te projecteren, op een soort verre werkelijkheid, en deze vervolgens een goddelijke status toe te kennen. Elke mens is feitelijk nog gewoon een kind, en als de eigen vader er niet meer is in zijn opvoedende rol, dan scheppen we zelf maar een soort vader in de hemel, of where ever.
Dit is, mijns inziens, niet alleen een kinderlijke houding, maar ook een kinderlijke gedachte.
Het zit natuurlijk ook in onze hersenen ingebakken dat we ons schuldig moeten voelen. Dat mechanisme in de hersenen dat Freud het Ueber-ich noemde, zorgt daarvoor.
Daarbij komt de werking van het Ueber-ich, zoals gezegd gewoon een hersenfunctie om het groepsdier zich te doen aanpassen bij de groepsnormen, in eerste instantie om hem te beschermen tegen de boze buitenwereld, waar hij in terecht zou komen als hij zich niet aan de groepsnormen zou houden en zou worden uitgestoten uit de groep. Dan zou hij worden opgegeten door roofdieren, want hij bezit niet meer de bescherming van de groep.
Het Ueber-ich, als hersenmechanisme, wordt geprojecteerd op de buitenwereld, in de vorm van de grote Vader. Omdat het Ueber-ich schuldgevoelens produceert (ook een hersenmechanisme), wordt de grote Vader geassocieerd met schuld of schuldig zijn. En vervolgens is het een kleine stap naar de zogenaamde zonde, boetedoening, noem maar op. Al deze dingen zitten in-geprogrammeerd in onze hersenen.

In werkelijkheid is liefde gewoon liefde, en oordeelt deze nooit.

Ik ben het met je eens.

[Piebe Paulusma]

Geeft niet, ik heb ook wel eens geen antwoord op Callista haar lastige vragen.

Nou, dit zijn geen lastige vragen, maar domme reacties. Sorry.

Dat je intellect soms ontoereikend is hoef je je voor mij niet om te schamen jongen, het is geen zonde.

Modbreak Messenger : Dit is een ad-hominem. Laat dat alsjeblieft.

[Messenger]

Velen geloven in vrije wil, maar in werkelijkheid zijn we beperkt. Want als ik bijvoorbeeld piloot wil worden en/of naar Mars vliegen, dan gebeurt dat desondanks niet. Onze wil is vrij met restricties. Er gebeurt zoveel dat we niet willen maar toch hebben te slikken.

Ik heb het over de vrije wil waarover geen goddelijk oordeel wordt geveld. Natuurwetten e.d. worden niet bedoeld.

Dat is nogal een breed begrip, hoe bedoel je dat concreet? Iedereen die we willen vrij moeten kunnen begeren??

Ik maak het niet breed. Ik heb het over de vrije wil om keuzes te maken in het leven waarover niet door God wordt geoordeeld.
Als je als man een andere man begeert (en seks mee zou hebben) wordt daar niet door God over geoordeeld.

[Zolderworm]

.

[Piebe Paulusma]

Velen geloven in vrije wil, maar in werkelijkheid zijn we beperkt. Want als ik bijvoorbeeld piloot wil worden en/of naar Mars vliegen, dan gebeurt dat desondanks niet. Onze wil is vrij met restricties. Er gebeurt zoveel dat we niet willen maar toch hebben te slikken.

Ik heb het over de vrije wil waarover geen goddelijk oordeel wordt geveld. Natuurwetten e.d. worden niet bedoeld.

Dat is nogal een breed begrip, hoe bedoel je dat concreet? Iedereen die we willen vrij moeten kunnen begeren??

Ik maak het niet breed. Ik heb het over de vrije wil om keuzes te maken in het leven waarover niet door God wordt geoordeeld.
Als je als man een andere man begeert (en seks mee zou hebben) wordt daar niet door God over geoordeeld.

O maar dat is voor mij niet aan de orde. Wat bedoel je concreet nog meer dan?

[Messenger]

Modbreak Messenger: Off-topic berichten en gekibbel verwijderd naar moderatieforum

Graag weer ON-Topic.

[Inktvlam]

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Een samenleving zonder geboden, wetten en regels zal direct vervallen in totale anarchie. Dieven, fraudeurs, verkrachters, oplichters en moordenaars zouden dan vrij spel hebben. Zo'n samenleving is een absolute hel.

[Messenger]

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Een samenleving zonder geboden, wetten en regels zal direct vervallen in totale anarchie. Dieven, fraudeurs, verkrachters, oplichters en moordenaars zouden dan vrij spel hebben. Zo'n samenleving is een absolute hel.

In de menselijke samenlevingen is er een of andere wetgeving, van dictatuur tot democratie.
Voor God, en dat is van een andere orde, is er geen gebod. God is onvoorwaardelijke liefde en ook de vrije wil is vrij van enige voorwaarde.

Alle leed en onrecht wordt na het sterven door liefde genezen en geheeld. Ook wordt alles dan opgehelderd. Na het sterven besef je op het hoogste niveau Wie en Wat je bent.

[peda]

Het is inderdaad de basis discussie of God Waarden en Normen aan de wereld ( aan mensen ) heeft "'opgelegd "'. Goddelijk Bedoelde en Invulling van zingeving om de maatschappij goed te kunnen laten functioneren. Kan de mensheid uit eigen kracht in de loop van de culturele ontwikkeling waarden en normen ontwikkelen, die kwalitatief gelijk staan aan de door God '' opgelegde "'. Een aantal cultuur-historici verbinden aan de idee God, het primaire doel om mensen op aarde "' in het gareel te houden "' ( gehoorzaamheid aan de heersende elite ) door afschuwelijke straf aankondiging na de dood bij overtreding. Zonder de idee God in de oude culturen zou immers de barbarij in mensenland het voortouw kunnen nemen. Een ""reinigende "' werking op de maatschappelijke verhoudingen, die zonder de God-idee onmogelijk te bereiken zou zijn geweest. Het blijven allemaal gissingen, immers een experiment zonder de Schepper-God in oude tijden is onmogelijk te herhalen. Wel is het zo dat met God-geloof ook verbonden is een bepaald hoog edel waarden en normen besef. Denk maar aan het Pauliaanse "' wedergeboren "' zijn, een status van volledig gericht zijn op God en leven "" zoals God het Bedoelt "". Ook de transfiguratie beoogt een edele spirituele ontwikkeling, weg uit de "' lagere "' stofwereld.

[Inktvlam]

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Een samenleving zonder geboden, wetten en regels zal direct vervallen in totale anarchie. Dieven, fraudeurs, verkrachters, oplichters en moordenaars zouden dan vrij spel hebben. Zo'n samenleving is een absolute hel.

In de menselijke samenlevingen is er een of andere wetgeving, van dictatuur tot democratie.
Voor God, en dat is van een andere orde, is er geen gebod. God is onvoorwaardelijke liefde en ook de vrije wil is vrij van enige voorwaarde.

Alle leed en onrecht wordt na het sterven door liefde genezen en geheeld. Ook wordt alles dan opgehelderd. Na het sterven besef je op het hoogste niveau Wie en Wat je bent.

Zo'n samenleving kan helemaal niet bestaan. Een vrije wil zonder voorwaarden slaat helemaal nergens op. Je spreekt alleen maar over God, maar niet over de mens. Wat doe je met mensen die onuitstaanbaar gedrag vertonen? Als je een misdadiger eensklaps wilt bekeren, zul je hem zijn vrije wil af moeten nemen. Dat betekent dat hij geen vrij mens meer is. Dat werkt dus niet. Zo een bekering kan alleen maar via de geleidelijke weg en langzaam aan moet de slechte mens tot een beter inzicht komen. De wil om te verbeteren moet uit zijn eigen hart komen. De mens moet niet zorgen dat hij in de hemel komt, maar dat de hemel in hem komt. Geen hemel voor mensen die zichzelf niet willen verbeteren.

[peda]

in ieder geval is de God van Messenger helder inzake het moeilijke vraagstuk van de theodicee. God Doet uit ""Principe'' ( respecteren vrije wil ) in alle eeuwigheid niets aan het lijden van mens en natuur.

[Messenger]

Zonder gebod kan er ook geen zonde worden gepleegd en kun je dus ook geen zondaar worden. Echte liefde, die onvoorwaardelijk is, oordeelt niet want er is niets om over te oordelen. Van straf is dan helemaal geen sprake.

Een samenleving zonder geboden, wetten en regels zal direct vervallen in totale anarchie. Dieven, fraudeurs, verkrachters, oplichters en moordenaars zouden dan vrij spel hebben. Zo'n samenleving is een absolute hel.

In de menselijke samenlevingen is er een of andere wetgeving, van dictatuur tot democratie.
Voor God, en dat is van een andere orde, is er geen gebod. God is onvoorwaardelijke liefde en ook de vrije wil is vrij van enige voorwaarde.

Alle leed en onrecht wordt na het sterven door liefde genezen en geheeld. Ook wordt alles dan opgehelderd. Na het sterven besef je op het hoogste niveau Wie en Wat je bent.

Zo'n samenleving kan helemaal niet bestaan. Een vrije wil zonder voorwaarden slaat helemaal nergens op. Je spreekt alleen maar over God, maar niet over de mens. Wat doe je met mensen die onuitstaanbaar gedrag vertonen? Als je een misdadiger eensklaps wilt bekeren, zul je hem zijn vrije wil af moeten nemen. Dat betekent dat hij geen vrij mens meer is. Dat werkt dus niet. Zo een bekering kan alleen maar via de geleidelijke weg en langzaam aan moet de slechte mens tot een beter inzicht komen. De wil om te verbeteren moet uit zijn eigen hart komen. De mens moet niet zorgen dat hij in de hemel komt, maar dat de hemel in hem komt. Geen hemel voor mensen die zichzelf niet willen verbeteren.

Mensen maken wetgeving. Zoals Peda uitlegt heeft God geen wetten opgelegd aan de mens. God intervenieert niet, oordeelt niet en God's liefde is onvoorwaardelijk. Om het spel des levens te kunnen spelen heeft de mens een wetgeving die van tijd tot tijd en van plaats tot plaats verschilt.
De mens, met de onvoorwaardelijke vrije wil, stelt dus zelf de parameters af. God heeft hierin geen voorkeur, wetende dat het spel des levens uiteindelijk in de ultieme uitkomst geen schade toebrengt aan de deelnemende spelers.

[Piebe Paulusma]

God heeft heeft de uitverkorenen wetten opgelegd om die te tuchtigen totdat zij verantwoordelijk genoeg waren om zonder wetten niet meer te zondigen.