Als christen bijdragen aan de samenleving

[Peter79]

Vroeger heb ik met een groep het boek Carrière met God van Ken Costa besproken. Hoewel ik er me eigenlijk niets meer van herinner (het boek inhoudelijk of dat ik het er wel of niet mee eens was) heeft de bespreking mij wel geholpen om geloven een plek te geven in het dagelijks leven. Een belangrijk deel van het leven bestaat uit werken. Wil je christen zijn, dan zeker in je werk.

In het werk lever je een bijdrage aan de samenleving en kan je belasting opbrengen die ook weer ten goede komt aan de samenleving. Christenen kunnen een positieve invloed hebben, in aspecten als:
- een persoonlijke benadering van andere mensen in plaats van een bureaucratische of instrumentele;
- werk als roeping, gepaard met zorg en kwaliteit, geen noodzakelijk kwaad;
- tegen uitbuiting van mensen, het werk is er voor de mens en niet andersom, af en toe rust is beter dan 24 uur doorrazen;
- integriteit en transparantie: tegen gesjoemel, zo nodig klokkenluiden.

In al deze dingen bekent een christen geen kleur, want deze waarden worden niet specifiek door christenen aangehangen. Christenen zijn hier in mijn ogen veel meer een stille kracht.

[callista]

Dat zijn toch adviezen en zaken voor iedereen?
Waarom heeft een christen een uitzonderlijke en bijzondere positie?
En een stille kracht?
wat moet ik daar precies onder verstaan?

Een vreemd topic in mijn optiek..
Maar wat wil je met dit topic?
Wat is het discussiepunt?
Of is dat er niet...

[Zolderworm]

Dat zijn toch adviezen en zaken voor iedereen?
Waarom heeft een christen een uitzonderlijke en bijzondere positie?
En een stille kracht?
wat moet ik daar precies onder verstaan?

Een vreemd topic in mijn optiek..
Maar wat wil je met dit topic?
Wat is het discussiepunt?
Of is dat er niet...

De motivatie om zo te leven moet van binnen uit komen, niet omdat je een of ander geloof aanhangt.

[callista]

Jij hebt er minder woorden voor nodig...yep

[peda]

Vroeger heb ik met een groep het boek Carrière met God van Ken Costa besproken. Hoewel ik er me eigenlijk niets meer van herinner (het boek inhoudelijk of dat ik het er wel of niet mee eens was) heeft de bespreking mij wel geholpen om geloven een plek te geven in het dagelijks leven. Een belangrijk deel van het leven bestaat uit werken. Wil je christen zijn, dan zeker in je werk.

In het werk lever je een bijdrage aan de samenleving en kan je belasting opbrengen die ook weer ten goede komt aan de samenleving. Christenen kunnen een positieve invloed hebben, in aspecten als:
- een persoonlijke benadering van andere mensen in plaats van een bureaucratische of instrumentele;
- werk als roeping, gepaard met zorg en kwaliteit, geen noodzakelijk kwaad;
- tegen uitbuiting van mensen, het werk is er voor de mens en niet andersom, af en toe rust is beter dan 24 uur doorrazen;
- integriteit en transparantie: tegen gesjoemel, zo nodig klokkenluiden.

In al deze dingen bekent een christen geen kleur, want deze waarden worden niet specifiek door christenen aangehangen. Christenen zijn hier in mijn ogen veel meer een stille kracht.

God werkt door mensen, in het goede dat mensen doen, toont God Zijn Aanwezigheid. Ik gebruik deze uitspraak universalistisch. Ook de procestheologie gaat uit van het volgen van het goede dat God ( in het geweten van de mens ) steeds voorhoudt. God werkt onafhankelijk van aangehouden Godsdienst, religie of levensbeschouwing. Staat daar quasi boven. Een ieder van goede wil, moge zich aansluiten, van zich wedergeboren christen voelende tot de oprechte humanist.

[Peter79]

Vroeger heb ik met een groep het boek Carrière met God van Ken Costa besproken. Hoewel ik er me eigenlijk niets meer van herinner (het boek inhoudelijk of dat ik het er wel of niet mee eens was) heeft de bespreking mij wel geholpen om geloven een plek te geven in het dagelijks leven. Een belangrijk deel van het leven bestaat uit werken. Wil je christen zijn, dan zeker in je werk.

In het werk lever je een bijdrage aan de samenleving en kan je belasting opbrengen die ook weer ten goede komt aan de samenleving. Christenen kunnen een positieve invloed hebben, in aspecten als:
- een persoonlijke benadering van andere mensen in plaats van een bureaucratische of instrumentele;
- werk als roeping, gepaard met zorg en kwaliteit, geen noodzakelijk kwaad;
- tegen uitbuiting van mensen, het werk is er voor de mens en niet andersom, af en toe rust is beter dan 24 uur doorrazen;
- integriteit en transparantie: tegen gesjoemel, zo nodig klokkenluiden.

In al deze dingen bekent een christen geen kleur, want deze waarden worden niet specifiek door christenen aangehangen. Christenen zijn hier in mijn ogen veel meer een stille kracht.

God werkt door mensen, in het goede dat mensen doen, toont God Zijn Aanwezigheid. Ik gebruik deze uitspraak universalistisch. Ook de procestheologie gaat uit van het volgen van het goede dat God ( in het geweten van de mens ) steeds voorhoudt. God werkt onafhankelijk van aangehouden Godsdienst, religie of levensbeschouwing. Staat daar quasi boven. Een ieder van goede wil, moge zich aansluiten, van zich wedergeboren christen voelende tot de oprechte humanist.

Dat klopt, maar daarom is de specifieke bijdrage van christen aan de samenleving, zoals in dit subforum benoemd, moeilijk te onderscheiden. Het zou echter onterecht zijn om een christendom in enge zin te onderscheiden waarin deze waarden niet christelijk genoemd zouden mogen worden. Ze zijn namelijk nauw verbonden met christelijke mens- en godsbeelden.

[peda]

Vroeger heb ik met een groep het boek Carrière met God van Ken Costa besproken. Hoewel ik er me eigenlijk niets meer van herinner (het boek inhoudelijk of dat ik het er wel of niet mee eens was) heeft de bespreking mij wel geholpen om geloven een plek te geven in het dagelijks leven. Een belangrijk deel van het leven bestaat uit werken. Wil je christen zijn, dan zeker in je werk.

In het werk lever je een bijdrage aan de samenleving en kan je belasting opbrengen die ook weer ten goede komt aan de samenleving. Christenen kunnen een positieve invloed hebben, in aspecten als:
- een persoonlijke benadering van andere mensen in plaats van een bureaucratische of instrumentele;
- werk als roeping, gepaard met zorg en kwaliteit, geen noodzakelijk kwaad;
- tegen uitbuiting van mensen, het werk is er voor de mens en niet andersom, af en toe rust is beter dan 24 uur doorrazen;
- integriteit en transparantie: tegen gesjoemel, zo nodig klokkenluiden.

In al deze dingen bekent een christen geen kleur, want deze waarden worden niet specifiek door christenen aangehangen. Christenen zijn hier in mijn ogen veel meer een stille kracht.

God werkt door mensen, in het goede dat mensen doen, toont God Zijn Aanwezigheid. Ik gebruik deze uitspraak universalistisch. Ook de procestheologie gaat uit van het volgen van het goede dat God ( in het geweten van de mens ) steeds voorhoudt. God werkt onafhankelijk van aangehouden Godsdienst, religie of levensbeschouwing. Staat daar quasi boven. Een ieder van goede wil, moge zich aansluiten, van zich wedergeboren christen voelende tot de oprechte humanist.

Dat klopt, maar daarom is de specifieke bijdrage van christen aan de samenleving, zoals in dit subforum benoemd, moeilijk te onderscheiden. Het zou echter onterecht zijn om een christendom in enge zin te onderscheiden waarin deze waarden niet christelijk genoemd zouden mogen worden. Ze zijn namelijk nauw verbonden met christelijke mens- en godsbeelden.

Eerlijk gezegd denk ik dat de bijdragen van christenen aan de samenleving inmiddels niet meer te onderscheiden zijn van door anderen geleverde bijdragen. Natuurlijk wanneer je nog een schriftelijke christelijke verwijzing plaatst bij de bijdrage of een christelijke toespraak houdt, dan kun je de christelijke boodschap er mee verbinden. De door mij genoemde proces theologie is ronduit universalistisch en dat is m.i. ook de trend die uitgedragen en gevolgd wordt door de modernisten in het geloof. Geen concentratie meer op het volgen van een specifiek geloofspad, maar God ( wat daaronder ook te verstaan ) zien in relatie tot elk mens, gelovig of niet. Het behoeft geen betoog dat de specifiek beschreven God dan wordt ingeruild voor een vagere Identiteit, de God genoemd als "' wat daaronder ook te verstaan "'.

[coby]

Positieve invloed van christenen. Dan denk ik meer aan bidden voor iedereen op je werk. Mijn positief christelijke invloed is dat 1 collega d'r kat terug kwam, een stel dakwerkers viel er wonderlijk niet af en eentje had net geen ongeluk en een was genezen.

[Peter79]

Eerlijk gezegd denk ik dat de bijdragen van christenen aan de samenleving inmiddels niet meer te onderscheiden zijn van door anderen geleverde bijdragen.

Ik denk ook niet dat dat de bedoeling is geweest, want Jezus zei: laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet; doe het niet voor de mensen, maar in het verborgene.
Vroeger werd er meer geschermd met de naam van God - het is eigen aan die tijd maar in mijn ogen gaat het snel naar ijdel gebruik van Gods naam.

Natuurlijk wanneer je nog een schriftelijke christelijke verwijzing plaatst bij de bijdrage of een christelijke toespraak houdt, dan kun je de christelijke boodschap er mee verbinden.

Mijn punt is juist andersom: christenen leveren hun bijdrage, ook al is het niet iets dat als specifiek christelijk (h)erkend wordt. De christelijke boodschap is dat christenen het goede zoeken voor de samenleving waarin zij verkeren, ook al ervaren zij daar vervreemding en worden ze soms uitgespuugd.

De door mij genoemde proces theologie is ronduit universalistisch en dat is m.i. ook de trend die uitgedragen en gevolgd wordt door de modernisten in het geloof. Geen concentratie meer op het volgen van een specifiek geloofspad, maar God ( wat daaronder ook te verstaan ) zien in relatie tot elk mens, gelovig of niet. Het behoeft geen betoog dat de specifiek beschreven God dan wordt ingeruild voor een vagere Identiteit, de God genoemd als "' wat daaronder ook te verstaan "'.

Ook al wil men niet weten van een specifiek geloofspad, toch volgt onze maatschappij een bepaald pad door de geschiedenis. Onze maatschappij is diepgaand beïnvloed door het christelijke denken. Als Paulus zegt: wordt vernieuwd door vernieuwing van uw denken, dan zegt hij dat tot de gelovigen, maar hetzelfde kan gezegd worden over de maatschappij. Het zou zo maar kunnen zijn dat we veel waarden niet herkennen als van christelijke oorsprong, omdat we ze geinternaliseerd hebben. Als de universalistische denkwijze ook door en door menselijk is, dan zal zij erkennen dat mensen vanuit hun verscheidenheid elk hun inbreng hebben die ons uiteindelijk verder brengt. Vanuit christelijk perspectief zo gezegd: dat God alles zal zijn in allen.

[peda]

Als de universalistische denkwijze ook door en door menselijk is, dan zal zij erkennen dat mensen vanuit hun verscheidenheid elk hun inbreng hebben die ons uiteindelijk verder brengt. Vanuit christelijk perspectief zo gezegd: dat God alles zal zijn in allen.

Inderdaad gaat de procestheologie er van uit dat God ( wat daaronder ook te verstaan ) een Doel heeft met de schepping. Dit Doel is alleen te bereiken wanneer mensen daaraan meewerken. God kan het bereiken van Zijn Doel niet afdwingen omdat de Almacht daartoe ontbreekt. God alle in allen, zo kun je het Doel dus omschrijven, wanneer voor ogen wordt gehouden dat Wie God is, de Identiteit gewoon onduidelijk is.Vandaar ook de mogelijkheid om er een universalistische blik op te hebben. Christus de Goddelijke Verlosser heeft als zodanig geen plaats in de procestheologie, wat duidelijk is omdat de Verlosser een Identiteit voor God levert, wat niet spoort met het universalistische Godsbeeld. Wanneer christenen het Doel van God voor ogen hebben en proberen een plaats te geven bij belangrijke beslissingen in het hun leven, dan speelt het voor de procestheologie geen rol vanuit welk "' belief "' dat plaats vindt. Zo begrijp ik het procesdenken. Het al of niet sporen met het Doel van God wordt zichtbaar in de trend van de voortschrijdende culturele ontwikkeling van de mens.

[Peter79]

Als de universalistische denkwijze ook door en door menselijk is, dan zal zij erkennen dat mensen vanuit hun verscheidenheid elk hun inbreng hebben die ons uiteindelijk verder brengt. Vanuit christelijk perspectief zo gezegd: dat God alles zal zijn in allen.

Inderdaad gaat de procestheologie er van uit dat God ( wat daaronder ook te verstaan ) een Doel heeft met de schepping. Dit Doel is alleen te bereiken wanneer mensen daaraan meewerken. God kan het bereiken van Zijn Doel niet afdwingen omdat de Almacht daartoe ontbreekt. God alle in allen, zo kun je het Doel dus omschrijven, wanneer voor ogen wordt gehouden dat Wie God is, de Identiteit gewoon onduidelijk is.Vandaar ook de mogelijkheid om er een universalistische blik op te hebben.

Als je onderscheid kan maken tussen mensen die meewerken en mensen die niet meewerken aan een doel, dan beschrijf je toch in algemene termen ook hoe christenen die Jezus belijden naar de werkelijkheid kijken?

Christus de Goddelijke Verlosser heeft als zodanig geen plaats in de procestheologie, wat duidelijk is omdat de Verlosser een Identiteit voor God levert, wat niet spoort met het universalistische Godsbeeld.

Maar waarom zou het niet sporen? God zal zich volgens christenen aan het eind van de geschiedenis aan iedereen openbaren. Voor die tijd is het Koninkrijk verborgen. In tegenstelling tot de procestheologie is er geen sprake van onmacht, maar van uitstel. In de praktijk is dat hetzelfde, namelijk God grijpt nu niet in. Voor zover procestheologie wetenschappelijk is, lijkt me dat die compatibel is met het christendom, zodra er inderdaad theologische keuzes worden gemaakt (God niet almachtig), dan scheiden de wegen zich.

Wanneer christenen het Doel van God voor ogen hebben en proberen een plaats te geven bij belangrijke beslissingen in het hun leven, dan speelt het voor de procestheologie geen rol vanuit welk "' belief "' dat plaats vindt. Zo begrijp ik het procesdenken. Het al of niet sporen met het Doel van God wordt zichtbaar in de trend van de voortschrijdende culturele ontwikkeling van de mens.

Toch maakt het uit of mensen meewerken aan het doel of niet. Als meer mensen niet meewerken, duurt het langer voor het doel behaald wordt. Alleen vanuit een objectieve visie is het doel niet bekend en daarom kan niet bepaald worden wie er meewerkt aan het doel en wie niet.

[callista]

Nederland is een seculiere samenleving geworden...vaak is er geen weg terug...vechten tegen de bierkaai..
Welk doel?
Is de samenleving daarbij gebaat?
En bij de verschillende visies op God scheiden de wegen zich zeg je.
Nou dat schiet ook niet op...
Heeft weinig met oecumene te maken..

[peda]

God zal zich volgens christenen aan het eind van de geschiedenis aan iedereen openbaren. Voor die tijd is het Koninkrijk verborgen. In tegenstelling tot de procestheologie is er geen sprake van onmacht, maar van uitstel. In de praktijk is dat hetzelfde, namelijk God grijpt nu niet in. Voor zover procestheologie wetenschappelijk is, lijkt me dat die compatibel is met het christendom, zodra er inderdaad theologische keuzes worden gemaakt (God niet almachtig), dan scheiden de wegen zich.

Wanneer christenen het Doel van God voor ogen hebben en proberen een plaats te geven bij belangrijke beslissingen in het hun leven, dan speelt het voor de procestheologie geen rol vanuit welk "' belief "' dat plaats vindt. Zo begrijp ik het procesdenken. Het al of niet sporen met het Doel van God wordt zichtbaar in de trend van de voortschrijdende culturele ontwikkeling van de mens.

Toch maakt het uit of mensen meewerken aan het doel of niet. Als meer mensen niet meewerken, duurt het langer voor het doel behaald wordt. Alleen vanuit een objectieve visie is het doel niet bekend en daarom kan niet bepaald worden wie er meewerkt aan het doel en wie niet.

De God in de procestheologie is niet de Sprekende, de Zich Openbarende. De procestheologie ziet God Zich Manifesteren in het proces, de beweging, de verandering zoals die in de loop van de geschiedenis wordt waargenomen. Harde Openbaringsuitspraken (zoals Identiteit, Wil, Bedoeling, van God ) kunnen dan ook niet worden gedaan. Zo gaat het christendom uit van de Almacht van God, de procestheologie niet. In het christendom zet God ooit in de toekomst zijn nieuwe schepping door, onafhankelijk van de menselijke inbreng. In de procestheologie lukt het zonder medewerking van de mens niet. De schepping kan ver verwijderd blijven van het Doel tot in alle eeuwigheid. Inderdaad is jouw opmerking over het niet kennen van het objectieve Doel met de schepping in mijn optiek voor de procestheologie juist. Het is een vermoeden gebaseerd op de basis waarden van "' hebt Uw naaste lief, zoals U zelve"'. Harmonie, gerechtigheid, vrede etc. Ook jouw opmerking dat de God van de procestheologie niet volledig compatibel is met de God van de christenen is correct. Hetzelfde geldt voor de Jood en de Moslim, ook daar is de procestheologie niet volledig compatibel. Op dit forum spoort de "'God/ Leiding"' zoals beschreven door Wim nog het meest met de procestheologie, althans zo zie ik het. Het Goede Doen van mensen heeft een 100% betekenis, de Godsinvulling ( het belief, houdt van de juiste God ) is volledig ondergeschikt.

[Zolderworm]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

[peda]

Het zijn wel beide veranderingsprocessen. Veranderen van gedrag cq veranderen van zijn. Beide zie ik in de praktijk tot op heden althans niet gebeuren. Het christelijke gulden naasten liefde credo lukt niet om het structureel te praktiseren. Het klassieke christendom gaat er vanuit dat gewacht moet worden op de nieuwe schepping omdat het in de oude schepping niet gaat lukken. Teilhard de Jardin haalde met zijn punt Omega in de toekomst te realiseren in de huidige wereld ook bakzeil in de RK Kerk. Misschien dat ooit in de verre toekomst door gen manipulatie de aangeboren en dus erfelijke "" kwaaddoeners "' kunnen worden uitgeschakeld, maar is de mens die in het bezit is van een genenpakket dat leidt tot een structureel veranderd "" zijn "" dan nog wel de "'soort"' mens of is er dan sprake van een ander "' wezen "".

[Zolderworm]

Het zijn wel beide veranderingsprocessen. Veranderen van gedrag cq veranderen van zijn. Beide zie ik in de praktijk tot op heden althans niet gebeuren. Het klassieke christendom gaat er vanuit dat gewacht moet worden op de nieuwe schepping omdat het in de oude schepping niet gaat lukken. Teilhard de Jardin haalde met zijn punt Omega in de toekomst te realiseren in de huidige wereld ook bakzeil in de RK Kerk. Misschien dat ooit in de verre toekomst door gen manipulatie de aangeboren en dus erfelijke "" kwaaddoeners "' kunnen worden uitgeschakeld, maar is de mens die in het bezit is van een genenpakket dat leidt tot een structureel veranderd "" zijn "" dan nog wel de "'soort"' mens of is er dan sprake van een ander "' wezen "".

Ja, ik kan nu gaan beschrijven wat ik geloof. Maar dat zegt natuurlijk niet zoveel. Dat is ook maar wat ik geloof. Maar goed, vooruit dan maar.
Dat we moeten wachten op een nieuwe schepping geloof ik niet. Maar wel dat een ieder van ons op dit moment een nieuwe staat van Zijn kan betreden, om het maar zo te noemen. Wat overigens een gnostieke visie is.
Natuurlijk denk ik dat er dan sprake is van een ander soort stoffelijkheid. En van een geheel ander lichaam, zonder organen. Meer een soort energie-lichaam. Dus inderdaad: een ander wezen.

[peda]

Het zijn wel beide veranderingsprocessen. Veranderen van gedrag cq veranderen van zijn. Beide zie ik in de praktijk tot op heden althans niet gebeuren. Het klassieke christendom gaat er vanuit dat gewacht moet worden op de nieuwe schepping omdat het in de oude schepping niet gaat lukken. Teilhard de Jardin haalde met zijn punt Omega in de toekomst te realiseren in de huidige wereld ook bakzeil in de RK Kerk. Misschien dat ooit in de verre toekomst door gen manipulatie de aangeboren en dus erfelijke "" kwaaddoeners "' kunnen worden uitgeschakeld, maar is de mens die in het bezit is van een genenpakket dat leidt tot een structureel veranderd "" zijn "" dan nog wel de "'soort"' mens of is er dan sprake van een ander "' wezen "".

Ja, ik kan nu gaan beschrijven wat ik geloof. Maar dat zegt natuurlijk niet zoveel. Dat is ook maar wat ik geloof. Maar goed, vooruit dan maar.
Dat we moeten wachten op een nieuwe schepping geloof ik niet. Maar wel dat een ieder van ons op dit moment een nieuwe staat van Zijn kan betreden, om het maar zo te noemen. Wat overigens een gnostieke visie is.
Natuurlijk denk ik dat er dan sprake is van een ander soort stoffelijkheid. En van een geheel ander lichaam, zonder organen. Meer een soort energie-lichaam. Dus inderdaad: een ander wezen.

Dat is duidelijk, maar een ander "' wezen "' betekent wel dat het niet lukt om met de huidige mens "'vorm"' een ander '' zijn "' te realiseren.
De vraag is dan hoe bereik je het om in jouw beleving te spreken, dat je de volgende keer reincarneert in een energie-lichaam. Zo'n energie-lichaam is voor de mens "vorm "' waartoe wij behoren ( geestelijk ) niet waar te nemen, je weet in het huidige leven niet waar je naar toe moet werken.

[Vertrokken user 5]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

Zou het kunnen dat die transformatie van het ego echter eerst in hart, ziel en verstand is gebeurd, voordat stof Geest wordt?

[Zolderworm]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

Zou het kunnen dat die transformatie van het ego echter eerst in hart, ziel en verstand is gebeurd, voordat stof Geest wordt?

In mijn blog heb ik het proces tamelijk uitgebreid beschreven. Althans zoals ik denk dat het gaat. Onder meer de transformatie van de drievoudige persoonlijkheid (het ego): stoffelijke lichaam, gevoelslichaam en mentaal lichaam (alle drie met inwonende entiteiten) onder invloed van de supramentale kracht. Wat het stoffelijk lichaam betreft transformeren dan alleen de inwonende entiteiten, die zelf niet stoffelijk zijn in de zin van onze stof. Het stoffelijk lichaam kan volgens mij niet transformeren. Daarom betreden we dan een nieuw lichaam. Ik neem aan dat dat bij de dood gebeurt, als we het stoffelijk lichaam niet meer nodig hebben. Maar daar heeft Sri Aurobindo nooit iets over gezegd, voor zover ik weet.
Maar goed, ik heb het allemaal van horen zeggen door anderen. Zelf heb ik dit niet ervaren. Maar het is wat ik geloof.

[Peter79]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

Ik denk dat jij het niet begrepen hebt en dat je nu vooral praat op basis van je ervaringen met mensen die inderdaad alleen maar regeltjes naleefden. Het christendom is iets van de hele mens - hoofd, hart en handen. Door jouw opstelling beroof je het christendom van zijn hart.

Wedergeboorte in het christendom is inderdaad wel iets anders dan natuuroverstijgende transformatie.

[Vertrokken user 5]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

Zou het kunnen dat die transformatie van het ego echter eerst in hart, ziel en verstand is gebeurd, voordat stof Geest wordt?

In mijn blog heb ik het proces tamelijk uitgebreid beschreven. Althans zoals ik denk dat het gaat. Onder meer de transformatie van de drievoudige persoonlijkheid (het ego): stoffelijke lichaam, gevoelslichaam en mentaal lichaam (alle drie met inwonende entiteiten)

Dat ben ik in grote lijnen op basis van pure ervaringskennis met je eens.

onder invloed van de supramentale kracht.

Welke supramentale kracht? Van wie? Kun je dat zelf of doet een Ander dat en werk je daaraan mee?

Wat het stoffelijk lichaam betreft transformeren dan alleen de inwonende entiteiten, die zelf niet stoffelijk zijn in de zin van onze stof.

Dat is maar 1 eniteit naast jouzelf. Wat een mens tot twee maakt moet er inderdaad uit. Wie doet dat? Kan jij zelf de duivel (want dat is het) vangen? Of heb je daar hulp bij nodig, denk je?

Het stoffelijk lichaam kan volgens mij niet transformeren.

Dus je moet eerst ontkleed worden?

Daarom betreden we dan een nieuw lichaam. Ik neem aan dat dat bij de dood gebeurt, als we het stoffelijk lichaam niet meer nodig hebben. Maar daar heeft Sri Aurobindo nooit iets over gezegd, voor zover ik weet.
Maar goed, ik heb het allemaal van horen zeggen door anderen. Zelf heb ik dit niet ervaren. Maar het is wat ik geloof.

Volgens de Heilige Schrift heeft ieder mens voor de Opstanding sowieso het stoffelijk lichaam nodig. Een gestorvene moet dat eerst terugontvangen. In dat geval schenkt God opnieuw het stoffelijk lichaam (daar heeft God het achtergelaten lijk echter niet voor nodig, crematie is geen enkel probleem, integendeel). Persoonlijk heb ik door ervaring geconstateeerd dat dit correct is. (neen, ik heb het niet over reïncarnatie nu). Evenals de psychiater mevrouw Kübler-Ross.

Pas wel op met wat je weten wilt, want wanneer je ogen geopend worden, staat je wereld op zijn kop en je zult zeker voor gek worden verklaard. Misschien wel voor godsdienstwaanzinnig zelfs.

Zie ook: viewtopic.php?p=154207#p154207

viewtopic.php?p=173649#p173649

[callista]

Misschien dat mede door een bepaalde vorm van yoga en vasten en meditatie je geest de overhand krijgt over je lichaam en je cellen al veranderd worden tijdens het leven.
Dan heb je ook steeds minder voedsel nodig denk ik....
Dan daalt het van boven door de chakra's heen.

De verlichting
Zoiets?
Ik zal wel fantaseren of dom praten...maar goed
Zonder vragen leer je ook niets.

[Zolderworm]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

Ik denk dat jij het niet begrepen hebt en dat je nu vooral praat op basis van je ervaringen met mensen die inderdaad alleen maar regeltjes naleefden. Het christendom is iets van de hele mens - hoofd, hart en handen. Door jouw opstelling beroof je het christendom van zijn hart.

Wedergeboorte in het christendom is inderdaad wel iets anders dan natuuroverstijgende transformatie.

Nou, het is een beetje vreemd dat ik betoog dat mensen een proces zouden moeten doormaken dat ik ook alleen maar van horen zeggen heb. Maar met de term "hart" kan ik niet zoveel. Wel met "gevoel". Ik denk echter dat onze gevoelens meer door het ego worden bepaald dan we zelf vermoeden. En de gehele religie meer door natuur-drijfveren. Ik vind het altijd grappig, maar dat geldt dan meer voor het katholieke geloof, dat de maagd Marie altijd wordt afgebeeld als een heel mooie vrouw, dus eigenlijk het super-alpha-wijfje van de diersoort homo sapiens. Het zelfde geldt voor veel afbeeldingen van Jezus (maar niet alle). Dat is dan een zeer aantrekkelijke jongeman. Volgens mij zijn die beelden gebaseerd op natuur-drijfveren.
De paus zit ook op een verhoogde zetel, net als het alpha-mannetje bij de bavianen, al zit die dan op de hoogste steen.
Maar goed, dat geldt voor het katholieke geloof.
Het is ook zo dat wij in de liefde denken dat we enorm veel van onze partner houden. Maar voor 80 procent is dat gewoon onze seksuele drijfveer. En waarom houden we juist zoveel van onze eigen kinderen? Sociobiologie is inmiddels wel weer uit. Maar een kern van waarheid zit er wel in.
Zo denk ik dat veel van onze emoties, ook de religieuze, ego-gericht zijn. Nou ja, binnen de new-age zien we dat bijna voor honderd procent. Maar ook wel in andere religies en geloven, denk ik.
Maar misschien ben ik wat pessimistisch.

[Zolderworm]

In het christendom gaat men er over het algemeen vanuit dat men een betere wereld kan creëren, door mensen voor te houden dat zij zich anders moet gedragen. En dit aan de hand van een aantal leefregels. Maar de geschiedenis heeft bewezen dat dit niet gaat werken.
Mensen moeten zich niet anders gaan gedragen. Maar ze moeten anders zijn. En dat kan alleen als er sprake is van een innerlijke verandering, een transformatie.
Weliswaar spreekt men in het christendom van een wedergeboorte. Maar ik denk dat men niet heeft begrepen wat een wedergeboorte werkelijk inhoudt, namelijk een totale transformatie van het ego.

Zou het kunnen dat die transformatie van het ego echter eerst in hart, ziel en verstand is gebeurd, voordat stof Geest wordt?

In mijn blog heb ik het proces tamelijk uitgebreid beschreven. Althans zoals ik denk dat het gaat. Onder meer de transformatie van de drievoudige persoonlijkheid (het ego): stoffelijke lichaam, gevoelslichaam en mentaal lichaam (alle drie met inwonende entiteiten)

Dat ben ik in grote lijnen op basis van pure ervaringskennis met je eens.

onder invloed van de supramentale kracht.

Welke supramentale kracht? Van wie? Kun je dat zelf of doet een Ander dat en werk je daaraan mee?

Wat het stoffelijk lichaam betreft transformeren dan alleen de inwonende entiteiten, die zelf niet stoffelijk zijn in de zin van onze stof.

Dat is maar 1 eniteit naast jouzelf. Wat een mens tot twee maakt moet er inderdaad uit. Wie doet dat? Kan jij zelf de duivel (want dat is het) vangen? Of heb je daar hulp bij nodig, denk je?

Het stoffelijk lichaam kan volgens mij niet transformeren.

Dus je moet eerst ontkleed worden?

Daarom betreden we dan een nieuw lichaam. Ik neem aan dat dat bij de dood gebeurt, als we het stoffelijk lichaam niet meer nodig hebben. Maar daar heeft Sri Aurobindo nooit iets over gezegd, voor zover ik weet.
Maar goed, ik heb het allemaal van horen zeggen door anderen. Zelf heb ik dit niet ervaren. Maar het is wat ik geloof.

Volgens de Heilige Schrift heeft ieder mens voor de Opstanding sowieso het stoffelijk lichaam nodig. Een gestorvene moet dat eerst terugontvangen. In dat geval schenkt God opnieuw het stoffelijk lichaam (daar heeft God het achtergelaten lijk echter niet voor nodig, crematie is geen enkel probleem, integendeel). Persoonlijk heb ik door ervaring geconstateeerd dat dit correct is. (neen, ik heb het niet over reïncarnatie nu). Evenals de psychiater mevrouw Kübler-Ross.

Pas wel op met wat je weten wilt, want wanneer je ogen geopend worden, staat je wereld op zijn kop en je zult zeker voor gek worden verklaard. Misschien wel voor godsdienstwaanzinnig zelfs.

Zie ook: viewtopic.php?p=154207#p154207

viewtopic.php?p=173649#p173649

Er zijn verschillen en overeenkomsten tussen onze visies. Maar het voert wat te ver om er uitgebreid op in te gaan. Vooral als het om de verschillen gaat. Die zijn zo verschillend dat we daar niet uitkomen.

[Zolderworm]

Misschien dat mede door een bepaalde vorm van yoga en vasten en meditatie je geest de overhand krijgt over je lichaam en je cellen al veranderd worden tijdens het leven.
Dan heb je ook steeds minder voedsel nodig denk ik....
Dan daalt het van boven door de chakra's heen.

De verlichting
Zoiets?
Ik zal wel fantaseren of dom praten...maar goed
Zonder vragen leer je ook niets.

Ik denk dat dat wat wij meditatie noemen, doorgaans alleen maar suffen is. Al kun je wel op die manier alpha-golven oproepen, wat een gunstig effect heeft op onze geest.
Het nut van vasten op onze geest zie ik niet zo. Het geeft alleen maar een knorrende maag. Maar een paar dagen vasten kan wel een positieve uitwerking hebben op onze gezondheid.