Bonhoeffer

[peda]

Ik heb een "kenner" gevraagd om hier mee te doen (predikant in de PKN en een vooraanstaand man rondom Bonhoeffer) maar die wil zijn kennis hier niet delen. Dat is jammer maar begrijpelijk: hij heeft een grote gemeente waar hij werkt.

Ik vind het persoonlijk spijtig dat de "' kenner "' zijn kennis hier niet wil delen. Inbreng geven, hoeft in mijn optiek zeker niet te betekenen dat er een dispuut plaats moet gaan vinden of de visie nu goed is of juist niet. Maar ook gebrek aan tijd kan betekenen dat er prioriteiten moeten worden gesteld.
Het zij zo.

[Peter79]

Nog een citaat van Dekker over Bonhoeffer:
“In een gedicht dat hij in de gevangenis schreef, stelt Bonhoeffer […] God is zwak en machteloos in de wereld en alleen zo is Hij met ons en helpt Hij ons.”

Ik zie daarin een vooruitlopen op de latere theolgische ontwikkeling richting de "' God is dood "' theologie van o.m. Soelle, met haar God als de met de mens "'meehuilende"'. God is daar niet in de realiteit verdwenen ( atheisme en vermoedelijk Nietsche ) , maar het '' oude "' Almachtige Godsbeeld "' ( de Alleskunner ) is in die stroming verdwenen. […] Zelf vind ik het spijtig dat deze theologische bewegingen in de God-arena zo weinig aandacht krijgen, zoals ook de procesthheologie. Het blijft maar hangen op de voortdurende discussie tussen de uitersten : Orthodoxie versus Atheisme, alsof daarbij het gehele terrein is beschreven.

Het zal je niet verbazen dat ook ik dat tussengebied het meest interessant vind (voor zover theologie me interesseert).
Ik bleef haken op het idee dat 'God verdwijnt in de realiteit' bij atheïsten (als ik je goed begrijp, 'peda').
In hoeverre beschrijft dat jouw perspectief, 'Zolderworm'?

Verdwijnt het goddelijke als je het als reëel ervaart?
Als je ervaart dat er méér is, moet zijn, dan het menselijke, al ken je de bron niet echt?

Voor mij bleven bij Bonhoeffer, God en Christus beide Persoons-achtigen. Hij hield stevig vast aan de Relatie met Beiden. Verbind jij aan jouw "" Leiding "' een Persoons-achtige? "' Leiding "' ervaren kan voor mij ook gekoppeld worden aan een "' Principe "", een "' Hogere Kracht "', een "' Beginsel "' kortom '' Iets "' wat van zich zelf niet bewust is. Een "' Relatieloze"' Leiding.

@Peda,
Een persoonlijke God dat werd bij Bonhoeffer steeds meer zichtbaar toen hij gevangen zat. Is dat niet wat wij mensen (gelovigen) vaak doen wanneer er intense "benauwdheid''is. Bonhoeffer haalde steeds meer kracht uit het geloof en dan kan God/Christus bijna niet meer abstract zijn m.i.

Dat hoorde je inderdaad ook van Joden op weg naar de gaskamer. De ene persoon zal God op zo'n moment vervloeken, een ander wordt gesterkt in vertrouwen. Geen twee mensen zijn dezelfde. Heel verschrikkelijk dat Bonhoeffer op vrij jeugdige leeftijd aan zijn einde is gekomen. Wie weet waar hij theologisch nog op gekomen zou zijn als hij veel langer had mogen leven. Peter 79, fronste zijn wenkbrauwen toen ik Bonhoeffer tussen haakjes met liberaal betitelde, maar ik zie hem zo wel. Een immens God en Christus vertrouwen, maar wel anders kijken naar de letterlijkheid van vele bijbel verhalen.

Ik zie Bonhoeffer als een bruggenbouwer tussen orthodox en liberaal. Ik denk dat hij beide toonsoorten beheerste en ik zie zijn theologie als een derde weg: net als de orthodoxen is hij radicaal gehoorzaam, maar waar de orthodoxen de stap naar de moderne tijd niet maken, slaagt hij daar wel in, zonder in vrijzinnigheid te geraken.

[Wim Nusselder]

Ik zie Bonhoeffer als een bruggenbouwer tussen orthodox en liberaal. Ik denk dat hij beide toonsoorten beheerste en ik zie zijn theologie als een derde weg: net als de orthodoxen is hij radicaal gehoorzaam, maar waar de orthodoxen de stap naar de moderne tijd niet maken, slaagt hij daar wel in, zonder in vrijzinnigheid te geraken.

Ja, ook voor mij is de theologie van Bonhoeffer één van de mogelijke bruggen tussen verschillende soorten christenen én een mogelijke brug met 'seculieren' (die ook respect voor hem kunnen opbrengen wegens zijn verzet tegen Hitler).
Dat is ook ongeveer de rol die ik hem gaf in (paragraaf 9 van) mijn "Secularization for the sake of religion".

[Storm]

Ik zie Bonhoeffer als een bruggenbouwer tussen orthodox en liberaal. Ik denk dat hij beide toonsoorten beheerste en ik zie zijn theologie als een derde weg: net als de orthodoxen is hij radicaal gehoorzaam, maar waar de orthodoxen de stap naar de moderne tijd niet maken, slaagt hij daar wel in, zonder in vrijzinnigheid te geraken.

Ja, hierin kun je wel gelijk hebben, zijn kracht in gevangenschap haalde hij ook uit zijn geloof. Het geloof wat voor hem een doorleefde waarheid was.