Nic schreef: ↑21 okt 2019, 17:36
Peter79 schreef: ↑21 okt 2019, 17:19
Het is inderdaad leerzaam, hoewel veel van deze verbanden als nieuw worden gepresenteerd, terwijl de gereformeerde prediking op niets anders berust dan dit soort verbanden te leggen (preken vanuit zowel OT als NT).
Traditioneel is de uitleg dat in het NT uitkomt wat in het OT is voorzegd.
De verbanden zijn bekend, de duiding verschilt.
Een alternatief is dan dat de verbanden slechts een literaire constructie zijn onder aanname dat literatuur en historie elkaar altijd uitsluiten. Ik denk dat niet waar is. Voor mijn literatuurlijst heb ik Max Havelaar gelezen. Ik denk dat het fictie is, maar dat het wel degelijk treffend beschrijft hoe het in Nederlands Indië toeging. Het boek is een aanklacht. Het feit dat het boek ficite is en een duidelijke politieke doelstelling heeft, doet niet af aan de werkelijkheid waarnaar Multatuli verwijst. Dat literatuur en historie elkaar uitsluiten, is niet zonder meer waar.
Ik denk dat wat jij zegt over de traditionele uitleg nuancering behoeft. Wat duidelijk geworden is, is dat tal van vervullingen niet waar zijn als deze letterlijk worden beschouwd. De centrale stelling van het NT is echter dat het NT de vervulling is van het OT. Als je dat laat vallen, kan je het NT wel weggooien. Wat van belang is, is om na te gaan op welke manier de uitspraken van Mattheus wel waar zijn. De inzichten van de Amsterdamse school zijn daarbij in elk geval zeer waardevol.
Nic schreef:Nu denk ik ook dat het eerder andersom is, het NT kijkt vooral via een bepaalde bril terug op het OT.
Ik denk zelf dat die bril door een historische Jezus is ontstaan. Men kende die OT verhalen door en door en dan opeens
wordt het ze uitgelegd en voorgedaan (heel anders dan de schriftgeleerden).
Aan de andere kant was er een (profetische) verwachting vanuit het OT ontstaan.
Een profetisch zoekplaatje en het licht viel op die man uit Nazareth:
Markus 1:11 En er kwam een stem uit de hemelen: U bent Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb!
Ik ben nog steeds een beetje op zoek waarom die historische Jezus nu zo problematisch is.
Alleen de historische Jezus is lastig te construeren uit de verhalen, omdat het geloofsverhalen zijn en geen journalistieke verslagen. Ze willen de historie weten en als je dat probeert, ja dan gaat het fout (aldus Breukelman over Genesis, maar voor het NT is het m.i. niet anders).
De Bijbel zou zeggen: wat zoekt gij de Levende bij de doden? Ik geloof dat bij de één de Bijbel gesloten blijft terwijl die bij de ander open gaat en de verhalen gaan leven. Wie met die verhalen bezig gaat, doet dat met en door de Heilige Geest; dat is de Geest van Christus. We kennen Christus niet meer naar vlees (historische Jezus), maar naar de Geest. Volgens de rabbijnse uitleg zijn er 70 manieren om een tekst uit te leggen en dat herkennen we in de uitspraak van Petrus dat elke tekst nuttig is om te onderwijzen, etc.etc. Maar tegelijkertijd als je hebt gezien wat de werkelijkheid is (het NT) dan is het ook niet meer zo'n zoekplaatje van schaduwen zoals in het OT
(want hoe kom je tot een eenduidig plaatje als je elke tekst met 70 mogelijkheden met elke andere tekst met 70 mogelijkheden wil verbinden. De Messias komt in de Tenach niet of nauwelijks voor en is dus een buiten-tenachse traditie waar ongetwijfeld diverse varianten van bestonden. Elke poging ze onder éé'n noemer te brengen, is een risico op een verkeerde keus en een vertrouwen op goddelijke leiding, al dan niet terecht).
Voor een niet-gelovige is een niet-historische Jezus een zwaktebod. So be it. Elke christen is een leesbare brief en in elke naaste kan je Christus tegenkomen. Het is een raadsel waarom de een gelooft en de ander niet. Wat telt is de liefde, want die vergaat nooit.
