Ik geloof reeds nu, dat ik een stukje van het totaal ben.DeZoeker schreef:Je kunt eeuwig leven ook anders definiëren. Niet in termen van een kwantitatief maar van een kwalitatief begrip. Dorothee Solle (de Duitse theologe) zei hierover:Deze duiding van het Bijbelse thema "eeuwig leven" vind ikzelf bijzonder mooi. Het gaat hierin niet om een leven dat oneindig is of zou zijn (in overstemming met jouw wens) maar om onderdeel te worden van de grotere levensstroom na ons sterven. Dat je leven betekenisvol is geweest en dat je voortleeft in de liefde en gedachtenis van de ander. Daartegen zul je, naar ik aanneem, moeilijk bezwaar kunnen maken."Wanneer jij voor jezelf alles bent dan is voor jou met de dood alles uit. Wanneer je leven echter alles om je heen omvat, wanneer je een deel van het totale leven op aarde bent en een deel van de liefde, die de mensen en de schepping met elkaar verbindt, dan weet je heel zeker dat het na jou verder gaat. Dan ben je een deel van de levensstroom geworden. Dan ben je ook water des levens geworden. Dan is er niets uit en voorbij, omdat God niet uit is".
En daar er niets bijkomt, of verdwijnt, blijf ik natuurlijk ook steeds bestaan. Maar toch niet als "vrolijke". Mijn stoffelijke resten worden verteerd door de natuur, en lossen zich op in energie en andere stoffen.
Mijn gedachten =(alles wat ik bij de rest der kennis in de wereld heb toegevoegd) (Is niet werkelijk de moeite), leven verder in alles wat na mij komt.
Maar ik als persoonlijkheid heb daar weinig mee te maken.