callista schreef: 26 nov 2019, 15:07
Waaraan merk jij dat alles één is?
Ik geloof het en het lijkt mij ook het meest logische.
Het klinkt mooi, maar ik heb er moeite mee
Kun je het nog verder toelichten hoe dat dan werkt?
We hebben er allemaal moeite mee, omdat alles wat we kennen gebaseerd is op fragmenten.
Waarbij we het idee van de realiteit daarvan niet kwijt willen.
We identificeren ons met de dualiteit, dus zijn we dat.
Toch denk ik dat we wel iets van de onderliggende eenheid kunnen ervaren.
Maar wat bedoel je precies met 'hoe het werkt'?
Dat gevoel van eenheid....hoe dat is...en of je dat ook kunt ervaren..
Eenheid met iedereen.....ik merk er niets van.
Dat zit volgens mij niet in de mensheid...meer wellicht territoriumgedrag....
Of ik snap het niet
Laatst gewijzigd door callista op 26 nov 2019, 17:01, 1 keer totaal gewijzigd.
MaartenV schreef: 26 nov 2019, 16:17
Bernardo Kastrup, filosoof, gaat ervan uit dat we wellicht multiple persoonlijkheden die afgesplitst zijn van een collectief bewustzijn, waar alles één is. Zoals bij een multiple persoonlijkheidsstoornis. Interessant. Maar of het waar is, dat weten we niet.
Ons bewustzijn is toch ook niet verschillend?
Bewustzijn is bewustzijn.
De persoonlijkheid maakt er alleen voor ieder een beetje andere mix van.
callista schreef: 26 nov 2019, 15:07
Waaraan merk jij dat alles één is?
Ik geloof het en het lijkt mij ook het meest logische.
Het klinkt mooi, maar ik heb er moeite mee
Kun je het nog verder toelichten hoe dat dan werkt?
We hebben er allemaal moeite mee, omdat alles wat we kennen gebaseerd is op fragmenten.
Waarbij we het idee van de realiteit daarvan niet kwijt willen.
We identificeren ons met de dualiteit, dus zijn we dat.
Toch denk ik dat we wel iets van de onderliggende eenheid kunnen ervaren.
Maar wat bedoel je precies met 'hoe het werkt'?
Dat gevoel van eenheid....hoe dat is...en of je dat ook kunt ervaren..
Eenheid met iedereen.....ik merk er niets van.
Dat zit volgens mij niet in de mensheid...
Of ik snap het niet
Ok.
Nou ja, het is maar hoe je het benaderd.
Je kunt ook zeggen dat het in de mens zit om die eenheid niet te zien.
Als je dat zegt kan ik het ook met je eens zijn.
Maar dat is nu juist het 'gebrek'van de mens .
Toch denk ik dat we wel wat van die eenheid ervaren.
Af en toe...
Of niet?
Dat zou ik toch wel wat triest vinden....
Tin schreef: 26 nov 2019, 16:43
Volstrekt logisch.
Maar we moeten oppassen.
Want we zien in de wereld dat de één dit logisch vindt, de ander dat.
Dus we moeten proberen om niet onszelf voor de gek te houden, zoals wij mensen dus kennelijk geneigd zijn te doen.
Dat klopt. Het zou wel heel toevallig zijn als mijn overtuigingen nou precies de juiste zouden blijken te zijn. Ik weet niets, maar heb hoop, gedachten en overtuigingen.
En dat een ander anders denkt waardeer ik alleen maar. Dan kun je argumenten uitwisselen.
Zolang het maar geen niet-onderbouwd eenzijdig dom gezwets wordt.
callista schreef: 26 nov 2019, 15:22
Het klinkt mooi, maar ik heb er moeite mee
Kun je het nog verder toelichten hoe dat dan werkt?
Als het goddelijke bestaat, dan zie ik niet waar een andere bron is waar andere zaken uit zouden kunnen ontstaan.
Als het goddelijke schept, komen de scheppingen uit het goddelijke.
Dus vanuit zichzelf. En daarmee zouden de scheppingen onderdeel zijn, voortkomend uit, emanaties van het goddelijke.
En dan komen we dus allen uit dezelfde bron, we zijn dan onderdelen van dezelfde bron, en daarmee is er eenheid.
Tin schreef: 26 nov 2019, 16:51
We hebben er allemaal moeite mee, omdat alles wat we kennen gebaseerd is op fragmenten.
Op dit moment nog wel.
Waarbij we het idee van de realiteit daarvan niet kwijt willen.
Daar zou ik geen enkel probleem mee hebben. De werkelijkheid is de werkelijkheid. Als die anders is dan mijn gedachten, dan is dat zo. Ik zit niet gebonden aan een theorie of overtuiging.
We identificeren ons met de dualiteit, dus zijn we dat.
Inderdaad, u geschiedde naar uw geloof.
Zodra ik dus die identificatie loslaat, ben ik geen onderdeel meer van de dualiteit.
Tin schreef: 26 nov 2019, 16:56
Ons bewustzijn is toch ook niet verschillend?
Bewustzijn is bewustzijn.
De persoonlijkheid maakt er alleen voor ieder een beetje andere mix van.
Mijn gevoelens en ratio vechten nogal eens met elkaar. Ik merk dat wanneer gevoelens de boventoon spelen ik steviger en doortastender reageer. Je zou zeggen andersom, maar nee.
The answer my friend is blowing in the wind, the answer is blowing in the wind.
Petra schreef: 25 nov 2019, 04:24
gevoelens zijn ook de maatstaf waarmee we antwoorden controleren die onze rede en onze creatieve intelligentie ons geeft.
Nee. Zo gaat het wel eens in het snelle leven van alledag, maar zo hoort het m.i. niet te gaan. Daarom is het goed om af en toe tijd te nemen om het gevoelsleven wat te laten betijen, er wat afstand van te nemen, en even goed na te denken. Het is de rede die ons in staat stelt een maatstaf te hanteren t.a.v. onze gevoelens en de hele verdere rattaplan.
Is deze 'golf' het 2e beest dat de macht van het 1e verkreeg? Is Jerusalem de vrouw die het berijdt?
BdO schreef: 26 nov 2019, 18:45
Nee. Zo gaat het wel eens in het snelle leven van alledag, maar zo hoort het m.i. niet te gaan. Daarom is het goed om af en toe tijd te nemen om het gevoelsleven wat te laten betijen, er wat afstand van te nemen, en even goed na te denken. Het is de rede die ons in staat stelt een maatstaf te hanteren t.a.v. onze gevoelens en de hele verdere rattaplan.
Bij mij is het andersom.
Voor mij is het goed om af en toe de tijd te nemen om de ratio wat te laten betijen, er wat afstand van te nemen en eens te voelen wat het is.
In de loop der jaren heb ik geleerd om meer op mijn gevoel te vertrouwen. Het brengt mij meer dan de ratio.
BdO schreef: 26 nov 2019, 18:45
Nee. Zo gaat het wel eens in het snelle leven van alledag, maar zo hoort het m.i. niet te gaan. Daarom is het goed om af en toe tijd te nemen om het gevoelsleven wat te laten betijen, er wat afstand van te nemen, en even goed na te denken. Het is de rede die ons in staat stelt een maatstaf te hanteren t.a.v. onze gevoelens en de hele verdere rattaplan.
Bij mij is het andersom.
Voor mij is het goed om af en toe de tijd te nemen om de ratio wat te laten betijen, er wat afstand van te nemen en eens te voelen wat het is.
In de loop der jaren heb ik geleerd om meer op mijn gevoel te vertrouwen. Het brengt mij meer dan de ratio.
Nou ja, wat we gemeenschappelijk hebben is dat we een balans nodig hebben om het goed te laten samenwerken.
Is deze 'golf' het 2e beest dat de macht van het 1e verkreeg? Is Jerusalem de vrouw die het berijdt?
Tja....maar zo gaat het niet altijd.
Soms heeft de ratio de overhand en soms het gevoel, afhankelijk van de situatie, het karakter en/of b.v. het rugzakje wat iemand heeft.
Laatst gewijzigd door callista op 26 nov 2019, 19:38, 1 keer totaal gewijzigd.
callista schreef: 26 nov 2019, 19:37
Tja....maar zo gaat het niet altijd.
Soms heeft de ratio de overhand en soms het gevoel, afhankelijk van de situatie, het karakter en/of b.v. het rugzakje wat iemand heeft.
Als je de tijd kunt nemen valt er denk ik wel te kiezen wat je de doorslag laat geven. Niet altijd zonder moeite uiteraard. En je kunt niet altijd genoeg tijd nemen.
Is deze 'golf' het 2e beest dat de macht van het 1e verkreeg? Is Jerusalem de vrouw die het berijdt?
callista schreef: 26 nov 2019, 19:37
Tja....maar zo gaat het niet altijd.
Soms heeft de ratio de overhand en soms het gevoel, afhankelijk van de situatie, het karakter en/of b.v. het rugzakje wat iemand heeft.
Inderdaad. We hebben allemaal onze biologie en rugzakjes..etc. Die rugzakjes worden gevuld door onze paplepels (omgeving, opvoeding, cultuur), en je ervaringen. Bij het woord rugzakje denk je aan iets wat je naar hartelust op en af kan doen, als een jas die je aan of uittrekt. Maar zo werkt het niet. Het zit verweven in je hele staat van zijn. Ook bv. dingen die je eruit gooit zijn niet weg maar blijven uitgegooide dingen.
Dat geheel maakt dat je met je eigen unieke (al dan niet roze ) brilletje op de wereld om je heen waarneemt, ervaart en er op reageert.
En dan is het maar de vraag hoe rationeel of irrationeel datgene is wat wij onze ratio noemen. De meeste beslissingen gaan op de automatische piloot, buikgevoel. Redeneren kost een hoop energie. En dan nog is logisch redeneren iets lastigs omdat het onderscheid tussen correlatief en causaal nogal eens verward wordt.
Denk ik aan Kahneman. Thinking Fast and Slow
Zeer leerzaam boek!
En zeer interessant is ook de 6 delige BBC serie "The Brain" van David Eagleman. (Ook op YT te vinden). https://en.wikipedia.org/wiki/The_Brain ... isode_List
01 What Is Reality?
02 What Makes Me Me?
03 Who's in Control?
04 How Do I Decide?
05 Why Do I Need You?
06 Who Will We Be?
Nooit te oud om te leren met gedachten te jongleren
@Possibilianism: comfortable with multiple ideas
Storm schreef: 26 nov 2019, 18:29
Mijn gevoelens en ratio vechten nogal eens met elkaar. Ik merk dat wanneer gevoelens de boventoon spelen ik steviger en doortastender reageer. Je zou zeggen andersom, maar nee.
Er zijn toch wel heel veel mensen met hun gevoelens in de knoop dat blijkt hier wel weer
Eeen volwassen mens het zij man of vrouw moeten kunnen omgaan met gevoelens en ze beheersen maar ja..........
Vergeet niet dat de menselijke hersenen niet beschikken over een centrale meld-, regel- en controle kamer van waaruit een persoonlijkheid in mini uitvoering alle gedragingen aanstuurt. Eerder functioneren de hersenen conform een netwerk. Bij een netwerk is er geen sprake van een centrale chef-functie, maar leveren alle onderdelen een bijdrage. Het is dus een zeer diffuus geheel. Dat verklaart ook waarom het bijna onmogelijk is met de mogelijkheden per heden in de hersenen dit enorme netwerk van bijdragen aan een beslissing en de beslissing zelve "' zichtbaar "' te maken. Het onderbewuste doet bovendien ook nog eens volop mee aan het "' netwerk "'.
Storm schreef: 26 nov 2019, 18:29
Mijn gevoelens en ratio vechten nogal eens met elkaar. Ik merk dat wanneer gevoelens de boventoon spelen ik steviger en doortastender reageer. Je zou zeggen andersom, maar nee.
Er zijn toch wel heel veel mensen met hun gevoelens in de knoop dat blijkt hier wel weer
Eeen volwassen mens het zij man of vrouw moeten kunnen omgaan met gevoelens en ze beheersen maar ja..........
Wanneer je zowel rationeel als gevoelsmatig reageert heeft m.i niets te maken met je kunnen beheersen. Rationeel denken is goed maar soms zonder invoelingsvermogen niet compleet. Andersom ook m.i.
The answer my friend is blowing in the wind, the answer is blowing in the wind.
De Israëlische nobelprijswinnaar heeft de zaken inderdaad wetenschappelijk redelijk netjes op een rijtje gezet. Maar eveneens van belang is de status van de moderne neurologie: onze bewuste beslissingen zijn reeds genomen door ons brein voordat we ons ervan bewust waren. De hersenen zitten duidelijk aanzienlijk geavanceerder in elkaar dan we zelf denken: het is een systeem dat we zelf niet geheel beheersen, maar dat ons grotendeels beheerst. Zelfs de doordachte rationele beslissingen (systeem 2) hebben een fysiologische context (Li'or Suchard en Derren Brown doen daar erg vermakelijke experimenten mee). Het bewustzijn is blijkbaar slechts een relevant wieltje binnen het complexe geheel dat we zijn.
Laatst gewijzigd door Mart op 27 nov 2019, 13:35, 1 keer totaal gewijzigd.
Zionisme: de succesvolle herovering van wat van ons is – rechtvaardig, onvermijdelijk, onmiskenbaar.
Misschien daarom ook het NAdenken waar Petra op wees i.p.v. het Voordenken?...een woord wat niet bestaat...
Zoiets merk ik vaak bij mezelf ...achteraf snap je het ook vaak.
callista schreef: 27 nov 2019, 13:34
Misschien daarom ook het NAdenken waar Petra op wees i.p.v. het Voordenken?...een woord wat niet bestaat...
Zoiets merk ik vaak bij mezelf ...achteraf snap je het ook vaak.
Het brein denkt voor en het bewustzijn denkt na -- dat geeft een perceptie van vrijheid (die Dennett als ''vrijheid'' definieert en Harris als ''perceptie''), maar deze perceptieve vrijheid maakt feitelijk deel uit van een gedetermineerd systeem van beslissingen die door ons eigen brein buiten het bewustzijn om reeds zijn genomen.
Laatst gewijzigd door Mart op 27 nov 2019, 13:45, 1 keer totaal gewijzigd.
Zionisme: de succesvolle herovering van wat van ons is – rechtvaardig, onvermijdelijk, onmiskenbaar.
callista schreef: 27 nov 2019, 13:34
Misschien daarom ook het NAdenken waar Petra op wees i.p.v. het Voordenken?...een woord wat niet bestaat...
Zoiets merk ik vaak bij mezelf ...achteraf snap je het ook vaak.
Het brein denkt voor en het bewustzijn denkt na -- dat geeft een perceptie van vrijheid (die Dennet als ''vrijheid'' definieert en Harris als ''perceptie''), maar deze perceptieve vrijheid maakt feitelijk deel uit van een gedetermineerd systeem van beslissingen die door ons eigen brein buiten het bewustzijn om reeds zijn genomen. Het bewustzijn maakt deel uit van een gedetermineerd geheel.
Dank en welke rol speelt het onderbewustzijn daarin?
Ohh...dat is al beantwoord denk ik nu....
Het brein als netwerk, lijkt de ziel als een soort van persoonlijke organisator/ gewetens-beslisser of hoe ook te noemen van de hand te wijzen. Door de enorme gecompliceerdheid van de werking van de hersenen is het finale oordeel nog niet te leveren, maar met het weten per heden staat de ziel als beslissings-centrum m.i. wel op achterstand. God die inwerkt op een hersen -netwerk zonder een duidelijke overkoepelende chef die aan de touwtjes trekt, is ook niet goed denkbaar.
.
) brilletje op de wereld om je heen waarneemt, ervaart en er op reageert. 
