Wat is realiteit ?

[Zolderworm]

Wat zijn mensen hier toch slecht van begrip. Het gaat er helemaal niet om dat er een werkelijkheid bestaat die zich aan onze waarneming onttrekt. Dat die andere werkelijkheid bestaat of kan bestaan wordt helemaal niet bestreden. Het gaat om de absolute uitspraak van Kant dat de werkelijkheid onkenbaar is. Die uitspraak is onjuist. Om het waarneembare te kunnen onderscheiden van het werkelijke moet je meer weten van het werkelijke. Maar dat kan volgens Kant nu juist niet.

Filosofen doen geen absolute uitspraken, maar bouwen een systeem op op basis van redenatie. Iedereen die zich met filosofie bezig houdt, weet dat dergelijke uitspraken altijd betwijfeld kunnen worden. De filosofen zelf ook. Daarom is filosofie bedrijven mede een voortdurende discussie tussen filosofen onderling of kritiek bedrijven op filosofen uit het verleden. Als Kant op basis van redenatie zegt dat de werkelijkheid onkenbaar is, dan kan hij ongelijk hebben of gelijk. Niemand die het weet. Kant zelf wist het ook niet. Dat besefte hij terdege. Daarom is zijn uitspraak ook een filosofische uitspraak en geen zekerheidsuitspraak. Wat hij zei kan waar zijn. Of niet waar. Niemand weet het of kan met zekerheid zeggen dat het niet waar is.
Daarom is het feit dat wij eventuele het onkenbare niet kunnen kennen geen bewijs voor het ongelijk van Kant, zoals jij stelt. Hij zou gelijk kunnen hebben. Evenals iemand die zegt dat God bestaat gelijk zou kunnen hebben, ook al is God onkenbaar. Of iemand die zegt dat aliens bestaan, terwijl we thans geen aliens kunnen waarnemen.

[peda]

Inderdaad, Zolderworm. Wanneer een ieder in staat zou zijn om bij God Openbaringen af te tappen, zoals er water wordt afgetapt uit de waterkraan, dan bestond er geen "' onkenbaarheid "'. Omdat het '' aftappen '' niet lukt, is er ruimte voor "' onkenbaarheid", of je moet de visie volgen dat voor de 5 menselijke zintuigen objectieve waarnemingsmogelijkheid bestaat, dan is ook de "' onkenbaarheid "' voorbij. Maar toon dat laatste maar eens op harde wijze aan.

[Zolderworm]

Inderdaad, Zolderworm. Wanneer een ieder in staat zou zijn om bij God Openbaringen af te tappen, zoals er water wordt afgetapt uit de waterkraan, dan bestond er geen "' onkenbaarheid "'. Omdat het '' aftappen '' niet lukt, is er ruimte voor "' onkenbaarheid", of je moet de visie volgen dat voor de 5 menselijke zintuigen objectieve waarnemingsmogelijkheid bestaat, dan is ook de "' onkenbaarheid "' voorbij. Maar toon dat laatste maar eens op harde wijze aan.

Ja, dat is het. Zolang je dat niet kunt aantonen, kun je niet met zekerheid zeggen dat Kant ongelijk had.Waarbij we dan ook moeten vermelden dat we onze waarneming aan de hand van wetenschappelijk apparatuur kunnen uitbreiden. Maar dat eindigt toch altijd bij dat wat in de taal van de wiskunde beschreven kan worden, zoals binnen de fysica wordt gedaan. Tot op heden hebben we geen mogelijkheden om dat wat niet in de taal van de wiskunde beschreven kan worden op andere wijze exact te beschrijven.

[Inktvlam]

Begrijp je wat we bedoelen met 'onkenbaar'?

Als iets onkenbaar is, kunnen we er niet meer over weten (kennen). Dat zou pas onlogisch zijn!

Onlogisch? Daar kun jij toch geen bezwaar tegen hebben. Jij koestert toch de antilogica.

Als Kant op basis van redenatie zegt dat de werkelijkheid onkenbaar is, dan kan hij ongelijk hebben of gelijk. Niemand die het weet. Kant zelf wist het ook niet. Dat besefte hij terdege. Daarom is zijn uitspraak ook een filosofische uitspraak en geen zekerheidsuitspraak. Wat hij zei kan waar zijn. Of niet waar. Niemand weet het of kan met zekerheid zeggen dat het niet waar is.

Die Kant {niet-toegestaan woord} dus uit z'n nek. Oooh, jij kleineert het edele vak der filosofie. Laat de vakbond van filosofen het maar niet horen.

[Zolderworm]

Als Kant op basis van redenatie zegt dat de werkelijkheid onkenbaar is, dan kan hij ongelijk hebben of gelijk. Niemand die het weet. Kant zelf wist het ook niet. Dat besefte hij terdege. Daarom is zijn uitspraak ook een filosofische uitspraak en geen zekerheidsuitspraak. Wat hij zei kan waar zijn. Of niet waar. Niemand weet het of kan met zekerheid zeggen dat het niet waar is.

Die Kant {niet-toegestaan woord} dus uit z'n nek. Oooh, jij kleineert het edele vak der filosofie. Laat de vakbond van filosofen het maar niet horen.

Rare reactie. Kant poneerde een stelling over de menselijke kennis, net als bijvoorbeeld Descartes deed (rationalisme) of Locke en Hume (empirisme). Ik denk niet dat ik zinvol over filosofie kan praten met iemand die nog maar net het niveau van de kleuterschool is ontstegen. Dus stop ik er maar weer mee.

[Tin]

Begrijp je wat we bedoelen met 'onkenbaar'?

Als iets onkenbaar is, kunnen we er niet meer over weten (kennen). Dat zou pas onlogisch zijn!

Onlogisch? Daar kun jij toch geen bezwaar tegen hebben. Jij koestert toch de antilogica.

Als Kant op basis van redenatie zegt dat de werkelijkheid onkenbaar is, dan kan hij ongelijk hebben of gelijk. Niemand die het weet. Kant zelf wist het ook niet. Dat besefte hij terdege. Daarom is zijn uitspraak ook een filosofische uitspraak en geen zekerheidsuitspraak. Wat hij zei kan waar zijn. Of niet waar. Niemand weet het of kan met zekerheid zeggen dat het niet waar is.

Die Kant {niet-toegestaan woord} dus uit z'n nek. Oooh, jij kleineert het edele vak der filosofie. Laat de vakbond van filosofen het maar niet horen.

Nou, daar kunnen we het dan weer mee doen
Terwijl met name Zolderworm en Peda zichzelf toch weer uitputtend beziggehouden hebben de premissen duidelijk te maken.
Als er niet meer in zit, dan stoppen we er maar weer even mee.

[Petra]

Maakt het uit als we realiteit opknippen?
Bijvoorbeeld fysieke realiteit, filosofische realiteit, objectieve realiteit, subjectieve realiteit, aardse realiteit, etc.

[Inktvlam]

Rare reactie.

Hoe kan jij nou iets raar vinden?

Dus stop ik er maar weer mee.

Dat is goed nieuws.

[Tin]

Maakt het uit als we realiteit opknippen?
Bijvoorbeeld fysieke realiteit, filosofische realiteit, objectieve realiteit, subjectieve realiteit, aardse realiteit, etc.

Ja.
Aangezien ik bij de realiteit uit ga van datgene dat niet fragmentarisch is.
Maar natuurlijk kun je spreken van relatieve realiteiten.
Dat is ook precies waar de de absolute realiteit niet kennende mensheid in ronddoolt.

[Tin]

Wat zijn mensen hier toch slecht van begrip. Het gaat er helemaal niet om dat er een werkelijkheid bestaat die zich aan onze waarneming onttrekt. Dat die andere werkelijkheid bestaat of kan bestaan wordt helemaal niet bestreden. Het gaat om de absolute uitspraak van Kant dat de werkelijkheid onkenbaar is. Die uitspraak is onjuist. Om het waarneembare te kunnen onderscheiden van het werkelijke moet je meer weten van het werkelijke. Maar dat kan volgens Kant nu juist niet.

Begrijp je wat we bedoelen met 'onkenbaar'?

Als iets onkenbaar is, kunnen we er niet meer over weten (kennen). Dat zou pas onlogisch zijn!

De premisse van Kant is dat het weten/kennen van de mens beperkt wordt door de reikwijdte van het waarnemingsvermogen van de bekende 5 zintuigen. Wat buiten het zintuiglijk waarnemingsvermogen ligt, is kort gezegd per definitie "' onkenbaar "' voor de mens.God is zintuiglijk niet waar te nemen, dus God behoort tot het Domein "' onkenbaar "'. Wanneer de mens wat opmerkt over God, heeft de mens het over een "' idee "', niet over een feitelijk zintuiglijk onderbouwd gekend "" Iemand/Iets "'. In de Godsdienst is dit probleem opgelost door "" Openbaring "". God komt quasi de mens tegemoet en lost het vraagstuk "' onkenbaarheid "' op door Zelve te vertellen over Het Waarom, het Hoe enz, een weten/een kennis dat de mens zonder Openbaring nooit zou hebben gehad. In concreto verschuift het vraagstuk naar '' Openbaring "'. Heeft God "' Openbaring "" in de wereld gestuurd of niet. Kant was m.i. als gelovig mens niet afgeneigd van de metafysica en beoogde met behulp daarvan de grenzen van het "' onkenbare "' op te zoeken. Of met behulp van onbewezen meta-fysische zintuigen/ vermogens, deze sprong lukt, is het verschil in inschatting tussen geloof en ongeloof. Profeten, wijzen, mystici, lukt deze Domein- sprong naar eigen zeggen wel degelijk, waarop met grote onzin verhalen wordt gereageerd door de afwijzers. Aap-noot-mies

Zo is het maar net, Peda
Je uitgangspunt kan zijn het naturalisme en de 5 zintuigen.
Of je kunt je hoop op kennis vestigen op God, openbaring of wat dies meer zij.
Of je neemt écht de totaliter aliter optie: het onkenbare.
Maar voor anderen kan die laatste optie beschouwd worden als rijp voor het dolhuis.
Ach, er zijn meer visies op felle wijze bestreden simpelweg omdat men ze niet zag...

[Petra]

Zo is het maar net, Peda
Je uitgangspunt kan zijn het naturalisme en de 5 zintuigen.
Of je kunt je hoop op kennis vestigen op God, openbaring of wat dies meer zij.
Of je neemt écht de totaliter aliter optie: het onkenbare.
Maar voor anderen kan die laatste optie beschouwd worden als rijp voor het dolhuis.
Ach, er zijn meer visies op felle wijze bestreden simpelweg omdat men ze niet zag...

Als je graag een punthoofd krijgt van al die punten kan je uitgangspunt kan ook de zeven zintuigen zijn.
Dan is het boek van Iris Sommer, (psychiater en neurowetenschapper ) wel aardig: ‘De zeven zintuigen, over waarnemen en onwaarnemen’,
https://www.scientias.nl/de-zeven-zintu ... elijkheid/

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet: hoe we met onze zintuigen allemaal onze eigen subjectieve werkelijkheid creëren.

Ons oudste en eenvoudigste zintuig is geur: daar begint Sommer mee. Ten tweede hebben we smaak, ten derde het zicht – het meest dominante en belangrijkste zintuig. Ten vierde is daar tast, voelen en gevoel, ten vijfde horen en luisteren, ten zesde intuïtie en ten zevende het evenwichtszintuig.

Doet me trouwens ook denken aan één van mijn favoriete quotes uit "The Queen of the Damned". Boek van Anne Rice
If the mind can find no meaning, then the senses give it. Live for this, wretched being that you are."

[modbreak Trajecto] er stond een stukje incomplete code in de eerste quote die er niet hoorde. ik heb die verwijderd.
Dankjewel!

Kan er blijkbaar nog eentje aan toevoegen, leuk en zo toepasselijk...

“We staan er in het dagelijks leven niet zo bij stil, dat onze zintuigen echte wereldwondertjes zijn, die prachtig in elkaar zitten.

[BdO]

Wat zijn mensen hier toch slecht van begrip. Het gaat er helemaal niet om dat er een werkelijkheid bestaat die zich aan onze waarneming onttrekt. Dat die andere werkelijkheid bestaat of kan bestaan wordt helemaal niet bestreden. Het gaat om de absolute uitspraak van Kant dat de werkelijkheid onkenbaar is. Die uitspraak is onjuist. Om het waarneembare te kunnen onderscheiden van het werkelijke moet je meer weten van het werkelijke. Maar dat kan volgens Kant nu juist niet.

Begrijp je wat we bedoelen met 'onkenbaar'?

Als iets onkenbaar is, kunnen we er niet meer over weten (kennen). Dat zou pas onlogisch zijn!

De premisse van Kant is dat het weten/kennen van de mens beperkt wordt door de reikwijdte van het waarnemingsvermogen van de bekende 5 zintuigen. Wat buiten het zintuiglijk waarnemingsvermogen ligt, is kort gezegd per definitie "' onkenbaar "' voor de mens.

Mijns inziens is het van belang om onderscheid te maken tussen
- realiteit
- de realiteit

Mensen kunnen realiteit kennen.
Mensen kunnen niet de realiteit kennen, in de zin van realiteit als geheel. Maar dat het geheel niet gekend kan worden wil niet zeggen dat een deel wel gekend kan worden. En vanuit dat deel kan nog een en ander gereconstrueerd worden, een deel zonder aannames, en een deel waarbij aannames noodzakelijk zijn, waarmee de waarschijnlijkheid afneemt, maar daarmee ook nog niet direct 0 is.

Hoe grootser en algemeen overal en altijd geldender men kennis wil, des te dodelijker de mate van aannames die nodig zijn voor de geldigheid van wat beredenerenderwijs verkregen wordt. Misschien is het daarbij ook van belang om te rade te gaan in hoeverre wij behoefte hebben aan algemeen overal en altijd geldende waarheden. Wat moeten we daar eigenlijk mee? Is het niet dit verlangen naar het "beter weten dan god" wat de boom der Kennis tot de boom des Kwaads maakt?
Ik denk dat alles wat wij aan realiteit kunnen kennen genoeg is, een hof van Eden waarbuiten wij niets te zoeken hebben zolang we daaromtrent willen kennen. We kunnen daaromtrent van alles wat mooi en goed is: fantaseren, hopen, verlangen, enz., maar willen kennen, dat is wat de boom der kennis maakt tot de boom des kwaads. De boom des levens is die die middenin de hof staat van wat wij kennen kunnen: het zintuiglijk waarneembare.

[HJW]

Mensen kunnen niet de realiteit kennen, in de zin van realiteit als geheel.

Misschien is het daarbij ook van belang om te rade te gaan in hoeverre wij behoefte hebben aan algemeen overal en altijd geldende waarheden. Wat moeten we daar eigenlijk mee?

Met de laatste zin verklaar je waarom je denkt dat je de realiteit niet kunt kennen.
Maar waarom zouden wij de realiteit niet kunnen kennen ?
De bijbel geeft aanwijzingen dat dat wel degelijk zou kunnen.
Het valt mij op dat christenen altijd ontkennend reageren als Jezus zijn vertrouwen in hen uitspreekt.
Als gij gelooft de daden die ik doen, zult gij ze ook doen en grotere........
Als je het geloof hebt van een mosterdzaadje, kun je de berg opdracht geven in zee te storten......
Gij dan zult volmaakt zijn, zoals uw hemelse Vader volmaakt is........

Kan dat allemaal als je de realiteit niet kent ? Dat lijkt mij van niet.
Maar analoog aan het verhaal van de talenten begraven veel christenen liever de talenten, sterker nog: ze ontkennen die te hebben.
En volgens het bijbelwoord: u geschiedde naar uw geloof.

En ik denk aan een deel van de inauguratierede van Nelson Mandela:
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we buitenmate krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons het meest bang maakt.
We vragen onszelf af: ”Wie ben ik om briljant, schitterend, getalenteerd en legendarisch te zijn?”

Zowaar, wie ben je om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God. Jezelf klein maken dient de wereld niet.
Er is niets verlichts aan krimpen zodat andere mensen om je heen zich niet onzeker gaan voelen.
We zijn geboren om de glorie van God die in ons is, tot uitdrukking te brengen.
Het is niet slechts in enkelen van ons aanwezig, maar in iedereen.

Is het niet dit verlangen naar het "beter weten dan god" wat de boom der Kennis tot de boom des Kwaads maakt?

Nee, in het geheel niet. Het is geen kwestie van beter weten, het is geen kwestie van welke negatieve gedachte dan ook.
Het is niets anders dan het herinneren wie we werkelijk zijn.

Ik denk dat alles wat wij aan realiteit kunnen kennen genoeg is,

Zie nog een reden waarom je niet verder gaat.
Het is een beperking die je jezelf oplegt.

[BdO]

Mensen kunnen niet de realiteit kennen, in de zin van realiteit als geheel.

Misschien is het daarbij ook van belang om te rade te gaan in hoeverre wij behoefte hebben aan algemeen overal en altijd geldende waarheden. Wat moeten we daar eigenlijk mee?

Met de laatste zin verklaar je waarom je denkt dat je de realiteit niet kunt kennen.

Dat lijkt mij niet.

Maar waarom zouden wij de realiteit niet kunnen kennen ?

Je bedoelt "de realiteit" als geheel? Mijn post probeert een onderscheid helder in het vizier te brengen tussen een deel van de realiteit kunnen kennen en de realiteit als geheel kunnen kennen. Zouden we dat onderscheid ook een beetje in het vizier kunnen houden? Anders wordt het oeverloos gewauwel.

De bijbel geeft aanwijzingen dat dat wel degelijk zou kunnen.
Het valt mij op dat christenen altijd ontkennend reageren als Jezus zijn vertrouwen in hen uitspreekt.

Als mijn uitspraken door jou als een het koesteren van een gebrek aan vertrouwen getaxeerd moeten worden, dan gaat het daarbij wel over uitspraken die geheel en al voor mijn rekening zijn, zonder dat christenen daar verder iets mee te maken hebben.

Als gij gelooft de daden die ik doen, zult gij ze ook doen en grotere........
Als je het geloof hebt van een mosterdzaadje, kun je de berg opdracht geven in zee te storten......
Gij dan zult volmaakt zijn, zoals uw hemelse Vader volmaakt is........

Kan dat allemaal als je de realiteit niet kent ? Dat lijkt mij van niet.
Maar analoog aan het verhaal van de talenten begraven veel christenen liever de talenten, sterker nog: ze ontkennen die te hebben.
En volgens het bijbelwoord: u geschiedde naar uw geloof.

En ik denk aan een deel van de inauguratierede van Nelson Mandela:
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we buitenmate krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons het meest bang maakt.
We vragen onszelf af: ”Wie ben ik om briljant, schitterend, getalenteerd en legendarisch te zijn?”

Zowaar, wie ben je om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God. Jezelf klein maken dient de wereld niet.
Er is niets verlichts aan krimpen zodat andere mensen om je heen zich niet onzeker gaan voelen.
We zijn geboren om de glorie van God die in ons is, tot uitdrukking te brengen.
Het is niet slechts in enkelen van ons aanwezig, maar in iedereen.

Is het niet dit verlangen naar het "beter weten dan god" wat de boom der Kennis tot de boom des Kwaads maakt?

Nee, in het geheel niet. Het is geen kwestie van beter weten, het is geen kwestie van welke negatieve gedachte dan ook.
Het is niets anders dan het herinneren wie we werkelijk zijn.

Ik denk dat alles wat wij aan realiteit kunnen kennen genoeg is,

Zie nog een reden waarom je niet verder gaat.
Het is een beperking die je jezelf oplegt.

Tja, je knipt wat fragmentjes van iets dat als geheel iets probeert te zeggen, en daarna psychologiseer je degene die het zegt op basis van hoe jij dat verknipt hebt, daarbij diegene ook nog eens foutief tot een bepaalde groep rekenend en alle mensen behorend tot die groep daarbij ook nog eens over één kam scherend, en zonder in te gaan op wat er nou echt gezegd wordt.

Als je wilt dat mensen vertrouwen krijgen in het menselijk kenvermogen, zelfs verder gaand dan logica en empirie, dan zou je eens kunnen beginnen met logica en empirie te gebruiken het produceren van iets wat we kennelijk als reactie moeten zien op een bijdrage.

[HJW]

Je bedoelt "de realiteit" als geheel? Mijn post probeert een onderscheid helder in het vizier te brengen tussen een deel van de realiteit kunnen kennen en de realiteit als geheel kunnen kennen. Zouden we dat onderscheid ook een beetje in het vizier kunnen houden? Anders wordt het oeverloos gewauwel.

Ik had het over de realiteit, de gehele realiteit. Dat we een gedeelte kunnen kennen, daar zijn we het wel over eens.

Tja, je knipt wat fragmentjes van iets dat als geheel iets probeert te zeggen, en daarna psychologiseer je degene die het zegt op basis van hoe jij dat verknipt hebt, daarbij diegene ook nog eens foutief tot een bepaalde groep rekenend en alle mensen behorend tot die groep daarbij ook nog eens over één kam scherend, en zonder in te gaan op wat er nou echt gezegd wordt.

Ik denk dat het dus wel degelijk mogelijk is de gehele realiteit te kennen.
Wat zou ons tegenhouden ?

[BdO]

Je bedoelt "de realiteit" als geheel? Mijn post probeert een onderscheid helder in het vizier te brengen tussen een deel van de realiteit kunnen kennen en de realiteit als geheel kunnen kennen. Zouden we dat onderscheid ook een beetje in het vizier kunnen houden? Anders wordt het oeverloos gewauwel.

Ik had het over de realiteit, de gehele realiteit. Dat we een gedeelte kunnen kennen, daar zijn we het wel over eens.

Tja, je knipt wat fragmentjes van iets dat als geheel iets probeert te zeggen, en daarna psychologiseer je degene die het zegt op basis van hoe jij dat verknipt hebt, daarbij diegene ook nog eens foutief tot een bepaalde groep rekenend en alle mensen behorend tot die groep daarbij ook nog eens over één kam scherend, en zonder in te gaan op wat er nou echt gezegd wordt.

Ik denk dat het dus wel degelijk mogelijk is de gehele realiteit te kennen.
Wat zou ons tegenhouden ?

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

[HJW]

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

Op het moment dat het zover is, weet je dat je alles overziet.
Dat is nou juist de crux.

In andere geschriften is het wel te vinden, bijvoorbeeld Evangelie van Thomas en Evangelie van Maria Magdalena.

[peda]

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

Dit is m.i. wel een lastige vraag, waar ook Kant tegenaan liep. Zelf heb ik er geen goed antwoord op. Hoe breng je de grenzen van het kenbare ( realiteit ) in kaart, wetende dat de Realiteit ( het Ding an Sich naar Kant ) vermoedelijk Onkenbaar is.

[BdO]

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

Dit is m.i. wel een lastige vraag, waar ook Kant tegenaan liep. Zelf heb ik er geen goed antwoord op. Hoe breng je de grenzen van het kenbare ( realiteit ) in kaart, wetende dat de Realiteit ( het Ding an Sich naar Kant ) vermoedelijk Onkenbaar is.

Tja. Het Evangelie van Thomas en Evangelie van Maria Magdalena fungeren ook niet echt als antwoordenboekje hier.

[peda]

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

Dit is m.i. wel een lastige vraag, waar ook Kant tegenaan liep. Zelf heb ik er geen goed antwoord op. Hoe breng je de grenzen van het kenbare ( realiteit ) in kaart, wetende dat de Realiteit ( het Ding an Sich naar Kant ) vermoedelijk Onkenbaar is.

Tja. Het Evangelie van Thomas en Evangelie van Maria Magdalena fungeren ook niet echt als antwoordenboekje hier.

Ik meen oprecht dat m.i. dit vraagstuk niet met kennis uit "'openbaring "" of "' mystieke "" wijsheid is op te lossen. De onmiddellijke vraag is immers of openbaringskennis of wijsheidskennis wel Echte Kennis komende uit de Realiteit ( das Ding an Sich ) is. Kant zat, als gelovige met hetzelfde probleem en kwam bij mijn weten ook niet uit die Gordiaanse knoop.

[HJW]

Tja. Het Evangelie van Thomas en Evangelie van Maria Magdalena fungeren ook niet echt als antwoordenboekje hier.

Ze geven niet de antwoorden, maar wel aanwijzingen dat het kennen van de realiteit in zijn geheel wel degelijk mogelijk is.

[BdO]

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

Dit is m.i. wel een lastige vraag, waar ook Kant tegenaan liep. Zelf heb ik er geen goed antwoord op. Hoe breng je de grenzen van het kenbare ( realiteit ) in kaart, wetende dat de Realiteit ( het Ding an Sich naar Kant ) vermoedelijk Onkenbaar is.

Tja. Het Evangelie van Thomas en Evangelie van Maria Magdalena fungeren ook niet echt als antwoordenboekje hier.

Ik meen oprecht dat m.i. dit vraagstuk niet met kennis uit "'openbaring "" of "' mystieke "" wijsheid is op te lossen. De onmiddellijke vraag is immers of openbaringskennis of wijsheidskennis wel Echte Kennis komende uit de Realiteit ( das Ding an Sich ) is. Kant zat, als gelovige met hetzelfde probleem en kwam bij mijn weten ook niet uit die Gordiaanse knoop.

Ik zit in hetzelfde schuitje.

[HJW]

Ik meen oprecht dat m.i. dit vraagstuk niet met kennis uit "'openbaring "" of "' mystieke "" wijsheid is op te lossen. De onmiddellijke vraag is immers of openbaringskennis of wijsheidskennis wel Echte Kennis komende uit de Realiteit ( das Ding an Sich ) is. Kant zat, als gelovige met hetzelfde probleem en kwam bij mijn weten ook niet uit die Gordiaanse knoop.

Het zou dus de echte kennis kunnen zijn, we weten het alleen niet of het zo is.
In de huidige bewustzijns omstandigheden blijven voortzoeken, leidt volgens mij niet tot de oplossing.
De enige oplossing (volgens mij) is huiswaarts keren, net als de verloren zoon.
Thuis aangekomen weten we dan alles weer.
In het varkensvoer blijven filosoferen leidt niet tot een doorbraak.

Oplossing zit in de ervaring, de terugkeer. Denk ik......

[Tin]

De vraag hoe je bepaalt wanneer je klaar bent met afbakenen. Beter gezegd: hoe je bepaalt dat je het onafbakenbare volledig hebt overzien.

Dit is m.i. wel een lastige vraag, waar ook Kant tegenaan liep. Zelf heb ik er geen goed antwoord op. Hoe breng je de grenzen van het kenbare ( realiteit ) in kaart, wetende dat de Realiteit ( het Ding an Sich naar Kant ) vermoedelijk Onkenbaar is.

Tja. Het Evangelie van Thomas en Evangelie van Maria Magdalena fungeren ook niet echt als antwoordenboekje hier.

Ik meen oprecht dat m.i. dit vraagstuk niet met kennis uit "'openbaring "" of "' mystieke "" wijsheid is op te lossen. De onmiddellijke vraag is immers of openbaringskennis of wijsheidskennis wel Echte Kennis komende uit de Realiteit ( das Ding an Sich ) is. Kant zat, als gelovige met hetzelfde probleem en kwam bij mijn weten ook niet uit die Gordiaanse knoop.

Ik zit in hetzelfde schuitje.

We zitten allemaal in hetzelfde schuitje.
Het schuitje van kennis waar we kosten wat kost aan vasthouden.
Je kunt denk ik wel stellen dat er openbaringskennis of wijsheidskennis uit de Realiteit komt (met als onderbouwing: niets bestaat zonder de Realiteit), maar het probleem blijft dat deze openbaringskennis of wijsheidskennis slechts kennis blijft en dus wéér niet het Ding an Sich.
We blijven in een kringetje ronddraaien.
Zijn we er uit, weet de wijsheidskennis dat we er zeker niet uit zijn.
Behalve als je denkt van wel natuurlijk.
Het is aan een ieder te denken wat hij wil, de brandstapels zijn verdwenen, men is hoogstens een dwaas
Je kunt, met Bdo, je afvragen of de realiteit die we kennen niet 'wel genoeg' is.
Het fantaseren, hopen en verlangen zullen het zicht op de Realiteit bepaald niet vergroten lijkt me.
Maar het is wel waar religies zich veel mee bezig gehouden hebben.
Aan de andere kant is onze realiteit van kennis een realiteit van lijden verdeeldheid.
Vandaar dat de mens naast de besognes van alle dag zich af en toe toch de vraag stelt, denk ik.

[HJW]

Het schuitje van kennis waar we kosten wat kost aan vasthouden.

Ik hoef daar niet aan vast te houden: inruilen voor een betere.

Je kunt, met Bdo, je afvragen of de realiteit die we kennen niet 'wel genoeg' is.

Dat kun je je inderdaad afvragen en een ieder moet die vraag voor zichzelf beantwoorden.
Voor mij is het antwoord dat het niet genoeg is.

Het fantaseren, hopen en verlangen zullen het zicht op de Realiteit bepaald niet vergroten lijkt me.

Dat klopt. Daarom maar terugstappen in de Realiteit en het ervaren/zijn ?

Aan de andere kant is onze realiteit van kennis een realiteit van lijden verdeeldheid.
Vandaar dat de mens naast de besognes van alle dag zich af en toe toch de vraag stelt, denk ik.

Ik wil het sowieso wel weten. Los van de aardse besognes.