Wie ben ik?

[hopper]

In de vraagstelling "Wie ben ik?" is er allereerst het ego-wezen.
Als men onderzoek doet naar dit wezen dan blijkt dat dit eigenlijk een bedacht wezen is.
Het bedachte wezen is de mens die zich bepaalt heeft aan de hand van het verleden en levend naar de toekomst(verwachtingen) toe.
In feite is dus het ego een verzinsel van je zelf. Ontdoe je van het bedachte zelf en je houdt niks over.
Ego is begrensd tussen geboorte en dood.

De "wie ben ik?" vraagstelling heeft dus een vervolg voor hen die geloven in een leven na de dood.
Eenmaal geconstateerd dat ego een verzinsel is van je zelf, wie moet er dan voort leven na de dood?
Een verzinsel wat door leeft lijkt me ook voor gelovigen niet acceptabel.

Ik wil accepteren dat een 'ziel' naar het hiernamaals gaat. Maar in welk opzicht is die ziel dan anders dan het zelf-verzonnen ego?
Kan iemand mij dat dusdanig uitleggen dat ik het kan begrijpen?

[Peter79]

In de vraagstelling "Wie ben ik?" is er allereerst het ego-wezen.
Als men onderzoek doet naar dit wezen dan blijkt dat dit eigenlijk een bedacht wezen is.

Hoe werkt dit bij een kind? Het kind staat centraal. De omgeving voorziet in zijn of haar behoeften. Op een gegeven moment komt het 'jij' in beeld. Zou dat niet het moment moeten zijn dat ik zich bewust wordt van ik, dat het ik als het ware wordt bedacht?

Het bedachte wezen is de mens die zich bepaalt heeft aan de hand van het verleden en levend naar de toekomst(verwachtingen) toe.
In feite is dus het ego een verzinsel van je zelf. Ontdoe je van het bedachte zelf en je houdt niks over.
Ego is begrensd tussen geboorte en dood.

Of ego is een verzinsel van en over jezelf. Zonder dit verzinsel word je niet meer benoemd, je hebt geen naam, je bestaat in die zin niet. Maar je kan het zelf niet zomaar wegstrepen.

De "wie ben ik?" vraagstelling heeft dus een vervolg voor hen die geloven in een leven na de dood.
Eenmaal geconstateerd dat ego een verzinsel is van je zelf, wie moet er dan voort leven na de dood?
Een verzinsel wat door leeft lijkt me ook voor gelovigen niet acceptabel.

Filosofie is niet mijn hobby, daarom vind ik het soms moeilijk met je mee te denken. Er bestaat een gelovige filosofie, waarin God de Jij is, de Ander, degene die je naam noemt en je tot aanzijn roept. Naast stof, waar wij het enkel over kunnen hebben, bestaat er ook zoiets als Geest, de adem die hij inblaast waardoor de mens een levende ziel wordt. De gelovige fundeert zijn bestaan niet in de materie, maar in het gekend zijn door God.

Ik wil accepteren dat een 'ziel' naar het hiernamaals gaat. Maar in welk opzicht is die ziel dan anders dan het zelf-verzonnen ego?
Kan iemand mij dat dusdanig uitleggen dat ik het kan begrijpen?

Het is binnen onze werkelijkheid mogelijk om data over te dragen van de ene naar de andere hardware. Daarvoor kan je een backup gebruiken. Als wie jij bent niet alleen bekend is binnen je eigen hardware, maar je bent ook nog ergens anders bekend, dan zou er wellicht een transfer kunnen plaatsvinden.

Het ego staat niet los van anderen. Het ego mag vrij zijn om allerlei verhalen te bedenken, maar alleen die verhalen kunnen waar zijn die corresponderen met de geschiedenis die het ego schrijft door zijn daden en wedervarenheden en waar anderen getuige van kunnen zijn. Er is dus zeker wel iets meer mogelijk dan slechts zelfverzonnenheid. Dat is helemaal zo als God de schouwer is, voor wie we niets kunnen verbergen.

[Tin]

In de vraagstelling "Wie ben ik?" is er allereerst het ego-wezen.
Als men onderzoek doet naar dit wezen dan blijkt dat dit eigenlijk een bedacht wezen is.
Het bedachte wezen is de mens die zich bepaalt heeft aan de hand van het verleden en levend naar de toekomst(verwachtingen) toe.
In feite is dus het ego een verzinsel van je zelf. Ontdoe je van het bedachte zelf en je houdt niks over.
Ego is begrensd tussen geboorte en dood.

Het 'ik' is een bundel van herinnering dat wenst voort te duren.
Is er iets buiten dat 'ik' dat ik ook een gedeelte van 'mij' is dat realiteit is zowel voor als na de fysieke dood?
Is dat ongeveer de vraag iets anders gesteld?

De "wie ben ik?" vraagstelling heeft dus een vervolg voor hen die geloven in een leven na de dood.
Eenmaal geconstateerd dat ego een verzinsel is van je zelf, wie moet er dan voort leven na de dood?
Een verzinsel wat door leeft lijkt me ook voor gelovigen niet acceptabel.

Voor veel gelovigen misschien niet.
Maar de stelling dat een verzinsel (illusie) geen langere levensduur kan kennen dan tussen leven en dood vind ik wel een hele snelle conclusie.
Bestaat een illusie niet zo lang er een verschil is tussen dat wat men illusie noemt en de werkelijkheid?

Ik wil accepteren dat een 'ziel' naar het hiernamaals gaat. Maar in welk opzicht is die ziel dan anders dan het zelf-verzonnen ego?
Kan iemand mij dat dusdanig uitleggen dat ik het kan begrijpen?

Dat is de grote vraag, ja.
Je stelt je nederig op.
Degene die het antwoord weet mag het uitleggen en wel zodanig dat jij het begrijpt.
We zouden zouden bijvoorbeeld eens naar het identificatiepunt kunnen kijken. Als je zegt of ervaart: ik ben 100% mijn herinnering is er niets meer van 'mij' als alle herinnering in de hersenen zetelt. Als er een onstoffelijk astraal/mentaal veld bestaat waarin die herinnering voort kan leven wel.
Als 'ik' eigenlijk meer ben dan alleen herinnering, er een ziel bestaat, zou ik misschien meer zicht op het geheel kunnen krijgen wanneer ik die dominante focus op mijn herinnering laat vallen.
Als het illusoire ik geheel verdwijnt en leegte het resultaat is, is het de vraag of die leegte de leegte van het atheïsme zoals door Snelheid omschreven is, of dat het de leegte is die tegelijk alles is.

[peda]

Als het illusoire ik geheel verdwijnt en leegte het resultaat is, is het de vraag of die leegte de leegte van het atheïsme zoals door Snelheid omschreven is, of dat het de leegte is die tegelijk alles is.

De Leegte waar de Boeddhist het over heeft, het Nirwana, is niet de leegte zoals omschreven door Snelheid. In Nirwana wordt de karma toestand definitief verlaten. Geen reincarnatie meer. Maar een voor mij heldere beschrijving van ( het ) Nirwana ben ik in de literatuur nog niet tegengekomen. De toestand van Nirwana is het Hoogste Doel voor de mens, of er Boven of Achter het Nirwana nog "'Wat is "' doet de Boeddhist geen uitspraken. Het is niet te weten. Maar DE Boeddhist bestaat ook niet. Lastig.

[Petra]

Volgens de huidige stand van de wetenschap groeit het "ik besef" (zelfbewustzijn) in een *geleidelijk proces vanuit een geest-lichaam integratie.
Ik heb dus een lichaam (agency) nodig om een 'ik' te zijn.
Meerdere dieren hebben een lijf zonder ik besef.
Er is dus bij mij besef gegroeid dat het mijn lichaam is wat ik aanstuur en dat er andere lichamen zijn die ik niet aanstuur. Vanuit dat minimale besef groeit het zelfbewustzijn, ik ben wat anders dan jij.
Dat is een zelfbewustzijn in het NU. Bij heel jonge kinderen ontbreekt de dimensie tijd nog. Ze zien zichzelf alleen in het nu, niet in de tijd, niet in het perspectief van een ontwikkeling. Met een jaar of vier begint ook dit te komen.
Die ik die vormt zich dus vanuit eerst fysieke bestaan los van anderen en groeit later verder door mentale vergelijking met anderen.
Zonder vergelijking met anderen is een zelfbewustzijn niet goed voor te stellen. Uit inzicht in verschillen en overeenkomsten met anderen ontstaat een steeds duidelijker zelfbeeld.
Het is dat zelfbeeld wat je 'ikke' of ego vormt. Waarbij uiteraard taal een grote rol speelt; pas met het onder woorden brengen, het verbaliseren, kan het bewuste ik eruit gedestilleerd worden en zich verder vormen.


Waar zit de ziel dan in deze lichaam-geest koppeling?
Zonder lichaam zou er geen zelfbewustzijn zijn.
De vraag is dan of de ziel en ego/zelfbewustzijn één en hetzelfde zijn of dat de ziel een losstaand gegeven is.
Maar waar bevindt het zich dan?



*https://www.sciencedirect.com/science/a ... 381#bbib56
in the paper, I explore the origin of representations of human body to elucidate their developmental process and, in particular, their relationship with more explicit concepts of self. First, it is suggested that our bodily experience is constructed from early development through the continuous integration of sensory and cultural data from six different representations of the body, i.e., the Sentient Body (Minimal Selfhood), the Spatial Body (Self Location), the Active Body (Agency), the Personal Body (Whole Body Ownership – Me); the Objectified Body (Objectified Self – Mine), and the Social Body (Body Satisfaction – Ideal Me). Then, it is suggested that these six representations can be combined in a coherent supramodal representation, i.e. the “body matrix”, through a predictive, multisensory processing activated by central, top–down, attentional processes. From an evolutionary perspective, the main goal of the body matrix is to allow the self to protect and extend its boundaries at both the homeostatic and psychological levels. From one perspective, the self extends its boundaries (peripersonal space) through the enactment and recognition of motor schemas. From another perspective, the body matrix, by defining the boundaries of the body, also defines where the self is present, i.e., in the body that is processed by the body matrix as the most likely to be its one, and in the space surrounding it.










First, it is suggested that our bodily experience is constructed from early development through the continuous integration of sensory and cultural data from six different representations of the body, i.e., the Sentient Body (Minimal Selfhood), the Spatial Body (Self Location), the Active Body (Agency), the Personal Body (Whole Body Ownership – Me); the Objectified Body (Objectified Self – Mine), and the Social Body (Body Satisfaction – Ideal Me). Then, it is suggested that these six representations can be combined in a coherent supramodal representation, i.e. the “body matrix”, through a predictive, multisensory processing activated by central, top–down, attentional processes. From an evolutionary perspective, the main goal of the body matrix is to allow the self to protect and extend its boundaries at both the homeostatic and psychological levels. From one perspective, the self extends its boundaries (peripersonal space) through the enactment and recognition of motor schemas. From another perspective, the body matrix, by defining the boundaries of the body, also defines where the self is present, i.e., in the body that is processed by the body matrix as the most likely to be its one, and in the space surrounding it

[peda]

Hallo Petra,

De oer oude vraag. Bestaat er bewustzijn ( in dit geval de ziel ) buiten de hersenen. Quasi de Swaab...van Lommel discussie. Zijn de hersenen quasi de zender/ontvanger naar/van een zich buiten de hersenen "' bevindende "' ziel. De naturalist stelt wat niet te meten = bestaat niet. Geen plaats voor een ziel. Dikke punt. Met hard bewijs daar wat tegen in brengen, lukt niet, anders was het ooit wel iemand op deze aardbol gelukt en daar is bij mijn weten geen sprake van. Maar heeft de naturalist wel gelijk met zijn/haar fysisch monisme. Het bewijs voor die exclusieve positie is ook niet te leveren. Ga maar bewijzen dat buiten de stof er Niets bestaat. Alle partijen schuiven onderling de bewijslast de ander toe. Wie het eerst een positie inneemt moet die positie bewijzen. Dus wachten tot iemand de "' domheid "' begaat om het eerst de mond open te doen, hij/zij wordt onmiddellijk om de oren geslagen met "' bewijs "" het maar. En dat bewijs is niet te leveren. Gelukkig maar, anders zouden er geen duizenden pagina's aan inbreng worden geschreven.

[Bonjour]

De naturalist stelt wat niet te meten = bestaat niet

In het geval van de ziel speelt er nog meer:
Hoe verklaar je de invloed van alcohol en hoe verklaar je de werking van de hersenen als er een deel uitvalt door een ongeluk oid.

[peda]

De naturalist stelt wat niet te meten = bestaat niet

In het geval van de ziel speelt er nog meer:
Hoe verklaar je de invloed van alcohol en hoe verklaar je de werking van de hersenen als er een deel uitvalt door een ongeluk oid.

Dat is als met een radio waar een wezenlijk onderdeel uitvalt of niet meer goed functioneert. Je krijgt dan een "'gestoorde "'ontvangst ( ruis ) of het apparaat doet niets meer. ( vegeteren of de stoffelijke dood ). Bij reincarnatie neemt de ziel na het finaal uitvallen van de menselijke zender/ontvanger ( stoffelijke dood ) bij opnieuw toetreden tot de stoffelijke wereld ( geboorte ) wederom contact op met een hernieuwde zender/ ontvanger ( hersenen ). Bij de christenen die aan opstanding/herrijzenis geloven, gebeurt dat op termijn eveneens. Bij christenen die niet gaan voor opstanding, blijft de ziel zonder stoffelijke zender/ ontvanger prima functioneren in de geestelijk hemel. Een verbinding met de stof ( bezit van hersenen ) is dan overbodig.

[Bonjour]

Maar dan kom je al tot de conclusie dat de hersenen bestaan uit miljarden kleine ontvangertjes die met elkaar moeten communiceren om te functioneren.Het is vervolgens de vraag hoe een zenuwcel als automaat kan functioneren en hoe die miljarden automaatjes een gedachte kan vormen. Maar dan heb je de ziel niet meer nodig voor de gedachte vorming.
Komt dit over? Weet zo even net hoe ik het beter moet opschrijven.

Naschrift:
Toch wel. Neem even de transistor. Een simpel elektronisch apparaatje waarmee je stroom kan schakelen. Zonder de natuurkunde daarvan aan te tippen, is dit een simpel ding. Je computer is stukken ingewikkelder. Daar spelen ingewikkelde concepten een rol. Toch is alles opgebouwd met die transistoren.

De ziel is bedacht voor de ingewikkelde concepten, niet voor de werking van de zenuwcel. Maar we hebben al aangetoond dat er miljarden ontvangertjes moeten zijn. Dus de ziel is nergens voor nodig.

[Snelheid]

De mens is net een radio met zo,n oog die moest goed af gestemd ander was het ruis en gedoe,zo is het met de mens ook

[Bonjour]

NEE, wij denken dat jullie het verkeerd begrepen hebben. Niet 1 radio, maar miljarden. Althans als je aanneemt dat er een ziel is.

[peda]

Maar dan kom je al tot de conclusie dat de hersenen bestaan uit miljarden kleine ontvangertjes die met elkaar moeten communiceren om te functioneren.Het is vervolgens de vraag hoe een zenuwcel als automaat kan functioneren en hoe die miljarden automaatjes een gedachte kan vormen. Maar dan heb je de ziel niet meer nodig voor de gedachte vorming.
Komt dit over? Weet zo even net hoe ik het beter moet opschrijven.

Naschrift:
Toch wel. Neem even de transistor. Een simpel elektronisch apparaatje waarmee je stroom kan schakelen. Zonder de natuurkunde daarvan aan te tippen, is dit een simpel ding. Je computer is stukken ingewikkelder. Daar spelen ingewikkelde concepten een rol. Toch is alles opgebouwd met die transistoren.

De ziel is bedacht voor de ingewikkelde concepten, niet voor de werking van de zenuwcel. Maar we hebben al aangetoond dat er miljarden ontvangertjes moeten zijn. Dus de ziel is nergens voor nodig.

Het draait om de vraag of de "" Zender"' in de hersenen te vinden is of zich daarbuiten bevindt. Zijn de hersenen de Bron van het Zelfbewustzijn of registreren de hersenen quasi de boodschappen komende van de Bron elders , de Ziel buiten de hersenen. Dat de Ontvanger ( hersenen ) buitengewoon ingewikkeld in elkaar zit ( miljarden samenwerkende neuronen ) , staat m.i. los van het vraagstuk rond de ( eventuele ) Zender van Buiten. Ook een Radio/ TV apparaat zit zeer ingewikkeld in elkaar, maar genereert desondanks niet zelf het programma. De Zender staat altijd buiten het ingewikkelde radio cq TV apparaat. Het gaat mij niet om het onmogelijk te leveren bewijs Dat er een Zender ( Ziel ) Buiten de hersenen bestaat, maar of die mogelijkheid met 100% uitgesloten kan worden. Het vraagstuk is niet op te lossen door te zeggen bewijs het al of niet bestaan van de ziel maar, het moet op eigen gezaghebbende kracht worden onderbouwd en dat heb ik tot op heden nog niemand zien lukken. Veel van de hersenfuncties zijn inmiddels zeer goed op de kaart gezet, maar juist de antwoorden op vragen waar wij het hier over hebben, zitten nog steeds verborgen in de "" black-box"". Het is niet anders, misschien is het antwoord over 100 jaar wel bekend, maar daar schiet je per heden niet mee op. Aangezien het "' geweten "" als een eigenschap van de ziel wordt gezien, is de door mij berichte recente ontdekking van de positie in de hersenen waar het geweten a.h.w. zetelt, uiteraard van grote betekenis voor een verder onderzoek naar het enige juiste antwoord.

[Bonjour]

Het maakt niet uit waar de zender zit. We weten niets van de zender, die is niet te bestuderen. We kunnen er wel wat van zeggen. We kunnen zeggen wat het niet is. Het is niet een stukje hersenen die we weg kunnen halen. Dat zou namelijk betekenen dat de mens niet meer zou moeten functioneren. En dat kunnen we meten.
Er is een groot verschil met een tv. Die heeft maar één ontvanger. Daar zit alle info in voor het programma. Maar als een tv miljarden ontvangers zou hebben voor hele simpele signaaltjes, dan kan je eigenlijk wel zeggen dat ie het programma zelf maakt. Maar ik denk dat de vergelijking niet echt opgaat.
Maar met enkele gedachtenexperimenten kunnen we nog wel meer zeggen over die ziel.
Stel eens dat je ziel gaat nadenken over je volgende vakantiebestemming. Dat gebeurt op basis van je herinneringen van vorige vakanties. Die zitten fysiek in je hersenen. Dus je ziel moet die plekjes allemaal uitlezen, dan daar zelf over nadenken, dan dat in stukjes terugsturen, en je hersenen erover na laten denken, want dat kunnen we ook meten.
Indien er een ziel is, meten we dus dat vanuit hele simpele signaaltjes een heel ingewikkeld programma wordt samengesteld.

Zie je hoe ingewikkeld het wordt als je moderne experimenten erin betrekt. Dan kan je best wel veel over een ziel zeggen als ie zou bestaan. En gegeven de bronnen die we hebben over het bestaan van een ziel, kan je best wel tot een uitspraak komen.
De ziel zoals die beschreven wordt is dus onzin. Want de ziel heeft geen geheugen. (Zie gedachtenexperiment) Dus de ziel naar een hemel sturen en hopen dat ie daar een eerder overleden dierbare tegenkomt, kan je vergeten. Ze zouden elkaar nooit herkennen.

En de volgende stap is analyseren welke informatie de zenuwcellen van buiten nodig hebben om een beslissing te nemen. Goed, ze zijn complexer dan een transistor, maar niet onbestudeerbaar.

[peda]

Het is van belang eerst te omschrijven welke functies de ziel worden toegeschreven. Zo zijn er zijn vele miljarden neuronen die het vermogen tot kijken mogelijk maken. Maar behoort het aardse kijken tot de Ziel. Wanneer het antwoord ontkennend wordt beantwoord zijn vele miljarden neuronen niet nodig om in wisselwerking te staan met het Buiten. Datzelfde geldt voor de vele miljarden neuronen die nodig zijn voor het reukvermogen. Als de ziel niets van doen heeft met het aardse ruiken, vallen miljarden neuronen weg. Is het denken aan de volgende vakantie bestemming een functie van de Ziel ? Behoort het totale menselijke herinneringsvermogen wel tot het Domein van de Ziel? Zo kun je doorgaan tot de essentie overblijft. Ik noemde het "'geweten"' een essentie omdat het geweten, volgens mij een door vele gelovigen gevolgde, eigenschap is die direct met de Ziel van doen heeft. Mocht het abuis zijn dan hoor ik graag commentaar van meelezers. Dat de radio 1 ontvanger is dat bevestig ik, maar dat de ene radio ontvanger bestaat uit ongelooflijk vele onderdelen ( quasi de neuronen ) is ook duidelijk. Onderzoek naar het essentiele, het geweten, komt na de ontdekking van de "' zetel "' in de hersenen wellicht in een stroomversnelling. Eindelijk een gerichte plek tussen de eindeloze hoeveelheid neuronen, waar het essentiele dat mogelijk te maken heeft met de ( vermeende Ziel ) te vinden en te onderzoeken is. Als ik niet uitvoerig cq helder genoeg ben, ik hoor het gaarne.

[Bonjour]

Zo zijn er zijn vele miljarden neuronen die het vermogen tot kijken mogelijk maken. Maar behoort het aardse kijken tot de Ziel. Wanneer het antwoord ontkennend wordt beantwoord zijn vele miljarden neuronen niet nodig om in wisselwerking te staan met het Buiten.

Ik zou het eerder andersom zeggen. Waarom als we een ziel hebben, hebben we nog neuronen in de ogen nodig?

Behoort het totale menselijke herinneringsvermogen wel tot het Domein van de Ziel?

Duidelijk niet, anders wordt Alzheimer een zielsziekte, terwijl we weten wat er in de hersenen gebeurt.

Ik noemde het "'geweten"' een essentie omdat het geweten, volgens mij een door vele gelovigen gevolgde, eigenschap is die direct met de Ziel van doen heeft

Daar maak je het gelijk veel te ingewikkeld mee. Begin eerst eens met simpel denk vermogen. Je ziet een dobbelsteen en schrijf het aantal ogen op een papiertje. Wat gebeurt er in je hersenen? Wat is daarvan gemeten?


Nee, ik weet hoe een radio/tv werkt en ik weet hoe een computer werkt en daar zit een wereld van verschil in, al zijn tv tegenwoordig net computers. Vanuit 1 signaal iets genereren is iets heel anders dan vanuit meerdere signalen iets doen.
Wat jij doet is iets nemen wat niet voor iedereen triviaal is, en daar een stuk mystiek in stoppen, net zoals je iemand die nooit een computer heeft gezien wel wijs kan maken dat er een kabouter inzit. (Vroeger paste dat nog wel, tegenwoordig zijn alleen slankere kabouters nog geschikt en is er een voorkeur voor elfjes ontstaan.)

Maar je ziet sowieso dat het klassieke concept van ziel geen stand houdt bij de huidige stand van hersenonderzoek.

[peda]

Mijn eerste zin in mijn vorige bijdrage ging over welke functies zijn aan de ( vermeende ) ziel toe te schrijven. In jouw optiek geen enkele, want de Ziel bestaat niet. Duidelijk, dan kun je het begrip ziel als afgedaan beschouwen. En bij afgedaan past niet doorgaan met praten over het afgedane. In mijn optiek is het nog niet zover en plaats ik het "' geweten "' bij de ziel als de essentiele functie. Helaas meldt zich aangaande deze premisse ook niemand, mogelijkerwijze heeft nog geen van de mogelijk geinteresseerde gelovigen het nog gelezen, of het is niet belangrijk, dat mag ook. Dan wacht ik op anders gerichte inbreng onder "' wie ben ik "".

[Mart]

De uistpraak ''de ziel bestaat'' is in alle opzichten voorbarig.

[Petra]

Hallo Petra,

De oer oude vraag. Bestaat er bewustzijn ( in dit geval de ziel ) buiten de hersenen. Quasi de Swaab...van Lommel discussie. Zijn de hersenen quasi de zender/ontvanger naar/van een zich buiten de hersenen "' bevindende "' ziel. De naturalist stelt wat niet te meten = bestaat niet. Geen plaats voor een ziel. Dikke punt. Met hard bewijs daar wat tegen in brengen, lukt niet, anders was het ooit wel iemand op deze aardbol gelukt en daar is bij mijn weten geen sprake van. Maar heeft de naturalist wel gelijk met zijn/haar fysisch monisme. Het bewijs voor die exclusieve positie is ook niet te leveren. Ga maar bewijzen dat buiten de stof er Niets bestaat. Alle partijen schuiven onderling de bewijslast de ander toe. Wie het eerst een positie inneemt moet die positie bewijzen. Dus wachten tot iemand de "' domheid "' begaat om het eerst de mond open te doen, hij/zij wordt onmiddellijk om de oren geslagen met "' bewijs "" het maar. En dat bewijs is niet te leveren. Gelukkig maar, anders zouden er geen duizenden pagina's aan inbreng worden geschreven.

Ikke houd het fijn op vraagtekens.
Maar dat bewijs balletje weer terugpspelen kan natuurlijk ook.

Verder over "geweten". En daar link ik nu ff voor naar dat topic omdat ik daar je geweten bewijs had geplakt.
viewtopic.php?f=9&t=3888&hilit=geweten&start=25#p267691

Als je geweten in je ziel zit. En we weten dat er stoornissen kunnen optreden in menselijk geweten. De verschillende gradaties gewetenloosheid.
Dan zou je dus moeten concluderen dat de ziel dan een stoornis heeft of kan hebben.
Volgens mij zou de ziel een onaantastbaar iets moeten zijn. Tenminste... je kunt tot diep in je ziel geraakt worden.. maar je ziel kan geen stoornissen/aandoeningen/ziekten hebben.


P.S.
Ik ben errug bekend met Swaab, Lommel en consorten, "We zijn onze hersenen"; niet mijn ding.

[fries77]

Bij astraal reizen maakt je ziel (jij dus) een uitstapje, terwijl je lichaam en je hersenen achterblijven.

En as we toch verder gaan met vergelijkingen over computers. De ziel is de gebruiker en de hersenen de computer.

[Fundamenteel]

In de vraagstelling "Wie ben ik?" is er allereerst het ego-wezen.
Als men onderzoek doet naar dit wezen dan blijkt dat dit eigenlijk een bedacht wezen is.
Het bedachte wezen is de mens die zich bepaalt heeft aan de hand van het verleden en levend naar de toekomst(verwachtingen) toe.
In feite is dus het ego een verzinsel van je zelf. Ontdoe je van het bedachte zelf en je houdt niks over.
Ego is begrensd tussen geboorte en dood.

De "wie ben ik?" vraagstelling heeft dus een vervolg voor hen die geloven in een leven na de dood.
Eenmaal geconstateerd dat ego een verzinsel is van je zelf, wie moet er dan voort leven na de dood?
Een verzinsel wat door leeft lijkt me ook voor gelovigen niet acceptabel.

Ik wil accepteren dat een 'ziel' naar het hiernamaals gaat. Maar in welk opzicht is die ziel dan anders dan het zelf-verzonnen ego?
Kan iemand mij dat dusdanig uitleggen dat ik het kan begrijpen?

Reflecties, waar niet enkel onze ogen ons voor de gek houden maar ook nog eens ons eigen brein.

De ziel is ouder dan je zelf verzonnen ego. Wat weet je nog van de baarmoeder? Nochtans was uw ego daar al in ontwikkeling. Wat weten we nog van onze eerste maaltijd? We vergeten zelfs soms zaken doelbewust omdat ze te ongemakkelijk zijn te confronteren.

De ziel speelde zich al af voor uw ego werd geschapen. Daar in de morfogenetische velden... Maar daar kunnen we niet naar terugkijken. Het speelt zich buiten onze huidige waarneming af, onze zielen zijn vlees geworden. Misschien zijn we ons niet eens bewust van het hele proces tot we (als ziel) terug in het vlees komen. Hoewel alles bewustzijn is, het leven en het al is een weerspiegeling van iets buiten onze huidige waarneming. The Overmind of the Matrix. Our creator, God.

[peda]

Als je geweten in je ziel zit. En we weten dat er stoornissen kunnen optreden in menselijk geweten. De verschillende gradaties gewetenloosheid.
Dan zou je dus moeten concluderen dat de ziel dan een stoornis heeft of kan hebben.
Volgens mij zou de ziel een onaantastbaar iets moeten zijn. Tenminste... je kunt tot diep in je ziel geraakt worden.. maar je ziel kan geen stoornissen/aandoeningen/ziekten hebben.


P.S.
Ik ben errug bekend met Swaab, Lommel en consorten, "We zijn onze hersenen"; niet mijn ding.

Hallo Petra,

Neen, in de door mij genoemde visie zit de stoornis niet in de ziel, maar in de ontvanger, de stoffelijke hersenen. Er is een storing in de neuronale verbindingen in de hersenen. De ontvanger ( hersenen ) kan de signalen gezonden door de ziel niet goed binnenkrijgen en dus niet goed verwerken. Als het scherm van jouw TV apparaat strepen vertoont, hoeft de TV zender helemaal geen strepen te verzenden. De monteur roepen en aan jouw TV apparaat laten frutselen en je bent de strepen kwijt. Alleen bij hersenfuncties bestaat die monteur nog niet.

[Petra]

.. Maar daar kunnen we niet naar terugkijken. Het speelt zich buiten onze huidige waarneming af,..

Kijk nou.. jij was ook een tijdje buiten mijn waarneming. Welkom terug.

[Petra]

Als je geweten in je ziel zit. En we weten dat er stoornissen kunnen optreden in menselijk geweten. De verschillende gradaties gewetenloosheid.
Dan zou je dus moeten concluderen dat de ziel dan een stoornis heeft of kan hebben.
Volgens mij zou de ziel een onaantastbaar iets moeten zijn. Tenminste... je kunt tot diep in je ziel geraakt worden.. maar je ziel kan geen stoornissen/aandoeningen/ziekten hebben.


P.S.
Ik ben errug bekend met Swaab, Lommel en consorten, "We zijn onze hersenen"; niet mijn ding.

Hallo Petra,

Neen, in de door mij genoemde visie zit de stoornis niet in de ziel, maar in de ontvanger, de stoffelijke hersenen. Er is een storing in de neuronale verbindingen in de hersenen. De ontvanger ( hersenen ) kan de signalen gezonden door de ziel niet goed binnenkrijgen en dus niet goed verwerken. Als het scherm van jouw TV apparaat strepen vertoont, hoeft de TV zender helemaal geen strepen te verzenden. De monteur roepen en aan jouw TV apparaat laten frutselen en je bent de strepen kwijt. Alleen bij hersenfuncties bestaat die monteur nog niet.

Er zijn gelukkig flink wat reparatiemogelijkheden voor ons hersenapparaat.

Hm maar dan ga je ook de kant van "we zijn onze hersenen" op.
Dan zijn de hersenen de verbinding tussen je ziel en je geweten.

[Fundamenteel]

.. Maar daar kunnen we niet naar terugkijken. Het speelt zich buiten onze huidige waarneming af,..

Kijk nou.. jij was ook een tijdje buiten mijn waarneming. Welkom terug.

Dank je Petra Ik was geband...

Beter denken we niet teveel na over wie we zijn maar zijn we gewoon wie we zijn zonder externe invloeden.

[callista]

Dat laatste lijkt me heel moeilijk, want velen van ons zijn toch geconditioneerd.
Of geprogrammeerd, gehersenspoeld en sommigen ook getraumatiseerd etc....enz...