Dit raakt mij.

[Maria K]

Dit raakt mij tot op het bot en in mijn diepste wezen.
viewtopic.php?p=291044#p291044

Wat een prachtig dichterlijk proza heb jij hier geschreven Gaitema.
Wat vreselijk, als dit uit het hart wordt geschreven, en wat prachtig, dat je in gedachten zo'n veilige haven kunt creëren.

Ik voel mee met iedereen, die die noodzaak voelt.
En ben dankbaar voor iedereen die dit zo kan aanvoelen, daar waar hij bij geen mens kan schuilen.
Ook als het lijden en denken andere persoonlijke gedachten en oplossingen brengt.
Wat misschien niet de eenzaamheid in je leven hoeft te verminderen, maar de acceptatie van jezelf in dit leven brengt en de kracht om verder te gaan.

Het ergste is de behoefte ook in het dagelijkse leven een veilige haven te vinden, maar steeds weer bevestigd te worden in wat je je hele leven al hebt meegemaakt en hebt geleerd.
Dat je mensen niet kunt dwingen je te accepteren, als degene die je bent.

Teveel empathie denk ik, maar ook getriggerd door ervaringen en wat mensen mee kunnen maken.
De brok in mijn keel breekt in tranen door.

[peda]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

[callista]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Onzin...er zijn veel mensen die op wat voor manier ergens door geraakt worden...
Of ze nu gelovig zijn of niet....dat maakt helemaal niets uit...geen ene moer...

In dit topic kan iedereen meepraten...
Dank Maria voor je openhneid....

[Snelheid]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Wat let je om dat te doen.

[Maria K]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Onzin...er zijn veel mensen die op wat voor manier ergens door geraakt worden...
Of ze nu gelovig zijn of niet....dat maakt helemaal niets uit...geen ene moer...

Geen onzin.........dus Callista.
Waarom deze sterke opmerking.
Jullie maken beide heel terechte opmerkingen.
Vanwaar dus de tegenstelling?
Jammer dat dit door de sterke bewoording en niet adequaat reageren op wat er is geschreven, direct al een contramine ontstaat, die er feitelijk niet is.
Peda en ook ik hebben met geen woord gerept over al dan niet gelovig zijn.
Dus vanwaar deze defensieve houding?

Als het gaat over heel persoonlijke gevoelens van dien aard, dat ze zelden worden gedeeld en dus ook zelden door anderen worden begrepen, dan wordt er direct een muur van afweer opgeworpen door dit soort sterke bewoordingen.
Dat is vaak wat er gebeurt bij snel reageren.
Bij mensen met het hart op de tong.
Misschien niet moedwillig, maar wel degelijk uitdagend om verder negatief te reageren.

En dat is meteen ook de reden waarom mensen of dichtklappen of in een emotioneel verweer komen.

[callista]

Ik kom net binnen en ik hoorde een opmerking op de radio NPO 1 waarvan ik de context niet weet, maar die opmerking raakte mij.
Simone Vrede zei ongeveer dit:
"Als we niet oppassen bestaan we nog alleen in elkaars herinneringen"

[Maria K]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Wat let je om dat te doen.

Ik ben hieraan begonnen, maar ik heb dezelfde bedenkingen als Peda.
Na het meelezen gedurende de laatste weken ben ik meermaals op het punt geweest dit te staken.
Nu heb ik een beginnend idee van waar en belangrijk deel van het probleem zou kunnen liggen.
En dat er toch ook potentieel zouden kunnen zijn om nader tot elkaar te kunnen komen.

Juist door de gevoeligheden bij velen, die al een verleden hebben, en ieder voor zich dat hebben verwerkt, maar wel met verschillenden uitkomsten.
Juist de medeleden, die in het dagelijkse leven geen respons krijgen op wat hen toch vaak bezighoudt, zijn vaak de meest trouwe forumbezoekers.
Zoekende naar een beetje begrip en respons.
Dus zoekende naar overeenkomsten, naar verbondenheid.
Maar reagerend als een gekwetste mens, als het hier ook weer zo moeizaam gaat.
Ieder op zijn eigen wijze.
De één door steeds in het verweer te gaan.
En de ander door bij voorbaat al aan te geven klaar te staan voor de strijd.
En weer een ander, die op zijn eigen eilandje blijft om zo maar moeilijk en zelden duidelijkheid te geven over de eigen diepste emoties en gedachten en het waarom daarvan.

Lukt het ook hier weer niet, dan blijft alleen de eenzaamheid en de eigen gedachtewereld nog over en wordt dat zelfs steeds sterker.
Vaak heel mooi en vrede brengend, maar vaak ook ontoereikend.
Wat uiteindelijk ook weer niet bevorderend is voor het eigenlijke probleem.

Nl. Het zo graag geaccepteerd worden als een volwaardig medemens, ook al zijn we allemaal enig in onze soort, en zich ergens thuis te kunnen voelen en veilig.

[Zolderworm]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Onzin...er zijn veel mensen die op wat voor manier ergens door geraakt worden...
Of ze nu gelovig zijn of niet....dat maakt helemaal niets uit...geen ene moer...

In dit topic kan iedereen meepraten...
Dank Maria voor je openhneid....

Nou ja, Gaitema brengt het wel heel mooi onder woorden. Ik kan niet anders zeggen. Maar goed, wij denken er inhoudelijk anders over. Maar soms moet je dat maar even vergeten. Daar gaat het nu even niet om.

[Snelheid]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Wat let je om dat te doen.

Ik ben hieraan begonnen, maar ik heb dezelfde bedenkingen als Peda.
Na het meelezen gedurende de laatste weken ben ik meermaals op het punt geweest dit te staken.
Nu heb ik een beginnend idee van waar en belangrijk deel van het probleem zou kunnen liggen.
En dat er toch ook potentieel zouden kunnen zijn om nader tot elkaar te kunnen komen.

Juist door de gevoeligheden bij velen, die al een verleden hebben, en ieder voor zich dat hebben verwerkt, maar wel met verschillenden uitkomsten.
Juist de medeleden, die in het dagelijkse leven geen respons krijgen op wat hen toch vaak bezighoudt, zijn vaak de meest trouwe forumbezoekers.
Zoekende naar een beetje begrip en respons.
Dus zoekende naar overeenkomsten, naar verbondenheid.
Maar reagerend als een gekwetste mens, als het hier ook weer zo moeizaam gaat.
Ieder op zijn eigen wijze.
De één door steeds in het verweer te gaan.
En de ander door bij voorbaat al aan te geven klaar te staan voor de strijd.
En weer een ander, die op zijn eigen eilandje blijft om zo maar moeilijk en zelden duidelijkheid te geven over de eigen diepste emoties en gedachten en het waarom daarvan.

Lukt het ook hier weer niet, dan blijft alleen de eenzaamheid en de eigen gedachtewereld nog over en wordt dat zelfs steeds sterker.
Vaak heel mooi en vrede brengend, maar vaak ook ontoereikend.
Wat uiteindelijk ook weer niet bevorderend is voor het eigenlijke probleem.

Nl. Het zo graag geaccepteerd worden als een volwaardig medemens, ook al zijn we allemaal enig in onze soort, en zich ergens thuis te kunnen voelen en veilig.

Klopt,maar laat je niet weer houden om te zeggen wat je te zeggen hebt,alles draait om respect dat is veel mensen in dit land niet gegeven.Laat je niet weg jagen door mensen die dit onzin vinden of dat onzin,en nog maals zeg wat je te zeggen hebt als je dat binnen de regels van dit forum doet is er niets aan de hand. Zoek je vrienden hier zorg vuldig uit,op straat zeg je ook niet iedereen gedag,dus lever je bijdragen,wij allen maken dit forum

[Maria K]

Ik kom net binnen en ik hoorde een opmerking op de radio NPO 1 waarvan ik de context niet weet, maar die opmerking raakte mij.
Simone Vrede zei ongeveer dit:
"Als we niet oppassen bestaan we nog alleen in elkaars herinneringen"

Als ik dit zou horen, dan zou ik denken:
"Als we niet direct bij elkaar zijn en/of elkaar via onze zintuigen waarnemen, dan is dat altijd al zo."

Maar ik heb het stille vermoeden, dat je misschien iets anders bedoelt?
Kun je Het nader omschrijven?

[callista]

Ik kom net binnen en ik hoorde een opmerking op de radio NPO 1 waarvan ik de context niet weet, maar die opmerking raakte mij.
Simone Vrede zei ongeveer dit:
"Als we niet oppassen bestaan we nog alleen in elkaars herinneringen"

Als ik dit zou horen, dan zou ik denken:
"Als we niet direct bij elkaar zijn en/of elkaar via onze zintuigen waarnemen, dan is dat altijd al zo."

Maar ik heb het stille vermoeden, dat je misschien iets anders bedoelt?
Kun je Het nader omschrijven?

Ja..maar jij bent wel zo slim dat je begrijpt wat ik bedoel...

[Maria K]

- Nou ja, Gaitema brengt het wel heel mooi onder woorden. Ik kan niet anders zeggen.
- Maar goed, wij denken er inhoudelijk anders over.
- Maar soms moet je dat maar even vergeten.
- Daar gaat het nu even niet om.

Waarom zou je dat willen of moeten vergeten?
Waarom kunnen we niet gewoon aannemen van anderen wat zij denken en geloven en accepteren, dat mensen verschillend voelen en denken?
Eerder nieuwsgierig naar elkaar zijn nu we elkaar toch (virtueel) tegenkomen?
Niet te vergeten; we zoeken elkaar zelfs op.
Waarom dat dan?
De meeste geschillen gaan over slechts een piepklein onderdeel van ons menselijke bestaan en hoe wij daarin ons leven leiden. (lijden)
Ook de overeenkomsten trouwens.

Zo uit jij nu binnen één alinea al vier verschillende dingen. (door mij opgesplitst)

Wat vind je trouwens inhoudelijk van wat hij schreef? Kun je daar, misschien gedeeltelijk, voeling mee hebben?
Of zo niet, begrijp je wat hij bedoelt te zeggen voor zichzelf?
Dan kun je het misschien ook gewoon bij hem laten.

[J-W]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Nou zeg, je gaat er bij voorbaat al van uit dat jij en nog een paar anderen de enigen zijn die "geraakt" zijn, wat een arrogantie. Maar ik zou zeggen, laat het niet bij woorden en begin maar.

[Maria K]

"Als we niet oppassen bestaan we nog alleen in elkaars herinneringen"

Als ik dit zou horen, dan zou ik denken:
"Als we niet direct bij elkaar zijn en/of elkaar via onze zintuigen waarnemen, dan is dat altijd al zo."

Maar ik heb het stille vermoeden, dat je misschien iets anders bedoelt?
Kun je Het nader omschrijven?

Ja..maar jij bent wel zo slim dat je begrijpt wat ik bedoel...

Nou nee..........
Ik kan wel wat vermoeden, maar de praktijk is dat ik dat alleen met mijn eigen gedachten kan.
En die zijn anders, zoals ik dus al schreef.
En dat geldt voor allemaal hier, die dit lezen mag ik aannemen.

Bij dit antwoord kan ik ook alweer alleen iets raden.
Je wil het niet nader omschrijven of vind je het te moeilijk?
Probeer het eens.

[callista]

"Als we niet oppassen bestaan we nog alleen in elkaars herinneringen"

Als ik dit zou horen, dan zou ik denken:
"Als we niet direct bij elkaar zijn en/of elkaar via onze zintuigen waarnemen, dan is dat altijd al zo."

Maar ik heb het stille vermoeden, dat je misschien iets anders bedoelt?
Kun je Het nader omschrijven?

Ja..maar jij bent wel zo slim dat je begrijpt wat ik bedoel...

Nou nee..........
Ik kan wel wat vermoeden, maar de praktijk is dat ik dat alleen met mijn eigen gedachten kan.
En die zijn anders, zoals ik dus al schreef.
En dat geldt voor allemaal hier, die dit lezen mag ik aannemen.

Bij dit antwoord kan ik ook alweer alleen iets raden.
Je wil het niet nader omschrijven of vind je het te moeilijk?
Probeer het eens.

Ik laat het even betijen anders verval ik weer in herhalingen en dat doet jouw topic ook geen goed..

[Maria K]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Nou zeg, je gaat er bij voorbaat al van uit dat jij en nog een paar anderen de enigen zijn die "geraakt" zijn, wat een arrogantie.

Deze reactie zegt alleen iets over hoe jij denkt over de ander.
(afwerend en agressief overkomend in dit soort bewoordingen.)

Heb je enige voeling met wat Gaitema schreef?
Zo ja.
Hoe ben jij hierin geraakt?
Kun je dat ook omschrijven?
Alleen als je wil.

[Zolderworm]

- Nou ja, Gaitema brengt het wel heel mooi onder woorden. Ik kan niet anders zeggen.
- Maar goed, wij denken er inhoudelijk anders over.
- Maar soms moet je dat maar even vergeten.
- Daar gaat het nu even niet om.

Waarom zou je dat willen of moeten vergeten?
Waarom kunnen we niet gewoon aannemen van anderen wat zij denken en geloven en accepteren, dat mensen verschillend voelen en denken?
Eerder nieuwsgierig naar elkaar zijn nu we elkaar toch (virtueel) tegenkomen?
Niet te vergeten; we zoeken elkaar zelfs op.
Waarom dat dan?
De meeste geschillen gaan over slechts een piepklein onderdeel van ons menselijke bestaan en hoe wij daarin ons leven leiden. (lijden)
Ook de overeenkomsten trouwens.

Zo uit jij nu binnen één alinea al vier verschillende dingen. (door mij opgesplitst)

Wat vind je trouwens inhoudelijk van wat hij schreef? Kun je daar, misschien gedeeltelijk, voeling mee hebben?
Of zo niet, begrijp je wat hij bedoelt te zeggen voor zichzelf?
Dan kun je het misschien ook gewoon bij hem laten.

Ik begrijp niet waarom je me nu op m'n donder gaat geven. Ik vind dat Gaitema het mooi heeft opgeschreven en dat was het wat mij betreft. Meer valt er niet over te zeggen.

[Maria K]

Ik laat het even betijen anders verval ik weer in herhalingen en dat doet jouw topic ook geen goed..

Ik zie niet zo gauw reden tot herhalingen, als je deze uitspraak nader zou willen uitleggen.
Maar als je denkt, dat hetgeen je zou willen schrijven het topic geen goed zou doen, dan is voor mij deze uitleg voldoende.

[Maria K]

Ik begrijp niet waarom je me nu op m'n donder gaat geven. Ik vind dat Gaitema het mooi heeft opgeschreven en dat was het wat mij betreft. Meer valt er niet over te zeggen.

Sorry, als je het zo begrepen hebt en het zo voelt voor jou.

Dan zal ik ook alleen dit in mijn herinnering laten staan en de rest vergeten.

Wat vind je trouwens inhoudelijk van wat hij schreef?

Dat is trouwens iets voor in het andere (besloten)topic.

Kun je hier nog iets mee voor binnen dit topic, zoals beschreven in TO?

[hopper]

Eén liefdevolle blik van Jezus aannemen, gaat boven alle belijdenissen, geschreven door anderen

Gaitema heeft de Christus in zichzelf gevonden denk ik. Mooi.

Dat raakt mij dan weer, het aanwezig zijn van die Christus-blik in mijzelf die 'de ander' open breekt.

[Snelheid]

- Nou ja, Gaitema brengt het wel heel mooi onder woorden. Ik kan niet anders zeggen.
- Maar goed, wij denken er inhoudelijk anders over.
- Maar soms moet je dat maar even vergeten.
- Daar gaat het nu even niet om.

Waarom zou je dat willen of moeten vergeten?
Waarom kunnen we niet gewoon aannemen van anderen wat zij denken en geloven en accepteren, dat mensen verschillend voelen en denken?
Eerder nieuwsgierig naar elkaar zijn nu we elkaar toch (virtueel) tegenkomen?
Niet te vergeten; we zoeken elkaar zelfs op.
Waarom dat dan?
De meeste geschillen gaan over slechts een piepklein onderdeel van ons menselijke bestaan en hoe wij daarin ons leven leiden. (lijden)
Ook de overeenkomsten trouwens.

Zo uit jij nu binnen één alinea al vier verschillende dingen. (door mij opgesplitst)

Wat vind je trouwens inhoudelijk van wat hij schreef? Kun je daar, misschien gedeeltelijk, voeling mee hebben?
Of zo niet, begrijp je wat hij bedoelt te zeggen voor zichzelf?
Dan kun je het misschien ook gewoon bij hem laten.

Ik begrijp niet waarom je me nu op m'n donder gaat geven. Ik vind dat Gaitema het mooi heeft opgeschreven en dat was het wat mij betreft. Meer valt er niet over te zeggen.

Dat een ander forumlid er anders overdenkt daar is niets mis mee en Zolderworm mis zegt niets hij vindt het mooi maar de inhoudelijkheid is een andere,laat de geschillen niet een geschil worden.

[hopper]

Dit raakt mij tot op het bot en in mijn diepste wezen.
viewtopic.php?p=291044#p291044

Wat een prachtig dichterlijk proza heb jij hier geschreven Gaitema.
Wat vreselijk, als dit uit het hart wordt geschreven, en wat prachtig, dat je in gedachten zo'n veilige haven kunt creëren.

Ik voel mee met iedereen, die die noodzaak voelt.
En ben dankbaar voor iedereen die dit zo kan aanvoelen, daar waar hij bij geen mens kan schuilen.
Ook als het lijden en denken andere persoonlijke gedachten en oplossingen brengt.
Wat misschien niet de eenzaamheid in je leven hoeft te verminderen, maar de acceptatie van jezelf in dit leven brengt en de kracht om verder te gaan.

Het ergste is de behoefte ook in het dagelijkse leven een veilige haven te vinden, maar steeds weer bevestigd te worden in wat je je hele leven al hebt meegemaakt en hebt geleerd.
Dat je mensen niet kunt dwingen je te accepteren, als degene die je bent.

Teveel empathie denk ik, maar ook getriggerd door ervaringen en wat mensen mee kunnen maken.
De brok in mijn keel breekt in tranen door.

Onthou die plek in je keel waar de 'brok' zit. Dat is precies de plek waar je mens bent.
(Excuus voor mijn ietwat klinische beschouwing.)

Een persoonlijke vraag aan jou, Maria. Zit jij in een veranderingsproces?

[J-W]

Wat zou ik graag in gesprek gaan met slechts een paar deelnemers die ook geraakt worden door deze zinnen.
Helaas, helaas, die kwalijke werkelijkheid !!

Nou zeg, je gaat er bij voorbaat al van uit dat jij en nog een paar anderen de enigen zijn die "geraakt" zijn, wat een arrogantie.

Deze reactie zegt alleen iets over hoe jij denkt over de ander.
(afwerend en agressief overkomend in dit soort bewoordingen.)

Heb je enige voeling met wat Gaitema schreef?
Zo ja.
Hoe ben jij hierin geraakt?
Kun je dat ook omschrijven?
Alleen als je wil.

Allereerst heb ik veel respect voor G. dat hij hier zo open over zichzelf schrijft. Inhoudelijk ben ik het natuurlijk niet met hem eens. Ik denk dat wanneer je wat minder sterk in het leven staat je beter een goede aardse vriend kan opzoeken, die zijn er echt wel, dan een in mijn ogen denkbeeldige God. Zolang het geloof in die God nog net groot genoeg is om je gesterkt te voelen is er niets mis mee maar het kan zomaar zijn dat wanneer het er echt op aan komt en je hulp nodig hebt dat je je door die God in de steek gelaten voel en wat dan? Wat heb je dan nog om op terug te vallen. Job wordt een onaantastbaar sterk geloof toegeschreven maar hij bestaat slechts in een verhaal, zoals het zou moeten zijn. Daarom heb ik een dubbel gevoel bij het relaas van G. Zolang hij zich op deze manier in het leven staande kan houden prima, respect voor zijn geloof en vertrouwen in zijn hemelse Vader maar ik zou als ik hem was voor een paar echte vrienden om me heen kiezen. Ik zeg niet dat hij die niet heeft maar wanneer je een sterke zelfstandige persoonlijkheid wil worden moet je je niet je hele leven onderwerpen aan een God lijkt mij. Opkomen voor jezelf maakt je sterker, ik heb dat ervaren toen ik niet langer kon geloven en zodoende kan ik er niet omheen te zeggen: "Kom op Gaitema, je bent een bijzonder mens, werk aan jezelf, je kunt het, ook zonder God". Maar hij vraagt mij niet om advies en ik ga mijn mening niet aan hem opdringen, ik schrijf dit omdat jij me vroeg wat ik van het best wel aangrijpende stukje van G vind dus bij deze.

[Maria K]

Een persoonlijke vraag aan jou, Maria. Zit jij in een veranderingsproces?

In een "vol" geleefd leven zijn er veel veranderingsprocessen geweest.
Zowel in het beleven van, als in het denken over emoties, liggen leerscholen.
Maar de meest emotievolle perioden blijven het meest vers in het geheugen.
En zullen dan ook het meest helder weer tevoorschijn komen als ze getriggerd worden.
En dan lijkt het vaak weer even, alsof je niets hebt geleerd van het verleden.
En je weer terug primair reageert, als het kind dat je ooit was.

Wat ik wel heb geleerd is, daar beschouwend naar te kijken als alles weer wat rustiger is.
En dat is toch wel vaker wel dan niet.
Maar blijft:
Met je verstand weet je het vaak zo goed, maar dan de praktijk als de emoties hoog oplaaien hè................

[Storm]

Allereerst heb ik veel respect voor G. dat hij hier zo open over zichzelf schrijft. Inhoudelijk ben ik het natuurlijk niet met hem eens. Maar hij vraagt mij niet om advies en ik ga mijn mening niet aan hem opdringen

Mooi!