Dit raakt mij.

[Zolderworm]

Tegenwicht voor de azijnz**kers, Zolder.

Oeps, je zoekt ruzie.

Nee hoor, ik bied met een knipoog een schoen aan die iemand misschien wel past.

Wat een goed mens.

[peda]

Het zijn varianten op de uitspraak van mijn favoriete William James t.w. : iedere gelovige zoekt het Godsbeeld dat bij hem/ haar past of wel vertel mij Uw Godsbeeld en ik zal U vertellen wie U bent. Zo ook de kijk van een ongelovige naar een gelovige of omgekeerd. Hoe feller de reacties richting de opponent, hoe dieper het innerlijk zit. Quasi de Pavlov ( kwijl ) waarneming met de ( voor geprogrammeerde ) bekende daarop volgende reacties. Niets nieuws dus.

[Maria K]

Want wie wil het zelf ook niet, geaccepteerd of minstens gerespecteerd te worden zoals hij is en om wie hij is?

De Christus. Die maalt er niet om dat hij niet geaccepteerd wordt. Staat gewoon in de bijbel.

Als dat in de Bijbel staat dan zou ik dat graag willen weten welke tekst en context je bedoelt.

Voor mij de belangrijkste tekst in deze het diepmenselijke kruiswoord.
"Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?"

Het zich in de steek gelaten voelen en het alleen achterblijven.
Eerder in de hof van Gethsemané door zijn beste vrienden, die niet inzagen hoe belangrijk zij waren voor hem.
Bijgestaan te worden door de meest vertrouwde mensen om hem heen.
Maar erger nog, door hetgeen wat hij altijd als belangrijkste in zijn mensenleven heeft beschouwd.
De altijd aanwezige vader, waarvan verwacht wordt dat die er altijd voor je is.

Weer terugkomend op de topic start.
Een tekst zo oud als de Bijbel.
Niet gewoon alleen zijn in diepste nood, maar het gevoel niet belangrijk genoeg te zijn en zich in de steek gelaten en afgewezen voelend.

[Maria K]

Waarom? Wat is het, bij ieder persoonlijk en vaak zo verschillend, wat die strijd steeds weer doet oplaaien?
Een manier van omgaan, die een grote persoonlijk afweer en zelfs afkeer toont over de manier van denken van de ander, die misschien meer te maken heeft met je eigen proces van ontnuchtering in de zin van:
"Hoe heb ik dit allemaal zo kunnen geloven?"
Of erger nog:
"Ik opgegroeid in sferen van afwijzing en schuld en boete, ik heb niet anders geleerd en nu kan ik eigenlijk niet anders dan afwijzen"

Want waarom zou je dit zo recht voor zijn raap naar anderen willen uiten, als het jezelf niet (meer) aangaat?
Waarom zou je de ander dan niet gewoon het zijne kunnen laten en verder alleen voor jezelf spreken?

Het is een dun lijntje tussen liefde en haat. Mensen wiens vertrouwen geschonden is of het voelen alsof hun vertrouwen geschonden is zullen net zo hartgrondig haten als ze voorheen liefhadden.

Dat zie je vaak ja, maar lang niet altijd.
Maar waarom dan hun gevoelens naar derden projecteren?.
Er zijn veel manieren om erop te reageren.

Ik denk dus heel afhankelijk van de cognitie uit je verleden, hoe je het hebt geleerd en hoe het je voorgeleefd is.
Vele anderen, die zich in de steek gelaten voelen en zwaar teleurgesteld zijn, zullen daarover in meer of minder verdriet om hebben. En ook dat kan zich op diverse manieren uiten.

[peda]

Hallo Maria,

Op een forum geldt geen zware ballotage voor deelname aan de discussies. Ook het ( scherp ) afwijzen van ( geloofs ) denkbeelden van de ander is legitiem. Wanneer iemand, buiten de zeer kwalijke ad-hominem, zich persoonlijk aangevallen voelt, dus innerlijk geraakt wordt, is weer afhankelijk ( van het karakter ) van de persoon. Het is en blijft een lastige materie. Zoals het forum nieuwe stijl is ingericht, vind ik persoonlijk wel optimaal. Ben je zeer zelf redzaam, dan kun je je perfect bewegen in ruwe zee, ben je meer een kwetsbare ziel, dan zoek je de luwte voor het uitwisselen van gedachten met meer gelijkgestemden. Een forum voor elk wat hij/zij zoekt. Wat is mooier? Net een sportschool waar een ieder bepaalt aan welke apparatuur hij/zij wil trekken en met wie.

[hopper]

Want wie wil het zelf ook niet, geaccepteerd of minstens gerespecteerd te worden zoals hij is en om wie hij is?

De Christus. Die maalt er niet om dat hij niet geaccepteerd wordt. Staat gewoon in de bijbel.

Als dat in de Bijbel staat dan zou ik dat graag willen weten welke tekst en context je bedoelt.

Voor mij de belangrijkste tekst in deze het diepmenselijke kruiswoord.
"Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?"

Het zich in de steek gelaten voelen en het alleen achterblijven.
Eerder in de hof van Gethsemané door zijn beste vrienden, die niet inzagen hoe belangrijk zij waren voor hem.
Bijgestaan te worden door de meest vertrouwde mensen om hem heen.
Maar erger nog, door hetgeen wat hij altijd als belangrijkste in zijn mensenleven heeft beschouwd.
De altijd aanwezige vader, waarvan verwacht wordt dat die er altijd voor je is.

Weer terugkomend op de topic start.
Een tekst zo oud als de Bijbel.
Niet gewoon alleen zijn in diepste nood, maar het gevoel niet belangrijk genoeg te zijn en zich in de steek gelaten en afgewezen voelend.

Tijdens de lijdensweg van Jezus werd hij bespot, door vrienden in de steek gelaten (Petrus die hem drie maal verloochende).
Maar Jezus voltooide zijn lijdensweg zodat de Christus in hem kon ontwaken. Daarmee bedoel ik dus ook het hof van Gethsemané. (Ik kende die naam niet.)


Het "Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?" Is hetgeen mij ook diep raakte.
Zelfs de antropomorfe (zelf-bedachte) God liet hem in de steek.

Terugkomend op de topic start: het is juist dit wat Gaitema zo mooi weergeeft in zijn eigen woorden.
Zijn verlatenheid van de mensen die hem pijn doen etc. (Misschien hoor ik daar zelf ook wel bij.)

[hopper]

Het is een dun lijntje tussen liefde en haat. Mensen wiens vertrouwen geschonden is of het voelen alsof hun vertrouwen geschonden is zullen net zo hartgrondig haten als ze voorheen liefhadden.

Niet iedereen doet aan haat als zijn vertrouwen is geschonden.

[J-W]

Het zijn varianten op de uitspraak van mijn favoriete William James t.w. : iedere gelovige zoekt het Godsbeeld dat bij hem/ haar past of wel vertel mij Uw Godsbeeld en ik zal U vertellen wie U bent. Zo ook de kijk van een ongelovige naar een gelovige of omgekeerd. Hoe feller de reacties richting de opponent, hoe dieper het innerlijk zit. Quasi de Pavlov ( kwijl ) waarneming met de ( voor geprogrammeerde ) bekende daarop volgende reacties. Niets nieuws dus.

In deze topic vind je amper iets over aanvallen van ongelovigen op gelovigen od omgekeerd. Waarom herhaal je dat toch steeds in elke reactie van jou te pas en te onpas? Deze topic loopt gewoon goed, zowel gelovigen als minder-gelovigen komen voor hun mening en gevoel uit en "felle reacties" zijn hier niet aan de orde. En wanneer het zo uitkomt dat een ongelovige moet zeggen dat hij niet in een God gelooft dan is dat echt niet gelijk een aanval op het geloof van de ander. Dat jij het nut van zulke gesprekken niet in ziet weten we wel maar niemand is verplicht aan een goed lopende topic deel te nemen. Ik heb hele mooie reacties gelezen en gelijk begin jij weer over de tegenstelling tussen gelovigen en niet gelovigen alsof ze elkaar ten alle tijden en in elke topic uit de weg moeten gaan.