Eenheid

[HJW]

Een tweede onderwerp wat mij hierin bezighoudt is: eenheid.
Eenheid als in: onlosmakelijk onderdeel uitmakend van de goddelijkheid, de bron.

Als we geloven in een Hogere Macht, is dat voor mij al denken in afgescheidenheid: de Hogere Macht en wij.
Maar wat als wij daar een onlosmakelijk onderdeel van zouden zijn ?

Er komen dan allerlei vragen op:
- wat zijn de mogelijkheden
- zijn de mogelijkheden eindeloos
- wie houdt ons dan nog tegen om alles te kunnen
- waarom herinner ik het me niet

Ik kom dan weer op de woorden van Mandela/Williamson:
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af:
“Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken
opdat andere mensen zich bij jou niet op hun gemak zouden voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommige van ons; die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.


Wat als dit waar is, en we zouden onze angst overwinnen ?
Wat zou het licht inhouden, wat zou onze kracht inhouden ?

[Petra]

Er zit iets in mensen.. iets wonderlijks.. een menselijke neiging... om vooral andere mensen te willen helpen.

Ergens aanhelpen, of ergens afhelpen.. als we maar kunnen helpen. Desnoods ongevraagd of ongewenst.
We willen ook in de regel liever de helper zijn dan de geholpene.

Mensen die zich klein maken.. willen we dan helpen groeien.
Mensen die zich groot maken, helpen we een koppie kleiner te worden.

Hence... we willen het liefst dat iedereen zich ergens in het midden bevindt.
Zou daar het licht te vinden zijn?

[HJW]

Zit het licht niet gewoon in ons en zijn we dat vergeten ?

Wat zegt het dat in veel mensen de neiging zit om anderen te helpen ?

[Petra]

Zit het licht niet gewoon in ons en zijn we dat vergeten ?

Wat zegt het dat in veel mensen de neiging zit om anderen te helpen ?

Dat ik me afvraag of de weg van het midden ons het licht laat zien.

[peda]

Zit het licht niet gewoon in ons en zijn we dat vergeten ?

Wat zegt het dat in veel mensen de neiging zit om anderen te helpen ?

Dat ik me afvraag of de weg van het midden ons het licht laat zien.

Of je het licht ziet en welk licht je ziet, bepaalt iedere beschouwer zelve. Het licht van de ene, hoeft niet het hetzelfde licht van de ander te betekenen. Wil je het hebben over het "" licht ""' dan moet het "' licht "" wel worden omschreven, anders praat je snel volledig langs elkaar heen.

[Petra]

Zit het licht niet gewoon in ons en zijn we dat vergeten ?

Wat zegt het dat in veel mensen de neiging zit om anderen te helpen ?

Dat ik me afvraag of de weg van het midden ons het licht laat zien.

Of je het licht ziet en welk licht je ziet, bepaalt iedere beschouwer zelve. Het licht van de ene, hoeft niet het hetzelfde licht van de ander te betekenen. Wil je het hebben over het "" licht ""' dan moet het "' licht "" wel worden omschreven, anders praat je snel volledig langs elkaar heen.

Ik heb het met HJW al vaker hierover gehad en dat heb ik in mijn achterhoofd, maar je hebt zeker gelijk.
Nou HJW... kom maar op ...met je diepgaande uitleg!

[HJW]

Ik heb het met HJW al vaker hierover gehad en dat heb ik in mijn achterhoofd, maar je hebt zeker gelijk.
Nou HJW... kom maar op ...met je diepgaande uitleg!

Gelukkig zijn de verwachtingen niet hoog, dat scheelt en geeft rust.
Ik heb geen uitleg, want dat zou impliceren dat ik het allemaal weet. En het zijn gewoon mijn gedachten, niet meer en niet minder.
En nee, ik geloof niet in het midden.

Laat ik het proberen:
Er is een aarde (als dan niet een illusie) en wij leven daar (al dan niet in een droom).
Wie heeft ons geschapen, zijn we geschapen ?
Als we niet geschapen zijn, zijn we dus geen schepselen van een Hogere Macht.
Ik geloof niet zo in een hogere macht. Want wat heb ik heb dan nog te kiezen gehad ? Ik word er maar ingegooid en heb mee te doen. Klinkt mij raar in de oren.

Alternatief is dat we niet geschapen zijn, maar dat we uitingen van het goddelijke zijn. We zijn dan onlosmakelijk onderdeel van het goddelijke, uitingen daarvan. Dat gaat een stuk verder dan een godsvonk.
Als dat zo zou zijn, dan zijn we dus niet onderhevig aan de natuurwetten, maar zijn we de scheppers van de natuurwetten.
Het houdt in dat we geen onderdeel zijn van de "wereld van de gevolgen" maar essentieel onderdeel zijn van de "wereld van de oorzaken".

Als we scheppers van de natuurwetten zijn, dan zijn dat dus zaken die ten dienste van ons staan, we heersen er over.
Nu, in onze illusie van afgescheidenheid, lijken wij beheerst te worden door natuurwetten.
Als we scheppers zijn, zijn deze natuurwetten instrumenten van onszelf, en heersen wij daarover.

Eenheid houdt in dat er onbeperkte mogelijkheden en krachten zijn in ons.

[peda]

Ik geloof niet zo in een hogere macht. Want wat heb ik heb dan nog te kiezen gehad ? Ik word er maar ingegooid en heb mee te doen. Klinkt mij raar in de oren.

Alternatief is dat we niet geschapen zijn, maar dat we uitingen van het goddelijke zijn. We zijn dan onlosmakelijk onderdeel van het goddelijke, uitingen daarvan. Dat gaat een stuk verder dan een godsvonk.
Als dat zo zou zijn, dan zijn we dus niet onderhevig aan de natuurwetten, maar zijn we de scheppers van de natuurwetten.
Het houdt in dat we geen onderdeel zijn van de "wereld van de gevolgen" maar essentieel onderdeel zijn van de "wereld van de oorzaken".



Eenheid houdt in dat er onbeperkte mogelijkheden en krachten zijn in ons.

Of het raar in de oren klinkt, is in mijn optiek niet relevant. Je hebt gewoon geen vrije keuze. Of geschapen, of uiting van het goddelijke zijn, het is er nu eenmaal, volledig los van de persoonlijke gevoelens over hoe het zou moeten/kunnen zijn.
Waarom is de godsvonk minder dan de uiting van het goddelijke zijn?
Bestaan er in ons krachten die je tegen de zwaartekracht in ( natuurwet ) kunnen laten bewegen, met lichtsnelheid verplaatsen of bergen verzetten ?
Hoe is dat te weten, empirisch te toetsen, het heeft immers nog nooit ergens plaatsgevonden.

[HJW]

Of het raar in de oren klinkt, is in mijn optiek niet relevant. Je hebt gewoon geen vrije keuze. Of geschapen, of uiting van het goddelijke zijn, het is er nu eenmaal, volledig los van de persoonlijke gevoelens over hoe het zou moeten/kunnen zijn.

Dat is dus maar zeer de vraag. Misschien heb ik wel geheel de vrije keuze gehad om hier deze ervaring op te doen.
Zoals de verloren zoon ook een vrije keuze had om te vertrekken.

Waarom is de godsvonk minder dan de uiting van het goddelijke zijn?

Een vonk impliceert een klein deeltje, de rest is dan niet goddelijk.
Goddelijk zijn doordringt alles. Dat is voor mij het verschil.

Bestaan er in ons krachten die je tegen de zwaartekracht in ( natuurwet ) kunnen laten bewegen, met lichtsnelheid verplaatsen of bergen verzetten ?
Hoe is dat te weten, empirisch te toetsen, het heeft immers nog nooit ergens plaatsgevonden.

Als mijn verhaal klopt, dan is dat zonder meer waar.
Dat niemand het ooit heeft gedaan, is daarvoor niet relevant.

[peda]

Als mijn verhaal klopt, dan is dat zonder meer waar.
Dat niemand het ooit heeft gedaan, is daarvoor niet relevant.

Hallo HJW,

Waar is wat mensen voor waar houden. Dat klopt inderdaad, maar het is wel een enorme devaluatie van het begrip "' waar "'.
Empirische toetsing van de claim is niet meer nodig, een logische argumentatie ketting voor de onderbouwing van de hypothese is niet meer nodig.
Alles wat de eigen overtuiging niet bevestigt, is niet relevant.

[HJW]

Waar is wat mensen voor waar houden. Dat klopt inderdaad, maar het is wel een enorme devaluatie van het begrip "' waar "'.

Zo hanteer ik het begrip "waar" niet.
Ik denk dat er een overkoepelende waarheid is. Los van wat wij geloven of denken of waar we van overtuigd zijn.

Empirische toetsing van de claim is niet meer nodig

De gedachte dat wat waar is, empirisch getoetst moet zijn, is niet correct.
Moleculen, atomen, neuronen en dergelijke bestonden allang voordat wij mensen ze empirisch konden aantonen.

een logische argumentatie ketting voor de onderbouwing van de hypothese is niet meer nodig.
Alles wat de eigen overtuiging niet bevestigt, is niet relevant.

Het is bij mij geen overtuiging, geen zeker weten: het is possibilianism.
Een mogelijkheid.
ALS de gedachte correct blijkt te zijn, DAN......
Daarmee bewijs ik niets, verwerp ik niets.

[peda]

Het is bij mij geen overtuiging, geen zeker weten: het is possibilianism.
Een mogelijkheid.
ALS de gedachte correct blijkt te zijn, DAN......
Daarmee bewijs ik niets, verwerp ik niets.

Zo zie ik het ook.

[HJW]

Zo zie ik het ook.

En pas als je denkt dat die mogelijkheid er is, zou je er naar op zoek kunnen gaan.

[Mart]

Ik denk dat er een overkoepelende waarheid is. Los van wat wij geloven of denken of waar we van overtuigd zijn.

Dat denk je, maar wéét je het ook?

Het is bij mij geen overtuiging, geen zeker weten: het is possibilianism.
Een mogelijkheid.
ALS de gedachte correct blijkt te zijn, DAN......
Daarmee bewijs ik niets, verwerp ik niets.

En nu?

[HJW]

Ik denk dat er een overkoepelende waarheid is. Los van wat wij geloven of denken of waar we van overtuigd zijn.

Dat denk je, maar wéét je het ook?

Nee

[Mart]

Nee

En nu wat?

[HJW]

Nee

En nu wat?

Vind ik het leuk om er mee bezig te zijn, te onderzoeken, over te filosoferen.

[Mart]

Nee

En nu wat?

Vind ik het leuk om er mee bezig te zijn, te onderzoeken, over te filosoferen.

Hoe kom je erachter of het waar is?

[HJW]

Hoe kom je erachter of het waar is?

Dat weet ik nog niet. Misschien wel helemaal niet in dit leven.

[Mart]

Hoe kom je erachter of het waar is?

Dat weet ik nog niet. Misschien wel helemaal niet in dit leven.

Niet zolang je het possibilianisme niet overstijgt

[Piebe Paulusma]

Het is bij mij geen overtuiging, geen zeker weten: het is possibilianism.
Een mogelijkheid.
ALS de gedachte correct blijkt te zijn, DAN......
Daarmee bewijs ik niets, verwerp ik niets.

Zo zie ik het ook.

Zo zag ik het ook, lange tijd zelfs.

Doch de onvermijdelijke onverschilligheid gepaard gaande met die zienswijze, druiste tegen mijn joodse temperament in. Zodoende besloot ik nog liever mogelijk de verkeerde keuze te maken - met overtuiging - dan helemaal geen keuze te maken zonder overtuiging.

[hopper]

Waarheid als gokspel? Waarheid als een gedachte?

[Piebe Paulusma]

Waarheid als gokspel? Waarheid als een gedachte?

Dan is een huwelijk ook een gokspel en vriendschap ook gok ik.

[Petra]

Ik heb het met HJW al vaker hierover gehad en dat heb ik in mijn achterhoofd, maar je hebt zeker gelijk.
Nou HJW... kom maar op ...met je diepgaande uitleg!

Gelukkig zijn de verwachtingen niet hoog, dat scheelt en geeft rust.

Lekker een potje mediteren... ben je weer de rust zelve.

Alternatief is dat we niet geschapen zijn, maar dat we uitingen van het goddelijke zijn. We zijn dan onlosmakelijk onderdeel van het goddelijke, uitingen daarvan. Dat gaat een stuk verder dan een godsvonk.
Als dat zo zou zijn, dan zijn we dus niet onderhevig aan de natuurwetten, maar zijn we de scheppers van de natuurwetten.
Het houdt in dat we geen onderdeel zijn van de "wereld van de gevolgen" maar essentieel onderdeel zijn van de "wereld van de oorzaken".

Als we scheppers van de natuurwetten zijn, dan zijn dat dus zaken die ten dienste van ons staan, we heersen er over.
Nu, in onze illusie van afgescheidenheid, lijken wij beheerst te worden door natuurwetten.
Als we scheppers zijn, zijn deze natuurwetten instrumenten van onszelf, en heersen wij daarover.

Eenheid houdt in dat er onbeperkte mogelijkheden en krachten zijn in ons.

Zeg nou dat we scheppers zijn.
We scheppen bv. water. Dan staan we dan een tijdje te kijken naar dat wat we geschapen hebben.
Dan kunnen we bedenken wat we daar allemaal nog meer mee kunnen doen met al onze beheersing van de natuurkrachten... meren, rivieren, oceanen, woeste golven, etc.
Na een tijdje zijn we daar ook mee uitgespeeld. Wat nu?
Et voila.. we springen in die oceaan. Maar jah.. we weten alles, kunnen alles beheersen... op een gegeven moment zijn we daar ook wel weer klaar mee.
Dus we zitten ons weer te pletter te vervelen in zalige zaligheid.
Maar hé.. wat nou als je in die oceaan kan springen en je weet niks en je beheerst geen ene drol. Gaat er opeens weer een wereld voor je open. Verzuipen bijvoorbeeld.


Zeg dat je schepper bent... dat houdt niet per definitie in dat je ook het door jou geschapene beheerst.
Wie weet uit keuze.
Wie weet... begon je leuk met scheppen en liep het volledig uit de klauwen.
Denk aan een computerprogramma. Je wijzigt wat en help! Er blijkt enorm veel mee te muteren wat je niet voorzien had.

Enfin,
Ik stel me nu voor dat ik het voor elkaar krijg. Ik heers over de natuurwetten.
Logischerwijs...als ik het kan ben ik vast niet de enige.
Zeg iedereen kan dat.
Hoe ziet die wereld er uit?
Moet je wel bijzonder goed kunnen zwemmen om daarin niet te verzuipen... wie weet ooit!

[HJW]

Niet zolang je het possibilianisme niet overstijgt

Dat lijkt mij helder.