Petra schreef: 12 jul 2020, 04:37
Ja daar pleit je in mijn optiek wel voor omdat WIJ verschillen in wat we grensoverschrijdend vinden.
[...]
Jij vindt het een goeie afspraak dat ik nagefloten mag worden. Wat nou als ik dat geen goeie afspraak vind?
Dan moeten we dat niet doen, dat lijkt me logisch. Ik heb ook al aangegeven dat in persoonlijke betrekkingen je altijd rekening met elkaar moet houden. En ook dat in een verstoorde machtscultuur eerst dat hervormd moet worden, om de gewenste gelijkwaardigheid te bewerkstelligen.
Wat er ook afgesproken en vastgesteld wordt, het mag nooit een vrijbrief zijn om jou te bejegenen op een wijze die jij onprettig vindt. Als men weet dat jij iets vervelend vindt, dan moet men dat niet doen, zo eenvoudig is het. Maar als men dat niet weet, dan doen ze niet meteen kwaad als ze dat toch bij jou doen.
Zo zijn er strenge moslima's die mannen geen handen willen schudden. Toch vinden wij in Nederland het voor het merendeel normaal dat we dat bij een begroeting wel doen en daarin ook geen onderscheid maken in geslacht. Veel mensen vinden dan ook dat die moslima's daarin zich zullen moeten inschikken. Onze cultuur, onze regels.
Maar ook dán kun je rekening blijven houden met deze vrouwen. Als je van iemand weet dat die geen handen wil schudden, dan kun je dat laten. Als je dat echter weet, dan betekent het niet dat je kwaad doet als je diegene de hand toesteekt en verwacht dat die je zo de hand schudt. En je kunt dan alsnog wel vinden dat het schudden van handen normaal hoort te zijn, omdat het een algemeen geaccepteerde omgangsvorm hier is.
Als we jouw redenering zouden moeten volgen, dan zou dat echter betekenen dat we het handenschudden ook zouden moeten afschaffen omwille van die vrouwen. En als er maar genoeg vrouwen zijn die niet door een vreemde man begroet of aangesproken willen worden, dan zouden we ook dát moeten afschaffen. Complimenten zouden dan verboden moeten worden zodra genoeg mensen die niet meer willen.
Hiermee overdrijf ik niet, want veel strenge omgangsvormen die je in bepaalde levensbeschouwingen tegenkomt, komen uit dergelijke redenaties voort. Zo omgeven bijvoorbeeld de joden de sabbat met allerlei strenge verboden, omdat zelfs de meest lichte handelingen al werk zou zijn. En zo hullen zeer strenge moslima's zich in burka's en laten zeer strenge moslims hun baard staan, omdat elke vorm van lichamelijke schoonheid/ijdelheid immers al lust zou kunnen opwekken.
Elkaar zomaar in de billen knijpen, dat is natuurlijk niet de bedoeling, dat voelen de meeste mensen wel aan. Maar elkaar vermijden en constant op eieren moeten lopen, dat kan ook niet de bedoeling zijn. Hierin moet dus een gezonde, voor iedereen voldoende leefbare en prettige balans in gevonden worden. En die balans kan dus per cultuur en gemeenschap verschillen en wordt door de mensen daarbinnen vastgesteld. Dus ook mede door jou als jij daar deel van uitmaakt.
Het pesten waarover ik sprak, kun je ook op die manier bespreken. Want naast pesten bestaat er ook zoiets als plagen. Het voornaamste verschil tussen deze twee wordt bepaald door de mate van gelijkwaardigheid tussen de twee partijen. Pesten komt voort uit minachting en machtsmisbruik, plagen komt voort uit vriendschap of uit een algemene vorm van genegenheid.
De inhoud van de grappen is daarin zelfs niet altijd maatgevend, want ook plagerijen kunnen in bepaalde culturen behoorlijk heftige vormen aannemen. Denk aan ontgroeningen bij studentenverenigingen, of de hardere omgangsvormen in de krijgsmacht.
Nu vind ik het zelf niet erg als mensen plagende grappen ten koste van mij maken, maar door het pestverleden krijg ik er wel vaak dezelfde gevoelens bij als tijdens het gepest destijds. Dat is gewoon in mij gaan zitten en krijg ik er ook niet zo makkelijk meer uit.
Toch blijf ik vinden dat men grappen over mij moet kunnen maken en ook andersom. Natuurlijk zijn er grenzen, kan men of kan ik zelf te ver gaan (zoals ontgroeningen ook te ver kunnen gaan), en dat moet dan ook aangegeven kunnen worden. En op een gegeven moment moet het wel klaar zijn. Maar ik zou geen cultuur willen bevorderen waar men helemáál geen grappen over elkaar zou mogen maken, louter omdat ik of omdat sommigen dat vervelend vinden. Mijns inziens moet men redelijkerwijs wel tegen een geintje kunnen.
Waar ligt dan de grens precies? Zeker als we weer terugkomen op het openlijk complimenteren of het aanraken van elkaar, kunnen die grenzen per cultuur, per gemeenschap erg verschillen.
In veel zuidelijke culturen is men bijvoorbeeld vele malen aanrakeriger (en ook flirteriger) dan hier en wordt de persoonlijke ruimte veel kleiner gehouden. Er zijn daarin natuurlijk wel omgangsregels en grenzen, maar het aanraken zelf wordt niet als respectloos ervaren. Terwijl hier in Nederland het aanraken veel beperkter is. Betekent dit dat je in Nederland daarom automatisch meer in je eigenheid gerespecteerd zou worden?
Die zuidelijke culturen zullen het daar niet meteen mee eens zijn. Die zullen dan eerder zeggen dat het juist respectloos is om iemand níét aan te raken als de gelegenheid huns inziens daarom vraagt.
Het is dan heel mogelijk dat jij je niet thuis zou voelen in zo'n aanraak-cultuur, misschien zelfs ook niet als je er geboren zou zijn. Maar dat maakt dus niet meteen dat die cultuur zich helemaal aan jou zou moeten aanpassen, of dat die cultuur respectloos jegens jou zou zijn.
Het is dan best mogelijk dat als steeds meer mensen binnen die cultuur door ontwikkelingen dat vele aanraken vervelend zijn gaan vinden, dat er dan veranderingen daarin plaatsvinden en men discussies erover aangaat. Maar dat maakt niet meteen dat ze eerst fout was en nu goed.
In een kleine gemeenschap, waarin iedereen elkaar kent, is het niet zo moeilijk om rekening met elkaar te houden, want je kent op een gegeven moment elkaars grenzen daarin. Maar in grote gemeenschappen, of in de samenleving als geheel, gaat dat lastiger en kan het dus gebeuren dat iemand iets doet wat op zich acceptabel is, maar jij toch vervelend vindt.
De kunst is dan om diegene niet meteen te veroordelen, alsof diegene kwaad in de zin zou hebben of jou niet zou respecteren. Want net zoals het gewoon is dat we elkaar de hand kunnen schudden, dat we niet onze lichamen geheel hoeven te bedekken en dat we elkaar en waar gepast ook vreemden mogen plagen of voor de gek mogen houden (zoals op 1 april), zo kunnen ook andere omgangsvormen algemeen geaccepteerd zijn.
Je moet dan natuurlijk altijd je grenzen bewaren en het aangeven wanneer je iets niet prettig vindt. Diegene kan daar dan een volgende keer rekening mee houden. Maar in een samenleving heb je altijd te maken met andere mensen en ook andere culturen, die weer andere grenzen aanhouden en daarnaar leven, ook jegens jou. Je zult dus ook enigszins ruimte moeten geven daarvoor.
