Bestaat de wereld uit toeval of wiskunde?

[Mullog]

Samenvattend kun je zeggen dat bewustzijn weliswaar onderdeel is van de geest, maar bewustzijn is niet synoniem aan de geest. Bewustzijn is 24/7 aanwezig in mij en onbewogen. Maar we bemerken doorgaans alleen het bewegende deel van de geest. Dat bewegende deel noemen we denken en in de slaap doet het bewegende deel droombeelden scheppen.

Als het bewustzijn 24/7 aanwezig is dan zou je toch mogen verwachten dat dat je daar 24/7 besef van hebt. Ik heb dat zeer zeker niet en ik denk dat niemand dat heeft. Als we alleen het denken bemerken wat is dan de waarde van het onderscheidt maken tussen bewustzijn en denken. Welke extra verklaring of inzicht geeft dat in relatie tot de werkelijkheid?

[Zolderworm]

Ook een leuke is.. ga mee meteen door naar Boltzmann brain. En dan komen we vanzelf weer in de wereld van de -ik vindjes- . Gezellig gebabbel dus.
https://en.wikipedia.org/wiki/Boltzmann_brain

Waar het om gaat is denk ik -weten we veel- vandaar dat ik deze uitspraak zo veelzeggend vind:

"Brian Greene states: "I am confident that I am not a Boltzmann brain. However, we want our theories to similarly concur that we are not Boltzmann brains, but so far it has proved surprisingly difficult for them to do so."

Als je in een droom je schoonmoeder dood schiet, dan is er geen sprake van causaliteit. Daar kan ik kort over zijn. Net als dat in een tekenfilm de ene cowboy de andere cowboy doodschiet. Je kunt dan niet zeggen dat het schot van de ene cowboy de dood van de andere cowboy veroorzaakt.

Als ik op de droom zeg; ja dat kun je wel zeggen; als je het maar specifiek genoeg maakt dan heeft er binnen die droom causaliteit plaatsgevonden.
Dan kom je een soortgelijk voorbeeld maar dan als film. En weer zeg ik ja hoor, dat kun je wel zeggen. In die film is de cowboy 'dood' en komt niet meer in de film voor. Kun je nu weer hetzelfde voorbeeld geven, maar dan in een game. Maar het verandert de kwestie niet. Het is maar net hoe je het woord "dood" definieert.

Je zit zo vast als een huis in je eigen overtuiging.
Dat is je goed recht; maar je vergeet dat elke andere overtuiging net zoveel zeggingsrecht heeft als die van jou.
Ik ben niet voor niks bekeerd tot possibilian. Ik hang niet zo aan de ene overtuiging of de andere. Ik zie een breed gekleurd palet aan mogelijkheden.
Dat wil niet zeggen dat ik de jouwe niet begrijp, je hoeft het van mij niet met nog tig voorbeelden van hetzelfde type te verduidelijken. Het mag wel. Maar het hoeft niet. Ik begreep je standpunt wel, maar het ging mij er om dat er meer mogelijkheden zijn dan de jouwe.

Het is namelijk maar hoe je er naar kijkt. Je kunt er zelfs nog een hele evt. causale keten aanhangen. In de film of buiten de film..wie maakt de film? Wie ziet de film?-noemmaarop- ( Schrödingers katten )
Een droom kan er niet zijn zonder dromer. Vraag je 's af wie de dromer is. Misschien wel een Boltzmann Brain.

Als in een tekenfilm de ene cowboy de andere doodschiet, dan is het schot van de ene niet de oorzaak van de dood van de andere. Dus is er geen causaliteit. Hetzelfde geldt voor de dood van je schoonmoeder in de droom. Je weet blijkbaar niet wat causaliteit inhoudt.

[Zolderworm]

Descartes zei : "Ik denk dus ik besta." Dat vind ik een logische conclusie.

Ik vind het de meest rare conclusie aller tijden. Niet denken, maar bewustzijn is de vraag naar 'ik besta'.

Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt. Maar het lijkt me dat als je denkt, dat je dan bestaat. Ik zou niet weten war er onjiust is aan die conclusie.
Als er sprake is van denken dan is er ook sprake vsn bewustzijn.

Als ik tegen jou zeg: bestaat de Zolderworm van gisteren nog? Dan zul je ontkennend antwoorden.
Dan kan de Zolderworm van 1 seconde terug ook niet bestaan.

Het bewustzijn neemt onmiddellijk de indrukken van de wereld om hem heen waar en bevestigt zo het bestaan.
Het denken heeft tijd nodig om te denken en denkt altijd na over verleden, heden of toekomst.

Als je het over 'ik besta' hebt dan kan dat alleen in de actualiteit zijn, niet in een gedacht tijdstip.
Het gaat me dus om onmiddelijk versus niet-onmiddelijk. Bestaan kan alleen onmiddelijk zijn.

Anders gezegd: bewustzijn is primair, denken is secundair.

Als je aan mij vraagt: bestaat de Zolderworm van gisteren nog, dan zeg ik "ja". In het vierdimensionale ruimtetijd- continuüm bestaat die nog. Dat is juist de kern van mijn gedachte. Het verloop van de tijd is een illusie.

[hopper]

Samenvattend kun je zeggen dat bewustzijn weliswaar onderdeel is van de geest, maar bewustzijn is niet synoniem aan de geest. Bewustzijn is 24/7 aanwezig in mij en onbewogen. Maar we bemerken doorgaans alleen het bewegende deel van de geest. Dat bewegende deel noemen we denken en in de slaap doet het bewegende deel droombeelden scheppen.

Als het bewustzijn 24/7 aanwezig is dan zou je toch mogen verwachten dat dat je daar 24/7 besef van hebt. Ik heb dat zeer zeker niet en ik denk dat niemand dat heeft. Als we alleen het denken bemerken wat is dan de waarde van het onderscheidt maken tussen bewustzijn en denken. Welke extra verklaring of inzicht geeft dat in relatie tot de werkelijkheid?

Van waak heb ik besef. Van droomstaat kan ik besef hebben (in de droom aanwezig zijn) en tijdens droomloze staat valt er niks waar te nemen, dus is er ook geen besef van 'iets'.

Het is wat mij betreft enorm verklarend in relatie tot de werkelijkheid. Ik besta (als bewust mens) alleen maar omdat ik waarneem.

Mijn gedachten er over zijn niet eens zo belangrijk. Per slot van rekening ben ik niet mijn gedachten.

[hopper]

Als je aan mij vraagt: bestaat de Zolderworm van gisteren nog, dan zeg ik "ja". In het vierdimensionale ruimtetijd- continuüm bestaat die nog. Dat is juist de kern van mijn gedachte. Het verloop van de tijd is een illusie.

De opvatting dat verloop van tijd een illusie is, die deel ik niet. Lineaire tijd is causaal. De Hopper van gisteren bestaat dus niet, die van 1 seconde geleden ook niet. En die van morgen moet nog tot stand komen. Alleen de bewuste Hopper bestaat. En die bestaat niet in de tijd. (Hij neemt het tijdelijke waar!) Het verloop van de tijd is dus geen illusie wat mij betreft. Het plaatsen van mijzelf in de tijd is wél een illusie. De persoon Hopper speelt een rolletje in de lineaire tijd in de grote opvoering van het toneelstuk van de Ene. Een klein vlammetje wat even flakkert en spoedig weer uitdooft....

[Petra]

Als in een tekenfilm de ene cowboy de andere doodschiet, dan is het schot van de ene niet de oorzaak van de dood van de andere. Dus is er geen causaliteit. Hetzelfde geldt voor de dood van je schoonmoeder in de droom.

Welles-nietes-
Ik zet ook een plaatje op... zullen we het nog een keertje overdoen

Het is maar net hoe je het woord dood definieert

Dat wil niet zeggen dat ik de jouwe niet begrijp, je hoeft het van mij niet met nog tig voorbeelden van hetzelfde type te verduidelijken. Het mag wel. Maar het hoeft niet. Ik begreep je standpunt wel, maar het ging mij er om dat er meer mogelijkheden zijn dan de jouwe.

Het is namelijk maar hoe je er naar kijkt. Je kunt er zelfs nog een hele evt. causale keten aanhangen

Welles-nietes-
Ik zet ook een plaatje op... zullen we het nog een keertje overdoen

Je zit zo vast als een huis in je eigen overtuiging.
Dat is je goed recht; maar je vergeet dat elke andere overtuiging net zoveel zeggingsrecht heeft als die van jou.

En omdat er geen pit in deze plaat zit..

Je weet blijkbaar niet wat causaliteit inhoudt.

Het is maar net hoe je .... definieert/afbakent.

Ik denk dat ik wel weet wat het voor jou inhoudt.
En dat het wat jou betreft zo IS zoals jij denkt dat het IS, en iedereen die er anders over denkt... snapt er niks van.

[Petra]

Wanneer iemand beschikt over een vaste overtuiging, zit je ook vast als een huis. De eigen overtuiging krijgt een enorm hoge persoonlijke waardering, een andere overtuiging krijgt bijgevolg een lage waardering of wordt gezien als non-valeur. Daarom ook de voortdurende herhaling van het eigen standpunt, waar ik als agnost ook 100 % aan meedoe. Je kunt ten diepste niet anders omgaan met de overtuiging. Dogmatiek wordt in de schoenen geschoven van de andere overtuiging, terwijl elke overtuiging gebaseerd is op dogmatiek, het fundament van de gevonden persoonlijke waarheid.

Volgens mij loop ik tegen het euvel aan dat ik zoveel standpunten/overtuigingen ken en zie maar zelf niet aan één bepaalde overtuiging vastgekleefd zit.
Mijn enige persoonlijke waarheid is dat er zoveel meer overtuigingen mogelijk zijn, die al of niet bekend kunnen zijn, dat ik daardoor steeds andere overtuigen blijf opgooien.

Ik vond het op FT dogmatisch, ik vind het op GG dogmatisch, ik vind atheïsten net zo dogmatisch als gelovigen, ik vind iedereen die zich aan welke overtuiging dan ook vastklampt dogmatisch.

Eigenlijk vind ik dus iedereen die niet flexibel met allerlei overtuigingen kan of wil goochelen dogmatisch.
Vandaar ook mijn onderschrift.
Is dat ook een vorm van dogmatiek?

[Mart]

Je vergeet dat elke andere overtuiging net zoveel zeggingsrecht heeft als die van jou. Ik ben niet voor niks bekeerd tot possibilian. Ik hang niet zo aan de ene overtuiging of de andere. Ik zie een breed gekleurd palet aan mogelijkheden.

Niet alle overtuigingen wegen even zwaar. De waarheid bepaalt de waarde van een overtuiging en de waarheid ligt meestal niet halverwege twee standpunten. Het is vaak mogelijk, soms aannemelijk en af-en-toe aantoonbaar dat één kant het bij het verkeerde eind heeft.

[Mullog]

Samenvattend kun je zeggen dat bewustzijn weliswaar onderdeel is van de geest, maar bewustzijn is niet synoniem aan de geest. Bewustzijn is 24/7 aanwezig in mij en onbewogen. Maar we bemerken doorgaans alleen het bewegende deel van de geest. Dat bewegende deel noemen we denken en in de slaap doet het bewegende deel droombeelden scheppen.

Als het bewustzijn 24/7 aanwezig is dan zou je toch mogen verwachten dat dat je daar 24/7 besef van hebt. Ik heb dat zeer zeker niet en ik denk dat niemand dat heeft. Als we alleen het denken bemerken wat is dan de waarde van het onderscheidt maken tussen bewustzijn en denken. Welke extra verklaring of inzicht geeft dat in relatie tot de werkelijkheid?

Van waak heb ik besef. Van droomstaat kan ik besef hebben (in de droom aanwezig zijn) en tijdens droomloze staat valt er niks waar te nemen, dus is er ook geen besef van 'iets'.

Het is wat mij betreft enorm verklarend in relatie tot de werkelijkheid. Ik besta (als bewust mens) alleen maar omdat ik waarneem.

Mijn gedachten er over zijn niet eens zo belangrijk. Per slot van rekening ben ik niet mijn gedachten.

Waarom spreek je hier opeens van ¨iets" en waarom doe je opeens de toevoeging "als bewust mens" ? Je stelt dat bewustzijn 24/7 aanwezig is maar schets je een beeld dat het tijdelijk niet aanwezig is. Wat betekent dat voor je bestaan? Tevens neem je tijdens je slaap ook waar, of je wilt of niet, geluid bereikt via je oor gewoon je hersenen.

Ik vind het een enorme ingewikkelde, maar vooral ook vage, redenering om tot de conclusie te komen dat je alleen bestaat op het moment dat je waarneemt. Een conclusie waarvan ik niet echt de diepgaande waarde begrijp.

Je laatste zin intrigeert me. Als je niet je gedachte bent, wat ben je dan wel?

[Zolderworm]

Als in een tekenfilm de ene cowboy de andere doodschiet, dan is het schot van de ene niet de oorzaak van de dood van de andere. Dus is er geen causaliteit. Hetzelfde geldt voor de dood van je schoonmoeder in de droom.

Welles-nietes-
Ik zet ook een plaatje op... zullen we het nog een keertje overdoen

Het is maar net hoe je het woord dood definieert

Dat wil niet zeggen dat ik de jouwe niet begrijp, je hoeft het van mij niet met nog tig voorbeelden van hetzelfde type te verduidelijken. Het mag wel. Maar het hoeft niet. Ik begreep je standpunt wel, maar het ging mij er om dat er meer mogelijkheden zijn dan de jouwe.

Het is namelijk maar hoe je er naar kijkt. Je kunt er zelfs nog een hele evt. causale keten aanhangen

Welles-nietes-
Ik zet ook een plaatje op... zullen we het nog een keertje overdoen

Je zit zo vast als een huis in je eigen overtuiging.
Dat is je goed recht; maar je vergeet dat elke andere overtuiging net zoveel zeggingsrecht heeft als die van jou.

En omdat er geen pit in deze plaat zit..

Je weet blijkbaar niet wat causaliteit inhoudt.

Het is maar net hoe je .... definieert/afbakent.

Ik denk dat ik wel weet wat het voor jou inhoudt.
En dat het wat jou betreft zo IS zoals jij denkt dat het IS, en iedereen die er anders over denkt... snapt er niks van.

Ja, dat zal het zijn. Goede reis.

[Zolderworm]

Als je aan mij vraagt: bestaat de Zolderworm van gisteren nog, dan zeg ik "ja". In het vierdimensionale ruimtetijd- continuüm bestaat die nog. Dat is juist de kern van mijn gedachte. Het verloop van de tijd is een illusie.

De opvatting dat verloop van tijd een illusie is, die deel ik niet. Lineaire tijd is causaal. De Hopper van gisteren bestaat dus niet, die van 1 seconde geleden ook niet. En die van morgen moet nog tot stand komen. Alleen de bewuste Hopper bestaat. En die bestaat niet in de tijd. (Hij neemt het tijdelijke waar!) Het verloop van de tijd is dus geen illusie wat mij betreft. Het plaatsen van mijzelf in de tijd is wél een illusie. De persoon Hopper speelt een rolletje in de lineaire tijd in de grote opvoering van het toneelstuk van de Ene. Een klein vlammetje wat even flakkert en spoedig weer uitdooft....

In de tijd van m'n uittredingen, had ik soms een vooruitziende blik. Dat waren geen sensationele dingen, maar bijvoorbeeld een meisje dat voor mij zou gaan oversteken. Tot in de details. Dat wel.
Mijn zus heeft het nog sterker. Zij zag een keer een meisje op een driewieler op het trottoir rijden. Een grote vrachtwagen naderde. Net voordat de vrachtwagen bij het meisje aankwam, schoot het kind van het trottoir en kwam het onder de vrachtwagen terecht. De volgende dag zag mijn zus, toen ze op de school waar ze werkte als docent in een leslokaal les gaf, buiten het meisje met een driewieler op het trottoir rijden terwijl er een vrachtwagen naderde. Het kind kwam in de echte wereld net niet onder de vrachtwagen. Met andere woorden: niet alleen het verleden bestaat nog, ook de toekomst bestaat reeds. Zij het nog niet geheel uitgekristalliseerd.
Dus kom ik weer terug op mijn vierdimensionaal ruimte-tijd continuüm. Maar vanuit de gedachte van het psychisch monisme is het vierdimensionale ruimte-tijdcontinuüm niet wat het lijkt. Het is ook niet hoe wij het vanuit ons dagelijks bewustzijn ervaren, al hebben sommige mensen ervaringen die erop wijzen dat het bestaat. Maar als een van de dimensies van het continuüm bestaat tijd niet echt.
Althans zo zie ik het.

[hopper]

Waarom spreek je hier opeens van ¨iets" en waarom doe je opeens de toevoeging "als bewust mens" ? Je stelt dat bewustzijn 24/7 aanwezig is maar schets je een beeld dat het tijdelijk niet aanwezig is. Wat betekent dat voor je bestaan? Tevens neem je tijdens je slaap ook waar, of je wilt of niet, geluid bereikt via je oor gewoon je hersenen.

Ik vind het een enorme ingewikkelde, maar vooral ook vage, redenering om tot de conclusie te komen dat je alleen bestaat op het moment dat je waarneemt. Een conclusie waarvan ik niet echt de diepgaande waarde begrijp.

Bewustzijn is 'niets'. (Ik bedoel dat het geen ding is.) Bewustzijn is datgene wat de dingen waarneemt. In waaktoestand neem ik de wereld om me heen in 'dingen' waar.

Op het moment dat ik niet waar neem besta ik in feite niet. Een situatie die je iedere nacht mee maakt. (Daarom gaat de tijd ook zo snel)
Uitgezonderd de droomslaap. Als bewust mens kan ik bewust aanwezig zijn in de droom. Dan is er tevens weer tijdsbesef.

Wat de waarde hier van is, is dat de identificatie met het lichaam ten einde kan komen. Angst voor de dood valt weg.

Je laatste zin intrigeert me. Als je niet je gedachte bent, wat ben je dan wel?

Het wezenlijke wat ik ben is liefde. Uiteraard niet liefde als gedachte, maar liefde als wezen.
Dat is de Christus in mij. In de Christus kan gelooft worden, maar dat heeft geen waarde als men niet tracht de Christus in zichzelf te realiseren.

[Mart]

Ik vind atheïsten net zo dogmatisch als gelovigen.

Als atheïst geloof ik niet in goden. Waarom zou dat dogmatisch zijn? Het zijn de theïsten die claimen, eventueel dogmatisch zijn en ik geloof niet in hetgeen zij claimen. Het periodiek systeem van de elementen die niet bestaan is oneindig; waarom uitgaan van specifieke elementen wiens bestaan vooralsnog niet geverifieerd noch gefalsifieerd kan worden? Niet geloven dat er goden bestaan is geen dogma: het zou best kunnen dat Hera, Justitia, Apollo, Jupiter, Ares, JHWH, etc., bestaan, maar waarom zou ik in hun bestaan geloven?

[Petra]

Ik vind atheïsten net zo dogmatisch als gelovigen.

Als atheïst geloof ik niet in goden. Waarom zou dat dogmatisch zijn? Het zijn de theïsten die claimen, eventueel dogmatisch zijn en ik geloof niet in hetgeen zij claimen. Het periodiek systeem van de elementen die niet bestaan is oneindig; waarom uitgaan van specifieke elementen wiens bestaan vooralsnog niet geverifieerd noch gefalsifieerd kan worden? Niet geloven dat er goden bestaan is geen dogma: het zou best kunnen dat Hera, Justitia, Apollo, Jupiter, Ares, JHWH, etc., bestaan, maar waarom zou ik in hun bestaan geloven?

Jahaaaaaaaa. I know!
(Daarom zeg ik ook; "ik vind" en niet "ze zijn" of "het IS zo".)

Het is maar weer net wat je onder dogmatisme verstaat.

Dogma's en Scepticisme

Als pyrronistische scepticus of de (in mijn optiek) ware scepticus 'Nescio' zou je elke stelling als dogmatisch kunnen beschouwen, zelfs -ik weet het niet- is dan een dogma.

The dogmatist is certain that knowledge is possible, because he is certain that he has some..

[Mart]

Indien je het niet weten als dogmatisch beschouwt, is iedereen die uitgaat van het bestaan van kennis een dogmaticus; ook jij die ''I know!'' zegt. Als ik het over dogma's heb, heb ik het over vastomlijnde, aan geen discussie meer onderhevige leerstellingen. Aangaande goden zijn het de theïsten die claimen, eventueel dogmatisch zijn en ik geloof simpelweg niet in hetgeen zij claimen.

[Petra]

Indien je het niet weten als dogmatisch beschouwt, is iedereen die uitgaat van het bestaan van kennis een dogmaticus; ook jij die ''I know!'' zegt.

I know

Als ik het over dogma's heb, heb ik het over vastomlijnde, aan geen discussie meer onderhevige leerstellingen. Aangaande goden zijn het de theïsten die claimen, eventueel dogmatisch zijn en ik geloof simpelweg niet in hetgeen zij claimen.

I know!

We hebben een klik

[peda]

Indien je het niet weten als dogmatisch beschouwt, is iedereen die uitgaat van het bestaan van kennis een dogmaticus; ook jij die ''I know!'' zegt.

I know

Als ik het over dogma's heb, heb ik het over vastomlijnde, aan geen discussie meer onderhevige leerstellingen. Aangaande goden zijn het de theïsten die claimen, eventueel dogmatisch zijn en ik geloof simpelweg niet in hetgeen zij claimen.

I know!

We hebben een klik

Bij het atheistische "" ik geloof simpelweg niet in hetgeen zij claimen "' daar heb ik ook een klik mee. Zekerheidsuitspraken over zaken die ( nog ) niet te weten zijn, zijn voor mij dogma's. Of het nu geloofsdogma's zijn of naturalistische. Niet weten= gewoon niet weten. In het naturalistische domein is er uiteraard inmiddels meer weten, dan in het geloofsdomein, maar ook in het naturalisme bestaat nog veel niet zeker weten.

[Petra]

In het naturalistische domein is er uiteraard inmiddels meer weten, dan in het geloofsdomein, maar ook in het naturalisme bestaat nog veel niet zeker weten.

Naturalisme & statistiek: dan zijn we statistisch gezien Boltzmann brains. Dat vond ik nou juist zo grappig.

..In many existing theories about the Universe, human brains in the current Universe appear to be vastly outnumbered by Boltzmann brains in the future Universe who, by chance, have exactly the same perceptions that we do; this leads to the conclusion that statistically we ourselves are likely to be Boltzmann brains