HJW schreef: 31 jul 2020, 11:08
Laat ik het andersom proberen.
Criterium bij abortus......(hypothetisch)
Ik ben van mening dat het enige objectieve criterium is dat er levensvatbaarheid buiten de baarmoeder is.
Prima, laat ik daarin met je meegaan en mijn analyse erop loslaten. Ik zal daarbij het vruchtje/embryo/foetus/kind aanduiden als 'wezen', om zo voor deze analyse een zo neutraal mogelijke term te gebruiken, die op alle stadia van de ontwikkeling toegepast kan worden.
Dat kunnen we vaststellen en dat is aan te tonen.
Hier raken we al in een ingewikkelde situatie, want wanneer beschouwen we het wezen dan als voldoende levensvatbaar? Immers, als je een wezen van 24 weken uit de baarmoeder haalt, zal het binnen zeer korte tijd sterven. Het moet om te overleven onmiddelijk in een couveuse worden gelegd en medicijnen krijgen en dan nog is het risico groot dat het alsnog sterft.
De levensvatbaarheid van het wezen is dus zeer afhankelijk van de kwaliteit van de gezondheidszorg. In landen waar men deze intensieve behandelingen niet kent, zal het wezen dus vrijwel meteen sterven.
In een land met superieure geneeskunde zal het wezen daardoor uiteindelijk niet geaborteerd kunnen worden, omdat het wezen dan al zéér vroeg kan overleven buiten de baarmoeder, wellicht zelfs al op het moment dat de vrouw ontdekt zwanger te zijn. In een land zonder noemenswaardige geneeskunde op dit gebied zal het wezen uiteindelijk óók niet geaborteerd kunnen worden, omdat het wezen dan pas levensvatbaar wordt als het zo goed als geboren is.
Je gaat dus sowieso, als je een redelijke abortustermijn wil blijven aanhouden, op het punt komen dat je ofwel de medische ontwikkelingen hierin moet staken om de levensvatbaarheid niet teveel te vervroegen, ofwel dit criterium zal moeten versmallen tot levensvatbaarheid bij normale zorg van de ouders.
In het laatste geval komt de abortustermijn echter behoorlijk laat te liggen, als het wezen in alles allang volop herkenbaar is als baby en ook niet zo gemakkelijk meer uit de baarmoeder te halen is zonder keizersnee. Ook menig pro-choicer nu zal dat onaanvaardbaar laat vinden.
Dit criterium is daarom meer medisch dan biologisch van aard. Want strikt biologisch kan het wezen zo'n vroege geboorte niet overleven zonder al die intensieve geneesmiddelen. Pas vrij laat in de zwangerschap is het wezen in staat te overleven buiten de baarmoeder bij normale verzorging.
Je komt in het ergste geval dus uit bij een onpraktisch vroege abortustermijn of een algemeen onaanvaardbaar gevonden late abortustermijn.
Alle andere criteria komen in moeilijke discussies terecht. Is er sprake van leven bij conceptie. Tja, dat ia afhankelijk van hoe je "leven" definieert en dat is weer afhankelijk van levensbeschouwingen en dergelijke. Die discussies moet je niet willen voeren, leidt alleen maar tot strijd.
Ik heb het nog niet eens zozeer over leven gehad, maar over ontwikkeling. Na de conceptie ontwikkelt het wezen bij normale zwangerschap zich gegarandeerd tot een geboren baby. En daar zowel een pasverwekt als een pasgeboren wezen dat op basis van hetzelfde DNA en dezelfde genen doen, kunnen we biologisch heel goed spreken over één en dezelfde voortdurende ontwikkeling van één en hetzelfde wezen.
Ook zij die het criterum van levensvatbaarheid aanhouden, erkennen dat er in beide aangehouden stadia van de zwangerschap sprake is van één en hetzelfde wezen en er dus geen substantiele verandering binnen het wezen plaatsvindt.
Gewoon een objectief criterium vaststellen. De periode waarna de zwangerschap leidt tot zelfstandig leven buiten de baarmoeder. We laten ons daarbij leiden puur door wetenschappelijke kennis.
Stel dat zij komen met een periode van 18 weken. Dan is dat de periode waarin abortus kan worden uitgevoerd, want voor die tijd (dat hebben we objectief vastgesteld) is er nog geen sprake van werkelijk leven.
Dat is dus een medisch criterium. Het recht op leven is dan volstrekt afhankelijk van onze medische ontwikkelingen. Een wezen in de verre toekomst zou daardoor sneller volgens de wet een kind worden, met het daarbij behorende recht op leven, dan een wezen nu, of een wezen in een armer land.
Het criterium is daardoor niet voldoende objectief, geeft ook niet voldoende nauwkeurig aan wat men dan exact onder voldoende levensvatbaarheid moet verstaan, en kan daardoor niet als algehele maatstaf worden gehanteerd in het bepalen wanneer we van een mens spreken.
Aangezien dit een universeel gebeuren is dat ons ten diepste raakt, ben ik van mening dat deze objectieve termijn dwingend moet worden opgelegd aan alle regeringen. We kunnen het niet hebben dat regeringen zo maar zelf beslissen hierover.
En aangezien het universeel is, wordt deze termijn ook dwingend opgelegd in alle wetten van alle landen.
Overal wordt dus verplicht abortus toegestaan tot 18 weken, dan zijn we los van levensbeschouwingen en persoonlijke meningen.
Daar mag hard voor gestreden worden.
Als jouw criterium inderdaad volstrekt objectief en dus geheel onafhankelijk van wetenschappelijke en levensbeschouwelijke ontwikkelingen zou zijn, dan zou je inderdaad hierin gelijk hebben. Maar ik heb nu geprobeerd aan te tonen waarom dat nog niet voldoende het geval is.
Zie je hoe het fout gaat als je je persoonlijke mening verheft tot objectief criterium en die aan anderen gaat opleggen......
Het gaat alleen mis als je maatstaven niet voldoende objectief zijn, waardoor elke overheid alsnog verschillende abortustermijnen kan vaststellen op basis van wetenschappelijke en of levensbeschouwelijke ontwikkelingen. De mate waarin je recht op leven hebt, wordt dan een kwestie van op de juiste plaats en in de juiste tijd geboren worden.
Soms zijn er rechten die universeel, wereldwijd vastgelegd moeten worden en het recht op leven is mijns inziens daar er zeker één van. Hoe kun je immers over mensenrechten spreken als het recht op leven niet eens fatsoenlijk is vastgesteld?
Maar om dat te kunnen doen, moet je dus wel ook universeel vastleggen wanneer een pasverwekt wezen dan een kind is en dus een mens met dat recht.
